The way of denying,
Denying almost anything,
Even the feelings we are experiencing,
Wasted by stories we're creating.

Isang mababaw na bokabularyo,
Mga simpleng kahulugan,
Bawat araw,  umiikot sa isang siklo,
Ano nga ba ang hangganan.

Alin nga ba ang totoong pagkatao,
Ano nga ba ang mga hinaing at gusto,
Ano ba ang mga inspirasyon,
Ano ba ang aking layon.

Malalim na bangin,
Binabalot ng dilim,
Ako ba ay naliligaw,
O paglisan ay ayaw.  

Habang tumatagal,
Nawawalan ng saysay,
Nawawalan ng pananaw,
Nawawalan ng kahulugan.

Tingin ko ako'y mababaw,
Mula sa malayong tingin,
Baka nga totoong mababaw,
Subalit sa sarili'y nagsisinungaling.

Pagtibok, pagdama,
Hinahanap-hanap ka,
At sa bawat paghinga,
Sambit ko, "mahal kita".

Nauulit daw ang kasaysayan?
Sigurado ka ba dyan?
Baka naman guni-guni mo lang?
At bakasakaling gawa gawa lamang.

Dahil di maibabalik ang mga lumipas na oras,
Di na ulit mararanasan ang mga panahong nakalipas,
Dahil kahit sabihing may pagkakatulad,
Alam naman natin kung ano ang katotohanang huwad.

Kung kaya, Mauulit ba?
Sa tingin ko hindi na,
Dahil kahit anong gawin mo,
Ang naramdaman mo noon at ngayo'y di magkapreho.

Kaya pagyamanin mo ang iyong pinagdaanan,
Pahalagahan, ituring na kayamanan,
Dahil kahit na di na mauulit pa,
Pwede **** balikan at alalahanin ang ligaya.

So young, so lonely,
Looking for change I can't see,
Vision's so blurry.

Iyo mismong inilahad,
Di ko alam anong hangad,
Ako ay sadyang nawindang,
Sa binitiwang paratang.

Di ko mapaniwalaan,
Walang pag-aalinlangan,
Nagpahayag, direstahan,
Tinumbok, talakayan.

Ako'y iyong napangiti,
Sagot **** kawili-wili,
Sagot **** di inasahan,
Nagbigay kaligayahan.

Ikaw nga ba'y sigurado?
Na may aaminin ako,
Ang taas ng 'yong kumpyansa,
Para bang naka-inom ka.

Iniisip parin ngayon,
Kung ako ba'y sasang-ayon,
Meron ba 'kong aaminin?
Meron nga ba? paumanhin.

Di ko alam kung paano ko gagawin,
Ako'y di mapakali, aking inaamin,
Dahil ako'y kinakabahan,
Mga ginagawa ko'y di mo magustuhan.

Dahil ito lang aking makakaya,
Sa kasamaang palad ito lang talaga,
Itong aking mga kalatas at tula,
Ito lang at wala nang iba.

Damdamin ang naging panulat,
Inspirasyon ang syang nagtulak,
Musika ang sa aki'y umalalay,
Sa katahimikan ng umagang walang kapantay.

Di lahat ng tula ko ay iisa ang balak,
Yung iba'y para lamang ika'y humalakhak,
Ngunit di ko alam kung ako'y matagumpay,
Upang mapasaya ka ng tunay.

Kay rami nga ng aking naiisip,
Mga "sana", parang panaginip,
Inaasam, nais makamtan,
Kahit yung man lang, mapagtagumpayan.

Sana ikay napasaya ko,
sana napangiti ka kahit papano,
Sana naunawaan mo,
Mga sanang tulad nito.

Sana tanggapin mo,
Sana paniwalaan mo,
Sana pagpasensyahan mo,
Sana, sana, sana, hay nako.

Sana man lang naramdaman mo,
Ang damdaming ikinubli ko,
Sa mga salita ng aking tula,
Na sana, sa puso mo'y tumama.

Sana man lang ika'y aking naantig,
Sana man lang ika'y aking napakilig,
Sapagkat di kaya ng aking mga bibig,
Di kayang sabihin, minsa'y nanginginig.

"sana" na higit sa aking pang-unawa,
Tulad ng "sana makuha ko rin ang iyong paghanga",
Ngunit iyo'y parang isang malayong tala,
Hanggang tingin lang, mata ko lang ang nakakakita.

Di ko alam kung ito'y panunuyo na ba,
Liniligawan na ba kita?
Dahil di ko alam sa sarili ko ang totoo,
Ang alam ko lang, ikaw ang tanging gusto.

Ako'y natatawa,
Ang landi ba naman nitong binata,
binatang naghahangad na sana,
Sana sa tamang panahon, ika'y kanyang makasama.

Ang pinapangarap nyang dalaga.

Something was lacking,
In this ****** life of mine,
I don't know what's that thing,
All I know is it's one of a kind.

I think I really  need it,
No matter what the cause,
But I don't know what is it,
Now I'm really lost.

I hope it's the last piece,
In my puzzle, my life,
Maybe I didn't notice,
Because of a strife.

What if it's not an object?
What if it's you,
I'll think, I'll reflect,
To deduce what's true.

Ako'y nalulumbay na sa iyo,
Gusto ko nang mahagkan ang mga pisngi mo,
Gusto ko ring hawakan ang iyong mga kamay,
At sa pag tulog ay ika'y makasabay.

Miss na kita,
Pwede ka bang makita?
Miss na kita,
Pwede ka bang makasama?

Di ko inaasahang ngayon,
Sa lahat ng araw ngayon,
Pupwede namang kahapon,
Bakit ngayon lang nagkaroon?

Dahil sayo, kapwa ko manunulat,
Ikaw na parang kidlat,
Akoy ginulat, mga matay muling iminulat,
Mga kamay muling ipinasulat.

Kahit na nasasaktan,
Kahit na nasisiyahan,
Kahit ano man ang nararamdaman,
Nagiging tinta ng pluma kong hinahawakan.

Full negativity,
I can't resist,
Thinking 'bout reality,
And things I'll miss.

Trying to be positive,
At times when I'm free,
Thinking that it's relative,
To the things I wish to see.

Dreaming for a happy ending,
In a life full of misery,
Maybe I should stop trying,
To be positive 'bout reality.

My original,
My own,
My specialty,
My own perspective of reality.

That's the way things work for me,
From all my experiences,
I attained this consciousness,
And gave me my own type of judgement.

I don't know how to write with imagination,
I'm relying more on my experiences and failures,
Poems, the events in my life,
The collection of my own perception.

Di na maitatanggi,
Bakit pa ba ikukubli?
Ano pa ba ang dahilan?
Bakit pa ba magmamaang-maangan?

Alam natin ang totoo,
Ngunit pinilit nating isantabi ito,
Nag-uusap bilang magkaibigan,
Pinag-uusapan ang mga hinahangaan.

Alam kong alam mo,
Alam **** ikaw ang gusto ko,
Ngunit di ka nagpadaig,
Kahit na sa tingin ko'y minsan kang kinilig.

Sa bawat pag-uusap, nagpaparinigan,
Mga bagay tungkol sa taong hinahangaan,
Subalit kilala naman natin sila,
Sa katunayan, kilalang kilala.

Ngayong gabi, ako'y naglahad,
Ng mga damdaming sasabihin **** nasagad,
Mga sitwasyon kung saan di mapalad,
Mga sitwasyong sa iba ang isa't-isa  napadpad.

Mga landas nga kaya nati'y magiging isa?
O magtatagpo lamang at humayo na sa isa't-isa,
Walang may alam sa atin kung ano ang tiyak,
Sa  mga sa landas na kasalukuyang tinatahak.

Mananaig kaya ang tadhana?
O ang damdaming nagwawala?
Ano kaya ang magtatagumpay,
Sa pag-ikot ng gulong ng 'ting buhay.

Ilang kilometro na ang tinahak,
Kay layo na ng inabot ng aking mga yapak,
Patungo sa pook na di ko alam saan,
Parang hilong sinusunod ang nararamdaman.

Hindi ko na maalaala,
Ang lahat ng mga pangyayari,
Binaon nang walang pag-aalala,
Sa nakaraang tulad ng gabi.

Ako nga ba'y nasaan na?
Ako ba'y babalik pa?
Nasa gitna ng kawalan,
Kumakapit sa nararamdaman.

Ano na? Ano na?
Ano na ang susunod?
Saan ba? Kailan ba?
Bat parang nalulunod?

Ako'y walang nagawa,
Bulag na nanonood,
Walang kwenta, basura,
Nakatulala sa pagtama ng kulog.

Nakakapanlumo pero anong magagawa,
Tapos na, nawasak na habang nakatulala,
Huli na ang lahat, paano masasagip,
Huli na ang lahat, huli na nga ba ang lahat?

Akala'y magtatapos,
Sasapitin, kalunos-lunos,
Isang pagkakamali,
Naging bunga't sanhi.

Di nanaising mawala,
Ang tanging taong nagpakita,
Na di ako parating tama,
Na dapat akong magpakumbaba.

Walang iba kundi kalungkutan,
Ang tanging nararamdaman,
Pagkat ika'y aking nasaktan,
Buhat ng walang kwentang dahilan.

Di alam kung anong uunahin,
Pagpapasalamat o paumanhin,
Sa pagtayo bilang aking gabay,
Sa aki'y sumampal ng katotohanag tunay.

Ika'y biyaya nga ng Diyos,
Pagmamalasakit ay di kayang matubos,
Sa araw ng muling pagkabuhay,
Nangaral ng walang sablay.

Mistulang isang panaginip,
Parang tala sa paningin,
Sa hangi'y nagpapa-iba ng ihip,
Oras ay pinapatulin.

Di ko alam kung bakit,
Damdami'y di maikubli,
Nasabi ng paimpit,
Natulala nang ika'y ngumiti.

Nagbibigay kulay,
Sa mundo kong kay dilim,
Kaluluwa ko'y binuhay,
Ginawang puti ang itim.

Masasabing busilak,
Walang halong kasinungalingan,
Para bang isang bulaklak,
Namukadkad ng kagandahan.

Ngunit aking ikinalungkot,
Nang naisip ang katotohanan,
Mundo'y nabalot ng poot,
nang ika'y aking nagustuhan.

Dahil kung magiging tayo man,
Hindi ko gustong magdala ng kalungkutan,
Hindi ko gustong ika'y aking masasaktan,
At ngiti mo'y di na ulit masisilayan.

Ika'y dyosa saking mga mata,
Kakayahan mo, sayo'y nagpapaganda,
Sayo ako'y biglang nahalina,
Naging inspirasyon, tinitingala.

Ika'y aking hinahangaan,
Lalong lalo na sa iyong larangan,
Sa bawat laro, inaabangan,
Hindi kumukurap sa iyong paglaban.

Ika'y tahimik na kumukinang,
Ipinapakita ang mga kakayahang nilinang,
Pinagaling ng mga pinagdaanan,
Pinagdaanang tagumpay at mga kabiguan.

Di ko inaasahang ito'y huli mo na,
Mga luha'y parang tutulo sa'king mga mata,
Hindi ko matanggap na ika'y lilisan na,
Hahayo at di ko na muling makikita.

Ngunit wala akong magagawa dahil ito'y desisyon mo,
Iyan ay buhay mo na di ko naman kargo,
Ngunit aabangan ko ang maaari **** pagbabalik,
Ang pagbabalik ng bayani kong sa bawat laro'y puso ko'y pinapasabik.

Ang namamagitan,
Ang nasa gitna,
Ang naghiwalay ng dalawang mundo,
Ang naghiwalay sa ikaw at ako.

Di ko alam kung ano ang sasabihin,
Di rin alam kung ano ang gagawin,
Sapagkat wala akong tapang na natitira,
Sapagkat wala na akong maisip aking sinta.

Di ko alam kung ano ito,
Di ko alam kung bakit ganito,
Di ko alam kung ano ang uunahin,
Di ko alam kung ano ang iisipin.

Kakausapin ba kita?
O mananahimik na lamang ba?
O Diyos ko, akoy tulungan mo,
Bigyang linaw ang utak ko.

Pagkakamali, pagkabigo,
Pagkakasala, pagkatalo,
Lahat siguro ng di mo gusto,
Marahil ugat nito.

Iyo nang binaon sa nakaraan,
Hinukay muli sa kasalukuyan,
Para ano? pagngilayan?
Tapos? may makukuha ka ba d'yan?

Bakit ba ganyan tayong lahat?
Parating sinasabing di sapat,
Ano ba talaga ang batayan?
Saan ang iyong basehan?

Walang perpekto sa mundo,
Yan ang tandaan mo,
Di lahat maitatama mo,
Di lahat ng nangyayari ayon sa gusto mo.

Kaya nga tanggapin mo nalang,
Wala nang iba  pang paraan,
Sapagkat iyan ay nagtapos na,
Huwag mo nang balikan pa.

Pagsisisi? nakakain ba yan?
Ano pa silbi ng salitang yan?
Yan? magpapapaliwanag ng katotohanan,
Isasaksak sa kokote mo ang 'yong kamalian.

Dahil ikaw mismo ang may alam,
Kung saan ka nagkamali at nagkulang,
Kung saan ka sumobra at nagpabaya,
Ikaw na ang sa sarili mo'y humusga.

Ang simula,
Ang umpisa,
Ang unang nakikita,
Sa kahit ano mang obra.

Ang pinag-uusapan,
Ang pinakamalaking katanungan,
Ang bumubuo sa palaisipan,
Pamagat, parang kasagutan.

Ang nagkubli ng misteryo,
Tila di kongkreto,
Parang di sapat,
Upang lihim ay masiwalat.

Ano ba tong pamagat?
Ano bang nais ipagtapat?
Ano nga ba ang katotohanan,
Sa likod nitong salitang puno ng kasinungalingan,

Ang pamagat ba ay palatandaan?
Kung ano ba talaga ang totoong nilalaman,
Nilalaman ng puso't isipan,
Sa mga salita tinago ang katotohanan.

Bakit ang tulin?
Hindi ba pwedeng pahintuin?
Oras, ba't ang bilis mo?
Pagbigyan mo naman ako.

Bakit panandalian lang?
Bakit parang napakakulang?
Ang palaging tanong sa'king sarili,
Di ba pwedeng dito'y manatili?

Parang isang kisapmata,
'tong ating pagsasama,
Akin mang gustuhin,
Oras, di kayang pigilin.

Nakakapanghinayang, nakakapanlumo,
Di magawa ang tanging gusto,
Kahit man lang mag-umpisa ng usapan,
Ako'y sadyang nahihirapan.

Hay nalang, paano na iyon?
Mauulit pa ba ang nangyari kahapon?
Alam ko sa sarili ang sagot,
Ngunit ang katotohana'y sapilitang nililimot.

Ang mga panahong ito'y di masusuklian,
Dahil ang oras, di kayang tumbasan,
Di kayang bilihin ng kayamanan,
Mga oras na kasama ka, aking kaibigan.

Ma-iiwan sa'ting mga nakaraan,
Di alam kung tatatak sa'ting isipan,
Ang mga nagdaang panahon tulad nito,
Parang kapayapaan paglipas ng bagyo.

Kay bilis ng pagdaan,
Mahirap mapansin, mamalayan,
Sa dami ng mga pangyayari,
Saan nga ba na-uwi?

Mga panahon na gustong maranasan,
Palalampasin ba ang pagkakataon? hahayaan?
Huwag naman sana, baka pagsisihan,
Desisyon nga dapat ay pag-isipan.

Pagkakatao'y di na gustong pakawalan,
Kahit tinig mo man lang ay mapakinggan,
Pagkakatao'y di na kayang palampasin,
Makausap ka kahit di mo man mahalin.

Heto't nag-iisa,
Malungkot at walang kasama,
Hinahanap ang ligaya,
Nabulag ng lungkot, saya'y di na makita.

Sapagkat hinahanap yung makakaagapay,
Sa mga panahong lumbay ang kaaway,
Kaya nga kay lungkot ng bakasyon ko,
Takot na ako'y limutin mo.

Ako sayo'y nangungulila,
Ang aking nag-iisang tala,
Ang hinahangad na makita,
Sa  gabing kay dakila.

Sayo, di gustong mawalay,
Ang laman ng damdamin kong tunay,
Ayaw kong ako'y mapang-iwanan,
Mapang-iwanan at makalimutan.

Ako'y  takot sa katotohanan,
Na sa buhay, walang pang walang hanggan,
Na ang lahat ay may katapusan,
Na ang lahat ay pwede kang iwan.

Walang magagawa, yung ang totoo,
Kaya damdaming ito'y itatago ko,
Kaya ang tiwala ko'y ibubuhos ko sa'yo,
Tiwalang ako'y maaalala mo, kaibigan ko.

Di ko man lang nalaman bakit,
Bakit ba ako naiinggit,
Ano ang aking masasapit,
Di ka naman akin, di nakamit.

Ako ba'y may karapatan?
Diba wala naman?
Pwede bang ipamukha sa akin yan?
Ang katotohanang kailanman di kita makakamtan.

Siguro dahil gusto kita,
Mata ko'y ikaw ang laging nakikita,
Ngunit sa kasamaang palad hanggang dito lamang,
Ako'y hanggang sulyap lang.

Wala rin naman akong magagawa,
Buhay mo yan, ikaw lamang ang makakamanipula,
Kaya, dito nalang ako, patuloy na hahanga sa'yo,
Mananalanging damdamin ko'y madama mo.

Puno ng ngiti,
Puno ng sigla,
Itong mga labi,
Na muling sumaya.

Sa bawat pag-uusap,
Di maipagkakaila ang sabik,
Tinig mo ang hinahanap,
Na sa mga tainga ko'y humalik.

Lumbay ay lumalala,
Dahil walang magawa,
Ngunit dahil sa'yo,
Nabubuo araw ko.

Sana ganito nalang araw-araw,
Ilang beses man lumubog ang araw,
Kahit ang buwan makailang ulit lumitaw,
Gusto kong saya muna ang mangibabaw.

Subalit di ko naman hawak ang lahat,
Kaya dito ako't nagpupuyat,
Isisiwalat ang mga gusto,
Na sana parating ganito.

Ang katapusan,
Ang tuldok sa kwento,
Ang kasalukuyan,
Ang patuloy na paninibugho.

Dahil wala nang mag-iiba,
Hanggang dito nalang talaga,
Kaya nga inihinto na,
Ngunit bakit patuloy na umaasa, putangina.

Isang talunan, isang walang alam,
Ang parating nanghihinayang,
Ang parating walang kwenta,
Ang parating nagpapakatanga.

gusto ko lang magsulat ng tula,
gusto ko lang,
gusto ko lang sabihin na...
gusto ko lang sabihin na sana nandito ka.

sana nandito ka sa tabi ko,
dahil namimi-miss ko na ang mga yakap mo,
sana, sana nga talaga,
para masabi ko muli sa'yong mahal kita.

mahal kita, at walang mag-iiba,
pupwede bang pumunta na sa hinaharap?
upang mapakasalan ka,
upang tuparin ang mga pinapangarap?

sana ang tayo'y maging totoo,
sana ang tayo'y di na magbago,
sana hanggang huli, mananatili,
paghanga, pagtingin, pagtibok, pag-ibig.

Ikaw ba'y naka-usad na?
Baka kasing bilis mo ang usad ng trapiko sa EDSA,
Nakarating ka na ba sa'yong destinasyon?
Baka nantili ka lang sa'yong kahapon?

...

Gago, di ko na alam,
Ako'y sadyang nawindang,
Di ko kayang bitiwan,
Ako'y nalulungkot ng tuluyan.

Di ko talaga alam bakit?
Bakit? Bakit? Bakit nga ba?
Bakit nga ba di ako maalis sa aking isipan aking sinta?
Bakit nga ba tila luluha ako nung nakita kita.

Alam kong utak ko'y kumitid,
Iniwan ang katalinuhan pati prinsipyo,
Alam ko sa sarili kong ito'y aking mali,
Subalit di ko kayang bitiwan, sadyang mahapdi.

Sa kauna-unahang pagkakataon,
Ako'y parang di maka-ahon,
Sa lalim ng kalungkutan,
Sa lalim ng aking isipan.

Di ko na alam anong susunod,
Ano pa nga ba ang susunod na kaganapan,
Ng kwentong malato pa sa katapusan,
Ano ba ang susunod na tunggalian?

Di ko alam anong gagawin,
Di kayang pigilan 'tong pagtingin,
Ika'y bitag ng kagandahan,
Ako'y nahulog na, nalulunod nang tuluyan.

Ano ba yan? Ayoko na,
Gusto kitang yakapin bigla-bigla,
Ba't ganun? Ang sama mo,
Di ko kayang di ka mahalin ng todo.

Sa dilim at tahimik ng silid,
Tunog ng malamig na ihip ng hanging dumadampi,
Sa mga pader na nakapaligid,
Isip koy nakahimlay, nakakubli.

Ipinipikit ang mga mata,
Sinusubukang sumisid sa dagat ng antok at pahinga,
Subalit hindi malunod itong kaluluwa,
Ayaw lumubog,  umaangat nang kusa.

Kay raming palaisipan,
Kay raming katanungan,
Kasagutan, hindi kailangan,
Panahon ang may alam.

Pagkukulang? mapupunan,
Paghihirap? malalampasan,
Pasubok? lalabanan,
Pagkakasala? mayroon bang kapatawaran?

Pagkakamali, nagpalubha,
Pagka-manhid, nagpalala,
Isipa'y binabagabag,
Patawarin sana, aking dilag.

Alam sa sarili, aminado,
Di nag-isip, nagpakabobo,
Ngunit ano pa nga bang magagawa?
Tuluyan nang nagkasala.

Pagpapaumanhin? aanhin?
Nagpapabigat ng damdamin,
Ngunit ano bang magagawa?
Paumanhi'y sapat ba?

Di ko alam kung kakayanin,
Pigilin, nag-uumapaw na damdamin,
Punong-puno ng pagsisi,
Kamay, tinuturo ang sarili.

Para bang ang mundo'y gumuguho,
Nababalisa, natutuliro,
Di mapigilan silakbo nitong puso,
Di mapatigil itong pagdurugo.

Mga luha ko'y parang papatak,
Dahil sa lungot at di sa galak,
Bakit naman kasi ako magiging masaya,
Kung ikay aking nasaktan sinta.

Pagitan ng ikaw at ako,
Sabi ni google 620 na kilometro,
Ilang araw ba yan sa barko?
Ilang oras ba yan sa eroplano?

Nakalulungkot isipin na malayo,
Mahirap magtagpo,
Ngunit pag-asa'y di maglalaho,
Isang nais na sana'y di mapako.

Sana'y ako ay nandyan,
Kahit sandali lang,
Ilang oras lang, pwede na yan,
Gusto ko lang makipagkulitan.

Haaaays,
Parating naaalala tuwing nag-iisa,
Iniisip, sinasabi tatlong salita,
Sana'y kasama kita.

Ang lahat, may hangganan,
Ang lahat, may katapusan,
Dahil walang panghabambuhay,
Ang mapait na katotohanang tunay.

Maaring di pa ngayon,
Pero dadating din ang panahon,
Panahon kung kailan,
Dadating ang katapusan.

Ito na ba ang tinutukoy?
Ito na ba ang kinatatakutan?
Ito  na ba ang di gustong maranasan?
Ito na ba ang sukdulan? ang katapusan?

Bakas ng nakaraan,
Mga kinalimutan,
Sa tinahak, iniwan,
Nasa ating likuran.

Itim ang natatanaw,
Kadilimang napukaw,
Sa mundo kong mapanglaw,
Aking tahimik na sigaw.

Hindi maitatanggi,
Ang gandang natatangi,
Wala kang mahihingi,
Ika'y mapapangiti.

Walang pagkakaisa,
Tunog ay di iisa,
Iyan tayong dalawa,
Bagay na di tumugma.

Ilang segundo lamang,
Ikaw ay mawiwindang,
Akala mo'y matagal,
Ang yong ipagdarasal.

Ano bang nilalaman?
Ito'y katotohanan?
O ito'y kagustuhan?
Ikaw, nasa isipan.

Kalungkuta't pighati,
Ilusyong nanatili,
Kadilimay binati,
Liwanag ng 'yong ngiti.

Pinapahalagahan,
Merong ginagampanan,
May maraming dahilan,
Timbang, di matumbasan.

Pareho bawat linya,
Tugma't sukat, iisa,
Ngunit aki'y naiba,
Sa linya, tugma'y wala.

Ano nga ba yung bagay,
Na gusto kong ibigay,
Di magarbo't makulay,
Regalong, lama'y tunay.

Nakikita'y kay lawak,
O kay liit ng hawak,
Kay raming natatago,
Sikreto't panibugho.

Nakakalulang dilim,
Daig gabing maitim,
Tulad nitong damdamin,
Madilim, di malalim.

Ano nga ba ang laman,
Ng isang katanungan,
Ano nga bang kasagutan,
Lunod, katahimikan.

Perpekto't walang sira,
Dulot ng dugo't pawis,
Ang panaho'y susubok,
Lamat ang naidulot.