Don't call me a hopeless romantic
I apologize I cannot help myself
But to smile whenever you look at me
Whenever the folds of your cheek
Wrinkle through your brown eyes
As the strands of your straight black hair
Jets down and sways with the wind

When was the last time
That I appreciated beauty more than I do?
When your laugh lifts up my bones
The thought that you exist
Makes me want to dream again

Call me hopeless romantic
But I am not
I don't believe a fantasy story
For people like me

Every time we say hello
I ought it to be the last time
I never want to bid goodbye
When everything falls deep
All I could do was to cry

Don't let me die in your arms
Please don't lure me with your charms
I want to escape and let go
When the morning shines
And everything's not yet too late

I clicked the bait for how many times
I had crossed so many lines
But for the love of God I looked away
I stand to see the sun kiss the sea
I watched it leave at night
While the waters are admired
by the moon above

I'm in ecstacy
Your scent is a smoke in my lungs
It burns throughout
But it feels so good
That I want more
Having my eyes on you is a vice
Where pain is what I'll have to trade
All I have are hours to wait
For this ******* feelings to fade
You bother me in your own simple way
Like when you exist
Or move, or touch or stand or drink or blink

Every you is a perfection I seek
The illusion of infatuation
The false imagery and temporary blindness
For the last time, I want to embrace you
I hope that what I feel is contagious
So you'll feel how it is when I'm thinking of you
When your soft and cold voice
Rushes through my neck on a summer night
Or when you became a song through my mind

I feel sick
Nearing the end of the brick
Like a brittle stick I break down
Insane I don't know what to do for the sixth time
I could sleep tonight in peace
But I chose to write this poem for you
For on eternity I'll surely miss you

Isang babae ang sumakay sa V. Mapa
Maikli ang buhok at kayumanggi
Nakapulang T-shirt at maikling shorts
Tsinelas na plastic ay may takong

Ang jeep ay mahaba, bago at maingay
Balahaw nito ang malakas na tugtugin
Ang barker ay mala trenta maging ang driver
Kung umasta ay tinedyer

Ang musika ay hindi musika
'Pagkat hindi lahat ng sinulat ay babasahin
Ni musika ang lahat ng tugtugin
Hindi musika kundi basura

Ang babae ay sumabay sa saliw ng tugtog
Kumanta nang may emosyon
Walang hiyang ikinampay ang kamay
At winasiwas ang yapos na sako

Hindi pa siya nagbabayad
Malamang wala siyang pera
Hindi siguro iyon ang dahilan ng tawanan
Sa kanya'y marahil may kakulangan

Nawala ang nagwawalang kanta
At nanahimik rin ang aba
Tulala sa kawalan habang may minamantra
Bakit kaya kabisado niya ang kanta?

Kung mayroon mang makapagsasabi
Ano ang nasa isipan ng isang tao
Na hindi rin masasabi kung ano
Paanong ang pag-unawa'y matatamo?

Sila ba talaga ang wala sa katinuan?
Kung sila ang ating pinagtatawanan
Kung mga mata nila'y walang bahid
Pahid ng alinlangan at pagdududa

Naririnig din ba niya
Sigaw ng barker sa kalsada?
Nararamdaman din ba niya
Dampi ng tubig ulan

Naiisip niya kaya
Kung ano ang kinabukasan?
Nagmamadali rin ba siyang makauwi
Dahil may exam kinabukasan?

Bumaba siya sa harap ng arko
Tumalon at masayang nagsayaw sa gitna
Tinunton ang daan sa Teresa
Di namalayang nariyan na siya
Sa patutunguhan niya

Ikaila **** ika'y manunulat
Hayaan **** putulin ang iyong ugat
Huwag iwanan ang iyong lamat
Ibigay mo ang sapat, 'wag lahat-lahat

Itanggi mo ang iyong pagkatangi
Ibulong sa hangin ang iyong mga sipi
Itago sa baul ang iyong lahi
Itatwa ang pinagmulan **** lipi

Hindi ka hambog ni mayabang
Isa kang humihingang nilalang
Panulat ang iyong kalaban
Ito rin ang gasolina sa tangke ****
salat sa laman

'Wag **** sabihing ika'y manunulat
'Wag mo ring itanggi na isa kang alagad
Walang manunulat ang tapat
Lahat ng tao ay may sugat
Tao ka lang
Pero isa kang manunulat
MAMULAT!

Uy, gawa tayo ng tula
Kasi putang ina ng Maynila
Sa nayon ay dinadakila
Isang abot-kamay na tala

Kailan ka ba kakawala
Sa anino ng Maynila?
Umambon ay may baha
Selpon ay may kukuha

Walang pawis at luha
Walang ngiti ni tuwa
Kwartang pulos kaltas
Walang pambili ng bigas

Kapit kahit mapurol
Mga bundok ay gagawing burol
Nakakita ka na ba ng ulol?
Sa Maynila marami niyan,
buhol-buhol

Kung saan walang permanente
Maging sa suplay ng kuryente
Ang pamahalaan ang hinete
Tagasulsol naman ang gabinete

Kapatiran may kaputol
Basta't kumapit mala kuhol
May nakahihigit sa batas
Umangal ka at ika'y utas

Wala nang lunas
Wag ka nang lumuwas
Utang na loob kaibigan
Maawa ka sa iyong ksasadlakan

kumukulong dugo ko
kamao sa labi mo
dugo iinumin mo

There was a prisoner inside a cage
Shouting loudly
Smashing the grills furiously
Revolting for freedom

Freedom not acquired by all
But the privileged
And those who are rich
In fame, money and beauty

Set by the society's rules
Majority decisions in their favor
While those who does not reach the standard
Crumble in loneliness alone

Lest someone had heard their pleads
Listened and calmed the heart down
Those period of depression and sadness
And walls of isolation are broken down
With just a simple touch

Bagong panahon
Dalwa'mpu't 'sang dantaon
Diskriminasyon
Makalumang panahon
Tayo na't pumadayon

Ihain kaso
Sa mga akusado
Buksan ang lente
At maging responsable
Hiling sa presidente

Bangkay na patong-patong
Placard na nagsasabing
Sila ay lulong
Karapatang pantao
Ba't di isulong?

Dapat ibulong
Sila ay mali
Ng gawaing napili
Mabuti pang isuplong
Di ba dapat ikulong?

Dugong dumanak
Kailan katanggap-tanggap?
Dulot ng panganganak
Sumpa o tulong?
Bara ba sa pagsulong?

Lumobong bilang
Mga napagbintangan
Pagbilog ng b'wan
Supling na nanakawan
Walang kinabukasan

Di makahinga
Malakas na ang alon
Di makalangoy

Siksik sa kahon
Huminto na bagon
Ika'y tumalon

Harapin hamon
Layon ng edukasyon
Magsilbing timon

Pag-aari mo
'Yan ang sabi mo
Ngunit nanalo ako

You're near, but you seem so far away
Farther than far far away
Guess my feelings won't go away
Just let it what may come what may

I guess I cannot finish this poem
Since I'm the one fighting lone
This I wanna tore
I was like the forty fifth
of the Fallen 44

They say I was wasted
Because everyone I hated
Like a football I kicked away
I'll run after though far away

A match without a goal
I am no fool
But not brave enough
To let that one stop
When it comes to you
I always flop

They held your hands and you ignore
I offered mine and you held it
What was that for?
A sign that you love it?

Reminiscing the old year
We are like more than peers
Joy was the meaning of our tears
And though happy we never drank a single beer

That's what we are a year ago
You told me to stay and I never let go
You wish we're like these
'til months and years
And decade and five years

A *** can never separate us
Even with a heavy creepy fuss
But that's in the life's happiest past
When in your movie,
*I was the main cast

Let me compare something in
medicinal terms
Just came to my mind and
made me curse
The heck it was, can be compared
to anything
But those who have it are
wise enough and cunning

They say once you keep this,
it'll get worse
Don't tell and forever it'll
be imburse
Make sure to find the expert
Someone who is introvert
So it'll be confidential enough
And what you've said will be forever locked

You can cure this, well
because others say they can
But it took them years or ten
And waited for an egg from a hen
But what if it would be a rooster
Well that's your problem buster

Don't cure this I tell again
It's like a wound that 'll hurt
all over again
We don't make platelets, we can't
But for a type B, we can wait, we can

And if symptoms still persist
contact immediately an
appropriate person
No one to have? Then write like me and write your lesson
It'll help ease the burden
and pain to lessen

After years, a good or bad mem'ry
will knock you once in a while
And you'll gonna say, "Alas! how time flies high!"
Until you've fallen again and become high

Do not fall, but be
Do not let magic put you there
It's a decision to be
Do not fall to another err

Maria, ang Ibarra na 'yong inirog
At pag-ibig na nalimot
Ay muling umahon sa ilalim ng ilog
At ako'y ginising sa aking pagtulog

Ang iyong kwento'y tila nauulit
Ikaw Maria Clara, siyang naging kapalit
At ako si Ibarrang nasasaktan nang labis
Dahil kay Linares na di maalis

Ikaw ang Modernong Maria Clara
Masiyahin, mabuti at mganda
At ako si Crisostomong Ibarra
Walang pinagkaiba
Hanggang sa kasalukuya'y di ka makuha

Ikinasal sa bayan at mga pangarap
Patawad ngayo'y di kita maharap
Ika'y isang malayong pangarap
Na sa mga kurso'y di ko mahagilap

Anupa't ika'y nakangiti ngayon
Ngunit huwag gayahin ginawa ni Clarang noon
Maging masaya ka sa sa piling ni Linares na iyong ****
Habang ako'y magdurusa sa loob ng marami pang taon

Saglit at sa loob'y nagkakasiyahan
Tugon nila'y marahan sa aking nararamdaman
Musikang ngayo'y kakampi
Dusa sa di makuhang pulang mga labi

Kung darating man ang panahong "Ikaw"
Hiling ko'y maging masaya at di mapanglaw
Mukha mo sa puso ko'y di manakit at manghataw

Sa di pagtingin sa king mata
Wari ko'y alam mo na
Ang aking tunay na nadarama
Mahal kita Maria Clara,
Paalam na

You asked if I was in love
"Do you have some one you love?"
If I say no, my notes will call me a liar
So I stutter, "I, are.."

I say, yes, why do you ask?
And I continued, "It's in the past."
Because I know if I deny that
My poems wouldn't like that

Sa titulo tila may kulang
Pangala'y di maisulat lamang
Sa aking paningi'y higit pa
Kay Maria Clarang inyong aba

Dalisay sa pagtugtog ng alpa
Sa kanya'y wala nang hihigit pa
Isang tunay na binibining gwapa

Istrikto't malambing
Ganda'y nakapupuwing
Singlambot ng mamon ang puso
At laging nakasunod sa uso

Si Maria Clara man ang hiling nila
Sa aki'y sa kanya, wala nang hihigit pa
Maging si Inday, Andeng at Sinang
Sa mundo'y nais siyang ipakilala
Ngunit tulad nga ng nauna,
Ang pag-ibig na ito ay walng pag-asa

Left, right, left, right
Change step march
Heartbeats pounding
with the rhythm
Count cadence count!
1,2,3,4  1,2,3,4
1234! Bam!

Sway backwards,
left, right
Hold her waist
Touch his hand
Pleasing the hormone's rage

Trembling knees
Uneasy eyes
Jealous heart
And lustful smiles

Those are dancing
and here is marching
Look right to the base
and see his handsome face! Hey!

This year is full of mystery
A time recharging the battery
And make a new memory
Either sorrowful or happy

I let go of her hand
Because I wanna hold yours
I told you I love you in the pond
Even though my voice was hoarse

You slowly tore my heart
And threw it in the hearth
You firmly crushed my heart
And dread it in the pool of blood

I could see your tears again
With those I couldn't comprehend
I have you as my friend
With heart I could for you just lend

Forehead on arm crouching
I asked and knew you were lying
We walked the hallway marching
Why are those people watching?
To whom were they prying?

One day I met a freedom wall
With my height just as tall
I wrote and see something that made me fall
With that I could clearly recall
Why you were dumbfounded as we walked through the hall

I don't know how much I feel
But if anger could ****
I'll make sure they'll be ill
And make them worse for what you feel

PAG-ASA/ISKOLAR NG BAYANG DUKHA
Madilim na sulok,
Kung san nagdurugo ang mga palad habang rosaryo’y hawak
Gunita’y lumipad habang likod’y dumaranak
Naalala ko pa no'y si Inang ingat na ingat sa isang batang mataba,
Matabang pitakang puno ng libo-libong kwarta
Sahod nilang mag-asawa na sa akin lang ginagasta
Para sa tuition ko, para sa pagkain, pamasahe't libro
O inang minamahal ako nang labis
Kung ang buwaya pa kayang tumatangis
Di maantig sa iyo’t tumalilis?
Sa pagligo sa likod ay laging may langis
Langis ng niyog na kinayod ng ‘yong nginig at mapupula nang kamay
Kung sa gabi’y rinig na rinig ko ang iyong pusong lukso nang lukso
Sa ilalim ng kulambong dinusta na ng panahon
Di mo magawang umalis kung dapuan ako ng sipon
Mga lamok na dumadapo di ligtas sa kanyang paglilitis
Sa loob ng tahanan di makitaan itlog ng ipis

Ako ang pasakit ng aba ninyong buhay
Pakiusap, pilitin **** lumakad parin gamit ang 'yong saklay
Hintayin **** mabigyan rin kita ng magandang buhay
Kung pagiging matiwasay ay dahil sa pagkakawalay
Tila di narin kaya ng loob kong patpatin
Sa ideya lamang nito’y tiyak na lalagnatin
O inay! Patawad kung pagod nang tumaas-baba pa aking baga
O Lubid sa inaanay na dingding  na tinitingala
Sa halip ng makikinang at mala diyamanteng mga tala
Huwag mo akong paglawayin sa iyong panlilinlang
Di magagawang sakupin ng depresyon ang tino kong nawawala
Ni ihulog ako nang tuluyan sa mahabaging grasya
Dahil kung sa pag buhos ng kamalasan ay patakan ang huling pasensya
Sa baha na isang pagtaas na lamang ay lulunurin na
At saka lamang ako sa huli'y makakahinga

Isa na akong kawalan na nilagyan ng katawan
Saksakin man, wala na akong maramdaman
Walang kikirot na laman
Walang dugong dadaloy nang luhaan
Sundalong natuyot na ng labanan
Binalot na ng kahihiyan at pagtataka kung mayroon ba akong kakayahan?
Biningi na nga ako ng mga sigaw sa aking isipan

Mas dukha pa akong di makakita pa ng liwanag
Liwanag na sa Bilibid natitikaman miski mga nag-aagawan
May hangin ngunit ako lang ang nalulunod
May dagat at ako lang ang di makalangoy
Mas preso pa akong walang makain nang di hamak
Mata kong bagsak at pula na, tighiyawat na parang sunog at di na maapula
Kakapalan lang ang ipakita ang mukha sa labas
Dahil kailan ba ang mundo'y naging patas sa batas?
Batas ng pag-iral ng matibay na loob
Ito na ang mga taong noo'y tinawag kong ungas
Bumubuhay na ng pamilya't may pambili na ng bigas

Sa loob ng maliit na kwadro
Sapat ang isang upua't mesa at isang kabayo
Sabit pati ang yabang kong diploma sa taas ng orocan
Lukot na resumé sa aking harapan nagmuka nang basahan
Mas tanggap pa sa trabahong pamunas ng puwitan
Ngunit mas higit pa ba ang munting papel kung nasaan aking larawan?
Bakas ng ilang buwang puyat at thesis na pinaghirapan
Salamin ng ninakaw na kabataan, ng inuman at kasiyahan
Repleksyon ng mga desisyong sa nakaraa'y napagpasiyahan

Bakit ako tatanggap ng trabahong mababa pa sa aking kakayahan
Bakit call center lang ang aking babagsakan?
O maging alila sa mga sinliit rin nila ang pinag-aralan?
Piso lang ba  halaga ng lahat ng aking pagsisikap?
Ito ba ang direksyon ng matamis na buhay na sa huli'y inalat?
Madali pa pala ang unibersidad
May kalayaan, oo tao'y mga mulat
Marami umano  ang buhok ng oportunidad
Hatakin man ay nasa harap ang bagsak

Kahapon itlog at pancit canton,
Dala ni nanay noon pang huling dalaw sa aking kahon
Inakalang sa tren isa akong bagon
Sa bilis ng oras ay papadayon
Isang buwan nang matapos na ako
Inakalang ito na ang hudyat ng aking pag ahon
Totoong mundong ganito pala ang paghamak at paghamon
Interbyu sa opisinang may pagka-amoy baygon
Ugali sa trabaho’y ako raw ay patapon
Kaklase sa hayskul aking nakasalubong
Nagsimula sa wala, ngayo’y umuusbong
Eh ilang beses ba ‘yong umulit ng ikatlong taon?!
Di maatim ng sikmura sila'y yumayabong
Habang ako rito sa kumot ay nakatalukbong

Hawak ko ang kwintas na mistulang ahas sa aking leeg
Nawalang pag-asa ng bayang tinakasan
Sasablay ako hanggang sa huling sandali
Kagitingan at kagalingan ang aking pasan pasan
Taas ang kamao habang dama ang gasgas ng tali sa aking lalamunan
Hinding hindi ninyo ako magiging utusan

Ito na ang mga huling salita sa aking talaarawan
Sinimulan kong isulat nang matapakan bukana ng Diliman
Bitbit ang banig at walang pag-alinlangan sa kinabukasan
Tilapiang pinilit sumagupa sa tubig-alat
Hinayaang lamunin ng mga pating na nagkalat
Nag-iisang makakaalis sa aming bayan
Dukhang nakita ang yaman ng Kamaynilaan
Dustang panliliit ang aking naging kalaban
Gabi-gabing basa aking banig sa malamig na sahig
Paulit-ulit sa aking pandinig ang salitang isang kahig!
Sa huli'y ano bang idinayo ko sa pamantasan?
Oo! Oo! Kaaalaman at pag-ahon sa kahirapan
Sa agendang ito ako pala ay tumaliwas
Sa mumurahin ako’y umiwas
Anupa’t sa aking kabataan, naging mapangahas
Ginamit nang ginamit pag-iisip kong nawalan na ng lakas
Sumama sa lahat ng lakara’t laging nasa labas
Tinapos agad-agad mabalanse lang ang lahat
Gabi-gabing sunog kilay pati balat
Waldas dito waldas doon, yan lang ang katapat
Sa huli’y doon na nga natapos ang lahat

Singsing ng pangako sa kanya,
Sa pamantasang sinisinta
Sa kahirapan di niya ako makikita
Bayang yayapusin mala linta

Ako raw ang pag-asa, isang iskolar ng bayang nais maglingkod sa bayan
Oo, naghikaos ang pamilya makalusot lang
Taas ng pinag-aralan, kung sa ibang bayan, sahod lang ng bayaran?
Mamamatay akong may dangal at pagmamataas sa aking kinatatayuan
Tatalon sa bangko't idududyan sariling katawan
Inyo na ang thirteenth month pay ninyong tinamuran!
Patawad sa bayan kong di na mapaglilingkuran!
Paalam sa bayang di pa rin alam ang kahulugan ng kalayaan!

Sawa na ako sa ideya ng Pag-ibig
Sawa ka na rin ba?
Sa pagbulong, paghikbi at pag-asa?
Dahil minsan mayroon akong nakilala
Isang bulaklak ng sampaguita
Bagamat di pa tuluyang bumubuka
Dinudumog na ng labis na pagsinta
At minsang umibig rin siya
At hinayaang pitasin ng isang binata
Ipinagkaloob ang taglay na kamurahan at bango
Isiniwalat lahat ng pinakatatago

Araw ni Valentino nang muli siyang nakita
Nangungulubot na ang kanyang mumunting petalya
Muli kong napansin na ang pagsinta
Katulad rin pala niya
May panahon ng pag usbong
May panahon ng pagkamatay

Hinubog na ideya sa ating isipan
Na ang pagmamahal ay walang katapusan
Iyan ang dahilan kung bakit sawa na ako
Sa ideya ng pag-ibig

Kaya mo bang magsulat nang walang nararamdaman?
Kaya mo bang magmahal nang wala nang pagmamahal?

Maraming klase ng manunulot
Isa ka ba saamin?
May manunulot na makata
Halos makikita mo sa kanyang mga 'akda'
Sing-rurok ng bundok na di na maabot
Maging siyang isang manunulot
May manunulot na umiibig
Na minsan masarap buhusan ng tubig
Umamin nang manunulot siya sa mga umuusig
May mga manunulot na paawa at patawa
Eto ang self-defense mechanism nila
Kaya 'wag kang magpapadala
Ika nga, manunulot lang sila
Magagaling kumuha ng mga akda
Marami pang klase ng manunulot
Pero 'yan muna, sunod sa makalawa
Hihintay ko pang ipost niya yung pangalawa

Madilim na sulok kung san nagdurugo ang mga palad
Na alala ko pa no'y si Inang ingat na ingat
Mga lamok na dumadapo di ligtas sa kanyang paglilitis
Na di ko na maalala itsura kung anong ipis

Ngunit sa loob ng maliit na kwadro
Sapat ang isang upua't mesa at isang kabayo
Sabit pati ang yabang kong diploma sa taas ng orocan
Lukot na resumé sa aking harapan nagmuka nang basahan
Mas tanggap pa sa trabahong pamunas ng puwitan
Ngunit mas higit pa ba ang munting papel kung nasaan aking larawan?
Bakas ng ilang buwang puyat at thesis na pinaghirapan
Bakit ako tatanggap ng trabahong mababa pa sa aking kakayahan
O maging alila sa mga sinliit rin nila ang pinag-aralan?

Kahapon itlog at pancit canton,
Dala ni nanay noon pang huling dalaw sa aking kahon
Isang buwan nang matapos na ako
Inakalang ito na ang hudyat ng aking pag ahon
Totoong mundong ganito pala ang paghamak at paghamon
Di maatim ng sikmura sila'y yumayabong

Taga UP ako, isang iskolar ng bayang nais maglingkod sa bayan
Taas ng pinag-aralan ko, kung sa ibang bansa, sahod lang ng bayaran?
Inyo na ang thirteenth month pay ninyong tinamuran!

Hindi na ako iibig sa isang bagay na mamamatay rin lang
Hindi ko na ibibigay ang oras sa mga 'yong mapanlinlang!
Tigilin mo na ang paglublob saakin sa mga panaginip ng magpakailanman
Hindi totoo ang pag-ibig sa mamamatay rin lang
At iiwan ang imortal kong pag-ibig na tiwangwang sa gilid ng daan
Wala nang malay na siya ay tinalikuran ng isang bagay namamamatay rin lang
At di kayang punan ang puso kong kulang kulang

Nais kong umibig sa kalayaan
Isang bagay na di ko mahahagkan ni mahahawakan
Gusto kitang ibigin, o kalayaang mailap
Sa buhay kong kay tagal di hinagap

Isisigaw ang ngalan mo sa mga nais umapi sa 'yo
At agawin ka man ng kahit kanino
Hayaan mo't nandito akong mamamatay para sayo
Dahil ikaw ng pinili kong ibigin
Sa sibat o bala handa kang sagipin
Ialay ang boses na para sayo lamang
At walang ibang magkakamkam

Ikaw lamang ang hindi mamamatay
Na maski pagkaraan ng daan taong namatay
Ay muli ring mabubuhay
Kung mawala ka man saakin o aking giliw
Di kailanman nila'y maitatago di ako bibitiw
Ang pagkulong sayo sa mga kadena o sa likod ng rehas
Ay kahangalan ng isang batang mapangahas
O matatawag ko siya, mahal, na isang ungas

Dahil nagsusumigaw ka kailan pa man
Hindi ka nila maaagaw o kalayaan

Sapat na ang nagdugong puso ko noon kay hustisyang binalatan ng buhay sa aking harapan
Ubos ang laman, ginahasa't binayaran
Ang nais ko lang naman ay 'wag siyang mamimili ng pagnanasaan
Lumapit ako sa kanya ngunit anong maiaalay ng aking karukhaan?
Di pa sapat ang aking kamalasan
Binaligtad aking katotohanan
Maging ang pagkapantay pantay
Na siya rin mismo ang pumatay

Preso ang Ikinukulong, Hindi Salita

Huwag mo kong ikulong sa mga salitang nais **** makitang taglay ko
Huwag mo kong sikilin ng kalayaan kong ipahayag ang nais ko

O bilangin ang metrong sumasaklaw sa mga katha ko
O mga tugmang umaabot na gayon na lamang ang paglantad na siya nga ay isang presong
Minsang kinulong sa iyong isipan at binigyan mo ng huwad na kalayaan

Huwag mo akong pigilan tulad ng mga letrang
iyong binitiwan kung sa'n ubos na ang oras na siyang dahilan
Upang matigilan ang mga salitang dumadaloy sa ugat na tila nagpipilahan
Sa isang lugar na napigilan ng kaguluhan at ingay ang malalayang sugnay
Ngayon ay dumadaloy na parang isang rumagasang ilog
Sa dulo ng dila ko ay laging naririyan

Isa akong salitang walang kahulugan ni patutunguhan
Salita ako ngunit hindi sinasalita
Ako ay kamatayan sa iilan
At buhay sa karamihan

Kaya't huwag mo akong pigilan ng mga pinili **** letrang
dapat ako, dapat ay tagalayin ko
Dahil ang tula ay tula at ito ay malaya
Parang ako  
Ang tula ay malayang di tulad ng tao dahil dito
Walang batas na maaring pumuna
at saglit na mawaglit sa tunay na eksistensya
dahil ang tula ay tula na wala kang karapatang
Yurakan o ismiran o saktan man
Ang tula ay tula na mga anak  ng manunula
Hinabi ng emosyon ng puso
ng pawis na nararamdaman ang
bawat patak bawat tibok at bawat sigaw
Dahil ang tula ay tula at ito ay malaya

Ako ang pag-ibig ako ang tula
Ang tula ng pag-ibig
Ang pag-ibig na mapagpalaya
Akong pag-ibig na hindi malaya

Kaya 'wag mo kong siilin ng mga salita
na nais **** makita na nasasa aking tula
Dahil ng tula ay tula
Ang tula ay malaya
Ang mundo ng tula kung sa'n malaya
Mundong nais ko sana
Isang mundong di ko kailanman matatamasa
Sa isang mundong kaaya-aya

Nagtatanong ako kung bakit di ko mailarawan
Lahat ng naglalaro sa'king isipan
Na kailangan pa umaano bigyan ng isang kwadro
Sa inyong mga tamad na isipan
At trabaho ko pang sa inyo'y isubo ang matigas na katotohanan
Na para saaki'y isang malaking katangahan
At ginagamit lamang ng maraming nais magpasikat upang tumaba ang kapalaluan sa kani-kanilang tiyan
At kumain ng papuri na siyang lalamunin pang kape lang at pambili ng tinta ng bolpen o ng papel man 'yan
At ano pa ang sining kung wala ka nang mapiga sa utak **** kinain ng uod ang laman
Lumuluha ka ng dugo para sila'y mamangha; mga burgis na magpopondo sa iyong katha
Na ano? Kasabay mo lang rin pumasok sa pamantasan bilang dukha
Pero ibang iba na mga mukhang inalisan na ng pasakit ng pag-iisip
Kung ano na ang para kinabukasan o kung meron pa nga namang daratnang liwanag
O kung bukas ay ang kadiliman naman
Saan ka pupulutin lintik kang di naging gahaman na piniling 'wag magpakayaman sa mumunti **** naisin na pagnanasa ng 'yong katawan?
Pinili **** sundin ang tawag ng 'yong laman, ang tawag ng uhaw na kalooban
Ano nga ba ang silbi ng pagpapakain sa kanila ng iyong isipan kung maari namang ito'y bigyan mo ng isang kasangkapan o kaya ito'y laktawan
Ng kahit anong katanungan at pagpagin ang natutulog nilang kulot na taba mula sa pang-aalipin ng katamaran?

Hey, i'm a writer
Can you please break my heart?
Have it crushed into million pieces
So it could turn into fuel
And drive again my dead soul

Please love me,
I am but a writer
Who needs her heart be broken
So she could write again

Be with me
So you could drive me crazy
And leave me all over again

Bakit ba gusto ng mga tao ng simpleng mga salita?
Kahit ba gasgas na, sugatan na o nakakaumay na?
Wala ba silang pandinig?
Hindi ba nila alam na nakakapurga na?
Bakit ba kapag durog ka,
Lahat ng salita, tila lahat sa'yo patama?

Gusto ng tao ng payak na salita
Dahil ba ayaw niyang mag-isip?
Iyon lang ba ang mga salitang may puso?
Pag-ibig, nasasaktan, mahal, ulan, luha
Na paulit-ulit ko nang naririnig
Nasasaktan ka, oo pero ano pa ba
Pwede mo bang sabihin sa ibang paraan?
Kailangan ba lahat tayo ay pare-pareho?

Kung gusto ng lahat ng simple,
Lahat na tayo magkakatulad
Sabi nga ng anak ni Oble
Generika gaya ni Lang Leav

Maraming dahilan bakit ang tao'y tumutula
Hindi dahil kailangan
Kundi dahil gusto niya

Ewan ko ba kung bakit
Sa pag-ibig may politika
Kung sinong mas may kapangyarihan sa puso mo
Kung sinong kayang bayaran yang mga ngiti mo
Kung sinong may kakayahang patahanin yang luha mo
O paagusin nang walang patumangga
Ano nga bang kapangyarihan ko?
Kundi makinig at makisimpatya-simpatyahan
Punasan ng mahimulmol na panyo ang mga pisngi mo
O ngitian at kulitin ka para di mo naman maisip ang mga problema mo
Ano nga bang kakayahan ko kumpara sa kanya
Kung binigay ko na lahat ng karapatang ari para sa'yo
Ano bang laban ko kung siya ang may hawak ng property rights mo?
Hindi ba krimen na ang tawag kung magnanakaw ako ng tingin sa'yo?
Pero bakit di ka pa nakukulong sa puso ko kung ilang beses mo na akong pinapatay?
Bakit ba wala akong lakas na gumanti sa tuwing sinasaktan ka niya?
Dahil ba sa nakapanghihinang pakiusap mo?
Sa malakas na pagtutol ng mga mata mo?
Maraming dahilan yan kaibigan.
Pero dahil politika ang pag-ibig, siya ang binoto mo at hindi ako
Siguro dahil siya nga ng napusuan **** kandidato.
O sadyang walang dating ang pagpapapansin ko
O dahil masyado mo na akong kilala na di mo nais na maging isa ako sa tatakbo
Nais **** siya naman ang maglingkod sa'yo
Kasi hindi ko alam, ang sabi mo kasi mahal mo siya
Alam mo ba ang salitang yan?
Sapat upang magpaguho ng mga buhay at kinabukasan
Hindi ko, ngunit mo
Pinalampas mo ang pagkakataong
Paglilingkuran kita na parang isang prinsesa
Kung ano ka naman talaga
Naiinis ako sa tuwing pinagmumukha ka niyang pulubi at walang silbi
Ikaw naman nililito mo siya
Binabato ng mga paratang
Tama na
Mahalin mo rin siya ah
Kasi di naman siya maluloklok kung di mo pinili
Pinili mo yan
Magdusa ka
Kahit pa mahal kita
Eh kung sa di mo ko nakikita
Ni binilugan sa balota
Paano ko pa ba ipakikilala ang sarili ko?
Kailangan bang masabing kayo upang mabigyan siya ng kapangyarihan sa'yo?
Pwede naman kitang paglingkuran kahit di ako pinili mo
Pwede naman kitang mahalin kahit kelan ko gusto
Kaya kong gawin lahat 'yon

---

Kahit walang pondo kundi ang puso ko
Kasi independent party ako
At ang katotohanang walang tayo
Di magiging tayo
Na sinampal mo sa aking mukha noon pa mang naging magkaibigan tayo
Tanggap ko
Wala naman akong hinihinging kapalit
Gusto ko lang masaya ka sa napili mo
At sana panindigan niya ng pagpapahirap sa damdamin mo
Kasi tangina kinuha niya lahat ng binigay **** buwis at pawis
Di man lang nagtira upang mabigyan ako

Pero sige na
Tama na'to
Wala nakong maramdaman
Isang kasinungalingan
Paalam na
Sana magtagal pa ang termino
Administrasyong binuo ng pag-ibig niyo

Bakit kailangang makilala ka pa?
Masikip ang mundo para sa dalawa
Sa ilog ng tahimik na buhay
Ba't ka ba sumablay?

Sa huling araw ba't ka ba tumabi?
Sayang bakas sa maputlang mga labi
Indak ng 'yong kulay, sumasabay sa araw
Sa itim ng 'yong mata'y nakita, isang bulalakaw

Ngunit bakit nakilala ka pa?
Kung sa huli'y lilisan rin pala?
Kaninang umaga bumati ka pa
Sa panaginip ko, huli na nating pagkikita

Hindi matigas lahat ng bato
Hindi lalago ang halamang nakatago
Pero kung bubunutin din naman
Anong silbi ng pagkakakilanlan?

Itaas ang kamay kung ginawa mo ito:
Ituro sa kapatid na bakla ang tito mo,
Kung gayon, ito ay duwag at gago,
Tingnan bilang presong kulong sa kandado

At kung sapatos ni kuya, suot ng ate mo,
Walang alam ni isa, pero sa ina sinabi mo
Nasaksihan ang paglisan ng nagturong pumorma
Narinig ang galit ng ama, sigaw ay "imoral ka!"

Putang ina, lahat iyon ay narinig mo
Hindi na kaya ng sentido mo
Mali ito, mali ito ang pilit ng lipunan sayo
Iwaksi mo, iwaksi mo, at tatanggapin ka nito

Sa oras na lumabas ka, wala ka nang pangalan
At araw-araw sa buhay mo, tila umuulan
Ng husga, ng ismid, ng dura sa sahig
Tawag sainyo ng kasintahan ay bawal na pag-ibig


Tomboy, bakla, bayot, tibo
Araw na binigyan ka ng ngalan tila naglaho
Binato ng panghahamak na gusto mo nang lumisan
Kaysa tanggapin ang galit na pinagmulan ay di alam

'Mahalin mo ang 'yong kapwa'
Banggit at turo ng May Likha
Pero bakit may galit ata
Nagpahayag nito't nagsalita?

Hindi ba itinuturing na kapwa sila?
Na kasama **** lumaki, magdalaga?
Kalaro ng chinese garter baga,
Kahit alam **** lalaki naman talaga siya

Ang saya na dulot niya di mo naalala
Nang minsan sa kanto'y sutsutan siya
Sapatos lang daw at k'onting barya
Tiningnan ka niya, ikaw ay tumawa

Saan ba ang lugar sa mundo para sa kanya?
Mahirap bang sabihin, katagang, 'tanggap kita?'
Tingin mo ba'y karamdaman kanyang nadarama?
Oh bakit nakangiti ka? Nahawa ka ba?

Kaya ba't ka umiiwas nang nalaman mo na?
Bilang kaibigan, oo nabigla ka nga
Pero 'wag mo naman sanang isiping
Naisip niya minsang ika'y makasiping

Alisin na natin ang malawakang pag-iisip
Na pandirihan ang kakaiba, pero subukan **** sumilip,
Lalawak ang saradong takip
Sana isang araw ang hangin, magbago ang ihip

Maging magkasama, pantay-pantay sa ibabaw ng isang ulap
Nawa'y mga anak nati'y maranasan, ekwalidad sa hinaharap
Matapos na ang inis at galit
Pagmamahal ang pumalit

Nanaginip akong hawak ang mga kamay mo
Nagising akong hawak ang akin lang pala
Natitigan ko ang mga mata mo
Nangungusap, sana kilala mo rin ako

Nawala na ang kaba kung ika'y nababasa
Pero ikaw ay iniisip parin sinta
Isang araw sana kita'y makita
Nang di na malito, nararamdama'y makumpirma

Papalapit na ang tren
Katulad ng pagdating mo
Mabilis, marahas at walang pasabi
Umuusok, tahimik at maingay

Kasabay ng pagdating nito
Ay pagdating ng bagong bagon
Katulad mo rin
Katulad mo

Kasabay ng pag-alis nito
Ay ang paglaho ng pag-ibig ko sa'yo
Kasama lahat, punong-puno
Walang ititira
Palalayain ka na

What's within the eye that keeps us drawn?
That it kills us when we see that person frown
It was surreal, like an abstract idea
That each one of us could see what is inside those eyes

That one day, blue are not the skies
And you can't even take those sighs
Food won't be as tasty as your favorite pie
When it'll take some guts to see that person cry

In our belief they were the mirrors,
But for me, they were tunnels: unknown
Yet to be discovered
It's not about whom you see your future with,
Nor with whom you see the shadows of your past
But with the joy of your present

Beautiful sight, it was
However, the universe is so vast
Conspiring since you were not yet born
Exploding as the sirens and horns

Little did I know, in those sets of eyes, I am but a clown
In a chess game I was a pawn
Forever stucked in that zone
Called, friendzone