Maaga kong nilisan
ang lupang sakahan
Tinahak ang lugar
na maingay at magara,
ito pala ang Maynila.
‘di napigilan ng tirik na araw
ang aming pagkukumpulan.
Nagkamayan
kaming magkakabrad,
Simula na ng himagsikan.
Sariwa pa sa alala
kung pa’no
kami inagrabyado.
Itinulak.
Binugbog.
Tinakot.
Ginamitan ng dahas.
Sa plano ng gobyerno
kami pa rin pala ang talo.
Paano pa kami mabubuhay
kung wala ng lupang mapagtatamnan?
Akala ko sa bundok
o gubat lang may ahas
-yun ay sa akala ko lang pala.
Sa’ming magsasaka’y
Kumukulapot ang putik
Ngunit
sa inyong mga nakabarong,
animoy
walang duming nakabahid.
Sa inakala kong
tubig lang ang maaaring
idilig,
Dugo
pala nami’y pwede ring
pumatik.
Tila ba ang gobyerno’y namamanhid.
Nasaan na
ang pinangako nyong
libreng abono?
Ginawa nyo na bang pataba
sa mga bulsa nyo!?
Sa pagpunta
ng mga imperyalistang bansa,
Matutulugan
pa ba kaming mga dukha?
Makatatayo ako
sa aking pagkakadapa
Ngunit
ang bayan
kong nakalugmok ,
makakaahon pa kaya?
I wrote this four years ago for the Filipino farmers
