When thoughts brew steadily
to evaporate
from the top of your head
like steam
and drift into space -
just high enough
up in the clouds
that you can't
yank
those flighty *******
down.

When traffic dwindles and brain
power
trickles to a sudden
stop
as all the cars that
aren't
on the road
collide.

When your tongue twists
to cut
through the slur in your voice,
but the cleaning ladies
drank
your last bottle of
Ketel One,
and the whiskey is
long gone.

When
you can't *******
write
and
you can't *******
sleep
and
you can't even
****
a stranger -

because you're alone in this world:

my friend,
THAT:

is madness.

Staat de keuken onder, is de rommel
van de kelder, zo naar boven, de trap op
met gestommel, kan je het niet geloven
of wacht je op een wonder?

Druk op de ketel, potjes koken onder
je veren en bezeren je schorseneren.
Dan moet iemand crisis interveniëren.

Liever zwarte randjes op je brood
of je vleesje iets te rood?
We hebben niks te kiezen
zolang we onszelf maar niet verliezen
in de heisa van het leven,
het sudderen en beven
en beleven van tijd tot tijd
toch wel geen nieuwe crisis
omtrent die deksels indrukwekkende identieketeit.