tayo: ikaw at ako.


kaba, takot at saya
ang pumapalibot sa ating dalawa.
ikaw na mismo ang nagpakita na
hindi dapat ako mangamba.

sa mundong hindi tumatahimik,
boses mo lamang ang aking naririnig.
at kahit anong pilit sa puso kong
hindi matahimik, hanap ko ang iyong pag idlip.

hindi ko matukoy kung ano ba talaga,
walang nakakaalam kung bakit nga ba.

hindi natin nakikita
hindi nahahawakan
hindi naamoy,
nalalasahan at naririnig.

pero alam nating dalawa.
alam natin na

tayo ay masaya.

masaya sa kung anong mayroon tayo
masaya sa kung anong wala tayo
masaya sa lahat ng bagay
basta masaya, masaya sa isa't isa.

tinangap ko na, mga ilang oras,araw at taon na ang lumipas
wala na ang sakit, wala na rin ang manhid
dahil masaya na ako kung saan ka masaya.

dito sa kung saang walang tayo
pero may ikaw at ako.


natutuwa ako sa'yo
kung pano ka natuwa para sa'kin,
napapangiti mo parin ako
kapag naririnig ko ang pangarap mo sa iba,
kung pano mo siya nakita, nakausap at higit sa lahat nakasama.

huwag ka na mag alala dahil
lagi naman ako nandito para maging gabay mo.
huwag mo na ring isipin ako masyado,
kaya ko naman na sarili ko.

paano ba naman
ikaw mismo ang nagturo sakin kung paano tumanggap ng maayos.
aba, ayos nga.  kasi hanggang ngayon kaya ko pa.

sabi nila, bakit daw hindi naging tayo.
ikaw na ang sumagot na hindi pwede maging tayo
kasi masaya ka kung anong mayroon tayo ngayon.
ngunit hindi ko na nahabol sagot ko.
"okay na akong sabihin **** tayo
huwag lang mawala ang ikaw at ako."

Hindi kita gusto sa una nating pagkikita,
Ngunit, muli tayong pinagtagpo, at ito'y umusbong na.
"Ayoko, ayoko nito."
"Mahirap, mahirap ito."
Mga salitang nabanggit ko,
habang ako'y nakatitig sayo.

Simula noong araw na iyon,
nagtanong- tanong na ako, tungkol sayo.
Gusto kong malaman ang pangalan mo,
Gusto kong malaman ang mga hilig mo,
Gusto ko lang makaalam ng kahit ano, tungkol sayo.

Nabalitaan kong sikat ka raw,
Talaga ba? Marami raw nagkakagusto sayo?
Edi mas bumaba ang tsansa ko, upang mahalin mo?
Masakit mang isipin, pero ito ang totoo,
Masakit mang isipin, pero hindi ako ang mahal mo.

Nagdaan ang ilang araw,
Natuklasan ko,
Paasaa ka, pafall ka,
Pero mahal parin kita.
Oo crush lang kita,
Pero gustong gusto kita, higit pa sa kanila.

Isang araw nabalitaan ko,
Balitang dumurog sa puso ko.
May ka-M.U ka raw,
may nililigawan ka raw,
at ako namang si t*nga,
Hindi naniwala sa kanila
Mas pinili ko pang umasa,
Sa taong wala naman akong pagasa.

Pero nung makita ko,
Nung makita nang dalawang mata ko, yung paghaharutan niyo,
Napaisip ako, "Bakit ganito kayo?"
Nasobrahan ba yung pagka- bulag ko para sayo?
Nasobrahan na ba yung pagmamahal ko para sayo?
Upang ako'y masaktan nang ganito?

Pinilit kong ihinto ang pagmamahal ko sayo,
Ngunit mas lalo lang kitang ginugusto.
Hindi ko alam kung paano ako makakaalis sa sitwasyong ito,
Ang alam ko lang, sobrang nasaktan ako.

Ang sakit na iyon ang nagturo sa akin,
kung paano kumalas,
Kumalas sa relasyong ako lang ang lumandas.
"Ayoko na, ang sakit sakit na."
Ngayon, pinapakawalan na kita.
Susuportahan kita kung saan ka sasaya,
At yun ay sa piling niya.

Bumitaw ako, ngunit hindi ibig- sabihin non,
ayoko na sayo,
Gusto kita, tandaan mo yan,
Ngunit hindi ko yata kayang lumban,
Sa pagmamahalang, ako lang ang nakakaalam.

Lumipas ang ilang buwan,
Sinabi mo mahal mo ako,
Sabi mo, ako lang ang yong gusto,
Ano 'to lokohan?
Pagkatapos mo akong iwan, ngayon ako'y babalikan?
Oo mahal kita.
Mahal kita noon,
Pero binaliwala mo iyon.

Bakit ngayon pa?
Bakit ngayon pang ako'y sumuko na?
Bakit ngayon pang ako'y nasaktan na?
Bakit ngayon pang ako'y masaya na... SA PILING NG IBA?

Hindi mo siguro alam, pero matagal na akong nagagandahan sa iyo.
Hindi mo siguro alam, pero noong nagko-code ako,
lagi akong umaasa na ikaw ang titingin sa gawa ko.

Hindi ko gusto pumorma.
Gusto ko lang ipakita na tama ang aking gawa
kasi iniisip ko na kapag wala akong mali
matutuwa at magpapaunlak ka ng pagkatamis **** ngiti (yihee).

Kaso hindi ko alam kung bakit,
pero lagi ka na lang may nakikitang putik.
Kahit ilang lampaso ng tingin ang ginawa ko sa code ko
bago ko ipasa sa iyo,
may maisusulat ka pa rin na mali!

Anong klaseng mata ba ang mayroon ka?
Gusto ko magpakitang-gilas pero lagi mo akong natatabla.
“Labag sa standards ang code mo”,
“magdagdag ka pa ng test scenario”
kulang na lang yata ay sabihin mo sa akin
“sino ba ang nagturo sa iyo?”

May mga pagkakataon na gusto ko nang umuwi.
Pinapackage ko na ang mga code dahil ang lalim na ng gabi.
Kaso may makikita ka sa testing, “hmm, parang may mali”
Babagsak na lang ang balikat ko, sabay sabi, “ano?! uli?!”

Siyempre, may magagawa pa ba ako
kapag binanatan mo na ako ng ganito:
“pasensya na, pero abswelto sana tayo
“kung hindi ko lang sana napansin ang maling ito”.

WOW. EH, ‘DI. OKAY.

Pero hindi ko magawang magalit sa iyo.
Kasi alam ko gusto mo lang ay halos perpekto.
Ginagawa mo lang ang trabaho mo.
Pero utang na loob, pwede bang bukas na natin tapusin ito?

Ngayon, magsasampung taon na ako.
Matagal ka nang lumisan, pero ako pa rin ay nandito.
Naiintindihan ko na kung bakit sa trabaho nating ito,
kailangan matalim ang mga mata mo.

Dahil sa bandang huli..
Ang batik sa isang dahon,
ay batik sa buong puno.

Minsan aking naiisip at naaalala,
Mga panahong tayo'y magkasama,
Mga panahong tayo'y masaya at malaya.

Hanggang ngayon,
Aking iniisip at nagpapaka-miserable,
iniisip bakit ika'y aking isinantabi.

Pasensya ka na, aking mahal,
Ay mali, ikaw pala'y kaibigan na lamang.

Sana kaibigan, ika'y maging masaya,
Masaya sa piling niya,
Siya na naghatid sayo ng munting ligaya.

Kaibigan, ako'y masaya,
sapagkat, ika'y aking nakilala,
Ikaw na nagturo saking  umasa,
At mabuhay ng walang kaba

Salamat, kaibigan.
Ika'y aking pinasasalamatan,
sa pagmamahal **** sakin inilaan.

Kung pano tayo nahantong dito ay hindi ko alam.
Sa kung paano natuwid ang paa at sa kung pano unti unting nalagot ang yong hininga.
Hindi ko alam kung pano ko nakayang halikan ang iyong kamay habang ikaw ay nakaratay at walang malay.
Hindi ko alam kung pano ko kinayang patigilin ang luhang umaagos sa mga mata habang pinapanood kang hirap na hirap huminga.

Hindi ko alam kung ano ako ngayon habang pinagmamasdan ang pikit **** mga mata.
Hindi ko alam pano ko tatanggaping ang aking nagsilbing ama ay wala na.

Unti unting tumigil ang paggalaw ng paligid ko, sa loob ng apat na sulok ng silid mo,
Unti unti akong nabingi sa mga hagulgol ng pamilyang nagmamahal sayo,
Habang pinagmamasdan ko ang huling pagkumpas ng mga kamay mo, ang paputol putol **** paghinga, at ang unti unting paglabo ng yong mga mata.

Hinahanap hanap nang tainga ko, ang patawag mo sa pangalan ko. Ang mga pagtatampo mo kapag hindi ako dumadaan sa bahay mo. Ang pagtawag mo ng madaling araw kapag kaarawan ko. Ang mga tugtog mo. Ang pagtawa mo sa mga jokes ko. Mamimiss ko ang mga yakap mo.


Ikaw ang umakay sa musmos kong puso at nagpaliwanag kung ano ba ang buhay.
Ikaw ang kakampi sa lahat ng bagay.
Ikaw ang nagturo kung pano magbilang, at sumagot sa assignment kong 1 plus 1.

Hindi ko alam kung paano ko tatanggapin,
Na sa mga susunod na araw ika'y hindi ko na kapiling.
Kaya kung saan ka man naroroon, ito sana ay baunin,
Itay, mahal kita mula noon at sa habang panahon.
Salanat sa mga alaala, bagamat may poot mas lamang naman ang galak,
Bagamat ang iba ay lumuluha, mas madami pa rin ang tumatawa.
Salamat itay, itay paalam na.

Nang isilang ka'y kasama mo na ako
Kita ko ang tuwa sa mga magulang mo
Lahat ng kilos mo tinutularan ko
At kahit nasaan ka ay naroroon ako

Panahon ang nagturo sayo na mamulat
At sa unang pagkikita tiyak ang iyong gulat
Sa ilalim ng buwan sa gabing pagkagat
Naghahabulan tayo sa gitna ng gubat

May isang gabi lahat ng ilaw ay nakapatay
Ikaw'y nakipaglaro sakin ng walang humpay
Mga anyo ng hayop na likha ng iyong kamay
Sa harap ng kandila na sindi ng iyong inay

Sa gitna ng dilim ay di ka nag-iisa
Bagamat madilim hindi mo makikita
Halika sa liwanag at aking ipapakita
Ang aking anyo na dati mo nang nakita

Kahit saan ka magpunta ako ang buntot mo
Hindi mo lang pansin ako'y karugtong mo
Sumayaw ka at tutularan ko
Ngunit huwag sa dilim upang makita mo

Magbalik tanaw sa iyong ala-ala
Tuklasin ang aking talinhaga
Paalam tapos na akong magpakilala
Narito lamang ako lagi, aking paalala

JGA

Ang TED sa puso ko ay parang Lireo ng Encantadia
Bughaw ang simbolong kulay nila
Narito ang mga Sanggre o dugong bughaw ng Encapsudia
Danaya/Dela Cruz, Amihan/Arriola, Pirena/Penson, Alena/Araneta

Ang TED sa puso ko ay parang Terran sa Starcraft na laro
Bughaw ang sagisag na kulay ng mga ito
Nais nila ang pangunguna at pamumuno
Nasa dugo ng lahing tao – katangian ng pagiging ****

Ang TED sa puso ko ang nagturo sa akin
Kung paano ang pagiging **** ay tangkilikin at mahalin
Mag-aaral higit sa lahat ang dapat unahin
Responsibilidad sa klase ang dapat atupagin

Ang TED sa puso ko ay parang Terran at Lireo
Dito ko nadama ang pangarap kong totoo
Ang maging tao na makaguro, ang maging **** na makatao
Salamat sa mga taga-TED na naging bahagi ng buhay ko!

-10/23/2017
(Dumarao)
*a tribute to TED of CapSU-Dumarao