Heto't nag-iisa,
Malungkot at walang kasama,
Hinahanap ang ligaya,
Nabulag ng lungkot, saya'y di na makita.

Sapagkat hinahanap yung makakaagapay,
Sa mga panahong lumbay ang kaaway,
Kaya nga kay lungkot ng bakasyon ko,
Takot na ako'y limutin mo.

Ako sayo'y nangungulila,
Ang aking nag-iisang tala,
Ang hinahangad na makita,
Sa  gabing kay dakila.

Sayo, di gustong mawalay,
Ang laman ng damdamin kong tunay,
Ayaw kong ako'y mapang-iwanan,
Mapang-iwanan at makalimutan.

Ako'y  takot sa katotohanan,
Na sa buhay, walang pang walang hanggan,
Na ang lahat ay may katapusan,
Na ang lahat ay pwede kang iwan.

Walang magagawa, yung ang totoo,
Kaya damdaming ito'y itatago ko,
Kaya ang tiwala ko'y ibubuhos ko sa'yo,
Tiwalang ako'y maaalala mo, kaibigan ko.

O kay saya,
Napakaligaya,
Nitong aking sarili,
Dala'y tunay na ngiti.

Ngunit ano nga bang dahilan?
Nitong labis na kaligayahan,
Ito'y may dahilan nga ba?
Oo, at ikaw yun aking sinta.

Subalit sinta ko,
Ikaw nga ba'y totoo,
O baka ika'y ilusyon ko,
Ginawa lamang ng utak ko.

Pinangkakapitan,
Pinaniniwalaan,
Sa paningi'y katotohanan,
Ang lahat ng nasisilayan.

Parang panaginip,
Habang tahimik na naka-idlip,
Parang paraiso,
Itong ilusyong ito.

Sana ito nalang ang katotohanan,
Sana ito nalang ang kasalukuyan,
Sana ito nalang ang pinagdadaanan,
Sana ito nalang, upang di na masaktan.

One last time can we do this dance,
Of uncertainty and shuffling feet,
Of awkward laughing and teasing greetings?

One last time can we intertwine our hands,
Curl into one another
Hold each other’s gaze with unspoken hopes?

One last time can we see each other,
Be near each other,
Indulge each other?

One last time can we make these memories
That will leave my soul filled and my heart empty?
-ALC May 24, 2017

Ang digmaang ito,
Bakit nga ba sinuong ko?
Bakit pa ba ako pumasok?
Bakit ako lumahok?

Alam kong di tiyak,
Alam kong maaari akong umiyak,
Alam kong hindi magiging madali,
Alam ko kung ano ang mga maaari.

Walang kalasag ni sandata,
Wala akong ibang dala,
Kundi sarili at sarili ko lamang,
Sariling haharap sa mga pagsubok na nakaabang.

Kahit ano man, haharapin,
Kahit anong sakit, tatanggapin,
Haharapin ng walang takot,
Sisikaping lampasan kahit sa mundo ko pa'y bumalot.

Kaya aking pinaghandaan,
Bago pa sumulong sa labanan,
Dahil isa lamang sa dalawa ang maaari kong makamtan,
Ang husga: tagumpay o kabiguan.

Sapagkat ako'y bigo,
Bigo na mailarawan ng buo,
Di ko alam kung paano,
Sa palagay ko'y di tama ang masasabi ko.

Sabihin mo mang ako'y nagbibiro,
Sa kasamaang palad, ika'y mabibigo,
Dahil wala akong balak magpatawa,
Nasa tamang katinuan, alam ang tama.

Talagang may nagbago,
At namangha ako,
Alam na kong meron nga talaga,
Ngunit bakit huli na nang aking nakita?

Ako ba noo'y nakapikit?
Di ba kita natitigan kahit saglit?
Nasa ibang mundo ba ako?
Noong mga taong nagkasama tayo.

Bakit di ko agad napansin,
Kaya ngayon, di ko akalain,
Ang paglitaw ng iyong ganda,
Ginulantang ang aking mga mata.

Poetry is beautiful or so they say
It's just ink - filled paper
Or typewritten chatter
Much to my dismay

You see, I think I now know what is true
Baby, word after word
No matter how absurd
Could be beautiful if made for you

Ika'y dyosa saking mga mata,
Kakayahan mo, sayo'y nagpapaganda,
Sayo ako'y biglang nahalina,
Naging inspirasyon, tinitingala.

Ika'y aking hinahangaan,
Lalong lalo na sa iyong larangan,
Sa bawat laro, inaabangan,
Hindi kumukurap sa iyong paglaban.

Ika'y tahimik na kumukinang,
Ipinapakita ang mga kakayahang nilinang,
Pinagaling ng mga pinagdaanan,
Pinagdaanang tagumpay at mga kabiguan.

Di ko inaasahang ito'y huli mo na,
Mga luha'y parang tutulo sa'king mga mata,
Hindi ko matanggap na ika'y lilisan na,
Hahayo at di ko na muling makikita.

Ngunit wala akong magagawa dahil ito'y desisyon mo,
Iyan ay buhay mo na di ko naman kargo,
Ngunit aabangan ko ang maaari **** pagbabalik,
Ang pagbabalik ng bayani kong sa bawat laro'y puso ko'y pinapasabik.