Hantud sa lubnganan

Nidag.um napod ang kalangitan,
Nanagan na ang mga katawhan,
mga katigulangan ug kabatan-onan,
Nagpangita na sila ug kapasilungan,

Mubundak napud ang kusog na uwan,
Mabasa' nasad ang mga kadalanan,
Nanirado na ang mga baligyaanan,
Kanselado na pud ang mga kalihokan,

Samtang ako ania ra amoang pinuy.anan,
Kanunay nga gahandum sa atong nasugatan,
Nagpangutana, nganung wala naka sa akong kiliran,
Unsa man gyud ang hinundnan ug naingnan,

Nganung sa gugma mo ako imong gihikawan,
Unsa man gyud ang imong basihan?
Dili ba diay ko angay na hatagan?
Hangtud nalang gyud ba ko sa handurawan?

Tinuod nga sa gugma sa ginikanan wala ko gihikawan,
Unsaon taman kining kasing kasing ikaw ang kinahanglan,
Bisan pag dli ni para sa imong kaayuhan,
Nasayud ko nga wala koy kadungganan,
kay matud pa sa uban dle kuno ko kasaligan,
Para mahimo kong usa sa imong mapilian,

Wala na gyud ba kini kalambuan?
Nangandoy lang gihanpon ko na kita mag.uban,
Nga unta puhon makig ila ila sa imong ginikanan,
Bisan nasayod kong wala na gyuy katumanan,
Kay ako usa man lang ka tawng walay hinungdan,

Usa ka taw nga matud pa,"sa kinabuhi walay padulngan",
Pero bisan in-ani ang permi nakong madunggan,
Kanunaay gihapon kong mangandoy ug kalampusan,
Bahala na ug puhon dli ko ma kwartahan,
Basta ang importante ikaw akong maangkon ug mahagkan,

Kung ako Mahimong usa ka taw nga gamhanan,
Magbuhat ako ug mga butang nga kahibulungan,
Usbon nako ang dagan niining kalibutan,
Tapigan ko ang mga buwan ug mga kabituonan,

Akong Hupingon ang mga panghitabo na dle ko masakitan ,
Akong kining hupingon hangtud tika makitan-an,
Kung ako mawagtang man gani pananglitan,
Dili ko maguol kay ikaw ra gihapon akong mapalgan,

Unya sa kung kitang duha mag kita' na man,
Pahunungon ko ang oras sa kailbutan,
Nga ang usa'g-usa ra atong mamatikdan,
Ibalik ko ang kahayag sa buwan ug mga kabituonan,

Magsayaw sayaw kita sa kawanangan,
Ubanan sa kahayag sa mga bituon ug buwan,
Dli na gyud mahitabong muuwan,
kay mga panganod akoang tapigan,

Buhaton ko kining tanan,
Para lang ikaw akoang makauban,
Akoang mahalon ug panggaon hangtud sa lubnganan,
Para kanako mao na kini tinud-anay kalampusan,

I know it sounds cliche', but I'm waiting for You.
I'm not waiting for who you could be,
for the concept of you, or the idea
and I don't hold out hope for the feeling of you.
I don't hold out hope for the taste of your lips,
or the feel of your skin,
or the feel of your tongue wrapped around mine as we kiss,
passion melding with passion until it
can't be contained on a page...
until it sits as an empty stanza, because words can't explain it.
Like this:



(Insert Passion here)



It doesn't matter, because now, here,
I'm still waiting,
knowing that somewhere, destiny is also waiting
and destiny will have to keep waiting for a while yet,
but when I find her, I want so badly
for her to whisper in my ear
"Hey, lover. Cool it with the angst.
There's no need to be lonely any more.
I found you. I'm here."