Ikaw ang alaalang nais kong ibaon sa limot — Ang kalimutan ka ay kalayaan ko. Ikaw ang larawang sana’y kumupas na At handa ako kung anayin na Ang mga sandaling kasama ka.
Sa tuwing pumipikit ako’y Dinadalaw mo pa rin ang aking isipan At maging sa panaginip, Ako’y tila binabangungot At magigising nang bigla ang aking ulirat.
Ang bawat patak ng luha’y ni hindi na masukat Gaya ng ulang walang himpil na pagbagsak. Kung sana noong una’y binitawan ka na agad, Sana’y hindi nagdurusa ang puso kong pagod na.