Members
17/F
I write to breath.
18/M/Indonesia
Psalmist and A Lover
Poems
RL Canoy May 2019
Bukang-Liwayway na Hinihintay
RL Canoy
May 2019
Umiibig akong matapat ang puso,
sa iyo, O Sintang pithaya ng mundo.
Dilag na bulaklak sa harding masamyo,
sinuyo’t pinita ng laksang paru-paro.
Tinataglay nila’y mararangyang pakpak,
subalit ang nasa’y tanging halimuyak.
Iba sa bagwis kong luksa ang nagtatak,
sa mata ng iba’y isa lamang hamak.
Ako’y dahop-palad, niring mundo’y aba,
sa utos ng puso, ikaw’y sinasamba.
O! ang saklap naman, umagos ang luha,
pagkat lumilihis ang ating tadhana.
At niring landas ta’y lalong pinaglayo,
nang ikaw’y nabihag ng hari ng mundo.
Buong taglay niya’y di tapat na puso,
tanging hangad lamang ang kagandahan mo.
Sinta ko ano pa ang aking magawa,
kung sa ngalan ng Diyos kayo’y tinali na?
Daloy ng tadhana’y mababago pa ba’t,
panaho’y balikang ikaw’y malaya pa?
Bihag ka na ngayong walang kalayaan,
hawak ang mundo mo ng lilong nilalang
Wari'y isang ibong ang lipad may hanggan,
at ang yamang pakpak, dustang tinalian.
Paano O! Sinta yaring abang buhay?
Ikaw’y tanging pintig nitong pusong malumbay.
Kung ikaw ang buhay ng buhay kong taglay,
Sa iyo mabigo’y sukat ng mamatay.
Subalit nasa kong lumawig sa mundo,
sapagkat buhay pa niring pag-ibig ko.
At ikaw O! Sintang namugad sa puso,
napanagimpan kong pinaghintay ako.
Sa harap ng hirap na di masawata,
tanging asam ko’y lalaya ka Sinta.
At itong pagtiis ay alay ko Mutya,
mula sa puso kong nagdadaralita.
Maghihintay ako sa pagkakahugnos,
sa tanikala **** higpit na gumapos,
sa kalayaan na lubhang nabusabos,
at mariing dulot, galak na di lubos.
Ang aking paghintay akay ng pag-asa,
lawig ng pag-asa’y kambal ang pagdusa.
At ang dukhang pusong batis ng dalita,
tila pinagyakap ang pag-asa’t luha.
O! aking minahal ako’y maghihintay,
kahit walang hanggang paglubog ng araw.
Magtitiis ako sa gabing mapanglaw,
hanggang sa pagsilang ng bukang liwayway.
Yaong sinag nito’y ganap na tatapos,
sa dilim na dulot ng dusa’t gipuspos.
Sinag na tutuyo sa luhang umagos,
niring mga matang namumugtong lubos.
Yaong pamimitak ng mithing umaga,
araw na mabihis ng mga ligaya,
ang buhay kong abang tinigmak ng luha,
mula sa kandungan niring Gabing luksa.
Maghihintay ako sa gitna ng dusa,
kapiling ang munting kislap ng pag-asa.
Magtitiis kahit sanlibong pagluha,
hanggang sa panahong muli kang lalaya.
Maghihintay akong di hadlang ang pagal,
kahit ang panaho’y lalakad ng bagal.
Magtitiis ako pagkat isang tunay
itong pag-ibig kong sa puso’y bumukal.
Maghihintay kahit dulong walang hanggan,
na pagdaralita’t mga kapanglawan
Kahit di tiyak kong muling sisilang,
ang bukang liwayway na tanging inasam.
©Raffy Love Canoy |May 2019|
sa iyo, O Sintang pithaya ng mundo.
Dilag na bulaklak sa harding masamyo,
sinuyo’t pinita ng laksang paru-paro.
Tinataglay nila’y mararangyang pakpak,
subalit ang nasa’y tanging halimuyak.
Iba sa bagwis kong luksa ang nagtatak,
sa mata ng iba’y isa lamang hamak.
Ako’y dahop-palad, niring mundo’y aba,
sa utos ng puso, ikaw’y sinasamba.
O! ang saklap naman, umagos ang luha,
pagkat lumilihis ang ating tadhana.
At niring landas ta’y lalong pinaglayo,
nang ikaw’y nabihag ng hari ng mundo.
Buong taglay niya’y di tapat na puso,
tanging hangad lamang ang kagandahan mo.
Sinta ko ano pa ang aking magawa,
kung sa ngalan ng Diyos kayo’y tinali na?
Daloy ng tadhana’y mababago pa ba’t,
panaho’y balikang ikaw’y malaya pa?
Bihag ka na ngayong walang kalayaan,
hawak ang mundo mo ng lilong nilalang
Wari'y isang ibong ang lipad may hanggan,
at ang yamang pakpak, dustang tinalian.
Paano O! Sinta yaring abang buhay?
Ikaw’y tanging pintig nitong pusong malumbay.
Kung ikaw ang buhay ng buhay kong taglay,
Sa iyo mabigo’y sukat ng mamatay.
Subalit nasa kong lumawig sa mundo,
sapagkat buhay pa niring pag-ibig ko.
At ikaw O! Sintang namugad sa puso,
napanagimpan kong pinaghintay ako.
Sa harap ng hirap na di masawata,
tanging asam ko’y lalaya ka Sinta.
At itong pagtiis ay alay ko Mutya,
mula sa puso kong nagdadaralita.
Maghihintay ako sa pagkakahugnos,
sa tanikala **** higpit na gumapos,
sa kalayaan na lubhang nabusabos,
at mariing dulot, galak na di lubos.
Ang aking paghintay akay ng pag-asa,
lawig ng pag-asa’y kambal ang pagdusa.
At ang dukhang pusong batis ng dalita,
tila pinagyakap ang pag-asa’t luha.
O! aking minahal ako’y maghihintay,
kahit walang hanggang paglubog ng araw.
Magtitiis ako sa gabing mapanglaw,
hanggang sa pagsilang ng bukang liwayway.
Yaong sinag nito’y ganap na tatapos,
sa dilim na dulot ng dusa’t gipuspos.
Sinag na tutuyo sa luhang umagos,
niring mga matang namumugtong lubos.
Yaong pamimitak ng mithing umaga,
araw na mabihis ng mga ligaya,
ang buhay kong abang tinigmak ng luha,
mula sa kandungan niring Gabing luksa.
Maghihintay ako sa gitna ng dusa,
kapiling ang munting kislap ng pag-asa.
Magtitiis kahit sanlibong pagluha,
hanggang sa panahong muli kang lalaya.
Maghihintay akong di hadlang ang pagal,
kahit ang panaho’y lalakad ng bagal.
Magtitiis ako pagkat isang tunay
itong pag-ibig kong sa puso’y bumukal.
Maghihintay kahit dulong walang hanggan,
na pagdaralita’t mga kapanglawan
Kahit di tiyak kong muling sisilang,
ang bukang liwayway na tanging inasam.
©Raffy Love Canoy |May 2019|
Jeremiah Ramos Aug 2016
Umaga
Jeremiah Ramos
Aug 2016
Sa unang pagkakataon,
Inabangan ko ang pagsikat ng araw
Pinili kong hindi matulog,
Kasi mas madaling magising hanggang umaga kaysa sa bumangon ng maaga
Naging isang malaking kanbas ang langit
Nagsimula sa unti-unting pagkawala ng buwan at mga bituin,
Naging asul, nadagdagan ng kahel,
Nagkatabi
Unti-unting naghalo
Sumilip ang araw,
Inabot ang kanyang sinag sa mga matang malalim at nag-antay
Unti-unti, at sa tamang oras sinakop at niliwanagan ang langit.
Narinig ang mga busina ng mga bus,
Ang tren na para ng tilaok ng manok sa umaga sa aking mga tainga,
Nakita kita,
Sa pag unat mo,
Sa pagbukas ng iyong mga matang hindi nag-antay,
at sa pagpikit nila muli dahil alam **** hindi mo kailangan bumangon ng maaga
Narinig kita,
Ang hilik na pilit **** itinatanggi,
Ang mga unang salitang binabanggit ng isip mo,
Ang pag-sabi mo sa kanya ng mga salitang ako dapat ang makakarinig tuwing pag-gising,
Magandang umaga, mahal kita
Sa unang pagkakataon,
Inantay kita,
Pinili kong hindi magmadali,
Kasi mas madaling abangan ang tamang oras kaysa sa habulin ito,
Mahal,
Sinta,
Ikaw ang sining na nagbibigay dahilan kung bakit ako yung kanbas na kinalimutan **** pinturahan,
Nagsimula sa unti-unting pagkawala ko,
Naging masaya ka, nakalimot ka,
Lumipas ang ilang taon,
Unti-unti akong 'di hamak naging pangalan at alaala na lamang sa'yo
Sumulyap ako sa huling pagkakataon,
Inabot ang aking mga kamay sa'yo, sa nakalimot at nagmahal ng iba
Unti-unti akong naging alaalang nawalan ng pangalan.
Mas madali mag-antay ng pagsikat ng araw kaysa sa kalimutan ka.
Pagka't ikaw ang unang simoy ng hangin na malalanghap sa umaga,
ikaw ang sinag ng araw na unang nakikita ng mga mata ko,
ikaw ang umaga ko.
Ikaw ang unang umagang hinintay ko.
Inabangan ko ang pagsikat ng araw
Pinili kong hindi matulog,
Kasi mas madaling magising hanggang umaga kaysa sa bumangon ng maaga
Naging isang malaking kanbas ang langit
Nagsimula sa unti-unting pagkawala ng buwan at mga bituin,
Naging asul, nadagdagan ng kahel,
Nagkatabi
Unti-unting naghalo
Sumilip ang araw,
Inabot ang kanyang sinag sa mga matang malalim at nag-antay
Unti-unti, at sa tamang oras sinakop at niliwanagan ang langit.
Narinig ang mga busina ng mga bus,
Ang tren na para ng tilaok ng manok sa umaga sa aking mga tainga,
Nakita kita,
Sa pag unat mo,
Sa pagbukas ng iyong mga matang hindi nag-antay,
at sa pagpikit nila muli dahil alam **** hindi mo kailangan bumangon ng maaga
Narinig kita,
Ang hilik na pilit **** itinatanggi,
Ang mga unang salitang binabanggit ng isip mo,
Ang pag-sabi mo sa kanya ng mga salitang ako dapat ang makakarinig tuwing pag-gising,
Magandang umaga, mahal kita
Sa unang pagkakataon,
Inantay kita,
Pinili kong hindi magmadali,
Kasi mas madaling abangan ang tamang oras kaysa sa habulin ito,
Mahal,
Sinta,
Ikaw ang sining na nagbibigay dahilan kung bakit ako yung kanbas na kinalimutan **** pinturahan,
Nagsimula sa unti-unting pagkawala ko,
Naging masaya ka, nakalimot ka,
Lumipas ang ilang taon,
Unti-unti akong 'di hamak naging pangalan at alaala na lamang sa'yo
Sumulyap ako sa huling pagkakataon,
Inabot ang aking mga kamay sa'yo, sa nakalimot at nagmahal ng iba
Unti-unti akong naging alaalang nawalan ng pangalan.
Mas madali mag-antay ng pagsikat ng araw kaysa sa kalimutan ka.
Pagka't ikaw ang unang simoy ng hangin na malalanghap sa umaga,
ikaw ang sinag ng araw na unang nakikita ng mga mata ko,
ikaw ang umaga ko.
Ikaw ang unang umagang hinintay ko.
Wala pa akong tulog.
Vid
May 2019
Araw
Akala ko ikaw na yung mundo ko
Akala ko ikaw na yung araw at gabi ko araw lang pla kita
Araw nag bibigay liwanag sa daang madilim salamat naging liwanag kita binigyan mo ko ng pag asa lumigaya
Pero malayo ka hinabol kita sinundan kita tinakbo ko kahit mainit pa nag papaltos ang paa tumagatak ang pawis ng parang lawa okay lang kase binigyan moko ng pag asa para sumaya
Pawis na tumatagaktak na parang nota humihimig ng maganda sinasabe sa aking tengga na malapit kana
Binilisan ang takbo para mahabol kita walang pake kahit maka bangga subalit akoy nadapa
sugat ang nag silbing sakit na nadama
Sinusundan ang liwanag na nag sasabing may pag asa pa
Umiitim nako pero bat ang layo kopa dumidilim na nawawalan na ako ng pag asa baket oras na para na umalis kana baket ngayon pa
Baket sa oras na madilim staka ka mawawala Kay langgan kita baket sa oras na madilim ako dun kapa nawala
Pano ko makikita yung daan kung wala ka diko kaya pag wala ka nahihirpan ako sa dilim ilawan moko para makita ka
Gusto kitang kalimutan gumawa ako ng paraan para lubayan nag umbrella para maiwasan ang sinag mo pero nahihirapan ako diko pala kaya kalimutan ka
Pero baket hanggang ngayon hinahanap hanap ko paren yung araw ko kung saan iikot ang mundo ko yung parang kulang yung mundo pag wala yun araw ko
Kaya siguro hinahanap ko pa yung taong nag papaliwang sa madilim kong mundo yung nag papainit sa nan lalamig kong minuto segundo
Naalala ko di pala hindi kita mundo kase nasa mundon kita ikaw yung nag papa ikot ng oras ko sa buong buhay ko nag babalanse sa wordwide ko
Sa mundo mo ako si buwan yung palihim **** na sulyapan magandang umaga ako nga pala si buwan yung simpleng mahinang ilaw na laging na diyan sa tabi tabi mo lang
Magandang tanghale ako nga pala si buwan yung hindi kayang mag paliwanag ng daigdig sa kalawakan pero pangako lagi kang sasamahan kahit sa kadiliman pangako magandang gabi ang madadatnan
Ang pag ikot ng araw sa mundo ko ang pag ikot ko sa mundo mo ay habang buhay ng mananatile
Magandang gabe ako yung buwan na pipiliting biygan ilaw ang madilim **** daan ako yung buwan nag bibigay panaginip maging masaya ka lng ako ang mamanatiling ilaw mo sa gabi para pag gising mo safe ka lng
Tandaan mo ako yung buwan na bibigyan ilaw sa paligid mo buwan na laging bibigay buhay sa gabi mo bibigay ningning sa mga mata tandaan mo buwan ako dimo nako maales sa mundo mo
Akala ko ikaw na yung mundo ko
Akala ko ikaw na yung araw at gabi ko araw lang pla kita
Araw nag bibigay liwanag sa daang madilim salamat naging liwanag kita binigyan mo ko ng pag asa lumigaya
Pero malayo ka hinabol kita sinundan kita tinakbo ko kahit mainit pa nag papaltos ang paa tumagatak ang pawis ng parang lawa okay lang kase binigyan moko ng pag asa para sumaya
Pawis na tumatagaktak na parang nota humihimig ng maganda sinasabe sa aking tengga na malapit kana
Binilisan ang takbo para mahabol kita walang pake kahit maka bangga subalit akoy nadapa
sugat ang nag silbing sakit na nadama
Sinusundan ang liwanag na nag sasabing may pag asa pa
Umiitim nako pero bat ang layo kopa dumidilim na nawawalan na ako ng pag asa baket oras na para na umalis kana baket ngayon pa
Baket sa oras na madilim staka ka mawawala Kay langgan kita baket sa oras na madilim ako dun kapa nawala
Pano ko makikita yung daan kung wala ka diko kaya pag wala ka nahihirpan ako sa dilim ilawan moko para makita ka
Gusto kitang kalimutan gumawa ako ng paraan para lubayan nag umbrella para maiwasan ang sinag mo pero nahihirapan ako diko pala kaya kalimutan ka
Pero baket hanggang ngayon hinahanap hanap ko paren yung araw ko kung saan iikot ang mundo ko yung parang kulang yung mundo pag wala yun araw ko
Kaya siguro hinahanap ko pa yung taong nag papaliwang sa madilim kong mundo yung nag papainit sa nan lalamig kong minuto segundo
Naalala ko di pala hindi kita mundo kase nasa mundon kita ikaw yung nag papa ikot ng oras ko sa buong buhay ko nag babalanse sa wordwide ko
Sa mundo mo ako si buwan yung palihim **** na sulyapan magandang umaga ako nga pala si buwan yung simpleng mahinang ilaw na laging na diyan sa tabi tabi mo lang
Magandang tanghale ako nga pala si buwan yung hindi kayang mag paliwanag ng daigdig sa kalawakan pero pangako lagi kang sasamahan kahit sa kadiliman pangako magandang gabi ang madadatnan
Ang pag ikot ng araw sa mundo ko ang pag ikot ko sa mundo mo ay habang buhay ng mananatile
Magandang gabe ako yung buwan na pipiliting biygan ilaw ang madilim **** daan ako yung buwan nag bibigay panaginip maging masaya ka lng ako ang mamanatiling ilaw mo sa gabi para pag gising mo safe ka lng
Tandaan mo ako yung buwan na bibigyan ilaw sa paligid mo buwan na laging bibigay buhay sa gabi mo bibigay ningning sa mga mata tandaan mo buwan ako dimo nako maales sa mundo mo