naglalakad sa gitna ng kadiliman
at nakapikit sa paghakbang ng walang kasiguraduhan
ang sigaw ng paghihirap ay tinik sa lalamunan
ang pighati ay dinadala sa paglalakbay

ilang patalim na ang aking tinahak
makuha lamang ang ninanais ng kaluluwa
ngunit bakit kahit ilang patalim ang lunukin
kailanma'y hindi makakamtan ang ninanais

binalot ng pait at galit sa paghihirap
may pag-asa pa nga bang matatanaw
sa isang paglalakbay na puno ng sakit
isang sakit na unti-unting lumulumpo sa aking kaluluwa

mababatid pa nga ba ang kinabukasan
sa paglalakbay na puno ng hinagpis
at pag-inda ng mabibigat na dalahin
sa isang pikit-matang paghihirap.

why can't it be the two of us...


Kasabay ng pagkawala ng mga linya
Sa saliw ng isang malungkot na musika
Muli na namang pumatak ang mga luha
Na unti- unting nagpalabo sa aking mga mata

Muli na namang tinatanong ang sarili
Bakit nga ba hindi,
Bakit nga ba hindi tayo?
Bakit nga ba walang tayo?

Hindi ko alam ang mararamdaman
Sa tunog ng iyong pangalan
Mga ala ala ay bumabalik
Parang sinasaksak aking dibdib

Akala ko okay na ako
Akala ko lang pala
Akala ko tanggap ko
Hindi pa pala

Muling nagtatanong sa sarili
Ano ba ang aking mali
Patuloy ang pagtulo ng mga luha
Sa indak ng malungkot na musika

Kailan kaya magiging payapa
Ang pusong mas durog pa sa paminta?