Sa mundong puno ng libu-libong pagdududa,
Bukod tanging sayo lang sumugal at nagtiwala.
Ngunit bakit sarili’y tila akin nang nalimutan,
Mas inuuna ang sayo kaysa sa aking nararamdaman.

Labis ang mga tanong na “paano na tayo?”,
Hindi na maisip kung “paano na ako?”,
Tama ba na sumugal at ilaban ko pa?
O mas mabuti na lang mag-isa?