The Poetic Architect

The Poetic Architect Jul 17

061824

I give you my world,
And You give me the universe.
I open my heart to You,
And You dwell within me.

I lift my hands to praise You
And You reign like a roaring thunder.
The galaxy belongs to You —
How tiny I am and yet you see me through.

My years are in the palm of Your hands—
Written by the blood of your Son…
Beloved and precious,
A King who’s always on the throne.

Your love remains steadfast,
Your grace is like the rain
Showering me every now and then
So my soul can dance with You.

I long to see You face to face
But I wait patiently
Before the curtains unveil the coming glory
And before I commit my spirit
And find its rest with You.

The Poetic Architect Jul 17

Love Potion

070324

It was a poison to see you face to face
Relying on your strength
And making your worst nightmares
Came back to life.

Torn pages, torn soul —
Adding so much pain
Pulling the trigger
Just so you can fly.

You stutter when tears run down
Your hidden gems were treasure to me.
I know, one day you’ll overcome
And I will stop provoking you
To unlove yourself
So you’ll get over every trauma.

I hope you’re doing good
You are my number one —
You are worth it, you are loved
You are never abandoned.

Take heart —
Self, you can do so much more.
Keep running, keep your FAITH.

The Poetic Architect Jul 17

The Faith that Built Me

070824

The foundation was laid
And I was named to be a building —
Dignified by the strength of my Master’s identity
And nurtured by His love that will last forever.

I played a role of hide and seek
And the long years built me
Where my facade dealt the beauty of the dust.
And the ashes of my ancestor
Were the old pieces of the bigger masterpiece.

A sculpture was born but it was unfinished
The lens of my Master was more than a promise,
And I aim to be whoever He wants me to be.
His burning arrows pierced me from within
Changing me as He leads me to the still waters.

There’s no wasted time in His loving arms
And yet I fall short of his glory from time to time,
Turning from left to right,
Side by side failing like a falling debris
But still, He picked me up from the dust.

I used to think that a building owns itself —
But it’s a revelation of time
Reminding me that I am not well-maintained
In the shadows of my own strength.

The sand of time even worshipped the rising Sun
And so here I am — waiting to be built again.
And if I am to spend another life
Then I would not waste a lifetime away from Him.

#faith #god

The Poetic Architect Jul 17

Hudyat ng Panimula

071424

Kung ang bawat palakpak at panalo ko sa mundo’y
Siya namang mitsa ng paglayo ko Sa’yo —
Huwag na lang siguro; hihinto na ako.

Kalimutan na lang natin ang entabladong ito
At ikahon ang mga bituin sa’king mga mata.
Mga damdaming minsa’y napapariwara,
Ngayo’y kusang inaanod sa hiwaga ng Pagsinta.

Kakatok tangan ang pahiram na hininga…
Palimos ng kahit isang patak ng dugo **** dumanak.
Pagkat kaligtasan ang aking hanap,
Sa isang iglap ako’y magbabalik sa simula —
Sa simulang nalimot at nilumot ng kasalanan.

Ako’y magbabalik Sa’yo, bunga ng yaman ng Pag-ibig Mo.
Sa silid na ang tanging Hari ay Ikaw
At ang Ngalan Mo ang nananatiling may kabuluhan.

Sa’yo ang unang yapak
Habang ako’y nakaakbay Sa’yong Kalakasan
At Ikaw lamang ang aking palatandaan
Na ang pintua’y bukas na
At handa na upang maging isang Pahingahan.

#tagalog

The Poetic Architect Jun 12

Malayang Mangingibig

061224

Malaya kong isisigaw ang Ngalan Mo —
Dakila Ka,
Dakila Ka ngang talaga.

Saksi ako sa kabutihan Mo
Sa buhay kong balang araw
Ay babalik din sa alikabok —
Na ang bawat pangako Mo’y
Mga balang lumagablag sa aking kaibuturan.

Saksi ako sa pag-ibig ****
Umaakap at umaakay sa akin
Pabalik at papalapit Sa’yo —
Ang pagmamahal **** kusang ibinibigay,
Ibinubuhos, mabuhay lamang ako.

Saksi ako sa grasya **** umaapaw,
Nalulunod ako Sa’yong pag-ibig
At sa Liwanag Mo’y nabubulag ako
Hanggang sa…
Hindi ko na masilayan
Ang dati kong pagkatao.

Nagbago na pala ako,
Ako’y binago Mo.
Malayang-malaya na pala ako,
Ako’y pinalaya Mo.

Dakila — ‘yan Ka,
Mahal — mahal Kita, Ama.

#god #tagalog #father

The Poetic Architect Jun 6

Intersection

060624

Hindi ako nangangambang
Tabunan ng dilim ang liwanag ng araw
Na sa kanyang pagsilang ay manlalabo rin
Ang aking pananaw.

Pagkat mananatili ang Langit
Hanggang sa aking huling Lupang Hinirang.
At wala akong ibang nais na gawin
Kundi pagmasdan ito
At tingalain ang yaman nitong kagandahan.

Sa aking paggayak sa tabing dagat
Ay tatawagin din ako ng Kanyang mga alon.
At ang tanong ko’y Kanyang aakuin.

“Gaano nga ba kalawak ang Iyong pag-ibig?”
Wari ko’y ilang dipa pa ba
Hanggang sa marating ko Siya.
Ngunit ako’y aakapin ng sumisipol na hangin.
At ‘yan na marahil ang tugon Niya.

Sa aking pagsuyod
Maabot lamang ang Kalangitan,
At sa aking pagsisid
Matiyak lamang ang lalim ng Karagatan —
Walang ibang kasagutan
Kundi ang natatangi **** Ngalan.

I was driving when God whispered to write about this poem. I said, “Lord, wait lang, isusulat ko. Uuwi lang ako.” And here I am writing what God wants me to write about. Thank You, Jesus Christ. Please overflow in my life.

#cross #life #faith #tagalog

The Poetic Architect May 28

The Garden of Faults

052824

Sa tuwing hinahagis ko
Ang aking sarili Sa’yong harapan,
Ay nais kong isakatapuran Mo rin
Ang bawat pangakong inilathala’t
Ipinagtibay ng dugong dumanak sa Krus.

Sa tuwing kumukulimlim na
Ang aking mga mata’y
Gusto kong magtago Sa’yong lilim
At doon ang aking pahinga.

Isisigaw ko ang lahat ng aking pangamba
At lulusawin ng pag-ibig Mo
Ang bawat tinik na pumipigil sa’kin para huminga.

At kung pupwede lang
Na patigilan Mo ang bawat ritmo ng oras
Upang panandaliang maibsan ang aking pangungulila —
Kung pwede lang sana.

Sa mga buhangin ng aking pagkukunwari’y
Kusa Mo akong aanyayahan
Sa malalim at malawak **** karagatan.
At kailan nga ba ako matututo?
Kailan nga ba kita masisilayan
At massasabi nang aking mga mata’y
Ikaw ang tanging totoo?

Nasasabik ako
Sa tuwing sasalubungin Mo ako ng pag-asa
At kalakip pala ng pagtiklop ng bawat umaga’y
Ang yakap **** mainit
Na tumatawag sa’kin na mas piliin pa ang malalim.

Taliwas sa aking sariling prinsipyong
Binahiran ng mga haka-haka
Ang kapangyarihan ng tunay na pananampalataya.
At Sa’yo pala mawawalang bisa
Ang bawat kuro-kurong
Hinayaan kong magsilbing masasamang damo
Sa hardin ng aking pagkatao.

Ngayo’y bubuksan kong muli
Ang aking pintuan
At wala nang iba pang makagagapi
Sa Tinig **** ginawa ko nang pader
At pugad ng aking bukas
Na Sa’yo ko lamang iniaalay.

#poetry #tagalog #god #longing