Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
eyndinmncnll Sep 2023
In Kidapawan, where mountains kiss the sky,
Under palm tree shade, as time passes by,
Rain falls gently, a soothing lullaby,
In Kidapawan, where dreams learn to fly.

Raining in Kidapawan, a nature's sweet embrace,
Each drop on the roof, a tender, soft grace,
In Mindanao's heart, in this special place,
Kidapawan's memories, like a warm embrace.

In the air, earth's scent mingles with bloom,
Kidapawan's spirit, dispelling all gloom,
Rain's a blessing, in its tears we assume,
Love in this town, forever will bloom.

Lake Agco's warmth, Asik-Asik's cascade,
Kidapawan's secrets, in nature displayed,
In showers and sun, in every life trade,
Kidapawan's beauty will never fade.

In farms and fields, where farmers sow,
Kidapawan's spirit, in every crop they grow,
In the rain's rhythm, dreams continue to flow,
In this land of promise, where stories glow.

Raining in Kidapawan, nature's sweet refrain,
On rooftops, it sings, like a soothing summer rain,
In the heart of Mindanao, where memories remain,
In Kidapawan's embrace, joys and sorrows, we'll sustain.

So in Kidapawan's rhythm, our hearts confide,
Where rain and love dance, side by side,
In Kidapawan's embrace, forever we'll bide,
Raining in Kidapawan, our spirits tied.
Bryan Amerila Apr 2016
Can you hear them?
Yes, they are crying.
Can you see them?
Yes, the farmers, yes.
No, I mean,
The blood, the blood.
Each grain is pregnant.
With blood, with blood.
No! let’s fill the rice fields.
Let’s plant bullets.
No, with blood, with blood.
When will they learn?
Why? Is there something to learn?
Why is there something to learn?
Why, is there something--
They can no longer learn.
They can no longer hear.
They can no longer see.
Why? I demand an answer!
Why do I demand an answer?
Why?
You killed them.
April 08, 2016
para sa Kidapawan*

Diktador ang makinarya.
Maringal ang langit. Walang ulan para
sa pasasalamat. Ang ating tanging pagkakakilanlan
ay pumapaimbulog sa bawat sugat na nagsara.
Muli nila itong bubulatlatin.
Hindi paham ang gatilyo.

Mabilis na matutuyo ang pangako
kung pawawalan ito sa katanghaliang tapat.
Tanaw ng nakabiting ulo ng araw
ang lahat ng nangamatay. Kasabay ng hangin
ang pagpapaluka. Hudyat ng ulan galing
sa ibaba – gigibain ang makapal na barikada
  ng katawan atsaka muling uuwi sa asawa’t anak
na may bahid ng pula ang kamay. Dulo ng kuko’y
kapiraso ng mundo. Itim. Hugis buwan. Ang pagputok
    ay isang rekoridang laging gumagapang patungo sa tugatog
     ng isang alala.

Dadalhin nila sa bingit ng pagpaparam
ang babasaging boses – ang mga bubog ay
isasaboy na lamang sa lansangan.
Lumalaon ay dumidiin ang bulahaw. Inutil
lamang ang pagtatalik ng kamay at bakal.
   Umusal na lamang ng dasal sa likod
ng kakahuyan at baka dinggin ng bathala
ang panayam. Walang iisang dilang tumatabas
  sa dahas.

kung saan sisimulang hanapin
ng mga mata ang isang lugar kung saan ang lahat
ay iwinawasto ng nakaraan ay lingid
lamang sa kaalaman.

bago mangapal ang dilim ay nilusong ng mga kalalakihan
ang nalalapit na katedral. Naghahabol ang papauwing liwanag
na masaksihan ang kabalintunaan.

wala silang nakita,
katawan lamang sa lansangan,
tinutubos ng kasaysayan.

— The End —