sa paglikha ng tuwina kong katha
madama mo din sana ang kakatwa
ngunit nakasanayan ko nang pagtatwa
hinggil sa himpilan ng tagong lubha

naririnig kahit di man pakinggan
nahihilig saglit kundi man tanggihan
inaaliw pilit ang sarili sa kundiman
bumibitiw singkit kong ngiti panandalian

dahil sa dingding lang ang pagitan
hilahil ng singsing dagliang pasakitan
walang pasakalye kang papanigan
humarang pa sa kalye silang marasigan

sapagkat ang magtengang-kawali
sa pangkat ay sadyang balewala rin
kapit sa patalim talagang tatanggapin
kahit pa maitim pawang palipad-hangin

wala kasing malaking nakapupuwing
ika nga nitong napipintong
pagsalubong
niyong yaong paimbulog na daluyong
tila halinghing, pakiwaring
may naduduling

dagundong ng kulog kung maihahambing
ang gulat na sumilay sa mga mata mo
sa halip ang kalakip yaring halukipkip
namulaga't humimlay di nais matamo

yun bang sa kabila ng pagka tulog-mantika
nakuha pang magbuhat ng silya-elektrika
tagos sa buto ang hiwa ng pahiwatig
halos tanto ang tugatog na matigatig

may tainga ang lupa, may pakpak ang balita
ganyan ko maikukumpara Ang Mala - Palara
na sistema ng isang walang muwang na puwang
pag sa sandaling mag-pasaring ang ingay ng kulay

mala-abokado ang sapak' na mau-uLinigan
mansanas sa pagkapula sa kabalintunaan!
mga paksa na may pasak natutunghayan,
tuwing ang kapas ay sawing masasaksihan

" Ang dapat ay isang Wika sa Magandang ibubunga "
pambihira naman ang mga dalahira ,
wari bagang mapupunong inuugatan !
Martes pakatapos ng Lunes ! Linggo lang ba ang pahinga ?

i

'Di ko din alam, baka ang mga mata mo lang
Singkit, at sing rikit ng bituing nag ngingitian
'Di ko sigurado, baka ang ngiti mo lang
Totoo, at puro pag sinasabing 'ayos lang'.


'Di ko din masabi, baka ang mga kilay mo lang
Na nagkakasalubong pag may ginawa 'kong katangahan.
'Di ko pa din mawari, parang ito'y 'di maari
Anghel sa kalangitan nasa 'king tabi.


Sana'y di matapos, araw ay laging kapos
Oras na kasama ka, sa kaluluwa ko'y haplos
Tawa, ngiti, at ang pagmamahal mo sa kanin
Kasiyahang 'to 'di ko akalain

Alas dose
Nagsisimula ang mga hirit sa pagsibol ng liwanag ng nagiisang buwan
Dalawang anino ng mga pusong pinagkaitan ng panahon at pagkakataon
Mga diwang hirap makatulog sa kabila ng pilit ng dalawang pares ng mata para pumikit
Ala una
Nagising sa biglaang pagtawag
Sa kabilang linya, ang boses ng nagiisang tangi
Mga matang pilit na dumidilat ngunit singkit pa din
Alas dos
Nagsisimula pa lang ang gabi
Mga palitan ng salita at biro
Oras na para matulog para sa isa, may pasok pa kinaumagahan
Alas tres
Ang oras ng kadiliman
Na nagsilbing liwanag para sa dalawa
Mga tawa nilang mas lumalakas
At damdaming mas lalong lumalala
Sa kabila ng lahat, hindi man tama
Pagsapit ng alas kwatro
Natulog siyang may ngiti
At panalangin
Na sana’y ganito sila palagi
Ng kanyang natatangi

If you asked me in 8th Grade,
I knew exactly what Love looked like
Love had long black hair
Had singkit eyes
And had the sweetest voice
Love loved cats
And I loved dogs
But Love was understanding
Love was patient
Love was kind
Love was easy
I knew Love for almost four years
And then, Love changed
Love had shorter hair
Had braces
And had the sunniest smile
Love and I both loved dogs
Love was adventurous
Love was brave
Love was a fight
Love was difficult
And Love didn't last as long
Now, I'm in my freshman year of uni
And I don't know what Love looks like anymore
Maybe both of them are Love
Or maybe I'm just too scared
To find Love again
Because I don't love myself
As much as I loved Love