Σπονδή  IV


μήνυμα να μου στείλεις βοήθεια /
με εικόνες φωναχτές και με αφή  ροδαλή από πάνω /
Κάθε  χειμώνα βάλε τις σκέψεις σου/
σε μια χούφτα από ρόδια
άφηνε τα όλα /να έρθουν/ όπως θέλουν/
ύστερα / θα χαράξουμε τις ευθείες/
με χέρι μαθημένο καλά
το φιλί /και τα περισσεύματα από αγάπες /
θα μείνουν κρύσταλλοι μιας νύχτας  
δίχως χρόνο και τόπο/
με  κρασί και νερό /
όπως ο τελικός ασπασμός



Προδημοσίευση  ανέκδοτης  ποιητικής συλλογής
©Mαρία Πανούτσου
Από  την ενότητα  'Σπονδές'

“It is remarkable how closely the history of the apple tree
is connected with that of man.”

Henry David Thoreau


Για την Μάνια

Έγραφε  και  σφράγιζε/ γοργά
γκραβούρες /μικρά μιλαράκια,  
πότε το μήλο το κόκκινο/ αυτό  που κρατώ
το μήλο που πέφτει/ το σάπιο μήλο
εκείνο/  στο πρώτο βιβλίο/ στο άλλο  στο παράθυρο
το παιδί ξεχασμένο ζωγράφιζε /τα μήλα της έριδας
το μήλο της Εύας/κι νεκρή φύση που στέρεψε
σ ένα  πίνακα μαζί / αιδοίο/  πέος /στριγκλίζουν  
μήλα  για στήθη / μήλα των εσπερίδων/
το τελευταίο μήλο / ετούτη   της μέρας/  

  Mαρία Πανούτσου

this river / gray  and   brown / will move
so says tradition / lets stay faithful
since we have not / something else to recommend /
Maria  Panoutsou  Libations


αυτό το ποτάμι / το γκρι, καφέ/ θα το περάσουμε
έτσι λέει η παράδοση/ ας μείνουμε πιστοί
αφού δεν έχουμε/ κάτι άλλο να προτείνουμε/
μ.π σπονδές


questo fiume / grigio marrone / si muoverà
così dice la tradizione / lasciare fedele
dal momento che non abbiamo a /
qualcos'altro da raccomandare /

or
questo fiume / grigio e marrone /
lo leggerà
così dice la tradizione /
let rimangono fedeli
Dal momento che non abbiamo /
qualcos'altro di proporre /


Libagioni  Maria Pnoutsou

last night
I saw  my mother in my dreams
she was travelling with me/
in a train
and she shown me something
outside the window
as I  was trying to understand
and I  moved my head,
a movement saying yes, yes, yes
but  I was wondering /
what my mother said to me /
following her finger
outside the window
as the  brise air /
caress her  foggy face  

μου έδειχνε
τον περασμένο χρόνο

βήματα αβέβαια,
μπουσούλισμα,
τρεμουλιαστά τρεξίματα
ματιές με χρόνο άπειρο
αναζήτηση αγκαλιάς
ζεστασιά αιώνια
στόμα που ανοίγει αχόρταγο για ήχους
καρδιά που σφυροκοπά
και βγαίνει ώρες ώρες από τα στηθάκια
γυρίζει το κεφάλι  και κοιτά
ακούει  τον χτύπο/σχεδόν τον βλέπει
μόνο το αίμα δεν φαίνεται/
ζαλίζεται γελά και κλαίει/
μαγεύεται και αφήνεται
σε κούνια αγκαλιά/ σε χέρια  στιβαρά/
εκρήγνυται από  αγάπη και  
λέει μαααμαααα  


Μαρία Panoutsou

φευγιό 'όπως λέμε γλίστρημα σε ολισθηρό κάμπο  
με σκόρπια  τα ​χαρίσματα / που τρέχουν από τα δάχτυλα/
σαν από  άμμο/ ρέουν με σταθερό υπνωτιστικό ρυθμό/
φευγιό από ότι με βυζαίνει τις νύχτες στα όνειρα μου/
φευγιό από ζεστή αγκαλιά/ πριν πνιγώ  με τον χρόνο/
αυτός αργοσβήνει/ χωρίς να με ρωτά/
φευγιό πάνω στα δένδρα γοργά/   σαν τα πουλιά /
κι ας σπάσουν τα κλαδιά /  
τις ρίζες θα γυρέψω σκάβοντας /
με νύχια  μαύρα από το χώμα/ και νωπά

μ.π

Φευγιό/ όπως λέμε άνεμος/ σε λεπτή ομίχλη/
ή φύσημα ανάμεσα σε φυλλωσιές/
κραδάνω τις κουμαριές/
και την άβυσσο που δεν κοιτώ/
λεηλατώ τ αστέρια και τα παρακαλώ/
να με περάσουν απέναντι/
χωρίς φθορά δική μου/ όχι
μόνο εκείνα/ να λιγοστέψουν το φως/
μαρία.π

έρωτας-γραφή
έρωτας- δάσκαλος
έρωτας- μαθητής
έρωτας-ανησυχία
έρωτας -σιωπή
έρωτας- τροφή
έρωτας-αρχή
έρωτας- θάνατος
έρωτας- πέταγμα
έρωτας- υγρό
έρωτας- σφίξιμο
έρωτας- δάκρυ
έρωτας- σιωπή
έρωτας- ακινησία
έρωτας- βλέμμα
έρωτας- διαδρομή
έρωτας- νερό
έρωτας- ποιητής
έρωτας- χέρια
έρωτας-προσευχή
έρωτας- αναμονή
έρωτας- σκοτάδι
έρωτας- πνοή
έρωτας- δύο


Μαρία Πανούτσου

a man to a woman  

"No one can **** you, if you do not want to (die), (unless you are in a war zone) or you are a victim of a mad killer, unless a child unwilling to come out of your womb, or your lover burns your home while you are sleeping deeply, or you live in a slum full of diseased mice and prostitutes. This is the story of my life, waiting a death to come."

Maria Panoutsou

Second version


Speaking

No one  can **** you, if you  do not want to /  except a  present war or a mad  killer/ except a child unwilling to come out of your womb/or a fire  that your lover burns  when you deeply sleep/ or to live in a   cheap  neighborhood with  mices and  prostitutes all around/ think  this is the  story of my  life/ waiting a death to come


a man to a woman  

Maria Panoutosu

You and I/beging / flying above the rocks /
away from the salty / above the  bodkin glance /
invisible / and naked / with a white handkerchief/
between our  fingers /as bare knives /
hidden on the frozen sand / night / and day /  
breath  of yours / smell of my heart /
lightning in  every touch  cream my body
to wire power /or go away lover  /
before it s too late   / or stay and  light  the fire /
to extinguish  stars /as  you re /  the first move /
brackish water / to my breast   /glimpse into a single thought /
lowering sky /to  your feet /what  else can I squawk/
how more am I straining my lips/
quittance  to us/ to appear/

Maria Panoutsou

εσύ και εγώ

εσύ και εγώ/  πετάμε/ έξω απ τα βράχια/
μακριά από τις αλμύρες / μέσα απ το βλέμμα /
αόρατοι/ γυμνοί/ μ άσπρο μαντίλι/
στα γυμνά δάχτυλα/ όπως τα γυμνά μαχαίρια/
κρυμμένα στην παγωνιά της άμμου/  /
νύχτα/ και μέρα /η αναπνοή σου
/μυρωδιά της καρδιάς μου/
αστραπές κάθε σου άγγιγμα/
κρεμάς το κορμί μου
σε σύρματα ηλεκτροφόρα/
φύγε/ πριν είναι αργά/
ή μείνε μ αναμμένη φωτιά/  
να σβήσεις τ άστρα/ με μιας
είσαι η πρώτη κίνηση/
γλυφό νερό/ στο κόρφο μου/
αναλαμπή  σε μία και μόνο  σκέψη/
το κατέβασμα του ουρανού/ στα πόδια σου/
βουτιά σε θάλασσα σκοτεινή και αιμάτινη /
σαν το κρασί το στόμα σου/
τι άλλο να στραγγίξω από τα χείλη μου/
για να φανείς/


Μαρία Πανούτσου

το μαύρο είναι το χρώμα μου,
το χρώμα της καρδιάς μου,
το πιο χρωματιστό πλουμίδι,    
το καύχημα, ο περουζές,
πρώτα, σε περιβραχιόνιο,  
θείου, πάππου, πατέρα
στις  αλλαξιές,   μαμάς  
γιαγιάς και  θείας,
χωρίς αιδώ
και στις λεξούλες μου
τις πρώτες,
αυθάδικες και θλιβερές  
τις  βρίσκαν τα παιδιά
κι αργότερα με κραύγαζαν
Μαρία η κατηφής,
το μαύρο κύλησε απότομα
με βρήκε, στα όνειρα μου
το φόρεσα κατάσαρκα
στα δεκάξι
μόλις το πένθος της γιαγιάς,
με έντυσε  κοπέλα,
και τότε είδα το  ένδυμα,
ως ένδυμα δικό μου,
με ρώταγαν,  αν  είμαι
σε πένθος από τότε,
και εγώ τους απαντούσα,
μα όχι,  είναι το φόρεμα μου,
μέσα και έξω μαύρα,  
και μια χαρά  στα χείλη
ν αργοσαλεύει πονηρά,
στα μάτια η λάμψη,
να φανερώνει πεθυμιές
και  να με ζευγαρώνει,
μα εγώ πενθούσα πράγματι
τούτη τη  ζήση την τραχιά,
του την   παραζάλη,
τούτον τον  κόσμο, το σαθρό
σαν μήλο σαπισμένο, σαν κραταιό
φλεγόμενο, θηρίο, οργισμένο,
ο πύργος  της Βαβέλ σε καρτ ποστάλ
με αποχρώσεις γκρι
σαν  στάχτη που εξανεμίζεται  
  
Μαρία Πανούτσου

Μέρες  πιο  δυνατές κι από ατσάλι  
Πιο αληθινές κι από ελπίδα
Πιο τρυφερές κι από  άσπιλο μικρό σπουργίτι
Πιο αιχμηρές από  γυαλί που σπάει

Είμαι η φωτιά  που με λιώνει  
Είμαι η υγρασία που με σβήνει
Είμαι εσύ, που άφησα χωρίς να  το σκεφτώ  
Είμαι όλοι εκείνοι, που έφυγαν πολύ νωρίς
Είμαι τα παιδιά που δεν έφτασαν  μέχρι εδώ

Σε ένα  καράβι θα φορτωθώ μαζί σας
Όλοι μαζί, για πάντα μαζί
Πόδια, χέρια,  λαιμοί , πρόσωπα  
Χείλη, μάτια, όλα μια ανάσα, μια μόνο λέξη
Ρίχνω στο χώμα τις λέξεις
Withoutyou,  life,  flower  dry and stink

Ας φύγω,  δεν αντέχεται, ποιος είπε ότι όλα περνάνε
Μόνο τα σύννεφα  ρίχνουν σταγόνες
Χρυσές, κι ασημένιες,  σε ταπεινά κεφάλια
Εδώ  σε μένα,  δεν υπάρχει λύτρωση
Τα κλειδιά τώρα δεν βαραίνουν την τσέπη  
Το δάσος,  εμποδίζει να διακρίνω  τον όγκο
Για δες,  όλα σταμάτησαν ένα βήμα πριν


Μαρία Πανούτσου

Στον Τάσο Πετρή

Gentlemen, don’t let anything,
anyone, deceive you
Stamatis Polenakis

Αγαπητέ μου φίλε,
Κάπως  διαφορετικά αισθάνομαι και ήθελα να μοιραστώ μαζί σου την προσωρινή μου  αλλαγή. Την ονομάζω προσωρινή,  γιατί είσαι στο πίσω μέρος του μυαλού μου όλες τις στιγμές  της μέρας,  αλλά η καρδιά μου,  θέλει να ξαποστάσει από τους κυματιστούς  κραδασμούς, της σκέψης μου για σένα.
Δεν είμαι σταθερή πρέπει να το παραδεχτώ και εγώ  όπως ο καιρός που συνεχώς αλλάζει έτσι και εγώ γυρωφέρνω, πάω και έρχομαι, με  συντροφιά τις  εντυπώσεις.
Είδα ανθρώπους να βασανίζονται  στους εφιάλτες μου την νύχτα, θα  σου εξιστορήσω  τα όνειρα μου,  κάποια φορά. Ένα  βράδυ είδα, την μάνα μου να με ρουφάει από το κρεβάτι και εγώ βογκώντας, να ξυπνώ  και να πετάγομαι  κάθιδρη.  Συνάντησα  ανθρώπους πεινασμένους,  να εκλιπαρούν  ένα ψίχουλο. Και  γνώρισα την απουσία, στα μάτια των ανθρώπων, νεκροί από την    φροντίδα και την κρυφή η φανερή  αλαζονεία  τους, να  κομματιάζει τα σπλάχνα τα δικά τους και των άλλων. Κάποτε σκέφτηκα  ότι πριν πεθάνω θα έχω κατορθώσει να καταλάβω κάτι από την ζωή. Σήμερα  λέω πως όχι, όλα είναι ένα μυστήριο, εκτός από τον άνθρωπο,  που τόσο προβλεπόμενος.  Βλέπω  τα μυαλά των ανθρώπων,  χυμένα μέσα σε   φτηνές συσκευασίες  μιας  χρήσης.  Μιλάω για τον μέσο άνθρωπο,  αυτόν που ονομάζουμε όχλο. Εγώ σε  αγάπησα γι αυτό που είσαι, κοίτα τι είδα σε σένα, είσαι το μοντέλο μου που ξεπηδά   από στάχτες  και συντρίμμια, σε διάλεξα  γιατί  είσαι μια πληγή, που  δεν αιμορραγεί, μια σήψη  σε παρόντα χρόνο, με την καρδία σου να κρατά όλο το αίμα  εγωιστικά, και τόσο ανθρώπινα. Είσαι  σταθερή αξία  σε μια ζωή που ρέει και  αφανίζει  στο λεπτό  κάθε  σημάδι αγάπης. Η θέση σου  στα άστρα  μαζί με θεούς και δαίμονες. Πεθυμιά για μια μπύρα  παγωμένη  περατώνοντας στα  χιόνια και βουλιάζοντας σε στρώματα ζεστά.
Μαρία  Κασσιανή  



©ΜΑΡΙΑ ΠΑΝΟΥΤΣΟΥ

no words anymore / to say /
or a song to sing
/a birdie / and this / mute /
beating the beak on the glass
in my window /
up and down / in flimsy twig /
ash / and  dry /
this world /the perfect world /
the good one / the new one
/the everywhere / dead /

©Maria Panoutsou

δεν έχω λόγια πια / να πω/
να τραγουδήσω
ένα πουλάκι μόν έμεινε/ κι αυτό/
βουβό/
πάνω και κάτω/ σε κλαδί σαθρό/
σταχτή/ ξερό /
αυτός ο κόσμος ο καλός/ ο νέος/
ο απανταχού / νεκρός/


©ΜΑΡΙΑ ΠΑΝΟΥΤΣΟΥ

Letra: Maria Panoutsou
Traducción del Griego: Antonio Chincoa



Siéntate,
coge una silla
y siéntate.
el sol está lejos aún
cuando llegue la hora
lo veremos
traerá luz y calor
lejos está todavía el sol
y hace frío
y hace frío
es,
cuando venga la hora
lo sentirás
lo sentiremos juntos
y te irás
siéntate,
coge una silla
y siéntate

Το μυστικό σπίτι

Ισορροπίες  μαθαίνω από την αρχή, σαν μικρό παιδί,
Να περπατώ/ να  μιλώ/ να  σωπαίνω /
ο χρόνος / μου χαμογελά
Mε νόημα /
και το μακρινό μου πλησίασμα/ προς εσένα/
Εξαντλείται/ με ρυθμό  αργό/ όπως η βροχή που λιγοστεύει
Η γειτονιά /γέμισε, με πρόσωπα που σου μοιάζουν /
Με τα χέρια  στεγνά και χείλη  σφιγμένα
Σε αποτυπώνω σε στίχους/μεθοδικά / σαδιστικά
Θα μάθω  να αντιδρώ/ Με την κίνηση των ματιών μου μόνο/
Μια γλώσσα μόνο για σένα /αφού  ντροπή ξέφυγα/και συστολή
Τώρα μένει  να  τα βάλω  με τα θηρία που με πλησιάζουν
Κάτοικοι μόνιμα  αυτού του σπιτιού/ ασβεστωμένου  και καθαρού
Που η  αυγή / το   ανοίγει και  το αστέρι της  Αφροδίτης /το κλείνει

Of the wide world I stand alone, and think,
Till Love and Fame to nothingness do sink
J.Keats

    

    


Μουγκή μπροστά  στα επάργυρα /του κόσμου/ ν αφαιρώ και ν αφαιρώ/ μέχρι να φτάσω άσπιλη / στα χέρια του αγαπημένου/να του προσφέρω λίγο  από  μένα /στο φως και στο σκοτάδι /

Μαρία Πανούτσου
Απόσπασμα

To Olivia

I am of this world
Α walker  with out hat
Νot man not woman
With breast not  
With  ***** not
Eyes  and ears with me
Breaith and  smiles with me
Warm my days with  silence
Cooking and  knitting with  saturation
Who are you ?
Why you want to order me ?
I need no one
I am ready to die
Is this that you ask?

©Maria Panoutsou

Όλα αυτά που μου δίνεις απλόχερα
Kαι τα μοιράζεις με ένα πνεύμα άτιτλο
Σε νέους και γέρους, παιδιά και νεράιδες
Θέλω να τα φωνάξω, όπως, ένα ευχαριστώ
Που βγαίνει μαζί με τα μάτια μου, προς το φως
Θα συναντηθούμε στην άλλη ζωή,
νέοι και οι δύο
Θα φαγωθούμε σαν τα πεινασμένα ζώα,
Θα αιματοκυλιστούμε,
μέχρι να σταλάξει λίγη ησυχία
Θα με πιεις, σαν καθάριο πηγής νερό
Και εγώ,
θα σε ακούω με τη στρογγυλή κοιλιά μου
Τότε ζωή και θάνατος, θα είναι ένα
Μηρυκάζομαι, το πνεύμα που με καλεί
Αφήνοντας πίσω μου τον λαμπερό κόσμο
Αυτής της γης, που τόσο την νοσταλγώ
Είπα να μην φοβηθώ, αυτό, παρακαλώ μόνο
Να συνεχίσω, κι ας χαθώ όπως οι γυναίκες
Που πρέπει να λέγονται γυναίκες, αυτές γνωρίζουν
Ο δρόμος του γυρισμού είναι μόνο στα όνειρα μας
Αιλουροειδής, πολύχρωμος, με μια φωτογραφία noir
Παραμάσχαλα ένα μπουκάλι με, μήνυμα για το μέλλον
Που πρέπει να σταματήσει αυτό το ποίημα δεν γνωρίζω
Γνωρίζω μόνο να αγαπώ,
Γεννήθηκα για να αγαπώ κι όχι να μισώ

Περπατώντας στην ******* gate λίγο πριν σε ανταμώσω



©Μαρία Πανούτσου



Αντιγόνη Σοφοκλής

αγάπη τι σημαίνει δεν γνωρίζω τον εαυτό μου περιφέρω
και γονυπετώ τρυφερά λουλούδια στο πέρασμα μου
μαραίνονται το θάνατο φέρνω και αισιοδοξώ και αν
κάποια νύχτα ναι νύχτα σκαλίζοντας το χώμα σε βρω
σε μυρίσω μη φύγεις ψιθύρισε τη λέξη συνάντηση
και εγώ θα ακολουθήσω ή ήδη μου την ψιθύρισες και εγώ
προσπέρασα τυφλή, μουγκή, στυφή, γονυπετώντας τ’ άστρα




Καλέσματα
©Μαρία Πανούτσου

?
   ©Μαρία Πανούτσου

το  φιλί

Και να  γυρίσω  δεν μπορώ  μόνο  μπροστά οδεύω
Ψάχνω να βρω  τι αγαπώ  κι όλο σ αυτό πηγαίνω
Δεν θέλω γνώση και  στοργή  να πάνε μες το χώμα
Θέλω ζωή και θάνατο  σ ένα φιλί   ακόμα

Μια μπρίζα, στο άλλο δωμάτιο
λίγο πιο σκούρο άσπρο από το άσπρο
του τοίχου, κράτησε σε ευθεία
το βλέμμα μου χθες που καθισμένη
απέναντι, έξι μέτρα ήταν, όπλισε το ενδιαφέρον μου
όταν γύρω φαινόντουσαν όλα αρκετά δύσκολα,
για να τα φέρω στο τέλος.

Μαρία  Πανούτσου

Some say the world will end in fire,
Some say in ice.
From what I’ve tasted of desire
I hold with those who favor fire.
Robert  Frost  



τω αγνώστω θεώ

              
κάποια βράδια  που όλα ησυχάζουν/
και  /σαστισμένοι οι νικητές της νύχτας
γέρνουν και  κλείνουν  για λίγο /τα μάτια
ακούω το αίμα να χτυπά ρυθμικά /στο κορμί μου
κάποιες στιγμές / και δεν είναι λίγες κι αυτές
στην βουή μιας αδιάφορης  μέρας/
νάτο  και πάλι/ το αίμα/ να κοχλάζει αργά/
είναι οι ώρες που εισβάλεις στο μυαλό  /
ή/ το μυαλό μου σε φέρνει εικόνα
κι αυτό  / μαγεμένο/
από την σκοτεινιά  των ματιών σου/


©Μαρία Πανούτσου
Αδημοσίευτο

Are you my father?



I travelled  among unknown men
In lands beyond the sea
W. Wordsworth



Dedicated to Y.A

Are you my father?
My eyes attracted by you  like an iced forest
Υour human name  been called  by my blood
Breathless/  face  to face /with you
Fall as dead bird /with  slow motion
Against  your blessing  words full of grace

forgive me for  your other name
sing it/ at  all nights /far from you
cluttering your human face
delve into the train tracks
or searching  gracing  lyric lines/ of yours
whether to find and then recite
before we run out of  words
before the night will sleep on my eyelids
and  not say the end is near
let it comes  / will come  /only  with loneliness
my father /  brother/   lover/   son

©Maria Panoutsou

I travelled  among unknown men
In lands beyond the sea
W. Wordsworth



Είσαι  ο πατέρας μου/ τα μάτια μου σε θέλουν
Το αίμα μου φωνάζει το όνομα σου το ανθρώπινο
Ανάσες σταματούν καθώς σε αντικρίζω
Και πέφτω στο κενό με συντροφιά  μια λέξη σου

εγώ σου έδωσα άλλο όνομα
αυτό που τραγουδώ τις νύχτες
και  με τ ανθρώπινο σου πρόσωπο
σε ψάχνω στις γραμμές του τρένου
ή στις γραμμές των στίχων
μήπως  σε βρω και σ ‘ απαγγείλω
πριν τελειώσουν οι λέξεις μας  
και μη λες τέλος /θα έρθει μόνο του
πατέρας /αδελφός / αγαπημένος/ γιος


©Μαρία Πανούτσου

Μια άλλη ματιά

Ήθελα  να γίνω μυρμήγκι  για  ένα βράδυ
Να δω τις αντοχές μου και  την ζωή με άλλα μάτια
Να δω τον κόσμο μια ελάχιστη αναπνοή  πάνω απ’ το χώμα
Να δω τις σταγόνες της βροχής καθώς διαθλώνται γύρω μου
Το χιόνι καθώς το αντικρίζω μέσα από την φωλιά μου
Το πάτημα του ανθρώπινου παπουτσιού να με συνθλίβει

©Μαρία Πανούτσου

Στην μνήμη του  ποιητή  Αργύρη Χιόνη

                                                       The dead are our present and future

Μήπως το κεφάλι του αγαπημένου
δεν είναι αυτό που θέλουμε να κλείσουμε  
μέσα /στα δυο μας χέρια;
έτσι και εγώ τώρα / για το χαμό σου  ποιητή  
που με  τις λέξεις σου / μας  φτερουγίζεις
και με αγάπη / σε λάτρεψα κι’ εγώ/
πιότερο και από μένα/ και απ’ τους  άλλους

Δεν λένε πως ο έρωτας είναι τυφλός;  
τότε  /τι χρειάζομαι  την εικόνα σου;
δεν χρειάζομαι παρά  την φωνή σου  
η  φωνή / ναι/  μες το σκοτάδι / δες τις  λέξεις σου
άκουσέ τες όπως τις προφέρω/
το  άγγιγμα/ ναι/  το άγιο που  φτάνει από  μακριά  
σε μονοπάτι απάτητο κερδίζεις τον έρωτα μου/
βρες   λοιπόν/ την πιο υγρή και σκοτεινή γωνιά/  
και πάρε με εκεί / μακριά από  όλους
παρέα μ’ έναν θάνατο/ τυφλός και αυτός/
μιλάμε για έρωτα άνθρωπε μου/  καταλαβαίνεις;
Και με τα λόγια σου φύτευσε / όπως φυτεύουμε δένδρα/
ένα λουλούδι αγκάθινο στο στήθος / στο δικό μου στήθος/
έτσι που  όποιος το βγάλει / να ματώσω/

Γνώρισα λίγο αργά την σκέψη σου  και είναι ευλογία
για σκέψου να σε γνώριζα στο ανθρώπινο επίπεδο/
με όλα τα ανθρώπινα/ να κρέμονται σαν καρμανιόλες/
πάνω από τα κεφάλια μας/
καλύτερα  στην απουσία /ο ερωτά μας/ νεκρέ  ποιητή
και κάτι ακόμα
ο θάνατος γίνεται πιο αγαπητός και αυτός /αφού  αγάπησα εσένα



©Μαρία Πανούτσου

[ ....you came like a saint and you went like a thief or you went like a saint and you came like a thief...]

©Maria Panoutsou

Στο τρίτο πρόσωπο
Ξύπνησε αργά/ με αργή πεθυμιά/
Στο παράθυρο θολούρα και πάχνη/
Έγραφε με δάχτυλα παγωμένα/
Με γράμματα ισχνά/ ένα σ’ αγαπώ/
Και με έναν ήλιο/ για γέμισμα του κάδρου
Το δωμάτιο στο φως της λάμπας/
Στην ασφάλεια τεσσάρων τοίχων/
Εικόνες διαπερνούν/ τούβλα και τσιμέντο/
Φτάνουν σ’ εκείνη τρυφερά/ κι’ απροσδόκητα/
Ο κόσμος της/ και ο κόσμος του/ συγγενεύουν με ένα φιλί
Κορμί με κορμί /και μια ανάσα γαργαλεύει τα ρουθούνια
Έξω όλα γκρίζα και βροχερά/ με μυρωδιές ανάμεικτες/
Ζυγώνει η ώρα του αποσπερίτη/ και η πόλη δική της

©Μαρία Πανούτσου


Talking on the third person or Akin to a kiss
She gets up on the wrong side and

late /midday /noon calmly  lust

In the blur window box /with  frost  

that rimes the glass /Wrote with icy fingers /

With meager letters /   ‘love you’  You/

And with a sun / for filling the frame

She paints over and over

The room just a light lamp /

To be in  the safety of four walls /

Images pierce / bricks with cement /

They arrive at that/ tender / and ' surprisingly /

Her world of / and his world /akin to a kiss

Body with body / and  breath tickling  nostrils

Out all gray and rainy / with mixed scents /

Approaching the time of the  morning star /

and  she / the city  her  own

©MARIA PANOUTSOU

Όποια λέξη και να πλάσεις υπάρχει πριν από σένα
Tι έχεις να πεις γι’ αυτό;

she doesn’t like to be too uncomfortable, no
she doesn’t like to be too uncomfortable, no
she doesn’t like to be too uncomfortable
Charley Genever

Πλησίασε το καράβι στα ρηχά /μικρό, χαρούμενο
Η θάλασσα έγινε όπως τότε/ με Οδυσσέα και του άλλους
Ιθάκη, το νησί της προσμονής/της τύφλωσης
Το βλέπω το λαμπάκι στην ξύλινη κολόνα/
Μη με ρωτάς αν θέλω να έρθει/ ο ένας και μοναδικός/
Φτάνει/ας μείνουν άχτιστα τα σπίτια
Για θιάσους περαστικούς /το νερό λίγο και γλυφό\
Δεν έχω αυτιά για τα τραγούδια σου/
Πες μου για τον κόσμο που αγάπησα/ αν θα ξαναδώ
Εκείνη την παντοτινή ώρα/ που μπορείς να θυσιάσεις
Τον λόγο/ τον χρόνο/ την ίαση/ την ομορφιά / το πεπρωμένο/
Όταν βρέχει ακούω μόνο ότι πρέπει
Και το βουνό καθυστερεί τον ερχομό του ήλιου το χειμώνα
Όπως τα δένδρα ξεχειμωνιάζουν γέρνοντας έτσι και εγώ
Βυθίζομαι αντάρα με αντάρα/ το κορμί σε μοναστήρι άσκεπο
Δεν φτάνει το φως μέχρι εδώ / ούτε του ήλιου/ ούτε το φεγγάρι
Δεν φτάνει μέχρι εδώ /ούτε το όνειρο που έπλασες
Δεν φτάνει ούτε η φωνή / που μυρμηγκιάζει στον λαιμό
Μίχλα παντού/ και εκεί / το τέλος του δρόμου

Αδημοσίευτο ©ΜΑΡΙΑ ΠΑΝΟΥΤΣΟΥ

deny  humidity/  nether  drought
balance  tears in the eyes niche /
to stand patiently/waiting  
fear  out/  the right  moment/

ούτε υπερβολική υγρασία /ούτε υπερβολική ξηρασία
αλλά δάκρυα στην κόγχη των ματιών/ να στέκουν υπομονετικά
να περιμένουν χωρίς φόβο την στιγμή/

SISYPHUS

Man discovered his image on the lakes and was amazed.
At night, when the others had gone,
he ran in secret to see this face again
on moonlit waters, shivering all over.
I, too, a child of Sisyphus, search for my image in those
shining eyes hurrying by.    
As they keep their eyelids shut, dry without the flow of tears
that bring messages of hope, I pour out short words, since
the lakes now seem far away, while the rivers and seas
no longer reflect my mien and colour.

HESIONE*

Shut in her room with the scent of roses
pounded with wet stones
picked one by one from the riverbank and shining still,
Hesione struggled to remove the clasps
which she placed on a piece of cloth weaved by her grandma.

Days later she lay in bed wrapped in a sacred vestment.
Secret hopes torpedoed her body
and for a moment removed the clasps from the groin.
All worthless.

People were buried nearby.
The freshly-dug graves smelled of tamarisks.
She and the Thoans scanned the sea.
Nothing reminded one of who she was and why she mourned.
She forgot all about Hercules, thurifications and joys never to be.
Now all worthless.  


POEM  FORM THE COLLECTION SALUADER
BY  MARIA PANOUTSOU  TRANSLATED IN ENGLISH BY GIANNIS GOUMAS

Στον Αγαπημένο που γυροφέρνει μέσα στην νύχτα  

Μαρία Πανούτσου  Αγώνας Άγονος




Το κοίταξες εκείνο το κουκούτσι/ που άφησα στο πέτο σου/
Σου είπε καλή μέρα και κύλησε  στο πάτωμα/  την βλέπω την σκηνή/δεν πρόλαβες ν ‘αγγίξεις /  σκύβεις/  και  μαζεύεις το φευγιό
  Κατάλαβε το θα με χάσεις / θα χαθούμε / όπως  κοιτάς αριστερά /και ξαφνικά γυρνάς από την άλλη/ και όλα έχουν αλλάξει /
Έχεις προσέξει πόση ησυχία υπάρχει /όταν κάποιος πεθαίνει/
Λες και η φύση ξεκουράζεται από τον παλμό ενός ακόμη ανθρώπου/
Μείνε λοιπόν λίγο κοντά  μου/  ακόμη λίγο / ο χρόνος δεν μας φτάνει/
Έβαλα το σακάκι  λοιπόν/   σωστά στην πολυθρόνα/ και δίπλωσα  τα ρούχα τα δικά μου πριν ντυθώ / σαν νάθελα να μείνω εκεί για πάντα/ γυμνή και παγωμένη /με   πεθυμιά μιας ζεστασιάς/τα δυο σου μπράτσα
Κοίταζα το πουκάμισο το άσπρο/ σου πηγαίνει  /και η πλάτη/ θέλω να σε βλέπω έτσι /  δεν  είναι η παλμός στα μηνίγγια   / είναι η  ζώνη του παντελονιού σου /που  μ’ αφήνεις να ξεζώσω/και εκείνη η ορμή  που αρπάζει την νύχτα /και την σφίγγει μέχρι το αίμα να ροδίσει τις γωνιές του κορμιού/
Αφάνισες την ομορφιά μ ένα φιλί/ και  στράγγιξες τα χείλια μου σαν  αχιβάδα που άδειασε /και γύρισε στην θάλασσα /  στολίδι από το παρελθόν/
Πόσο λίγη με βρίσκω/ καθώς η εικόνα μου μικραίνει τραγικά/ και χάνεται μέσα στις δυο μου παλάμες/ στον δρόμο / στο δρόμο / όλα για τον δρόμο /πριν χαθώ μέσα στα δυο σου μάτια /με το χρώμα του λυγμού / μικρό παιδί εσύ και εγώ/ ένα κάδρο


©Μαρία Πανούτσου
   Ανέκδοτα ποιήματα

Μαρία Πανούτσου   Σπονδές και Προσευχές

Married to immortal verse,
Such as the meeting soul may pierce
In notes, with many a winding bout
Of lincked sweetness long drawn out,
With wanton heed, and giddy cunning
John Milton



Α΄
Έσφαλεs  Κύριε μου /και έπλασεs  άνομο πλάσμα /για πλάσμα της φύσης/
η μαγεία στα σχέδια των ανθρώπων/ ένα μήλο δαγκωμένο από τις δύο πλευρές
οι ορδές κατηφόρισαν και/έσκισαν τα χαρτιά / δεν έχω λόγο πια/ ούτε σκοπό/ μόνο άφησε εμένα/ να γύρω κοντά σου/
άφησε να δω το πρόσωπο αυτό/ του κατακλυσμού/ άφησε τα χέρια μου/ να γυρέψουν τα δικά σου
το δένδρο της γνώσης στέρεψε /ούτε ένας καρπός δεν έμεινε / σημείο αναφοράς μιας στιγμής θεϊκής
άφησε με λοιπόν να γύρω στο πλευρό σου/ και ένωσε το δικό μου/ σιαμαίοι μια νέας εποχής /πλευρό με πλευρό δεν σμίγουν / λέει ο λαός
πόσο μετράει που δεν άκουσες τον λαό/
αυτόν τον άνδρα που μου φύτεψες κάποτε /στον λέω σε εσένα Κύριε/ θέλω να μας ενώσεις και πάλι/ από την αρχή/ δυο ξεχωριστές μπάλες πηλού /
από αιγαιοπελαγίτικη λάσπη / μούχλα κι’ αλμυρίκια /
κλαίω και κλαίω/ και το δάκρυ μου γεμίζει τις θάλασσες και τα ποτάμια γεμίζει με αίμα τα κορμιά που χάθηκαν πρόωρα /
χάθηκαν με βάσανο και οσμή θανάτου/ πριν ακόμη γεννηθούν
φωνάζω και φωνάζω το όνομα σου / έχω ξεχάσει κάθε άλλο όνομα/ μόνο εσύ με στεφανώνεις/ Δεν με φτάνει τίποτα πια/ίσως  ένας έρωτας / μια προσευχή




Β΄
Θαυμάζω Κύριε/ μεγάλα τα έργα σου / άφησε να θυσιάσω και εγώ μαζί με το υιό σου/
το άβολο τούτο σώμα/ για μια καλύτερη μέρα
ας είναι και μια γυναίκα πλάι του ισότιμα/ να ριγήσει η πλάσης με τους δυο/ μαζί/
κοιτάζομαι στη απέναντι βιτρίνα/ δεν με αναγνωρίζω/
και εσύ και εγώ Κύριε μου/ ξεγελάμε τον κόσμο/ αφού με έκανες αόρατη /
άφησες πίσω μια μορφή δική μου αλλοιωμένη από το χρόνο / για να ξεγελά/
να φέρνει γέλιο και καθησυχασμό
έχω καιρό να δω άνθρωπο να κοκκινίζει/
πέρασε ένας τυφώνας και τα σάρωσε όλα/ κάποιες εστίες έμεινα αναλλοίωτες/
σαν φωτογραφίες του 1970/η μνήμη της γης θα με ακολουθεί πέρα από τον χρόνο/
μια άσκηση αδιάκοπη αδιάστατη αδιάσπαστη/ σε κάθε στιγμή
τοποθετεί με ευλάβεια τα σημάδια/ στον κορμό της μνήμης





Γ΄
Και σε είδα μια μέρα χειμωνιάτικη σε ένα δρόμο αγαπημένο
Ήμουν άσκεπη και το ρούχο μου φτηνό και λίγο
Το κοριτσάκι με τα σπίρτα θυμήθηκα και γέλασα
Όχι εγώ δεν ήμουν αυτή

Στις πόλεις που βρέθηκα το πουλί στο στήθος μου
δεν σταμάτησε να φτερουγίζει
πιστεύω σε έναν θεό πατέρα παντοκράτορα
σε ένα άνθρωπο μοναδικό και ατελή
σε μια αμαρτία άγια σε μια στιγμή που πέταξε σε θάνατο
σταθερό/  αμετάκλητο /εκεί που είσαι θεναρθώ /κι εδώ που είμαι, ήσουν
αυτό το τραγούδι ας το μάθουν τα πουλιά ας το μάθουν τα άγρια θηρία/
ας το μάθει το τριζόνι που την πόρτα εκλιπαρεί
γράφω για να στεφανώσω την δόξα/ όχι/
το πεπρωμένο των ανθρώπων υμνώ /  την ομορφιά της φύσης

Κάθε άνθρωπο άνομο και θλιβερό/ βρίσκομαι  στο κουτί της Πανδώρας/
έφερα και εγώ ένα κουτί να χαρίσω σε όποιον με πλησιάσει άφοβα
δεν έχω άλλες επιθυμίες/ παρά έναν έρωτα και μια προσευχή
το πουλί που δεν σταμάτησε να φτερουγίζει στο στέρνο μου
μιλάει για μια γέφυρα/έλα εσύ γέφυρα και έρχομαι και εγώ σε σένα



Ανέκδοτο ©Μαρία Πανούτσου
Από την ενότητα ‘Σπονδές και Προσευχές’