Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Jodie LindaMae Mar 2015
Other women
Have never posed a threat to me.
Maybe it's the spring in my step
Or the way I wear my hair,
But men can never get enough of me.
The way I walk
Has never been graceful
But I have always tread on hearts
With love at first
And destruction second.
Yes, it's true,
Men can never get enough of me.
The switch of a film reel,
The spring in my step,
I've never had trouble
Finding a person
Who lusts for me.
With the wiseness of an elder
And the recklessness of a droog,
Men can never find their fill.
My kinderjare was
Soetsappige drome
En ek het weggesluimer
Agter suiwer onskuld,
Met ń krag van geloof
Wat my oortuig het dat
My God ook jou God is...

Dat elke pad ń onnodige
Veiligheidsgordel verg
Dat elke beursie ń oneindigheid van R20
Note besit het en dat
Elke graf leeg was na die derde dag

Dit was deur die verskillende stadia van bogenoemde
Uiltjies knip wat my
Tot die meerderheids
Besef van addolosensie gebring het.
Selfs al het ek teen ń
Eksponensiële spoed
Ń volwasse begrip ontwikkel
,Was my redenasie oor die
Hiernamaals nog vaag
Met slaap in die oog

Eers toe daar een
langs my Val
En tien aan my sy
Het die drakoniese deun
Van die doodswek my
Uit my snoesige slaap geruk.

Met elke groef wat nuwe
Paaie teer vir my trane,
Elke silwer randjie wat
Lostrek van die donker wolke
En op my hoof kom rus
Soos die koue staal
Van ń koningin se swaard
Wat my inlyf in die
Sidderende realiteit van grootword en lewe

Nou is die droom verby
Nou staan ek op
En vrees om plat te val...
Ek oes en saai
Met ń bekommernis of my ploeg iets sal maai...
Nou word paaie ń lang gebed
Ter beskerming van my hart
Wat ek so maklik uitdeel
En beursies ń kommoditeit
Wat skree van die honger
Soos die mense van ń land
Wat al sy geloof verloor het...

Nou brand die sand my voete
En die seesout droog my vel...
Nou word wraak ń amp
En liefde ń kombinasie
Van gifte en giwwe
, maar ek sal nooit weet
Wanneer is dit wat nie...

Nou word lewe ń gebed.
Ek het ophou my
Kinder rympies sê,
Nou bid ek pynlik swaar
En hoop dat God
Nog genade vir my en
vir jou Sal hê

Amen
Alex DeLarge Oct 2013
I hope you forgive my abrupt interjection, but, I cannot shy away from your divinity.
Simply put: my knees buckle under your presence.
Something odd with the display of my affinity.

You're that complete package, a rare item, awesome.
Caution: unwrap with care, choking hazard with small items.
Yeah, I read the warning signs, the garbage is usually where I toss 'em.

That smile. Those flashes of white.
The sight, those glazzies, sharp without regard.
Like you see my soul and talk to it without fright.

Which, to me, is an achievement beyond comprehension.
My reflection: an ominous droog staring back working at working at sharpening the lines.
My disbelief in your presence sits comfortable on this rigid suspension.  

I know this might be a fruitless endeavor, a **** in the wind, pennies against dimes,
Fine. But I'm a ******* for this closed-fist brutality that comes off your lips.
I'll crawl into fetal before letting you walk away from the rhymes.

If I'm not enough to catch the radiation of your burn, I don't know who is,
Truth is, if I could spend a day without a thought of you then I guess you win.
But I bet I'm running across your mind right now, and I'll never tire until I indulge in this fool's bliss.

Why am I doing this?...
100 jaar herrinering
100 mense ween
100 trane val daar
100 druppels reen
van die hemel heen

Dankie vir die reen o God
die plase was so droog
die kommer word nou weggespoel
uit talle boer se oog



oor droewe grond
wat kraak en bars
streel helend hand
loop water vars

oor die mielies, koring
en oor goue hawermout
dans in die wind die jongeling
en skyn opnuut wee goud

die Here het geantwoord
oor wenige gebed
bewys van vooraf weereens
al genade wat hy het

maar wolke breuk, strome spoel
die grond word weer genees
maar spokend, kaal en lenig
sal die kerk weer Sondag wees

onthou jy jou gelofte
my Afrikaner kind
wat nou soos na dood siektes
voor die oe ontbind

**** my woord op nuut
oor die heuwels sal dit reis
tot my volk gaan terugkeer
sal opbrengs , soos geloof,
deur droogtes vergreis
yokomolotov Aug 2013
by yoko molotov and scott sharp

hey.
it would mean a lot to me if you came out tonight, i miss you.
I feel ****** that we havent had a lot of time together.
that our lives have grown so far in other realms
maybe its time we drink and sing and
shout for the good times the
old times and of course
the new times my
dearest pal and
best droog-
yours.
cb
B
I might
This week
Has been a spell
Of stress and masochism
My **** hurts. And my brain.
Karaoke is a great relief in many ways
However, it’s often too loud and crowded
For hangs and ketchup. The backdoor is more seductive
Lets meet at the table outside with wings, beer, and jolly bellies
Lets tell war stories. Lets milk the clock. Lets party like it’s 2003. Let’s puke.
Ons gaan weer oor die
Alfabet , numeries , strategies
Ń sikliese seerkry storie.
Dieselfde -tagoniste herhaal
En haal mekaar aan , produkte
Van verandering , ja altyd
Anders. Maar so vervlaks
Eenders soos kop teen-
Kop in een mus.

Herhaal die verhaal my
beursie Is lig en
die lig is te skerp en
Die lug is te droog

, maar ek kla nie
Ek vra nie vra nie.
My hart weet hy begeer
Net. Nie vir A nie
Nie vir F nie
Nie vir
my nie.

Wat jy kort is-
Nie altyd wat jy kry nie.

En wat ek kry...
Is verseker nie
Jy nie.
HJV Mar 2019
Ik zie ze vallen, de vogels zijn bevroren.
*** kan een vorst zo snel bevriezen?

Vliegen naar de vrijheid richting verder.
Maar het noorden is koud en het zuiden verwoest.

Oost of west, thuis, draag ik een vest.
De kachel verliet mij. Waarom verliet hij mij?

Een heuvel probeert zijn piek te bevochtigen,
Maar niemand staat daar, dus hij blijft droog.

Alles rolt naar beneden, een diep en duister gat.
Wanneer krijg ik een reden? Mijn kin is nat.

Ik vraag mij af wanneer dooi zal wederkeren.
Ik vraag mij af wie er moet leren.

Zijn zij dood en leef ik voort?
Of is dit zoals het hoort?

Kleurenblind, dat ben ik, maar jij bent doof.
Jouw oren werken, graver des kloof.

Wil jij niet luisteren? Ben jij bang?
Laat mij jou koesteren met mijn gezang.

Jouw wonden, lik ze niet zo hard.
Voel je pijn, spreidt het vlees apart.

Ik ben daar, ik **** je kreet.
Jouw vervloeking, toch, ik grijp je beet.

Ooit op een dag, in verre tijd.
Mijn hart beantwoord; jouw spijt.

Open je ogen en druppel met mij mee
Vergiffenis en liefde, ons bootje op zee.
My first ever poem in my native language, to my mother
Nikki May 2020
Ik voel de lucht veranderen
ze voelt vochtig aan op mijn blote huid
Ik snak naar adem
als de wind me meevoert
en me laat zweven

Maar als de eerste druppel zijn bestemming bereikt
zet ze me zachtjes weer op de grond
Ik spreid mijn armen,
sluit m’n ogen
en wacht af

Ik voel ze,
één voor één raken ze me aan,
strelen ze m’n armen,
knuffelen ze m’n hals
en kussen ze m’n lippen
tot geen plekje nog droog is
Jester Mar 2020
And so as the vicious street punks and the droog crews make merry in the modern cities of ultra fashion, so I dress to impress and clash in the streets.

Hammer and Brass knuckle, chains and living by the switchblade life.

Speeding lights and Burgess printed the method.

Savage young punks.

Sword duel for honor long gone out the window now, guns are for the classless, if you have a hate-on for someone, fist to fist or blade to blade, bat to bat and blood to blood. Look em the eye if you want to shed some flesh.

Bowler hats and commando boots, canes, bats, bruises and blood.

Real flash horrorshow, savage young punks, the dreams of youth wasted on the violence of wide eyed children, children of the digital era who grew up as latchkey kids, who grew up feeling isolated and had no healthy outlet for that anger.

Anger is an energy, the birth of the atomic bomb.

The homegrown domestic terrorist.

Suddenly violence seems less romantic and street gang fights for respect and turf turn to stray bullets raining down across the nation, homes and schools, churches and weddings.

We still love our violence.
Daan Sep 2022
't Is warm of koud, droog of nat
en altijd druk druk druk.
Zij die nog een passie hebben,
mogen spreken van geluk.

Zit ze zondag in de zetel?
Heeft hij harde hordes hoog te huppelen?
Zeg alstublieft niet dat je iets voelt druppelen.
De stad, dat is een heksenketel.

In gras en stilte zoek ik tevergeefs de vlucht,
besluit ik deze week met een lange diepe zucht.
Voorbeeld
Daan Jul 14
Het botert niet tussen
mij en tussen de oren.
Mijn buik is niet te sussen,
wil geen inspraak horen.

Voor maar honderdtien
doen we er ruitenwissers
bovenop.

De smaak van de keizer
Wie wordt de onderwijzer
bovenhands en overmand
zandkastelen in het zand.

En dit is nog maar het begin,
generiek en tegenwijzerszin.
Ronde schijven in vierkante dozen,
nu nog ergens om die ansjo in te lozen.

Mijn geld is op
vakantie en elke keer als ik die man zie
boekt mijn tas een vluchtje bij.

De staat van deze broek en wie ze draagt
in de staat, in beide zitten gaatjes, maatjes op
droog of natte plekken, dansen, rekken, goed proberen bekken,
sleur en doek, ongeacht, de laatste druppel vormt
signalen op je broek, morse code om te zeggen
dat je de verantwoording niet bij de ander
hoeft te leggen. Vogels verschuilen in de veren
van de wolf in schaapse kleren. Ijsberen
onderwinteren op zomerse terrasjes
verre van de mentale was en plasjes
die ze nog moeten draaien.

Laat maar waaien.

Sommige dingen zullen nooit, kan ik nooit vergeten.
Dat ik verkeerd was, moest iedereen weten, ze leken al
te lachen nog voor dat ik moest spreken.
Ik had niets om me aan op te trekken, haalde anderen
dan neer. Zelfs zei iemand stop, gooide ik
ze gewoon een busje verder onder in de functie
van een stomme mop. En oordelen gaat in twee
richtingen. Wie het zaait zal het oogsten, zal het plukken
Het moet toch lukken dat de stukken die we
slaan de waan levendiger maken dat de zaken er
goed voor zouden staan.

Achter elke boom zit de pijn van het verleden, erger nog dan slangen, gevaarlijker dan wolven, het lijden komt in golven en is niet te vermijden.

De pijn is van aller tijden, pakt je bij je biezen.
Laat je zien wat er valt en wat je kan verliezen.
Hier kan ik eindelijk doen wat ik zelf wil,
Hier is al de rest, eindelijk even stil.
Het afzien is een keuze.

Ik voel mij zo speciaal in de zever die'k verpak,
lak aan de tegels, een brug verkocht in de hemel
en de sterren namen geven. Dan durf ik nog te beweren
dat ik controle heb over mijn leven.

Ik blijf zelf best zitten, muren witten, draaien
frezen. Ik kan alleen maar boeken lezen. Wie iets
doet kan missen, wie iets doet, kan leren. Elke dag
is elke dag opnieuw proberen.
Doen wat je niet laten kan
12/05/24

— The End —