Everyday I wander. Asleep or awake.
Everyday I wonder. If I'm asleep or awake.

Walking on rocks and water
Running a mile or so.

I never get tired.
I never get tired.
I will never get tired.

(UN)LOST

Babalik ako sa kung saan tayo ay mga bata pa
Nag lalaro, tumatakbo, tumatawa
Walang iniisip na problema
At may mga ngiting walang katumbas
Na nakikita sating mukha.

Isang umaga ang hindi ko nalimutan
Yung araw na nalaman ko na ikaw ay may pag tingin pala,
Tumingin ako sayo
Napatingin sa mga ngiti mo
Na parang nakuha ang inaasam asam niyang regalo sa pasko
Habang ika'y ay bahagyang yumuko at umiiwas na makita ko
Mga mata natin ay nag tagpo
Diko alam aking sasabihin
Gusto ko itanong sayo kung bakit ako,
Ngunit walang salita ang lumalabas sa mga labi ko.

Ilang umaga ang nagdaan na palaging tumitingin sa langit at ngumingiti sa araw
Pumipikit at dinadama ito na parang na sisilaw sa angkin nitong ningning
Iniisip kung ikaw ay makikita.
Kaya't dali daling papasok sa eskwela
Tingin doon, tingin dito
"Nasan ka ba" ang tatlong salita na laging sinasambit tuwing hinahanap ka.

Tuwing tayo ay nag kakasalubong
Parang may kuryente na sa katawan ko'y tumatakbo.
Ngingiti tayo sa isa't isa
Na parang mga batang binigyan ng sorbetes
At natuwa sa kung gaano ito katamis.

Tatapusin ko na itong tula na aking ginawa
Ito nga pala ang isa sa magagandang bagay na nangyari saking pag kabata.
Limang taon na ang nakalipas .

Today it rains like never before,
It wears grace and pain;
It feels like a woman.

The cruel abyss of my cavernous
Heart wears violent black flora
In the furrow of my deep grief.

On this day no one has asked for me,
I pray to God and ask forgiveness
For how little I have died.

This mortal crusade that fasts on emotion,
It wears me like a fleece of flesh
That weeps softly at the soliloquy of me.

I wish I could beat on all the doors
And find good behind anyone,
But I soak in a puddle of self pity.

Destiny has seen to my downfall,
The backwash of suffering welling
Into my soul, today it rains as never before.

The thought of life
The killer,
The murderer
**** me, **** me
Stop punishing me.
Don't make me gasp for the air.
Shoot me in the head.
Hit me with a cargo truck.
Make me cry no more.

Tears are filling my eyelids,
The fear terrorizing my body.

Im shaking.
Make me stop

Make me sleep.
Im begging for a dream.

End.
End this.
End me.

Tulad ng isang magandang bulaklak na nalanta sa hardin ng mahal kong lola
May bagay na hindi tumatagal gaya ng ating inaakala.
Isang paru-paro ang nakita kong  nakadapo sa nag hihikahos na puting rosas ang naka lagay sa kanyang paso.

Napaisip ako,
pano kapag ako naman ang nawala?

May mga tao bang magbibigay pansin?
May mga dati bang kaibigan na dadating?
May mga tao bang iiyak dahil sa aking pag lisan?
O ang mga mata ko ang luluha dahil sariling multo ko lang ang nakiramay.

It's like a
psychiatric ward here.

Which is a good thing.

I painted my nails blue so every time you're holding it.
It's like you're dipping your hands in the depth of a rare blueberry ocean.  

While on the other hand, it was ice mint so you don't have to look for antartic ocean. It's now beneath your hands.