I will speak a thousand words unspoken.
Leave a hundred paws unprint.
Have dozens of nights awoken.
Smell the lonesome wind.

I will see the invisible, and touch the nothing.
I shall be irresistible, with what you have to bring.

Yours I shall become, your neck will be my future.
My teeth do no harm and your words are a murmur.

Regarde moi, Tu me vois!
Tu me portes, ma vie, ma joie.
Pourquoi tu te fous de ma vie?
Dis-moi, comment je survis?

Tu choisis ce que je serai!
Je ne comprends pas ce que tu me vais!

Regarde-moi, Tu me vois!
Alors, n'ecoute pas!

C'est ma vie que vous avez prise
Personne n'entend mes cris

Qui méconnaît mes pleurs
Qui tue mes freres et soeurs?

Maar het doet je niets, je hoort me niet.
Je ziet het bloed niet dat je vergiet.
Je hoort en spreekt en ziet en luistert.
Alle leugens die je voor me verduisterd.

Je doet me pijn, weet je dat.
Al is het iets dat je snel vergat.

Al zie je niets als je me draagt.
Al weet je niets als men je vraagt.

Daremonai ga watashi no gengo wo hanashimasen.
Demo kono ate watashi no atama ha ten ni ikimasen.

Watashi no karada ha anata no issho ni aru darou.
Shin ha kowai deshou.

Watashi ha anata no fuku koto ni naranai.
Dakara sore koto ni kawatte shimasu kudasai.
Shin ha totemo kowai!

Spreche die sprache der toten.
Wer hat mich leben angeboten.
Von mirh zu stelen?
Ist Daß nicht elend?

Trage mich und mein blut.
Trage mich und siehst mich gut.
Dein Schwein pfeift nicht.
Mein Worte sind wirklicht.

Neden beni seviyorsun?
Beni öldürüyorsun.
Bana bir sans ver.
Beni öldürüyorsan.
Beni nasil sevebilirsin?

For I will speak a thousand words unspoken
Dis-moi, que tu me vois?
Of lieg je tegen jezelf?
Beni verdim sans...
Aber du siehst mich nicht!

Speak my language of the death.
Tu ne m'aimes pas que tu me mort.
Regardez-moi, qui tu t'en fous.
Je suis la vison autour ta cou.

_____
Grammar checked "Mink in the neck"
(Still a W.I.P.)

Ik zie ze vallen, de vogels zijn bevroren.
*** kan een vorst zo snel bevriezen?

Vliegen naar de vrijheid richting verder.
Maar het noorden is koud en het zuiden verwoest.

Oost of west, thuis, draag ik een vest.
De kachel verliet mij. Waarom verliet hij mij?

Een heuvel probeert zijn piek te bevochtigen,
Maar niemand staat daar, dus hij blijft droog.

Alles rolt naar beneden, een diep en duister gat.
Wanneer krijg ik een reden? Mijn kin is nat.

Ik vraag mij af wanneer dooi zal wederkeren.
Ik vraag mij af wie er moet leren.

Zijn zij dood en leef ik voort?
Of is dit zoals het hoort?

Kleurenblind, dat ben ik, maar jij bent doof.
Jouw oren werken, graver des kloof.

Wil jij niet luisteren? Ben jij bang?
Laat mij jou koesteren met mijn gezang.

Jouw wonden, lik ze niet zo hard.
Voel je pijn, spreidt het vlees apart.

Ik ben daar, ik **** je kreet.
Jouw vervloeking, toch, ik grijp je beet.

Ooit op een dag, in verre tijd.
Mijn hart beantwoord; jouw spijt.

Open je ogen en druppel met mij mee
Vergiffenis en liefde, ons bootje op zee.

I will speak a thousand words unspoken
Leave a hundred paws unprint
Have dozens of nights awoken
Smell the singular wind

I will see the invisible, and touch the nothing
I shall be irresistable, with what you have to bring

Yours I shall become, your neck is my future
My teeth do no harm, your words are a murmur

Regardez-moi, Tu me vois!
C'est moi tu portes, ma vie, ma joy.
Pourquoi ma vie tu t'en fous pas?
Pourquoi tu choisis quoi je sera?

Regardez-moi, Tu me vois!
Alors, n'ecoute pas

C'est ma vie vous avez pris
Pas des personnes s'entendent mes cris

Qui méconnaît mes pleurs
Qui tue mes freres et soeurs?

Regardez-moi, si tu t'en fous
Je suis la vison autour ta cou.

Maar het doet je niets, je hoort me niet
Je ziet het bloed niet dat je vergiet
Je hoort en spreekt en ziet en luistert
Alle leugens die je voor me verduisterd

Je doet me pijn, weet je dat
Al is het iets dat je snel vergat

Al zie je niets als je me draagt
Al weet je niets als men je vraagt

daremonai ga watashi no gengo wo hanashimasen
demo kono ate watashi no atama ha ten ni iko

to watashi no karada ha anata no issho ni aru darou.
shin ha kowai deshou.

Watashi ha anata no fuku koto ni naranai.
Dakara sore koto ni kawatte shimasu kudasai

Shin ha totemo kowai desu.

Spreche die sprache der toten
Wer hat mich leben angeboten
Von mirh zu stelen?
Ist Daß nicht elend?

neden beni seviyorsun musun?
beni öldürüyorsun
Şans sen veriyorum
sevgi giyebilirsin musun?
beni öldürmüyorsan

For I will speak a thousand words unspoken
Look at me. you see me!
Even though you lie to me
I refuse to be yours!

Speak the language of the dead
You can't wear love to **** it.

Na ethisch overweg,
overleggen met mijn ik,
zie ik enkel het besluit te moeten
retourneren.

Stappen terug na te snel vooruit.
Eventjes 40 waar je 50 mag.
Voorzichtig.

Er komt zoveel bij kijken,
beloning, straf en langzaamaan bezwijken aan hogere macht,
wanneer je stilaan gaat geloven
dat je nog slimmer bent
dan je zelfs al dacht.

Op de stoep staan dozen,
in de post niks om van te blozen,
aan de deur een kast en
in de verkeerde kamer
een zetel die niet past.

Snel volgen de mannen,
gewapend met een hamer,
om de latten weg te halen en
mijn huisje te verbannen
naar ongehoorde zaagverhalen.

Ik zal dan moeten werken,
ik zal veel moeten tellen,
ik zal mezelf dan merken
en nooit meer dezelfde zijn.

Ik wil mezelf adviseren
mijn verleden zelf
niet zo te viseren,
hij was pas vijf plus elf,
wist niet wat te studeren.

Ik wil mezelf vertellen
dat het goed komt
ook al lijkt dat niet,
dat tijd alles weggomt,
zelfs wat je ziet,
doet verloop vervellen.

Je kan alles nog proberen,
maak je maar geen zorgen.
Je foute keuzes zijn slechts schijnbare
problemen.

Beren, blemen, zemen, zeren,
je hebt jezelf onwillend pijn gedaan.
Willens en wetens zijn bij mijn weten
gewillige verschillen.

Wees niet zo hard
voor jezelf
wees niet zo jezelf
voor je hart

Je doet meer pijn, kwaad
dan goed als je het zo laat
en blijvend gemeen doet.

We komen er wel,
we blijven ons best doen,
we komen er snel
als we maar ons best doen
tot in de eeuwigheid.

Er zat niets anders op,
het kwam aan op verkopen,
ik had zoiets van,
*** gaat dit verlopen.

Zo, goed, nu, euh en wel, mensen
praten, zeg maar, minder snel
wanneer ze niet goed weten
*** de juiste woorden heten.

Het einde kwam te snel
Je was nog niet klaar
Je had nog zo veel te beleven
Je had nog zo veel te geven

Je leven was niet zonder pijn
Ik had graag al die pijn weggenomen
Ik had graag je wensen zien uitkomen
Samen met je liggen wegdromen

Toch kon je genieten van de kleine dingen
En wat was ik blij als ik je aan het lachen kon brengen
Jouw lach zal me altijd bijblijven
Jij zal me altijd bijblijven

Atje ku jam ë lumtur
Atje ku nuk ka zhurum
Atje ku ka dashni
Atje ku nuk kam mërzi

Sa më ka marr malli..
Familja, shoqëria, rrugët të dashur
Premtoj të bashkohëmi sa më shpejt
Edhe per të gjithë me nejt
                        Per të gjithë

                        Kosovë
                        (A­lbanian)


Daar waar ik gelukkig ben
Daar waar geen herrie is
Daar waar liefde is
Daar waar ik geen gemis ken

Hoeveel ik het mis..
Familie, vriendschappen, wegen die geliefd zijn
Ik hoop dat we zo snel mogelijk samenkomen
Om er voor altijd te blijven
                            Voor altijd

                            Kosovë
                      ­      (Dutch)


There where i am happy
There where there is no noise
There where there is love
There where I know no sorrow

How much I miss it..
Family, friendships, the roads which I love
I hope we’re able to come together soon
To be here together, always
                                    Always

              ­                      Kosovë
                                    ­(English)

Bedankt aan de schepper
van ondenkbare verwachtingen,
oninlosbare kleppers
van dromen die niemand kan bekomen
in het echt.

Och god, wat was het wreed
van jullie om mij dit te laten denken,
dit te laten lezen, mazen in de daden
kon ik zelf niet bewijzen, het schenken
van beladen hersenbeelden die te veel,
weelderig snel verveelden.

Ma echt merci voor romantiek in fictie
dat dat de laatsten mogen zijn die ik zie.

Een jaloerse man, een ziel
en potigaard, een arme, zalige
tak gestoken in zijn eigen wiel,
een stoorzender in verhalige
dagen.

Kijk naar wat ik heb!
Ik kijk en zie en snel
de mist waar ik ben ingegaan.
Dan zie ik wat ik niet heb staan
en niet meer wat ik wel.

Ik wil mezelf ontdoen
van het vieze beestje,
het venijnig onfatsoen
als ik u, die
zoveel meer lijkt
aanschouw, jaloezie
verrijkt de geest
aan kou.

Er gebeurt zo veel zo snel.
Iconen vecht en sterven wel
of betuigen wat ze speten.
Morgen zijn we het vergeten.

Overmorgen volgt de aarde.

Ik weet nog *** je maarde
toen ik vroeg de fiets te nemen,
*** je tegen eigen waarde
liever geld dan de planeet bespaarde.

Volgende week maakt het niet meer uit.
We zitten min of meer in dezelfde schuit.

Als de golven hoger komen
dan grafiekjes op een scherm
en vierentwintig auto's op dezelfde berm
dan vraag ik me gezapig af
of je nu echt zo veel
om die excel met foutjes gaf.

Ookal voelt het langzaam, het leven
gaat zo snel van de grote-handen-zoektocht
naar geruststellend neerwaarts kijken.

Ik dacht dat ik mijn angst en beven
in't verleden had gelaten. Toch
zie ik ze in jouw oogkleur het palet verrijken.

Het verstoppen achter benen,
het schreeuwen en het wenen
van nog niet naar huis te willen gaan
zonder je knikkers op je nieuwe oude knikkerbaan.

Ik hoop.
Ik hoop dat je tevree'd en opgelucht leert
dat de angst al afneemt met de zucht,
zoals het leven, tijdelijk,
dat elk onwengevoel passeert.

Heb moed, brave jonge puzzelaar,
je hebt 't nu al meer dan je nonkel ooit,
alles bij elkaar.

Wat een klap, zo rap
niet alles krijgen wat
je altijd wel snel had.

Opdoffer, afstoffer,
linkerteller, rechterbeller,
onder-overveller en
dramatische verteller.

Het voelt als duizend slagen in je aangezicht,
aan gezichtsverlies lijden en
niet meer kunnen zien
wat het had kunnen zijn, misschien.

Proficiat met veertig jaar,
dezelfde tl, dezelfde excel.
Laat je wel je laptop daar?
De tijd, bij pret, gaat snel.

't Is te duur om depressief te zijn.
Denk maar aan die mannen
die moesten werken in de mijn.
Daarnaast ben je in kannen.

Kruiken niet. Klokken horen tikken,
allen tellend tot het eind van ellend-
ige vergaderingen, verdikke verdikken
om emotie te reguleren. Ze met koffie ver drijven.

Het zou me niks ver bazen als er waren
die het op *** bagel smeren.

Ik las laatst een loos artikel
over een ontaard perikel
waarin alle uitspraken
spaak liepen nog voor het afmaken.

Meestal snel ik dan naar de commentaar.
Vindt iemand anders dat ook zo raar?
Er is rust in minstens één gelijkgestemde ziel
die mij bevestigt, ja, die argumenten zijn labiel.

Ik zal dan al de rest negeren
om de goedheidsillusie te blijven eren.

Ik weet niet wat vermoeiender is
Het slaaptekort
De pijn in mijn borst
Ik ben bang, zei ik
Dat het niet meer weggaat

Je kwam in mijn leven
Opeens lag je daar op bed
Ik kon je niet weerstaan
Al snel opende je je hart
Die nacht dat je dronken was

Ik zag de pijn, het kind
Altijd sterk willen zijn
Je huilde in mijn armen
Ik had nooit gedacht
Dat bloed zo mooi kan zijn

Maar nu ben ik degene
Geraakt, het is te laat
Ik voel me weer als toen
net als jou, het kind
De leegte is terug

Is die van jou of van mij?
Ik weet het niet meer
Ik wilde dit helemaal niet
Ik voelde me zo lang goed

Misschien moest ik afstand nemen
Misschien moet ik maar gaan
En jij naar je vriendinnen
En ik staren naar de maan

Beiden slapen we met een beer
Maar hij is niet groot genoeg meer
En wij, een soort connectie
Iedereen wil zo'n connectie
Maar wat moet ik er mee?

Een borrelende traan
De verantwoordelijkheid
Het redderspakje aan
Rot verwachtingen
Alcohol en stress

Ik wil je niet teleurstellen
Ik vind het leuk, met jou
Maar het is niet gezond
Al weet ik niet wat wel

Mijn gevoel, een leugen
Ik neem je over liefje
Jij neemt mij over
Of we willen of niet

Ik ben stabieler alleen