pagod na ang aking puso,
sa pagbubukas ng nararamdaman.
kaya't sa susunod ay ako naman ang magiging tuso,
baka kahit papaano'y biglang gumaan.
ilang beses kong tinanong kung bakit,
bakit walang maibigay na sagot?
bakit parang sa akin lamang masakit?
ayokong makaramdam ng galit o poot.
ngunit kaysa salita,
ang tanging sumagot ay 'yong aksyon.
at 'tila parang isang balita,
nabaling ang aking atensyon,
sa iba mo na pala sinasabi ang nararamdaman mo,
may iba ka na palang sinasabihan ng paborito **** banda,
pati na rin ang paboritong kanta mo,
di ka naman nagsabi, sana manlang ako'y naging handa.
wala ka manlang paalam,
ni hindi rin nagbigay ng huling pangungusap.
hindi man lang nabigyan ng sagot ang isip kong kumakalam,
hanggang sa huli ako pa rin ang nakikiusap.
parang tangang naghihintay ng 'yong kasagutan,
pero wala na pala dapat akong hintayin.
sa akin na lang pala dapat 'tong mga katanungan,
dahil kahit minsa'y di ka naman naging akin.