The Poetic Architect

The Poetic Architect Mar 2017

030217

Nakulob na ata ako
Anong silbi ng mga patlang at espasyo?
Nagagalit tayo sa tono ng pangungusap
Ngunit kung may kuwit nama'y
Magtataka tayo bakit may paghinto --
Baka kasunod na'y pagkitil ng talata.

Hindi natin alam ang takbo --
Kung saan hihinto ang nasimulan na.
Pero nakikipagsabayan pa rin tayo.
Hindi natin alam ang takbo
Eh baka naman kinaligtaan lang talaga
Tapos, nakaalis na pala
Tapos, tapos na pala.

Bibigyan kita ng blangkong papel
Di para dungisan mo ng tinta
Di para guhitan mo ng sari't saring parirala
Hayaan **** magkusa ito
Na parang pagpipinta sa napakalawak na pader
Na parang wala kang nais gawin
Kundi maging isang malayang sining at katha.

Hindi sya makasarili
Pero mabubuhay siya nang kanya.

The Poetic Architect Feb 2017

I am a Building but It Never Stops There

022217

Build me with Your woven Words
Of a truth, of assurance, of hope, of confidence.
Build me and I am destroyed --
Let my fortified walls collapse
Let the Throne be Yours
Let the aesthetic boast Your sovereignty
As I become dignified
By Your coming glory.

Build me again, for now, I refuse not
Build me now w/ Your own battlement
May I not hide anymore
And so I welcome You as I open the gate
Let me enter unto Your rest.

Let me not be ashamed of my Designer --
A Jewish Carpenter who left the Throne of Heaven.
There's no god greater than you
Even Zeus can hold no power
No other Greek gods can sustain You.
Legends and historic beings may increase in numbers
But You alone, the Beholder of everything --
The Beholder of my being.

I'm not a skyscraper
The curtain wall was a display of Your affection
The facade was Your intricate details
It was Your design -- from inside out.

It's never been a theory, but of truth
Of how "Form follows Function" has fed my soul --
Dying inside without purpose
But there, I found my worth
In the Cross, You defeated death
It has no power, it has no pride.

I was told w/ pages of history
Marked with blots of the blood
Of those who later on contributed
To the land's freedom and victory.
But all those flags of advancement & uttered security,
They're all fair black in the background of mystery.

I can see myself waving another flag in white
As I wait for the coming of the Giver of Life
I can wait til forever has come to pass
Until the only Hero, I ever saluted will face me at last.

I can easily be broken or damaged --
It seems I am fragile
And so I let Your hands mold me
I let Your love fills me
Complete me, finish me.

I am still in the process,
"It is finished," I heard Your voice
The melody of pain yet gain in the resurrection
Finished -- but I am still in the process
I am still a BUILDING to be built
And I can only boast of one thing:
That You are my BUILDER.

2Co 10:4 — 2Co 10:6
For the weapons of our warfare are not of the flesh but have divine power to destroy strongholds. We destroy arguments and every lofty opinion raised against the knowledge of God, and take every thought captive to obey Christ, being ready to punish every disobedience, when your obedience is complete.

2 Corinthians 10:8
For even if I boast a little too much of our authority, which the Lord gave for building you up and not for destroying you, I will not be ashamed.

2Co 10:17 — 2Co 10:18
“Let the one who boasts, boast in the Lord.” For it is not the one who commends himself who is approved, but the one whom the Lord commends.

The Poetic Architect Feb 2017

Sana Bukas May "Tayo" Na

020917

Heto, magsisimula na naman ako sa dulo
Sa dulo kung saan ako mismo ang nagbigay katapusan
Nagbigay katapusan sa sanang "tayo."

Ako naman yung bumitaw
Sa akin naman nanggaling yung mga katagang
"Wag muna, huminto muna tayo."

Pero gaya ng ulan, di ko kayang pahintuin ang lahat
Gaya ng buhangin sa tabing-dagat,
Di ko kayang buohing muli ang sanang "tayo"
Kung ito'y gumuho na sa mismong mga kamay ko.

Parang mas di ko ata kaya --
Di ko kayang wala ka
Di ko kayang mag-isa
Na alam ko namang isa ka sa kalakasan ko.

Gusto kong ibaon ang sarili ko sa buhanginan
Sa buhanginan at magpatangay sa tubig ng dagat
At baka sakaling makabuo tayo ng "tayo"
Baka sakaling maging matatag ang "tayo"
Baka sakaling hindi na tayo sumuko sa isa't isa.

Paulit-ulit kong iniisip kung ba't ko nasambit ang lahat
Akala ko, namanhid ako sayo
Pero yung totoo, di ko man lang masabi sayo
Di ko masabi sayong ayokong bitiwan ka
Na ayokong pakawalan ka.

Gusto kong ihagis ang sarili ko sa dagat
At magpalunod hanggang sa sagipin mo ako
At buhatin mo ako sa pampang
At saka mo muling sabihing di mo ko iiwan
At saka mo sabihing mahal mo pa rin ako.

Gusto kong maggising sa mga bisig mo
Masilayan ka, makita ka, mayakap ka
Kasi di ko alam kung kaya ko pa
Kung kaya ko pang mawala ka ulit.

Pasensya kung nasasaktan kita
Kung nanghihina ako kapag wala ka
Na lagi ko sayong ibinubuhos ang bawat daing ko
Na halos manghina ka na rin dahil sakin.

Pasensya kasi sobrang mahal kita
Na sa halos tatlong taon,
Hindi kita binitawan
Pero ngayon, nagtataka ako
Nagtataka ako sa sarili ko
Ba't ba kita pinakawalan?
Ba't ba hinayaan kong maglaho na lang ang lahat?
Ba't ba pinahihirapan ko pa ang sarili ko?
Ba't ba di ko masabi sayong kailangan kita?

Oo, kailangan kita at oo, mahal kita
Hindi naman ako nagbibiro
At wala sa bukabularyo kong iwan ka at paasahin ka lang.

Di ko mabilang kung ilang beses kong hindi nasalo ang bawat luha
Ang bawat luha sa mga mata kong parang pawis
Parang pawis na dumidilig sa tigang na lupa
Hanggang sa masaksihan kong iba na ang ruta ko --
Na tila ba ang layo mo na
Na tila ba ang layo ko na sayo.

Siguro nga, natuto ka kaagad
Natuto ka kaagad na bitiwan ako
At sobrang sakit
Eh akala ko namanhid na talaga ako sayo
Pero alam mo, ngayong wala ka na
Ngayong wala ka na sa mga kamay ko
Parang mas di ko na kaya.

Ewan ko, basta
Basta lang --
Sana bumalik ka na
Balikan mo naman ako.

The Poetic Architect Jan 2017

Walang Dahilan

013017

Hindi ako humihingi ng bago sayo
Pero inabutan mo ako ng blangkong papel
Siguro nga, siguro nga wala kang sinabing magsulat ako
Pero heto ako't isinasatitik pa rin ang bawat tulang naging misteryo sa puso ko.

Hindi ako humingi ng espayo sayo
Pero binigyan mo ako ng patlang --
Mga patlang na hanggang ngayo'y walang sagot
Mga patlang na hindi ko alam kung laan ba sakin
O sinadyang ipadaan lamang sa mga kamay ko
Para lang may maisulat ako ngayon.

Hindi nawalan ng tinta ang panulat ko
Pero tila naubusan ito ng dahilan para magsulat sa mas marami pag mga pahina --
Mga pahinang hindi ko alam kung pinunit mo na rin ba
Hindi ko alam kung ginusot mo na ba
O baka naman ipinadaan mo na sa apoy
At oo, natupok na ang lahat
Pero sariwa pa rin sa akin ang bawat linya ng talata
Siguro nga, siguro nga hindi ko kabisado
Sa kung papaano ako nagsimula
O paano ako nagtapos sa piyesang iyon
Pero ang alam ko -- ayoko na.

Ayoko na -- ayoko nang bumalik sa umpisa
At halukayin na naman ang nakaraan
Yung katulad ng dating magmumukmok ako sa sulok
Sasabay ang luha sa pagpatak ng ulan
Sasabay ang takot sa kulog
Sasabay ang galit sa kidlat
At wala -- wala na naman ako.

Ngayon, naisip kong sa dulo magsimula --
Sa dulo kung saan ay bago na ang lahat
Oo, hindi naman nabubura ang sakit
Pero kaya itong lagpasan
Malalagpasan kasi pinalipas na ang panahon
At hinilom na ang lahat --
Oo, napatawad na kita.

Sabi nila, nasaktan na raw ako ng sobra
Wag ko na raw balikan kasi nga baka di ko na kayanin
Tama na raw, kasi nakakaawa na raw ako
Ano raw bang meron sayo na minahal kita
May mas magmamahal pa raw sa akin
Mapapagod lang daw ako
Sasaktan mo lang daw ako.

Pero alam mo, iba ang sabi Niya --
Na patawarin kita
Na binura Niya na ang lahat ng sakit sa puso ko
Na wag akong magtanim ng sama ng loob
Na pinalaya Niya na ako
Na higit na magtiwala ako sa Kanya
Na muli akong magtiwala sayo
Na wag akong matakot magmahal muli
Na wag akong matakot masaktan
Na lagi kitang ipanalangin.

Sa totoo lang, hindi ko alam
Hindi ko alam kung saan ako kukuha ng dahilan
Kasi pag tinanong mo ako kung ba't kitang mahal,
Wala akong masasagot sayo --
Basta, basta mahal kita
At mas mahal ko Siya --
Doon Niya tayo ipinagbuklod ng pag-ibig Niya.

#love #forgiveness #tagalog

The Poetic Architect Jan 2017

Sayo Na

013017

Gusto kong umiyak -- gusto kong ipasalo Sayo ang bawat luha, bawat luhang matagala nang gustong bumaha -- gustong bumaha at magpatangay Sayo.

Sa bawat pagkakataong ibinubuhos Mo ang Iying presensya -- mga pagkakataong lumayo ako Sayo -- lumayo ako sa kabila ng pag-ibig **** pang-walang hanggan. Oo, oo at sigurado akong patuloy akong kakapit Sayo gaya noon -- noong unang beses kong pinanghawakan ang bawat pangako **** kailanma'y hindi pumalya. Mga pangakong akala ko noo'y hindi na mangyayari -- pagkat noo'y nagpatalo ako sa sarili kong panahon at binalewala ang oras **** mas mahalaga.

Mahal Kita at walang katapusan ang alay Mo. Ni hindi ko kayang palitan o mapantayan o higitan ang pag-ibig Mo.

Kailan Ka ba sumuko? Wala akong matandaan kahit ang tanda ko na -- kahit ang tanda ng orasan sa tabi ko. Napapagod ako, nanghihina ako at bumibigay ako pero kahit kailan, Ika'y patas -- patas ang pag-ibig Mo.

Kanina ko pa gustong ituntong ang mga paa ko sa hagdan -- sa hagdang patungo Sayo. Na kahit di Kita masilayan ngayo'y aabangan Kita at hihintayin Kita. Gusto kong iluhod ang lahat, ilatag sa paanan Mo ang bawat sakit kasi hindi ko kayang mag-isa. At kung pupwede lang na bumaba Ka ngayon, kung pwede lang -- ay yayakapin Kita.

Ama, kung ganito man ang tamang pagsambit ng Ngalan Mo; yakapin Mo ang anak **** lantang-lanta na't uhaw sa presensya Mo. Kung ganito ang paghihintay na kailangan kong maramdamang may mga bagay na hindi kayang ayusin, hihintayin pa rin Kita.

Wala, wala na akong masasambit pa. Tinig Mo pa lang, kahit simpleng bulong lang, ako'y napaluluhod sa galak. Iiyak na naman ako at mismong sa harapan Mo, ibibigay ko ang lahat -- Sayo ang lahat, Ama. Sayo, oo Sayo.

#tagalog #panalangin

The Poetic Architect Jan 2017

Crimson Stream

013017

Your crimson blood has bled for me
Streams from Heaven's realm
Mercy and grace, You have never disguised
Your love, my shelter as You dwell in my heart.

Let me shout Your fame
As You open up my eyes
Greater are You --
The One who calls my name!

Make way to my heart
Surround me with Your Light
You keep on fighting for us all
For us always -- *we are never alone!

#love #blood #jesus

The Poetic Architect Jan 2017

Wag Mo Akong Sanayin

012517

Wag mo akong sanayin
Habang hawak mo ang mga kamay ko --
Mga kamay na tila hinulma para sa isa't isa
Mga kamay na alam kong ayaw nang bumitaw sayo.

Wag mo akong sanayin
Habang yakap mo ako --
Yakap na matagal kong ipinagkait sayo --
Dahil natakot ako
Natakot akong yun na ang una't huli.
Ilang beses akong tumanggi
Kasi alam ko ring hindi ko mapipigilan
Ang pag-agos ng luha sa nga mata ko.
Ayoko kasing ikaw yung sumalo
Sa pagal kong mga matang ilang beses nang nagpatalo.

Wag mo akong sanayin
Habang sinasabi mo ang mga salitang "mahal kita."
Pagkat sa bawat sambit mo, natatakot ang puso ko
Napupuno ako ng kaba
Na baka bumitaw ka na namang bigla.

Wag mo akong sanayin
Habang sumasandig ako sayo
Ilang beses na akong nagpaalam sayo
At hindi ko rin alam kung may babalikan pa ba ako.

Wag, baka masanay na ako
Masanay na lagi kang nandyan
Masanay na hindi ka bibitaw
Masanay sa pagmamahal mo
Masanay at muling **masayang ang lahat.

Pero kahit pa, masanay man ako o hindi. Bumitaw ka man ngayon o bukas. Kahit pa at kahit na, kasi alam kong pinili kita. Alam kong mahal kita. Alam kong totoong mahal kita. Kaya kahit sinasabi kong wag, sana yung isang wag ang tandaan mo: wag ka nang bibitaw pa.

#love #tagalog #makata