शब्दांना फोडणी लाऊनी
बनते आयुष्याचं भोजन,
भावनांच्या मसाल्याला
टाकायचं त्यात प्रयोजन.

कधी रागाचा लाल खरडा,
तर कधी आनंदाची खीर,
थोडं मजेदार आंबट लोणचं,
त्यात रुसलेल्या रसगुल्याची भिरभिर.

एक कौतुकाचा लाडू, अन
थोडी लहरी असलेली कोशिंबीर,
त्यात समाधानाच्या भातावर
आमटी बसलेली गंभीर.

भावनांच्या या जेवणाने
भरतं ताट आयुष्याचं,
पण सर्व पदार्थ खाण्याआधी
प्यावं पाणी प्रेमाचं.