Noong bata pa ako
Nalaman ko na
Kung gaano katapat,
Gaano katiyaga
Ang puso kong marahan.
Silang mga duwag,
Sa'king mga katagang, sadya.
Agad natinag, wika pa lamang.
Siguro nga ito'y pamana
Walang bahid malas
Na ang buhay ay di para
Sa isang tao lamang.
Sa lahat ng aking napusuan
Tama na ang pangalan
Masaya siya, sapat na.
Pero ba't sa t'wing natatanto
Kanilang pagkakakilanlan
Ako'y umaatras,
Nawawalan ng gana.
Isa, dalawang taon?
Isang pitik, tumatalsik!
Kaya minsa'y nagtanong sa itaas:
"Asan na siya?
Asan na ang taong
Pagmumulan ng mga "sana"..."
Yung,
"Sana mas nakilala pa kita."
Eto yung "talaga".
Wala.
**WALA, PA.
At kahit "Wala na", Okay lang.
Kesa napilitan, at masabi lang.
Dahil ayoko ng akala lang.