Dis stasie was stil
en donker gelaat.
Die nag kwyn in lig
en die dag kry sy wraak.
Die spore le koud
verdwyn op die horison,
en ek wag vir 'n stoomtrein
wat nooit sal kom.

Karre jaag die lewe
in die stad duskant die spoor aan
en 'n sateliet voer ons inligting
vanuit sy ordinere wentelbaan,
maar ek verspeel my tyd
deur hier langs die spoor te staan.

My soeke vir liefde
was waar liefde ontbreek,
soos om te wag vir 'n stoomtrein
of om vir kos te smeek.
Ek soek nou vir liefde
op die verlate stasies
van die vandag se tyd
, maar al wat ek kry is 'n taxi
en die wereld lag my uit.

Ek wag vir my trein.
Ek wag vir jou.

Nog net een trekkie
dan nip ek hom nou.
Ek belowe voor skemer
sal ek ook ophou.
Ophou wat?
Ophou bid?
Ophou smeek?
Ophou om die maan te krater
-te breek?

Nee man net nog ene
voor sy kom.
Die maan en haar blinkers
en haar pikgiet swart blom.
Die rokie streel my kolle
en strepe ,- my seer.
Dan kan ek lekker slaap.

Nog een tretjie voor
die nag my kom haal.
Nog net een tretjie
voor ek moet besin
oor die moeilike tye
en vir my sondes betaal.

Die nag wat ons almal op
die highway van die lewe kaap.
Nog 'n ou entjie
voor ek ook gaan slaap.

Golly gee gosh I love to smeek me some wode.
Soon steeped, I find me'self roger sloshed in abode,
And all-kinds a stream'til I choke on the toad.
Now my minds, and its slated, coded and told.

Fickle rumbles
the drip of the pipe outside my window,
the wet sigh of a full bladder.
I cannot tell when it’s raining


But the ground
in the afternoon
remembers moon silent
drizzles


splashes on my heels
the soles of my shoes orange peels.
Rainy fumbles
the walk upon my feet stop
oh, bother — the path upon which my smeek smock
oh smother — the pave upon which I stalk


Drip drop sinks
from the top
of my sock
into the toes where ice stays land locked.
I’m a Lizard --

Fairy.