The Poetic Architect

The Poetic Architect Mar 2017

032417

"Mahal Kita, tandaan mo sana"
Ilang beses **** pinaulit-ulit sakin
Pero minsan, napupuno pa rin ako ng kaba
"Magtiwala ka kasi.. wag ka nang umuo,
Gawin mo na lang."
Natuto akong itiklop ang bawat sanang nais sambitin
Pagkat sabi mo'y maging buo ang tiwala ko.

Walang himpil kung paano mo ipinaaalala ang lahat
Ang lahat ng kabutihang ipinatamasa mo sa akin
Gamit ang iyong pagmamahal
Na minsan ko nang pinagdudahan.

"Ganyan talaga pag nagmamahal,
Pero wag kang matakot
Kasi di kita iiwan."
Di ko mapigilang hindi umiyak
Sa bawat pagsambit mo ng "mahal kita"
Nagiging kampante yung puso kong
Ikaw lang naman ang nais maging parte.

"Wag muna tayo masyadong mag-usap,"
Wika mo para rin sa ikabubuti ko.
Pero hihintayin ko ang pagbabalik mo
At patuloy akong kakapit sa bawat pangakong
Binitawan mo hindi para ipatangay lang sa hangin
Pero para buohin yung kulang na ako.

"Mahal kita," at diyan ako lubos na kumakapit
Sa pagbalik mo'y hawak mo ang aking mga kamay
At sabay tayong lilisan sa lugar na'to
Sasabay ako sa pagbangon mo.

"Oo, payag na ako,"
**Tara na.

These things I have spoken to you while I am still with you. But the Helper, the Holy Spirit, whom the Father will send in my name, he will teach you all things and bring to your remembrance all that I have said to you. Peace I leave with you; my peace I give to you. Not as the world gives do I give to you. Let not your hearts be troubled, neither let them be afraid. - John 14:25-27 (ESV)

I will no longer talk much with you, for the ruler of this world is coming. He has no claim on me,but I do as the Father has commanded me, so that the world may know that I love the Father. Rise, let us go from here. - V. 30-31

The Poetic Architect Mar 2017

Silong

032317

Sinubukan kong intindihin
ang bawat salitang sinasabi mo
Hinabi gamit ang iba't ibang lenggwaheng
Bago lang sa paningin at pandinig ko.

Natakot ako pagkat hindi ko maintindihan
At dumating na nga sa puntong
hindi na rin kita maintindihan.
Kaya sumubok akong humanap ng ibang kahulugan
Nagbaka sakaling sa "doon"
ay may mapupuntahan.

Pero mali pala yung takot
na namuo saking pagkatao.
Lahat ng sabi kong iintindihin ko'y
bigla na ring naglaho.
Lumapit ako sayo
pagkat kinakain ako ng emosyon ko,
Ng takot, duda at kakulangan sa tiwala sayo.

Sinambit mo sa aking tumigil na ako --
Sa pag-aalala sa mga bagay
na ikaw mismo ang aareglo.
Dagdag mo pa'y ikaw ang aakay
sa mga walang katapusang kahinaan ko
At doon ako natutong:
wag ka nang ipilit ang kakayahan ko.

Nilinis mo ako at ginawa mo pa ring bago
At sabi mo pa nga'y aabahin mo ako
Hanggang sa makarating tayo sa simulang dulo.
Ama, sa aking pagpapasakop,
Pwede bang yung buong ako
Yung yakapin **** may pagkalinga?

Napagod na kasi akong mag-isa
Gusto ko nang sumilong --
Sumilong sa tangi **** presensya.

Sumagot si Jesus at sa kaniya'y sinabi, Ang ginagawa ko'y hindi mo nalalaman ngayon; datapuwa't mauunawa mo pagkatapos. - Juan 13:7

The Poetic Architect Mar 2017

Huling Sabay

032217

Iniwasan kong tumingin sayo
At ginawa ang mga bagay sa paraan na alam ko.
Akala ko kakayanin ko,
Dahil tingin ko sa sarili ko: malakas ako.

Sa una'y naging maayos ang lahat
Na para bang ang taas ko kung lumipad.
Dahil ramdam ko sa aking mga palad
Ang ihip ng hangin at ang mga ulap.

Sinabayan ko ang ikot ng mundo
Sinubukan lahat anuman ang naisin ko:
Mga bagay na labag sa kalooban mo
Na di mo ninais na gagawin ko.

Ang taas na nga ng aking nalipad,
Malayo-layo na rin ang aking napad-pad.
Ngunit sa puso ko'y meron pa ring hanap-hanap
Siyang bagay na di pa rin natutupad.

Tingin ko'y kaya ko nga ang lahat --
Na kahit mag-isa'y lahat matutupad.
Ngunit sa taas ng aking narating, ako'y bumagsak
At nagtamo ng malaking sugat.

Nalunod ako sa dagat ng pagkatalo
Na akala ko kaya kong manalo.
Na kahit magisa lang ako,
Lahat ay kakayanin ko.

Kinain ako ng sarili kong mundo,
Ng paniniwala kong malakas ako.
Na kahit hindi ako tumingin sayo,
Lahat ng bagay ay makakamtan ko.

Ngunit sa kabila ng lahat ay nandyan ka pa rin,
Tinulungan akong tumayo mula sa pagkakadapa.
Ginamot ang sugat ng pagkabalisa,
Kahit na pinili kong lumakad mag-isa.

Hindi ko pala kaya nang wala ka,
Sa paniniwala sa sarili'y, ako'y naging tanga.
Na ang hinahanap ng puso ko'y nasayo lang pala,
Maraming salamat sa pagmamahal aking Ama.

(c) Argel Viterbo

The Poetic Architect Mar 2017

Ang Bilis Naman

032217

Ang bilis namang kumupas ng lahat
Yung akala kong aabutin pa ng kinabukasa'y
Kinain na ng alikabok,
Hindi ko na mabasa ang naka-imprinta
Na dati lang, araw-araw kong pinagmamasdan
Na dati lang, parang sabik ka pang maging parte ng araw ko
Na dati lang, sinasabi **** ako ang kumukumpleto nito.

Ang bilis namang maglaho ng lahat
Pumikit lang ako, naiglip lang ako
Parang nagbago na rin ang mundo mo
Iba na ang istilo, iba na ang galaw
Iba na ang sambit, iba na --
Hindi ko na mabasa pa
Hindi ko na nga alam kung nasaan na ba ang "tayo."

Ang bilis namang huminto't sumuko
Na sabi mo'y hindi ka magsasawa
Pero parang kapeng katitimpla lang,
Nanlamig at hindi ko alam kung paanong nawalan ng lasa
Iba na ang nagtimpla,
Ayoko na sana.

Ang bilis naman ng lahat,
Sabi ko pa naman,
"Higitan natin ang tatlong araw"
Oo, sinubukan natin
Nahigitan nga natin at naging "tatlong buwan."

Pasensya, hindi ko kasi matanggap
Na ganito ang bunga nang minsang pinagtayaan ko
Siguro nga ganoon talaga,
Sa huli't huli'y susuko rin ang isa
Bibitaw din at maglalaho ang "tayo."

Pasensya talaga,
Ang hirap tanggapin
Kasi ikaw ang unang sumuko sa ating dal'wa
Ayoko na ring manguna pa
Ayoko na ring ayusin pa
Ayoko na ring bigyang kahulugan pa.

Hindi ko alam kung paano ako uuwi
Kung sasalubungin pa ba ako ng yakap mo
O mag-isa ako uuwi't maghihintay na lang muli
Maghihintay at papara ng iba.

Hindi ko alam kung paano na
Paano na yung mga plano natin
Mga planong napako kahit maaga pa lang
Hindi man lamang umabot sa ninais natin.

Sapat na sigurong itigil ang kahibangang ito
Na minsan, nangarap ako
At ikaw pa ang pinangarap ko.
Nandyan ka man, ang layo mo pa rin.

Kaya siguro, siguro itigil n natin
At siguro nga, hihinto na rin ako sa pagsusulat sayo
Kalilimutan ko na lang ang lahat kahit masakit
Tama na siguro, ayoko na magsulat
Tama na, sumusuko na ako sayo.

The Poetic Architect Mar 2017

Cold Shoulders

032117

Even when your shoulders are cold, I will still turn to you
Even if your mind is somewhere else,
I will still yearn for you.

Under your pillows at night,
You keep on hiding your doubts.
When I put you a blanket,
You say, "I'm not cold"
And your actions became utterances
Of the rest of your existence.

I waited til the morning breeze,
And when the rays almost hit your face,
I close the window so you can rest.

Sometimes, you talk when you sleep
With all the pressures of the world,
I know they're all burdens on your feet
And you whisper them with a lullaby tone.

I wish you know I'm here
If only I could wake you up now
So I can dance you with today
So you can listen to this song --
Long ago I have written in your heart.

I waited til your eyes look for Me,
Til you fix the cover of your bed
Til you drink the cup I have prepared by Myself.

But you have forgotten My care,
And it seems You have forgotten that I'm still here --
Waiting and longing for your embrace
I became invisible in the picture
Which I created for you to jive in.

Let Me wait for your return in My arms
Let Me hold your fragile heart
Let Me heal your broken bones
And let Me speak life to the stitches of your past.

Cold it is, My child
Time flies, but never forget
I am Your Father, you are My Child
Even if you made this season sprout.

The Poetic Architect Mar 2017

Believing in "Again"

032217

When was the last time the word "again"
Became a melody to your ear?
That whenever you say "again,"
There is power, there is greatness,
there is grace, there is mercy
and there is love.

When "again" brings life to your soul
And you are revived,
More than the air you ever breathed
More than the tears your eyes have ever shed.

You will find your rest
You will rest in miracles
You will see yourself: in Spirit and in Truth
You, doubting your doubts
You, believe your beliefs.

When sorrows turned to joy
When failure becomes not a loss
When pride falls short
When sin has no power
When death is unknown
And when life becomes your being.

When you believe you can cast out mountains
When there is no abyss of fear
When darkness has no room
And when light becomes your moon and sun
When there is Heaven in His arms.

You have a promise of hope
And in His Name, it is safe.
He has the promise to keep
And He's pleased to do "It" again
Coz "again" --
Believe, it's His thing
It's His thing to do "It" again.

(John 12:28
Father, glorify your name.” Then a voice came from heaven: “I have glorified it, and I will glorify it again.”)

#poem #poetry #life #god

The Poetic Architect Mar 2017

Wag Ka Sanang Matuto

032017

Isa, Dalawa, tatlo, apat, lima, Anim, Pito? Tama ba?
Pasensya kana,
Hindi ko na kasi mabilang ang ating mga away at tampuhan.
Nahihiya na nga ako sayo eh, Kasi hindi dapat ito yung iyong nararanasan.

Alam ko sobra-sobra na yung mga sakit na naidulot ko sayo
Wala na yung mga pangako na sinabing tutuparin ko
Yung mga "***** tayo jan, ***** tayo dito"
Yung "Susulitin natin ang oras pag balik mo sa piling ko"
Dapat pala sinulit ko na ang oras habang nandito kapa sa piling ko.

Naalala ko pa yung araw na paalis kana
para tuparin yung pangarap mo
Kahit masakit sakin na lumisan ka
ikaw ay aking suportado
Kahit na alam kong matagal yun
pilit nating sinasabi na saglit ka lang, Na kayang kaya natin
Hanggang sa dumating na tayo sa hindi natin kaya.

Ang "sakit"
Salitang nanggaling na parehas sa ating dalawa
Yung tipong mahal na mahal pa natin yung isat isa
pero parang hindi na
Yung kahit hindi ikaw yung problema
sayo na napupunta
Hindi ko alam kung dapat bang wakasan na
Pero nagdesisyon tayo na kayanin pa.

Lumipas ang ilang araw
bumabalik na tayo sa dati
Nag-iintindihan na ulit
minsan pa nga nag bobolahan
Sabi ko pa sa sarili ko nun… YES!!! Wala na tong katapusan
Ngunit NAUDLOT ang ating walang katapusan.

Bumabalik na naman si justine sa kanyang dating ugali
Magdodota tapos hating gabi na naman uuwi
Tatawag ka sa aking telepono pero hindi ko nasasagot
Hanggang sa tumagal tagal na,
Hindi ko na sinasagot.

Ang hirap lang kasi maging masaya nang wala ka pisikal
Ang hirap magtiis na yung yakap
ay babasahin ko na lang at hindi na literal
Kaya nililibang ang sarili kahit na mali na ang paraan
Kahit na alam kong mali yun na dahilan
Hindi ko pa rin tinigilan.

Sabi ko sa sarili ko
maayos din lahat ng ito pag nakauwi kana
Nagkakaganito lang tayo dahil hindi tayo magkasama
Nag-aalala pagkat hindi sigurado sa ginagawa ng isa
Kahit iilang araw nalang
tiisin pa natin, pakiusap ko sayo
Maliliwanagan din naman
kapag nagtagpo na and dalawang puso.

May isa lang akong hiling na sana ay tuparin mo
Sa laban na ito,
Wag ka sanang matuto na sumuko.

(c) JS

This piece made me cry. Alam ko, di ka mahilig magsulat. Minsan, akala ko gusto mo na lang sumuko sa laban natin. Pero salamat, kasi nandyan ka pa rin. Salamat kasi mahal mo pa rin.

I glorify the Lord sa lahat ng mga nangyayari. Higit ang pagmamahal Niya for us. Yung pag-ibig na to, it's a shower of His grace. Thank You Jesus!

#love #tagalog #spokenwords