Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Cry Sebastian Jan 2010
Trek my siel uit met swart onlogiese krapmerke op my pick n pay strokie.

Breek my fingers af op n hout skryf blad
en hou die honde naby vir die bene wat spat.

Vermergel dan my vellies
en gooi dit op n graf
en se dis vir al die girlys
-dis van papers wat smag.

Edel en opreg is die regter se kaf.
Heilig is die helde van die bars van die nag.
Ons onthou die spoke van Oranje stad,
Ons kleef aan hulle woorde soos n tros vol kak.
Ons hou van die serries en die doef van Jak,
En moenie met my stry nie ek sal jou in pak.

Melodie jou wysie met ewige tone,
mengel mooi jou woordtjies met jou oulike drome.
Hou die fort van veiligheid en nasionalisme,
Wees n patriot en vermoor Anglisisme.

Beskerm jou mother language teen n kombuis taal.
Daar is niks in hierdie wereld wat die taal mag vaal.
Dit was daar
Ń knal in die nag
Skerper as die dop-klank
Van dinamiet in dolomiet
En gevaarliker as klapperskiet;
Die knal in die nag...

"Dit was daar op stemdag "
, sê ek.
Dit was... ekt gehoor!
Skiet ek my siel uit
Teen die leë gehoor

"Dankie my bokkie"
,Met x'e gekys
Help nie my hart nie
X'e is ook maar ń tipe kruis
Ñ tipe graf in afwag
Ń tipe nood, ń stille dood.

Dan tref die waarheid my hard
Soos ń gewyde plathand
Van ń skietman of ń doodsman
Dis jou land , dis díe land
Hoekom nou skielik bang?

Ekt dit gehoor, ekt dit gehoor
Ek sweer op die graf
Van die gesneuwelde stem.
Maar nou kom noem-
Moet ek erken...

Ek vrees die geweerskoot
Meer as die galg
Wat stil is soos slange
Wat my wurg en my walg.
Ek is banger vir die knal
Wat die hele buurt vang
As die halfpad val
En heeltyd hang
Soos kleintyd speeltyd
Van rodswaai en my lyfie
Aan toue op hang.

Wats ñ geweerskoot nou
Teen die monsters van binne
Wat klou om te hou.

Raak rustig , haal asem
, toe nou bedaar.
Jy weet mos jou denke
Was maar nog altyd
Jou grootste gevaar.

- wanneer geweerskote in
kopskote verander...
Raak die wêreld donker
My kinderjare was
Soetsappige drome
En ek het weggesluimer
Agter suiwer onskuld,
Met ń krag van geloof
Wat my oortuig het dat
My God ook jou God is...

Dat elke pad ń onnodige
Veiligheidsgordel verg
Dat elke beursie ń oneindigheid van R20
Note besit het en dat
Elke graf leeg was na die derde dag

Dit was deur die verskillende stadia van bogenoemde
Uiltjies knip wat my
Tot die meerderheids
Besef van addolosensie gebring het.
Selfs al het ek teen ń
Eksponensiële spoed
Ń volwasse begrip ontwikkel
,Was my redenasie oor die
Hiernamaals nog vaag
Met slaap in die oog

Eers toe daar een
langs my Val
En tien aan my sy
Het die drakoniese deun
Van die doodswek my
Uit my snoesige slaap geruk.

Met elke groef wat nuwe
Paaie teer vir my trane,
Elke silwer randjie wat
Lostrek van die donker wolke
En op my hoof kom rus
Soos die koue staal
Van ń koningin se swaard
Wat my inlyf in die
Sidderende realiteit van grootword en lewe

Nou is die droom verby
Nou staan ek op
En vrees om plat te val...
Ek oes en saai
Met ń bekommernis of my ploeg iets sal maai...
Nou word paaie ń lang gebed
Ter beskerming van my hart
Wat ek so maklik uitdeel
En beursies ń kommoditeit
Wat skree van die honger
Soos die mense van ń land
Wat al sy geloof verloor het...

Nou brand die sand my voete
En die seesout droog my vel...
Nou word wraak ń amp
En liefde ń kombinasie
Van gifte en giwwe
, maar ek sal nooit weet
Wanneer is dit wat nie...

Nou word lewe ń gebed.
Ek het ophou my
Kinder rympies sê,
Nou bid ek pynlik swaar
En hoop dat God
Nog genade vir my en
vir jou Sal hê

Amen
judy smith Feb 2017
In 1983, the Fashion Design Council burst on to the Melbourne scene like a Liverpool kiss to the mainstream fashion industry. Inspired by punk's DIY aesthetic and armed with an audaciously grandiose title, an earnest manifesto and a grant from the Victorian government, FDC founders Robert Buckingham, Kate Durham and Robert Pearce were determined to showcase the burgeoning Melbourne design scene in all its outrageous glory.

"People resented hearing about Karl Lagerfeld," says Durham. "Our movement was against the mainstream and the way Australians and magazines like Vogue treated Australian designers."

Over its 10-year lifespan, the FDC launched such emerging designers as Jenny Bannister, Christopher Graf and Martin Grant. But what was perhaps most exciting was the FDC's ecumenical approach. Architects, filmmakers, artists and musicians all partied together at runway shows held in nightclubs.

"It was an inventive time when people came together and made people notice fashion," says Durham.

Among the creative congregation, Durham remembers artist Rosslynd Piggott, who constructed dresses of strange boats with children in them and filmmaker Philip Brophy, who used "naff" Butterick dress patterns. Elsewhere, an engineer made a pop-riveted ball dress out of sheet metal. The crossover between music, art, graphic design and film extended to architects such as Biltmoderne (an early incarnation of celebrated architects Wood Marsh) who designed the FDC's favourite runway and watering hole, Inflation nightclub.

"Clothing was confronting," says Durham. "It was brash and tribe-oriented. It was quite good if you weren't good-looking. People liked the idea that this or that clothing style was going to win you friends."

Today, however, even Karl Lagerfeld has a punk collection. To complicate matters, "fast fashion" appropriates the avant-garde at impossibly low prices. The digital era too has caused the fashion world to splinter and bifurcate. What's a young contemporary designer to do?

"The physical collective is no longer that important," says Robyn Healy, co-curator of the exhibition High Risk Dressing/Critical Fashion, which uses the FDC as a lens to view the current fashion landscape. "These are designers who are highly networked through social media who put their work up on websites."

Fashion designers still use music, film and architecture, but in different ways. Where FDC members might document its runway shows with video, studios such as Pageant use video as the runway show and post them online. Social media is perhaps the big disrupter. Where FDC designers might collaborate with architects, today it's webdesigners.

"Space has changed," says Healy. "Web designers might be the equivalent of the architect today. It's a different use of space."

As grandiose as the FDC, yet perhaps even more ambitious in scope, is contemporary designer Matthew Linde's online store *** gallery, Centre for Style. Like the FDC, it offers space for "artists who aren't at all designers per-se, but they're dealing with a borrowed language from fashion", Linde told i-D magazine.

"It's an extraordinary juggernaut across the world with a huge amount of Instagram followers," says co-curator Fleur Watson. "[Linde] has created a brand that uses social media in an interesting avant-garde way."

Yet unlike their often untrained FDC counterparts, these designers are perhaps the first generation of PhD designers, notes Watson. "Robert Pearce had a belief in culture changing the world. That's what these new designers are reflecting on in their research, their position in the fashion world and how do they change the way fashion works?"

While it's also true that new technologies offer exciting possibilities in embedded fabrics and experimentation with 3D printing, fast fashion has created certain expectations.

As Cassandra Wheat of the Chorus fashion label laments: "It's just hard for people to understand the complexity and the value that goes into production without being really exposed to it. They think they should have a T-shirt for cheaper than their sandwich."

During the course of the exhibition Chorus will produce its monthly collection from one of the newly designed spaces within the gallery. The exhibition's curators have commissioned three contemporary architects who, like its '80s counterparts, work across the arts, to interpret FDC-inspired spaces. Matthew Bird's Inflation-influenced bar acts as a meeting place for the exhibition's forums and discussions on the contemporary state of fashion. Sibling architects abstracts the retail space, while Wowowa's office design resembles a fishbowl. For Watson, the exposed shopfront/office has as much front as Myer's. Its architecture suggests the type of brazen confidence every generation of fashion design needs. Says Watson: "Fake it till you make it."Read more at:http://www.marieaustralia.com/cocktail-dresses | www.marieaustralia.com/formal-dresses-2017
Nienke Aug 2015
rusteloosheid
en vastgeroest verdriet
niemand ziet
het lam tussen de wolven
maar ver komt het niet
waar komt het vandaan
en waar is het geboren
of zit dat tussen haar oren
als er weer eens niemand is
het aftuigen van zelf
nog hopen op meer
lichamelijk zeer
een druppel wanhoop
gemengd met wantrouwen
en al gauw, de wanemmer verzoop
in eigen tranen
dan stromen het doet
en blijft stromen voor goed
rusteloosheid
diep in de nacht
wanneer er niemand op je wacht
behalve de ster achter de wolken
geen woorden maar daden
ja dat zal het zijn
maar het tegenbewijs valt klein
woorden onhoorbaar
een jongen die lacht
het vertrouwen ontkracht
een laatste afscheidsgroet
valt niet helemaal goed
als de duisternis nabij
zoals mijn geboorte
alleen en vrij
later zeer zelfstandig
maar nog geen procent als de rest
verpest
verpest
waarom ben ik zo anders
wat is er mis met mij, zo vrij
iedereen een ander perspectief
en ik begrijp het maar niet
ook al noemen ze mij lief
de wereld redden
met iedereen erin
heeft opeens weinig zin
als het verboden blijkt te zijn
slechts een eenzijdig spel
ach, het lam weet het nu wel
tevergeefs
rennend in de ochtendzon
verscholen in een wolkenbed
de eerste straal licht
uit het zicht
uit het zicht van de wolven
waar anders heen
springend over steentjes
met sterke beentjes
alleen in de grote wei
waarin de stilte zo groot
haar hart stilletjes vergroot
zo ook de klap van pijn
de enorme val
zo jong al
de verhouding van zwaarte
en het verdragen
aan de andere kant het extreem behagen
dat is toch geen rechte lijn
maar slechts twee woorden mochten er zijn
in steen gekerfd, beroerd gepolijst
blijdschap en depressie
maar niets er tussen in
want dat had toch geen zin
voor iemand met sensitieve uitersten
bestaat geen middenin
toch levende in een wereld van het midden
zoek balans, het middelpunt
en *** men het haar ook gunt
ze was nu eenmaal als lam geboren
en niet als schaap..  (noch rund)

blind als een mol
gravend in de grond
het was haar eigen graf
waar ze uiteindelijk op stond
omringd door de vertrouwde pijn
vroeg zich af wel van haar te zijn
met borstkas gespleten door twee
het lam kreeg heimwee
stond half dood op
wachtend op één
met hart nog langzaam trekkend
lekkend
de geur van aarde in vacht
wie had deze terugkomst ooit verwacht
en het worden van schaap
in wolfskleren
wilde zich immers niet bezeren
want moe het al was
met steen gevulde buik
de val nu slechts een kras
en wist niet eens meer wat de val was
de doorn(en) uit verleden
gestoken in vers vlees
al genoeg geleden
dus besloot nu gewoon ook wolvin
je bent een wolf, meisje
je bent een wolfmeisje
met het schaap
bloedend
nog ergens binnenin
Jou woorde is ń vlak graf
Wat doodluiters
Op my pad gevly lê
En wag en lê en lag.

Ek wat onder daglig dommel
, verlore in die uitspansel
Wat uit jou hoop lumier,
Val vinnig vir jou vangwip.
Verval in die verkeerde tydstip.

Thenatos, finato , finaal.
Jy wou nog altyd agter
Jou swart kuil wegkwyn,
En die waarheid en seerkry
En skande ontduik.
Bely jy jou donker aan my?

Ag timmer tog jou naam
In my steun en vergeet nie
Jou pedantriese woorde nie.
*** anders dan nou sal ek
Met engelstem die
Uitloop besing van pederastie.

Onthou my vir my
Donquichoterie,
Want jy is nie regtig
Lief vir my nie.
Nienke Jun 2015
een meisje wilt iets
na een feest
slapen bij jou
want ze is nog nooit
zo ver weg geweest

aan jouw zijde sta ik
en met meelevend hart
zei je 'dat is goed'
op dat moment zei ik
'goodbye' to my mood

ik hou me groot
ik hou mijn mond
terwijl ik wil zakken
me laten vallen
op de grond

als van binnen
een demoon of meer
mij aan het verslinden zijn
negatief van de pijn
ik voel me klein

dat het goed is, zei je
tegen wat?
bij mijn ex had ik hier
nooit last van
geen moeite mee gehad

nu graaf ik dan misschien
elke keer mijn graf
maar dit hier was een droom
gebroken wakker
is niet iets dat ik mezelf gaf

en ik weet niet wat te zeggen
weet niet wat ik moet doen

misschien is jouw hart goed
maar zo is onze ****
laat het de onze blijven
niet verpesten door een heks

rampscenarios om te overleven
bedrogen door eigen boven kamer
maar om **** niet erger te maken
is het soms beter te zwijgen

omdat je de 'ja' hebt
maar 'nee' nog **** krijgen
Sy vra: "Hoekom is jy nou so n non"?
Ek sê: "**** is mos eintlik net vir die lewendes".

Ek is my eie memento mori.
Jy is die oorsaak van dood.
Laat dit so op my graf geskrywe staan:
-Hier lê die skerwe van iets amper heel-
,want nou sit ek weer aan jou tafel
en my laaste maaltyd is n herkouing
van spoegsels vergete tye saam met jou
En ek kou en ek kou en ek onthou:
*** warm jou hande was teenoor jou hartskou
, *** gretig jy was om my vas te hou
en na die tyd toe te snou.

"Ek sit nou waar jy gesit het"
, grinnik jou wellus oor die porselein rand
en ek wil vir jou sê staan op en gee vet
want almal wat daardie stoel beset
wals met die noodlot en wink vir seer.
"Kom ons probeer , nog n keer"
Sê jou hand langs jou ritsluiter
, maar ek voel n veer
, want kadawers ken nie lustigheid nie
en ek is oorgebalsem met n gelofte.

Los die dooies dat ons rus,
Los daardie "ons" begrawe in die kis.
Mateuš Conrad Sep 2017
if you're a "thinker" - you don't require a "freedom" of speech - by freedom of speech i mean: the lacklustre of the "freedom" to think... how the two seem unconvincing... oh my my my, what a waste of time; sooner the pistachio ice-cream worth my name, than the folowing quest for question; thank **** poland, thank, ****, poland, the land, who "cherished" both **** germany, and communist russia... seem regurgitating islam... ooh sorry, pooh bear said, what in wahabi? graf einmal! graf zweimal! nein, halt zählen... schädel beklagen die kürbislachen von oktober; die letzte reste von ein tag.

may i introduce some biblical command?
and i ask doubly -
what's the difference between the "devil"
that asks within *temptation
-
    compared with the devil that asks within
the confines of charm?
does not one leave man with the notion
of free will, and the other with the omnipotent
god?
who beyond man, be indistinguishable
to keep devil or god away from parodical
laments...
          if the devil does tempt,
and if a god does charm...
                who's will equals who's?
that the devil marks his will
by the unus autem -
       and that god...
                omni autem -
                      that the devil rather charm,
and god play the puppet of a devil
with the serpentine of tease, and ask,
and the lost question of temptation being
asked.... not i, nor anyone else,
be believed with a logic of rhyme...
charm forthright provides
unfulfilled truths -
             but you tempt with
the provision of fulfilling outright lies;
seems i wrote enough truth,
that i've forgotten the original german
              that might be worth recitation.

*and how i love my terrible germaniac...
   at least a part of me still feels
insensible, as to leverage the human
   cruelty of imperfection.
Paul Hardwick Dec 2012
which reads
come you ****'s life is fun
forget your woman
and place your hands on those keys
and ask yourself
am i happy
really please
just for the EU
I was born without you baby, but my feel'in is a bit to strong
think i covered para graf 2 sub section one point 2
might be section 3 next year
whom now's
think i am saying be yourself
which as i know the EU has no thing at all.
This might be true   then might be false    up TO You
everly Oct 2019
the noxious smell of gas from worn out
amusement park rides
the blaring sun making the group picture take longer
whines and groans and chants for iced water
misty cool mornings after the storm
the distinct smell of grandma’s car rides
the waves of nostalgia when you see graf on the walls in williamsburg
the laughter of kids on the swings while walking past parks
remembering the child you used to be,
swinging
escaping reality
knowing those children will be just as lost as you one day
looking at sand
boys legs stretching like taffy
and it’s like we never moved
Daan May 2019
Pampertjers verversen, verse
melk of thee op poten zetten,
sap uit appelsienen persen,
het maken van korte metten.

Ik heb het graf van mama
vandaag bezocht, bloemen
gelegd en haar mijn stem verkocht.
Toen ik vertrok, hoorde ik
ze zoemen.

De bijdehante op *** merk
gestelden, het zijn sloebers,
slurfkes waar ik elke dag voor werk.
Nog iets aan te geven? iets te melden

— The End —