Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
 
022325

Papuri at Pagsamba —
‘Yan ang alay ko Sa’yo aking Ama.
Dalisay ang ‘Yong Pagsinta,
Balewala ang lahat ng mga nagniningning
Sa kalangitan, maging sa buong kalawakan.

Ikaw ang Hari at nag-iisa Ka,
Wala Kang katulad,
Walang kapantay —
Ni walang kalaban
Pagkat siya’y Iyong tinapakan na,
Ginapi ng Iyong kapangyarihan.

Ikaw ang nangingibabaw,
Sa puso kong walang ibang hangad
Kundi ang Iyong presensya,
Ang Iyong kagandahang
Balang araw ay masasaksihan ko rin.

Kusa Mo akong binabago
Maging ang bawat tibok ng puso ko.
Damdamin ko’y higit na sa mundo,
At wala akong ibang nasilayang
Mas maliwanag pa Sa’yo.

Ang linaw ng Iyong intensyon,
Hindi Mo itinago ang Pag-ibig Mo.
Na kahit saang lupalop ng mundo,
Nahahanap Mo ang puso ko
At nakikita Kita —
Nang napakaganda.

Kakaibang pakiramdam
Na hindi ko naranasan sa iba.
Sinasamahan Mo ako,
Sinasabayan.
Pero nauuna ang Iyong mga hakbang,
Ang mga yapak ****
Kapayapaan ang hain sa aking pagkauhaw.
At Hindi Mo ako binibitawan.

Ikaw ang Aking Ama,
At ako ang Iyong anak dahil kay Kristo Hesus,
Ang yakap Mo’y sapat sa bawat araw,
Ang mga Salita Mo’y lakas ko sa maghapon.

Akala ko nga noon,
Sa’yo akong uuwi
At Ikaw ang magiging pahinga ko.
Pero kahit pala wala pa ako
Sa Tahanang sinasabi Mo,
Ay nandito Ka na sa akin.

Ginawa **** Tahanan ang puso ko,
Na dati ang mundo lamang ang laman.
Hindi ka lang isang bisita,
Nanirahan ka pa sa Akin
Na noong una’y hindi ko maintindihan.
At sobra-sobra ang binago Mo
Sa loob kong inaanay at inaalikabukan.

Wala na akong nagawa pa,
Bumitaw na ako sa mundo,
At sinalo Mo ako.
Ikaw na ang bahala sa buhay ko.
Sa’yo na ‘‘to at sa’yo na ako.
 Feb 22
Crissel Famorcan
Thy glorious life I now possess,
is just nothing but a sort of mess—
and all those things I dreamed before,
are now nightmares sliding ashore.

It is human's nature, to adapt and change
but we weren't informed it would be out of our range—
for childhood is a fancy thing we've all enjoyed,
while adult things are far down this deceptive void.

How come we make children believe in fairytales
and not let them know about these nightmares and blues?
Life is not just about joyous songs of nightingales—
please give them facts and useful clues!

We are all nothing but earthlings trying to thrive,
and we are all nothing but people trying to survive—
We are all just lost adults on a lonely sea,
trying to make things work and make ourselves free;
on these unannounced and uninvited guests of adulthood, which decides if we'll be great or just up to no good—
but nonetheless, it's still marvelous to be here;
we never know the next and what's beyond there.
 Feb 22
Crissel Famorcan
A breeze of cold air penetrate my core,
As I long for your warm tight hugs,
But then it's just me and my homies,
Talking deeply with our coffee mugs.

I wonder how would it feel to be by your side
and watch these glimmer of city light's horizon,
As our hearts discuss through synch heartbeats—
Listening to their silent screams of affection.

But then a cold breeze snap me out of the daydream—
bringing me back to our present state,
It's still a long run for both of us,
Imaginations are just the best things
I could create.
 Feb 22
Crissel Famorcan
...
You never liked reading,
But still, I write things for you,
How I wish we could talk for hours
and share something we'd love to do.
But it's quite hard to get a good topic—
We're total opposites for real,
So here I am looking for answers
Did fate let us cross just for thrill?

But despite differences we have,
I'd love to sit still and do nothing with you—
Silence and your presence makes my days complete too.
 Feb 22
Crissel Famorcan
Her name is a stain on my t-shirt
even the strongest bleach can't get rid of,
She's rooted deeply on the stitches—
Even chlorine won't be enough.

I know her color won't fade away—
you just don't want to wipe her out your path,
She's the ruins you've been protecting,
a spot of beauty and history's mark.

An here I am, a tourist interested in her story
but is neglected to have knowledge of her love,
Fears are now crawling up my system—
What if I'm the stain needed to get ridden of?
 Feb 22
Crissel Famorcan
I woke up to a sight of dreadful memories,
Lingering around with joyful tones,
chasing my peace for some chaos—
Inflicting back the pain to the bones.

It was a "never thought of" situation,
as healing seems to be good enough,
But in the midst of some realizations—
"I might be still just blurting out bluffs"

I still woke up to a sight of horrid regrets,
concealed in muted yellow paint,
And I thought a hint of crimson blush
would hide it all—
But it still peek through with glorious taint.

I'm after the rumbling butterflies in my stomach,
Trying to hide away the troublesome pain,
And now I admit am a great liar—
Pretending to be really good, again.
 Feb 22
Crissel Famorcan
As the coffee starts to take charge of my system,
My thoughts started to run as well.
I can't keep them off track for a minute—
They started screaming these unbearable hymns.

A bowl of what-ifs served as my snack for the midnight,
Swimming in liquid of yellow traumas and pain,
I can't even bear to look at them with my eyes naked,
But hunger forced me to eat those filthy dreadful grains.

Then, they start to sing horrible notes inside me—
Ruining my butterflies' soft ang lovely song;
Destroying the peace and order of these creatures—
inside are harmonies no one can even get along.
010324

Ikaw —
Ikaw ang nag-iisang Pag-asa,
Ni hindi Mo ako binigo’t
Ni minsa’y hindi ako tinalikuran.

Sa bawat pagkakamali’y
Ni hindi Mo ako hinusgahan
Bagkus tanging yakap Mo ang naging sandigan.

Ikaw ang aking Pahinga,
Ang aking kalasag at kalakasan.
Sa Iyong mga Salita’y nabubuhay ako —
Nagiging bago ang lahat,
Nagiging payapa ang puso.

Sa tuwing isasandal ko ang aking sarili,
Sa’yo lamang ako nakakahinga,
At nagiging mahimbing ang aking pagtulog.
Ikaw ang lunas sa bawat sakit,
Walang duming hindi Mo kayang hugasan.

Ngayo’y nandito ako
Upang manghiram Sa’yo
Kahit alam kong hindi ko ito masusuklian.

Pahiram —
Pahiram ng lakas sa bawat araw,
Pahiram ng bagong pananaw
Nang ako’y makausad at makaahon.

Pahiram —
Pahiram ng hininga at sandali,
Pagkat hindi ko batid
Kung hanggang kailan lamang ang buhay.

Alam kong ang lahat ng sa akin ngayo’y
Tanging hiniram ko lamang Sa’yo
Kaya’t turuan Mo akong hindi angkinin ang mga ito.
Sa’yo ang lahat, at balang araw ay kukunin Mo rin ito
At ibabalik ko Sa’yo ang aking paghinga.

At ang tanging hiling ko’y
Mapapurihan pa Kita,
Maging malinis ang puso
Hanggang sa pagbabalik Mo.
Salamat — Salamat, Ama.
113024

Kalakip ng bawat salita
Ang mga balang ligaw na tumatagos sa katauhan.
Nakapiring at nakatali sa mabibigat na kadena,
Na para bang imposible na ngang kumawala.

Sa aking kadilima’y umaasa pa rin akong
Darating ang Liwanag
Na siyang magbubukas ng aking mga mata
At tutunaw sa bakal na kaytagal ko nang pasan.

Nauuhaw —
Nauuuaw ako sa Kalinga at Pag-ibig.
Napapagod —
Napapagod sa bawat kirot
At bakit hindi nyo pa ito itigil?
Ahhh! Ayoko naaa!!!!

Bagkus may boses sa loob kong
Tumatawag sa aking ngalan
Na minsan na nilang pinatikim ng alikabok
At binaon sa Hukay Ang natitirang halaga nito.

Dumaan ang mabangis na mga kulog at kidlat
At ang hangin ay naging payapa sa aking pandinig
At heto na nga marahil ang simula
Ng aking pinakahihintay —
Kung saan ang Liwanag Mo naman
Ang aking masaksihan.

Walang ibang yumakap sa akin nang ganito —
Binalikan Mo nga talaga ako.
At ang mga pangako Mo’y hindi napako,
Hindi nalusaw ng anumang unos at bagyo,
Ng anumang kadilimang ipiniring nila.

At ang tagal ko ngang naghintay
Ngunit ibang saya pala talaga
Ang makapiling ang tunay na nagmamahal,
Ang tunay na makapangyarihan sa lahat.

At hindi na nga mahalaga ang anumang nakaraan
Pagkat ang lahat ay bago na nga talaga.
Dumating ka na nga —
At handa na ako.
072924

O kayraming pangarap na binuo —
Binuno sa sariling salamangka.
May ibang nagwawaging nakangiti,
Habang ang ila’y nalalagas kamamadali.

Nakamamangha nga sa umpisa
Pagkat ito ang batayan ng karamihan
Sa tinatawag nilang  “makapangyarihan.”

Silakbo ng damdami’y aking pinatatahimik
Bagamat sa mga sandaling iyo’y
Gusto ko na lamang mapaos
Sa mga himig na inaanod patungo sa aking lalamunan.

Patuloy ang pagsuntok ko sa buwan
Hanggang sa maging gula-gulanit maging aking kasuotan.
Ngunit sa patımpalak na ito’y
Wala naman pala akong ibang kalaban
Kundi ang sarılı kong anino,
Ang kumunoy ng aking nakaraan.

Madilim —
Madilim ang paligid saanman ako dumako.
May hiwaga pa nga bang taglay ang Liwanag?
Kung ang sinag Nito’y mas maaga pa sa Pasko.

Mahiwaga —
Ganyan nila ituring ang mga alitaptap
Na para bang may isang diwatang
Umaaliw sa kanila,
Naghahayag ng kung anu-anong mensaheng
Wala naman palang kabuluhan
Kaya’t sabay-sabay silang mauubos
Na parang mga paupos na kandaling
Wala nang balak na sindihan pa.

Sino nga ba?
Sino nga ba ang aking susundan?
Napapatid, napapagod, nanlulumo’t nakikiusap
Na ako’y hatulan na lamang ng kamatayan
Nang mabaon na rin sa limot
Ang mga alaalang dumi sa’king katauhan.

Tinatanong ko ang sarili
Kung bakit nga ba paulit-ulit ang daan?
Wala nga bang magtutuwid sa mga lubak nito?
Ito na nga ba ang dulo ng bahaghari?
At sinu-sino nga lang ba ang makahaharap sa Liwanag?

Ako at ang kadiliman
Ako at ang liwanag.
Sino nga ba ang pamato?
Sino nga ba ang tunay na kalaban?

Subalit kung ako ma’y isang anino na lamang,
Ako’y pipisan pa rin sa mga yakap ng Buwan.
At kahit pa ako’y mahuli sa kanilang takbuha’y
Sigurado pa rin akong
May liwanag pa rin sa aking sinusundan.

Ikaw, Anong tantya mo?
Makararating ka rin ba sa dulo?
Ikaw, anong pasya mo?
Tataya ka ba o mananatiling isang anino?
072124

Iduduyan Kita sa kalawakan
At aaliwin ng mga nagniningning na mga tala.
Hahayaang marahang mapagmasdan
Ang mga palamuting bunga ng Aking hininga.

Aawitan Kita ng kundiman na hehele sa’yong pagtulog.
At sa pagsilang ng panibagong Araw
Ay hahagkan ka ng mga sinag Nito
At lulusawin ang mga pangamba’t pag-aalinlangan.

Ang mga pira-pirasong liham ng kasaysayan
Ay nagmistulang mga tagubilin
At ilaw sa’yong paglalakbay.
Habang ang hantungan ng bawat Salita’y
Ang puso **** patuloy Kong sinusuyo —
Sinusuyo ng aking Katapatan at Kadakilaan.

At habang ang mga matutulis na palaso’y
Hindi magkamayaw sa pag-uunahan;
Maging ang mga payasong nakapalibot sayo’y
Nag-aabang lamang sa’yong kahinaan.
Narito Ako —
Narito, upang waksian ang bawat pagpapanggap
Nang hindi ka na mahulog pa
Sa mga patibong na iginagawad nila sa’yo
Na tila ba totoong mga parangal.

Bagamat naging isang pamilyar na tahanan
Ang mundong iyong ginagalawa’y
Hindi ito ang habambuhay na alay Ko sa’yo.
Sa piling Ko’y magiging buo ka —
At ang Aking pag-anyaya’y kusang loob.
Sa piling Ko’y dito ka na mamahinga’t
Ako ang maging Sandigan at Sandata.

Ako ang Simula at ang Katapusan;
At nasa Akin ang huling Salita.
Magbalik ka na, anak —
Magbalik sa yaman ng Pag-ibig Ko.
071424

Kung ang bawat palakpak at panalo ko sa mundo’y
Siya namang mitsa ng paglayo ko Sa’yo —
Huwag na lang siguro; hihinto na ako.

Kalimutan na lang natin ang entabladong ito
At ikahon ang mga bituin sa’king mga mata.
Mga damdaming minsa’y napapariwara,
Ngayo’y kusang inaanod sa hiwaga ng Pagsinta.

Kakatok tangan ang pahiram na hininga…
Palimos ng kahit isang patak ng dugo **** dumanak.
Pagkat kaligtasan ang aking hanap,
Sa isang iglap ako’y magbabalik sa simula —
Sa simulang nalimot at nilumot ng kasalanan.

Ako’y magbabalik Sa’yo, bunga ng yaman ng Pag-ibig Mo.
Sa silid na ang tanging Hari ay Ikaw
At ang Ngalan Mo ang nananatiling may kabuluhan.

Sa’yo ang unang yapak
Habang ako’y nakaakbay Sa’yong Kalakasan
At Ikaw lamang ang aking palatandaan
Na ang pintua’y bukas na
At handa na upang maging isang Pahingahan.
061224

Malaya kong isisigaw ang Ngalan Mo —
Dakila Ka,
Dakila Ka ngang talaga.

Saksi ako sa kabutihan Mo
Sa buhay kong balang araw
Ay babalik din sa alikabok —
Na ang bawat pangako Mo’y
Mga balang lumagablag sa aking kaibuturan.

Saksi ako sa pag-ibig ****
Umaakap at umaakay sa akin
Pabalik at papalapit Sa’yo —
Ang pagmamahal **** kusang ibinibigay,
Ibinubuhos, mabuhay lamang ako.

Saksi ako sa grasya **** umaapaw,
Nalulunod ako Sa’yong pag-ibig
At sa Liwanag Mo’y nabubulag ako
Hanggang sa…
Hindi ko na masilayan
Ang dati kong pagkatao.

Nagbago na pala ako,
Ako’y binago Mo.
Malayang-malaya na pala ako,
Ako’y pinalaya Mo.

Dakila — ‘yan Ka,
Mahal — mahal Kita, Ama.
Next page