Tuyo na ang iilang rosas,
Ngunit amoy paring sampagita.
Kasama ng pinggan sa mesa;
Na walang baso, tinidor, ni kutsara.
Habang pinalilibutan ng mga bubog,
At bawat piraso'y bumabaon sa aking pulso,
Ang pagdugo ay hindi mapigil
Na sumasabay sa mabagal na musika.
Dati'y isa lamang itong bumbilya,
Subalit sa ngayon ay di' ko na muling mabuo,
Siyang mainit ang yakap sa gabi,
Ngayo'y tuluyan nang naglaho.
