naaalala ko pa no'n diretso sa tindahan ng turon pagkatapos ng ating klase kwentuhan hanggang matapos ang hapon
'pag madilim na ang kalye sinasabayan ka sa pag-uwi mapalayo man sa'king bahay kahit galit na naman si nanay
agad kang tinatawagan paglapat ng likod sa higaan dinadaan pa sa assignments marinig ko lamang ang iyong boses
gumigising ng maaga kahit lunes ay ganado't handa makita lang ang iyong mukha. ilang taon pa ay inamin ko na.
hindi ko alam kung bakit masakit maging kaibigan lang kahit sa pagkakaibigan naman nag-umpisa ang lahat...
pero ayos lang basta ikaw maghahangad pero maghihintay ayos lang basta para sa'yo masasaktan pero 'di sususuko pasasaan ba at baka doon din tayo mapunta pero kung talagang hindi 'di pa rin aalis sa'yong tabi basta ikaw...
not related to what i'm currently going through nor to any of my past experiences. this is just a form of creative experimental writing.