Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Mark Ipil Sep 2015
Kaibigan, pinakamasakit na tinawag mo sa akin,
Na lubhang kumirot at tumusok sa damdamin,
Isang bagay na tumuldok  sa aking naisin,
Isang kirot at hapdi na kay hirap alisin.

Kaibigan, isang taong laging nandiyan,
Hindi ka iiwan o lalayuan kailanman,
Lahat ng sakit at luha mo’y maiintindihan,
Hindi ka matiis kahit mapunta  saanman.

Kaibigan, isang mapagpanggap na kaaway,
Na palagi sayo’y nakangiti’t kumakaway,
Ngunit sa iyong pagtalikod hanap ay away,
Iyong pagbagsak ay kanyang tagumpay.
P.S. Hindi lang tatlo ang lebel ng kaibigan. :D
112715 #4:47PM

May linyang pahalang at patayo,
Ni hindi magpapatisod sa pising sinusuyo.
Sila’y liliko sa bawat espayo,
Bagkus Ako’y sa’yong puso ang tungo.

Mag-aabang sa bawat palapag,
Sana sa beranda’y, ikaw ang siyang umaga.
Sana sa kusina’y maihain ang tama –
Tamang timpla ng walang tagas na pagsinta.

Isasantabi Ko ang mga butil na balakid,
Hahaluin ang konkretong sabaw ay sirit ng pag-ibig.
Papalitadahan natin ang kisameng may bituin,
At doon tayo niningas ng panimulang may layunin.

Irog, ang puso Ko’y nasa hulog at hinog,
Kasingputi ng pinturang
pantapal sa putikan **** suot.
Nang minsang nilukot ang puso **** papel,
Ni hindi ito nayuraka’t nalumot sa lente Kong nasa lebel.

Hayaan **** iguhit Ko ang bukas,
Nang pundasyo’y uugat sa bato’t di patutumba.
Hubad at bitak-bitak ang luwad **** pagkatao,
Kaya’t di hahayaang kontratahin ng iba.
At sa akin sana’y magpaubaya ng “Oo”
Nang maging ako na ang butihin **** Arkitekto.
(Feat. Architecture, Courtship, Godly Relationship)
032316 #TagkawayanBeachToPPC #HawlingDay

Madaya ang dagat na tumatabi,
Umiiwas sa lalim na walang lebel.
Kung susukatin ang dipa ng pising ibinigkis,
Milya ang distansya ng berde't kayumanggi.

Pahiwatig ng hampas ng mga dahon,
Kanila ang lupang may paghuhumaling sa nayon.
Gayundin pala ang kurot
Ng latigong pakpak ang armas.

Hininga ay buhay
Sa baku-bakong daang
Nagmimintis sa tahanan.
Ilang gulong na kaya ang nagpatalyer?
At nausugan ng ilan pang mga panlupang sasakyan.

Napapagod ang likido ng Langit
Na siyang minsang lampas-lupang nagpakumbaba.
Napapagod ang Ilaw
Sa pagsirit ng kandilang hindi nauupos.
O ang mga ibong pumapagaspas
Sa ereng walang tiyak kung saan papadyak.

May mga kasuotang gula-gulanit,
Sila'y may mantsya't may kalakip na basbas.
Hindi maititikom ang pagsampal ng paa,
Mga paang piniling lumaya
Kahit tadtad sila ng kalyo.

Ganoon pala ang pagpihit ng duyang sandali lamang,
Ihihile ka nang saglit,
Sabay makikibaka sa panahong gusto niya.

Simple ang buhay,
Namamahinga't umiiling kadalasan.
Ni ayaw ang gintong luha,
Kalasag pala ng kanyang pagkatanda.

— The End —