Εγώ
Περπάτησα σε χώματα ιερά
Απ την Ελλάδα την μικρή
Με τους θεούς/  αγγέλους /κι άρχοντες
Την μάνα /τον πατέρα  
Στην κυμματόσπαρτη / την Κύπρο,
Με   λεμονιές να φτάνουν τις  αμμουδιές /
Με δρασκελιές/
Στην Αλεξάνδρεια της γραφής/
Και των ονείρων /
Εκεί  το πρώτο  άγγιγμα
Μάτια με μάτια
  
Απ την  Λουμπνάν  των Κέδρων/
και της Παλμύρας τις πέτρες/
Tadmor  / άκουσα να σε λένε/
Ναι / ξέρω
Μα /  σε ήθελα με  Π,   Λ  και Ρ/
Κάτι μου  έκανε αυτός ο ήχος/
Συγχώρεσε με/
  σε φέρνω πιο κοντά  μ αυτόν  τον τρόπο

Στης έρημου  την πάχνη
  Μια νύχτα που  τουρτούριζα  ΄
καθώς αντίκρισα  δυο μάτια τόσο μαύρα /
σαν  καρβουνάκι της γιαγιάς
στον τάφο / γιου της
   μαύρα/ σαν τις ελιές/  του τόπου μου  
Και έβρεξα τα πόδια/ ειρηνικά
Σε ποταμούς αιώνιους/
Και θόλωσε το βλέμμα  
Με  συγκίνησης  δάκρυα
Ω  εσείς άνθρωποι
Γείτονες των  κρεμαστών των  κήπων
Γηγενείς της  Μεσοποταμίας αγαπημένοι
Πέρασε το σώμα και η ψυχή μου
Ιδρώτας / δάκρυ/
Όταν ακόμη αυτή παιδί  
Διέσχισε  τους δρόμους σας/
Ρούφηξε  μυρωδιές σας/
  Γεύτηκε καρπούς και ομορφιές
Και σκέπασε με  άμμο τα μυστικά σας
Πως άντεξε  η καρδιά  μου αναρωτιέται
     Ως πότε  τα  νέα σας /που  φτάνουν /
Ματωμένα / καπνισμένα / ανωφελή
Ήθελα να είμαι χρήσιμη στον κόσμο τούτο
Μα έγινα προάγγελος κακών/
Ταχυδρόμος /που γέμισε τις τσέπες του
Με γράμματα   ανθρώπων   άγνωστων/
Ραμμένα  σώματα  /   βινύλια με κραυγές
Έλκηθρα μιας  ζωής  /που πέρασε από μπροστά  
   Αποκαΐδια/ μιας και μόνης  πυρκαγιάς
   Εγώ  
Σας αγαπώ /  ζωντανοί και πεθαμένοι
Σας  αγαπώ /αφού  δέχτηκα μυστικό  γλυκό στ' αυτί
Η περασμένη μου  ζωή / ψιθύρισε /
  βραχνή όλο ηδυπάθεια  η φωνή/  
«προχώρα»
    


Το είπε /με  πολλούς τρόπους

Δεν είπε  όμως /προς τα πού






©Μαρία Πανούτσου