Tila ba nagdurusa sa bawat sandaling hindi ka masilayan
Ang marinig ka lamang ay tiyak na kaginhawaan
Tila ba nais mo na ako'y pahirapan
At tuluyang hanap-hanapin ka ng lubusan

Wala nang anopang maitatanggi
Aamining kailangan na kita lagi
Nasasawi sa bawat wala ka sandali
Mahal na yata kita palagi

Palaging di nauubusan ng dahilan
Na gumawa ng kahit anong paraan
Kahit pa masaktan ng tuluyan
Ang hangal na pusong puno ng kalungkutan

Sa pagtatapos ng isang kabanata
Malungkot na isasara ang huling pahina
Mag-iisip sa sandaling pagpapahinga
At magbubukas ng panibagong pahina

Hindi na mababago pa ang mga mali
Sa mga nagdaang pahinang naitahi
Ngunit sa bawat aral na sukli
Isusulat ang bagay na nagwagi

Minimithi'y maisulat ko nawa
Sa panibaong aklat na ginagawa
Sa aklat na mayroong pahina
Tatlong daan at animnapu't lima

Ngunit hindi ako ang nagtatakda ng aking daliri
May mga bagay na di alinsunod sa aking wari
Ngunit pakiusap hangga't maari
Ang iyong layunin nasa Langit ang maghari

Sa bawat araw nang pag pakli ng pahina
Waring nauubusan na ng isusuot na maskara
Patuloy sa anyo na siya ngang kilala
Ang hangal na magaling mag manipula

At kahit naka guhit na sa mga mata
Naitatago parin ng mga ngiting mapagtatwa
Waring ang lahat ng bagay ay nakakatuwa
Sa taong hindi na lubos na nakadadama

Nagbubunyi ang mga halimaw sa dilim
At binubulong ang mga balak ng mataimtim
Hanggang saan kaya makakarating
Ang talino ng hangal na nag mamagaling?