Minsan sa mundo,
akala mo ikaw lang ang malas,
lahat hinahanapan mo ng butas.
Pero ang totoo,
Gusto mo lang tumakas. . .
'Yan! 'Yan ang labing may gatas!

Kinukutya mo ang gobyerno,
dahil di sila patas,
eh, sino nga b'ang nag-atas?
Paano tayo kakalas,
Kung wala naman tayong lakas?

Nagdedesisyon ka nga
ng di alam ang konstitusyon,
paano mo nalaman ang tamang solusyon?
Nilagay natin sila sa posisyon,
dahil nagbigay sila ng maraming kondisyon,
na lahat naman, ilusyon!

Eh, sino nga ba ang iboboto?
Kung halos lahat sila,
ang hanap, deboto!
Ano sila santo?
Oh, tingnan mo ko,
kung makapagsalita,
akala mo kung sino. . .
Sorry sa mga kritisismo . . .
Pero sa totoo lang yung gobyerno,
pinapadami lang yung mapupunta
sa impyerno.

Di ko nilalahat,
pero pano nga ba tumukoy?

Binigyan ng kapangyarihan,
para manindigan,
manilbihan sa bayan,
pero anong ginawa?
Pinabayaan.

Kaya yan,
dahil sa kahirapan,
lahat sabik sa pangako. . .
Kalaunan. . .pag pinaglaban mo,
ikaw pa ang matatakot!
Magsasaka nga, sariling ani,
iba ang humahakot. .

Ibang nagmatapang,
sila pang dinambangan!

Kaya ako, di nalang boboto. .
Di basta basta makiki-uso.
Dahil ang totoo,
wala akong makitang seryoso.
Puro sila, sariling negosyo.
Gawa ng gawa ng imperyo!

Makita mo ang gobyerno,
andaming benepisyo.
Kadalasan, si chief puro pa reklamo!
Eh, milyon naman ang komisyon
Sa sariling institusyon!
Kulang pa daw!
Wow, napaka-halimaw!

Pero ang tingin nila sa kalsada
yung mga bata, perwisyo?!
Kaya ba nila tinago, sa malayo
nang dumating ang mga dayo?!
Oh, di mo alam no?
Kasi nga tinago!

Sana yung susunod na uupo,
yung taong, totoo.
Yung kahit malaya,
di mandadaya.  .  .

Gawing tama ang pagboto. .
Di ka na si toto,
Di ka si nene,
Wag madala sa mga ugong ng hele!

Meron at meron yan!
Di lang natin makita,
kaya ang payo ko:

WAG KANG MANGHULA. .

Walang Pamagat
: A Spoken Word Poetry by Stephanie Dela Cruz

Malumanay ang pagkumpas ng mga kamay ng orasan
Sumasabay pa tong nakakabinging katahimikan
At ako? Nandito sa loob ng apat na sulok ng munti kong silid
Kabisado ko na ang bawat detalye ng kwartong ito ngunit ito parin, nagmamasid
Na para bang nasa ibang lugar ako, nangingilala, nagtataka
Tulad ng kung paanong maraming tanong ang gumagambala sa katahimikan ng sandali
Mga tanong na habang pilit kong hinahanapan ng sagot ay mas lalo lamang nagpapaalala sayo
Sayo at kung anong meron tayo… noon
Para ka rin palang kwarto ko.
Kilala kita, kabisado ko na ang takbo ng isip mo
Alam ko kung kailan ka nagsisinungaling kapag sinabi **** “okay lang ako”
Alam ko kung ano yung mga tugtuging hinahanap-hanap ng pandinig mo
Alam ko kung paano magniningning ang mga mata mo kapag nakakakita ka ng cute na aso
Alam ko dahil inalam ko, alam ko dahil ipinaalam mo, alam ko dahil ginusto kong malaman
Kilala kita, kabisado ko ang bawat tibok ng puso mo
Pero muli, para ka rin palang kwarto ko
Na kahit gaano kita kakilala at kakabisado, naguguluhan pa rin ako
Nangingilala;
Nagtataka;
Dahil kahit naging malapit ka sa akin ay tila parang napakalayo mo pa rin
At kahit gaano kita kakabisado ay hindi ko pa rin alam ang kasagutan mo sa mga  tanong na iniwan mo sa akin kasabay ng pag-alis mo sa buhay ko:

bakit.

Bakit ka pumasok sa nananahimik kong buhay para pasiglahin ito at sa huli ay iwan ako?
Bakit mo ipinadama sa akin na importante ako para lang isang araw ay ipadama na wala na kong halaga sayo?
Bakit mo ako nilapitan nang may ningning sa mapupungay **** mata at matamis na ngiti sa iyong mga labi?
Bakit mo ipinaulit-ulit ng bigkas ang pangalan ko na hanggang ngayon ay musika sa akin?
Bakit ka nagpakilala para lang sa huli ay limutin?
Bakit ka lumapit sa akin na parang isang apoy na nagbigay liwanag ngunit siya rin palang tutupok sa akin?
Bakit ka dumating sa buhay ko para lamang sa huli ay lumisan?

Ang daming bakit pero iisang bakit lang ang gusto kong sagutin mo.

Bakit mo ako iniwan ng biglaan?

At hindi naman ako tanga.
Alam ko na iba tayong dalawa.
Sabihin mo nga sa akin kung paano ko hindi bibigyan ng pansin ang sigaw ng mga kilos **** sinasabing espesyal ako?
Paano kung sabihin ko sayong pinakinggan ko ang bulong ng puso mo noong unang beses na inaya mo akong kumain sa labas?
Paano kung sabihin ko sayo na narinig ko ang pangalan ko sa pagitan ng pagpintig ng pulso mo noong inabot mo ang mga kamay ko?
Paano kung naiintindihan ko ang ibig sabihin ng mga biro **** nagpapahiwatig na ako ang gusto mo?
At paano kung sabihin ko sayo na nakita ko ang nakaukit na ‘mahal kita’ sa ningning ng mga mata mo sa tuwing magkasama tayo?

Hindi naman ako tanga.

Alam mo ba? Tayo ang tulang ito.

– walang pamagat

Kumbaga sa linya ng isang kanta ay “oo nga pala, hindi nga pala tayo”
Na katulad ng isang pelikula, hindi lahat ay nagtatapos sa happy ending
At katulad ng isang nobela, masaya man o malungkot, lahat ay nagtatapos

Sa lahat ng nobela, itong sa atin yung kuwento na hindi naisulat ngunit nagtapos
Natapos ngunit walang paalam

Kahit wala tayong pamagat, gusto kong pahalagahan ito
Dahil ito yung meron tayo.
Medyo magulo pero ito, tignan mo, naisingit ko na yung salitang “tayo”

Sayang.

Sana kumapit ka pa.

Naiisip ko pa rin gabi-gabi kung bakit ka lumayo
Patawad, naaalala pa rin kita kahit hindi ko naisin
Patawad, umaasa pa rin ako na babalik pa sa dati ang lahat
Dahil naniniwala pa rin ako na nobela tayo
At hindi pa nagtapos ang kuwento noong huling beses na humakbang ako palayo at hindi ka nagsayang ng segundo para lumingon sa direksyong tinahak ko

Naghihintay ako.

Mali pala ang pagkakagamit ko ng mga salita.

Wala pa tayong pamagat

Ngunit malay mo balang araw ay magkaroon din at habang hindi pa dumadating ang araw na iyon, ipipikit ko ang mga mata at ibubulong sa hangin na…

sana malaman mo na mahal din kita.

Memories
Taon na Ang lumipas ng tayong dalawa ay mag sama.Mga ala-alang sobrang saya.
Road trip Dito,Gala don.Pasyal sa kung saan man Tayo mapadpad.
Tampisaw sa dalampasigan,sabay ng pag tanaw sa papalubog na araw.
Picnic sa gilid ng karagatan,pinagsasaluhan Ang alak habang nanonood ng masayang palabas na dinownload sa cellphone mo.
Sabay magtatawanan at magkukulitan.
Ninanamnam Ang bawat sandaling Tayo ay magkasama sa Isang romantikong Lugar na walang gumagambala,at maririnig sayo Ang mga salitang laging nagpapasaya at nagpapakilig sa buong pagkatao ko.Ang salitang "Thank you at  I love You".
Sarap lang balikan nitong masasaya at nakakilig na ala-ala.
Anong tuwa Ang nadarama sa tuwing makikita Kang Masaya.

Ngunit nagising Ako Isang Umaga  na nagpapaalam ka na.
Nais **** sa piling ko ay lumisan na,sinasabing Hindi ka na masaya at Ang dating pag ibig sakin ay biglang naglaho na.wala na Yung kilig at romantikong pagtatangi na lagi sa akin ay pinapadama.
Wala Naman tayong pinagtatalunan o Hindi nga Tayo nag away man lang.
Kinausap ka sa malumay na paraan dahil ayukong Tayo ay magkasakitan.
hinihingian ka ng paliwanag kasi Wala Naman Akong nagawang kasalanan.
Ano ba Ang naging kasalanan sayo para Gawin mo sakin ito,Meron n din bang iba?(pero Kilala kita alam Kong wala kang iba at Wala pang pumapalit sakin Jan sa puso mo.)

Ngunit bakit Sinasaktan mo Ako sa mga luha at hikbi mo,at ito'y labis na nagpapadurog sa puso ko.
Ilang araw tayong nagtalo at ayaw Kong pumayag sa gusto mo.
Paulit-ulit na binabangit mo Ang salitang Sorry kasi nasaktan na naman kita.

Realization
Ngunit Ang Tanong ko Sayo ay Ako din Ang nakasagot.
Ano nga ba Ang kasalanan at nagawa kong mali sayo?

Nagtatanong at hinahanapan ka ng dahilan ngunit Ako pala itong may kasalanan at pagkukulang.


Mali ko kasi,Hindi na Ako Yung dating pinaparamdam sayo Ang pagmamahal ko.
Mali ko kasi,Ni Hindi na kita hinahalikan o niyayakap sa tuwing aalis ako.
Mali ko kasi,Pati salitang mahal kita Hindi ko na nababangit Sayo.
Mali ko kasi,Nakalimutan ko na rin Ang tawagan o ichat ka sa tuwing nasa malayo Ako.
Mali ko kasi,ni kamustahin ka Hindi ko na nababangit sayo.
"Kumusta Ang araw mo,ok ka lang ba,masaya ka pa ba?miss n kita,mahal na mahal kita".mga salitang naipagkait ko Sayo ng Hindi ko namamalayan.
Mali ko kasi, sa tuwing matutulog Tayo di ko na din nagagawang mag good night at ngumiti man lang sayo.kahit good morning d mo na din naririnig ito mula sa labi ko.
Mali ko kasi,Nakalimutan ko na rin Ang ipag luto ka ng mga paborito **** pagkain.
Mali ko kasi,hindi na rin kita nasu-surprise sa tuwing darating Ang espisyal na araw natin.

Sobrang kampanti at palagay ng loob ko. madalhan ka lang ng pagkain sa tanghalian,meryenda at hapunan ay ayos na Yun.mabilhan ka ng grocery ay sapat na Yun.
Ngunit Hindi ko naisip na Hindi lang pala Yun Ang kailangan mo.
Kasama din pala dapat Ang Aruga at Pagmamahal ko.


Sorry sa mga panahon na sobrang kampanti Ako.
Sorry sa mga Oras na hinayaan Kong Hindi ka kamustahin.
Sorry sa mga Oras,araw at buwan n lumipas na Hindi Ako naging sweet Sayo.
Sorry sa mga panahon na masaya Ako pero malungkot ka.
Sorry sa mga bagay na Hindi ko nagawa para mapasaya ka.
Sorry sa mga pagkakataon na pinalipas ko para mawala Yung pananabik at pagmamahal mo.
Sorry sa lahat lahat ng Hindi ko nagawa ,nasabi at Naiparamdam  Sayo.

Sa minuto,Oras araw at panahon na binigyan mo ulit Ako ng pagkakataon na maipadama Sayo Ang pagmamahal ko,ay sasamantalahin ko para bumawi sa lahat ng pagkukulang ko.
Sisakaping Ibalik ulit Yung dating TAYO.