Nagluluksa poems on Hello Poetry

anj Dec 2015

Masakit pa rin pala
Nang aking maalala
Ang unang araw kung san tayo'y nagkakakilala
At sinabi mo 'Ate dito ka ba?'

Sobrang sakit pa rin pala
Nang aking maalala
Ang mga salitang nabanggit mo na 'gusto kita'
Pero mas lalong masakit nang malaman ko na ikaw ay meron ng iba.

Ngunit ako si tanga at di sumuko
Dahila ako'y nangako na kakayanin ko
Kakayanin kong makita at matiis na meron kang iba
Habang ako, ito nagluluksa.

Masakit pa rin pala
Nang aking balikan itong mga matatamis na alaala
Na lahat ay nangyare na sa nakaraan,
At kailangan ng harapin ang kasalukuyan

Kasi hanggang ngayon, ang sakit sakit pa rin pala.
Dahil di ko matanggap na siya ang pinili mo at di ako
Pero pangako kakayinin ko,
Kasi mahal kita, at iyon lang ang masasabi ko.

Dedicated to gra :)

#love #heartbreak #tagalog #paasa #umasa

Kurt Christian B Tubera Apr 2017

Selfie

Itaas na ang bandera at iwagayway
Iharap pababa sa mga naglulupasay

Dito magsisimula
Ang pagkuha ng retrato
Dito magsisimula
Ang pagkuha ng “selfie”

Sa pagtunog ng isang “click”
Ay makukuha ang atensyon mo,
Maaaliw ka,
Mabibighani’t mapapatingin
At tila pag kumukuha ka ng retrato
Ay ikaw ang pinakamaganda
Sa naglalakihang lente na nasa screen

Sa pagtunog ng isang “click”
Ay mapapangiti ka
Photogenic daw, ika nga
At sa pagkatapos lagi ng mga ito
Ay mawawala nalang bigla
Na tila nagsusuot ka ng antipas
Tuwing nakangiti nagpapakuha ng retrato

Sa pagtunog ng isang “click”
Ay mag aayos ka
Magpapagwapo’t magpapaganda
At tila isa itong contest
At kailangan ikaw ang pinakamaganda
At sa pagkatapos nito
Ay titignan mo kung nadaig mo ba sila

Ngunit bakit ikaw na hindi naman kumukuha ng retrato
Ay tila nagiging isang kodak o kamera

Na sa tuwing tumitingin ako sayo ay tila makukuhanan ako ng retrato
Na tuwing nakikita kita, wala mang click, ay titingin ako sa mga mata mo na tila lente ng kamera 
Sa paglapit mo saakin
Ay makukuha mo ang atensyon ko,
Maaaliw ako, mabibighani’t mapapatingin
At tila pag kasama kita
Ay wala akong mahiling
Kundi ang patigilin ang oras
Para manatili sa piling mo

Ngunit bakit kapag nasa iyo ang atensyon ko
Ikaw ay nakatingin naman sa iba
Hindi ang pagiging nandito ko ang tumatakbo
Sa munting isip mo, kundi siya

Sa paglapit mo saakin
Ay mag aayos akong bigla
Magpapagwapo o magpapaganda
At tila isa itong contest
Na kailangan madaig ko siya
Pero parang hindi ko kaya

Dahil kahit kailan hindi ko madadaig siya
At kahit na gaano mo pa ako lapitan
Siya parin ang magiging malapit dahil sa kariktan
At ako ay maiiwan sa alon ng pag-iisa

Sa paglapit mo saakin
Ay mapapangiti ako
Lalabas ang mga ngipin
Na tila nasa isang patalastas ako ng colgate
Ngingiti
At ngingiti lang

Ngunit sa likod ng mga ngiting ito
Ang tinatago ko ay luha

Mga luha na hindi ko ninanais na makita mo
Sanhi ng simula mo ‘kong paasahin

Mga luha na pinili kong itago mula sa’yo
Dahil alam ko rin naman na hindi mo ito papansinin

Hindi ka naman kodak na itinataas ko Ngunit bakit pakiramdam ko ay nakatingin ka saakin pababa
Habang ako’y nasasaktan at nagluluksa

At sa pagtapos ko ng piyesang ito
Ang tanging hiling ko lamang ay
Mga retrato na maaaring itabi
Dahil nag uumapaw na ang mga mata kong gusto nang matuyo

Itaas na ang bandera at iwagayway
Iharap pababa sa mga naglulupasay

Dito magtatapos
Ang pagkuha ng retrato
Dito magtatapos
Ang pagkuha ng “selfie”

This poem is meant to be spoken

Euphrosyne Mar 2020

Tumatak

Mga sulat kong tula
Mga sukat at tugma
Hindi ba tumatak sayo sinta
Mga gawa kong tula?
Na sa iyo lamang ilalathala

Mga maririkit na salita
Mga nagtutugmang salita
Hindi ka ba kinilig aking sinta?
Hindi ba tumatak saiyong isipan mahal kong dalaga?

Mga nakaka kilig na banat
Bakit parang walang tama
Sa iyong isipan at puso na dun naman patungo ng mga salitang pinagisipan ng tamang sukat at tugma

Nakukulangan ka ba
Kailangan bang deretsuhin ko na?
Okaya isigaw ko pa?
Na mahal kita sinta?

Walang halong biro
Dahil nahulog na sayo
Kaya nung iniwasan mo na ako
Parang nasa burol, napakatahimik ko
Para bang nagluluksa ang sarili ko
Nawalan ng ngiti ang labi ko

Umaasa parin na tumatak sayo
Sinta ikaw lamang gagawan ng obrang ganito
Dahil nakakaiba ka sa
ibang mga dalaga mahal ko
Kaya lahat ng itong sukat at tugma
Mga obrang pinagisipan ng mahaba
Kahit ayaw mo na, sayo parin ilalathala.

Nagbabaka sakaling tumatak man lang kahit konti sa iyong isipan at puso mga likha kong para saiyo lamang.

#parakaydiane #mahal #tumatak #tula #lathala #sana #dalaga #salamat #mahalkita

Eugene Aug 2017

Malayo Ka Man

Alam kong ika'y nagluluksa,
Sa pagkamatay ng dalawa sa iyong pamilya.
Alam kong mukha mo ay hindi maipinta,
Pagkat ramdam kong ika'y mangungulila.

Alam kong mahal na mahal mo sila,
Dahil mula sa iyong pagkabata, kasama ka nila.
Nanatili ka sa kanilang puso kahit na malayo ka,
Magkahiwalay man kayo, sa puso mo ay hindi sila mawawala.

Sayang nga lamang at wala ako sa iyong tabi,
Upang yakapin ka at sa aking balikat ay humikbi.
Magkagayunpaman, puso ko rin ay nagtatangis,
Dahil alam kong sadyang napakasakit ang maghinagpis.

Ibubulong ko na lamang sa hangin
Na ikaw ay aluin at yakapin,
Nang maramdaman **** kahit wala ka sa'kin,
Puso ko nama'y nandito at sa iyo'y naghihintay pa rin.

faranight Jun 2020

ika-19 na pahina

ika-19 na pahina ng ikalawang kabanata ng panaghoy.
Naghihikahos, nagluluksa,
at bakit nga ba hangang ngayon tila automatikong tumatakbo patungo sa rurok ng kastupiduhang ito.
Habang ang liwanag ay patuloy na umiikot sa kaaliwalasan mo.

#damndamin #pinoypoetry #tula #maiklingtula #lamanngisipan #pinoy #faranight

Mayel Tapic Aug 2017

Noon at Ngayon

Ngayon nandito ka na, aking binabalikan ang nakaraan kung saan walang ikaw, walang tayo, at nawawala ako.

Madilim na umaga na walang pinagkaiba sa gabing isinantabi para sa pagkatao kong tila nagluluksa, hindi malaman ano ang gagawin, hindi alam ano ang dahilan.

Tahimik, at puno ng luha at hikbi ang apat na sulok ng aking kwarto saksi ang mga unan na nagsisilbing karamay tuwing aking isinisisi ang tadhana at sarili bakit ganto ang nangyayari sa aking buhay.

Ngayon, nakatagpo ang sasalba sa aking nalukunod na diwa, nakakapagpasaya sa naguguluhan kong isipan, nakakapagpakalma ng aking kalooban. Nandyan ka na, nandito tayo, nandito na rin ako.

Julianne Jul 2020

Tahan Na

Umiiyak ka nanaman.
Nilulunod ang sarili sa alaala ng nakaraan.
Nakaraang winasak ka hanggang sa wala ka ng maramdaman.
Nakaraang sinumpa mo ngunit gusto mo pa ring balikan.

Sa sarili'y tinatanong ang mga katanungang wala namang sagot.
Umiinom ka nanaman ng lason na kalauna'y ginawa mo ng gamot.
Anong nangyayari sayo?
'Di ka pa ba napapagod?

Luha mo ay patuloy parin sa pagdaloy,
Habang nilalango ang alak na sa lalamunan ay umaapoy.
Nagluluksa ka dahil puso mo'y siya parin ang tinitibok.
Tangina, kailan ka babangon sa pagkakalugmok?

Madilim na langit ay unti-unti nang lumiliwanag,
Liwanag sa iyong ngiti kailan ko kaya ulit maaaninag?
Umaga na, di ka parin tapos sa pagtangis.
Hanggang kailan ka ba magtitiis?

Mahal ko, tama na.
Ako ang mas nasasaktan sa iyong ginagawa.
Tahan na, mahal ko, parang awa mo na.
Baka ikamatay ko na kung bukas iiyak ka nanaman dahil sa kanya.

TripleJ Sep 21

Nobita's Rainy Search for Joy

Nobita's Rainy Search for Joy

Sa isang maulang umaga, si Nobita’y nag-iisa,
Sa madilim na kwarto, ang puso’y nagluluksa,
"Nasaan na kaya si Joy?" tanong sa isip na tila wala nang sagot,
Umiiyak sa alaala ng tawanan, mga araw na puno ng liwanag, ngayon ay nag-iiwan ng sakit.

"Kung may gadget si Doraemon," siya'y nag-iisip,
"Makakapag-aral ako, at sa hirap ay magpapakatatag."
Ngunit kahit anong gawin, tila siya'y nag-iisa,
Sa bawat patak ng ulan, ang lungkot ay dumadaloy, tila wala nang pag-asa.

Habang naglalakad, ang ulan ay patuloy na bumuhos,
Kumakalat ang lamig, sa bawat hakbang ay bumibigat,
"Joy, sana’y mamiss mo rin ako," sigaw niya sa hangin,
Ang damdamin ay tila nag-aalab, galit sa lungkot, hirap na di matanggal.

Nakita ang isang sabon, tumambad sa daan,
"Anong ginagawa mo rito?" siya’y napatawa,
"Parang ikaw, Joy! Laging nalilito, di ba?"
Ngunit sa likod ng ngiti, may lungkot na nagkukubli, mga luha’y tila umuusok.

"Isang taon na tayong hindi nagkikita," aniya sa sarili,
"Naiwan ang aking puso, tila binihag ng takot at pagdududa."
Sa bawat alaala ng saya, ng mga tawanan at ligaya,
Ngayon ay naging alaala ng pagdududa, hinahanap ang ngiti sa dilim.

Isang video ang naisip, tila nakakatawa,
Nahulog sa putik, nag-aaral sa ulan ang puso’y bumibilis,
"Maraming nanood, sana’y malaman mo,
Sa gitna ng lahat, ikaw ang tanging hinahanap ko."

"Kapag kasama kita, parang walang hanggan,"
Sana’y marinig mo, ang puso’y naglalakbay sa dilim,
Ang mga kalokohan, ang mga pangarap, parang ulap na naglalaho,
Ngunit ang sakit ay nananatili, sa bawat alaala’y may lungkot.

Tumingin siya sa langit, nagdasal ng taimtim,
"Joy, sa susunod na ulan, sana'y maging kasama ko'y ikaw."
Sa ilalim ng madilim na ulap, ang mga bituin ay nagniningning,
Ngunit ang pag-asa ay di naglalaho, kahit ang simoy ng hangin, sa akin ay lumalamig.

At isang araw, sa paglalakbay, siya’y muling tatawa,
Makakasama si Joy, sa hirap at saya.
"Sa ilalim ng ulan, ang puso’y muling sasaya,
Dahil ang tunay na pagmamahal, ay laging nagbabalik, kahit gaano pa kalayo ang mga alaala."

Nobita’t Joy, sa dulo ng bawat kwento,
Sa hirap at ginhawa, walang ibang dahilan kundi ang pag-ibig na totoo.
Kahit anong ulan, kahit anong bagyo,
Sa bawat patak, sa bawat tawanan, ang puso’y muling magsasaya kasama si Joy, sa mga pangarap na naglalakbay, sa pag-asa at pangungulila, sa bawat patak ng ulan.

just a imaginable poem

— The End —