Madaling araw na
Ngunit mulat pa ang mga mata
Hinihintay ang iyong mensahe
Kahit na malabong mangyari


Inaalala ang bawat kahapong nagdaan
Ang mga masasakit na salitang binitawan
Bakit sa puso ko'y nakaukit pa rin ang iyong pangalan?
Isa kang alaala na mahirap kalimutan.

Agaw eksena na naman
ang kulay kahel na langit
Dahan dahang pumikit
Mula puso at isipan ko,
Imahe mo ang nakaguhit.

Hindi pa ba sapat
Naging tapat
Ngunit hindi naging
dapat

Aking natitiyak
Ikaw ang hangarin ko
Pag-ibig ko
Ngunit sino ba ako sayo?

Madilim na
Wala pa din akong makita--
Mahanap
Ikaw lang talaga.
Matagal na panahon bago nabuhay muli ang pusong ito.
At ngayon papatayin mo

Hindi pa ba sapat
Naging tapat
Ngunit hindi naging dapat


Ikaw---

na inilayan ko nito
Maaari bang pagbuksan mo?
At nang iyong mapagtanto..
Na ikaw ang mahal ko

Ngunit..
Sino ba ako sayo?

Ang sabi ng mga madla
Madaya ang tadhana
Iibig ka na sa maling tao pa.
Ngunit tadhana nga ba ang madaya
O tayong mga tao lang talaga?

Kay damot ng tadhana
Ang taong gusto mo'y hindi makuha
Bakit iyong iba wala namang ginagawa
Samantalang ako'y halos umiyak na ng isang baldeng luha
Hindi ka pa rin makuha

Hanggang ngayo'y hinahangaan ka pa rin sa malayo
Malabo mang mapansin mo
Hindi mo man pansin ang presensya ko
Narito lamang ako,
Ipagdarasal ang kapakanan mo.

Sana'y madali lang ipagsigawan
Ang aking nararamdaman
Ngunit alam kong tututol ang mundo
Ilalayo ka sa akin ng mga tao
Masasaktan lamang tayong pareho.

Ang daya daya ni tadhana
Ako ang unang nakahanap sa'yo
Ngunit mas pinili **** mapunta sa malayo
Nagkamali ako
Lahat ng aking mga paratang ay hindi totoo

Ikaw ang madaya
Inibig kita ngunit sinira mo ako
Nilisan mo ako at sumama ka sa malayo
Iniwan mo ang kalahati ng puso ko
Ang iba'y na sa iyo.

Kaya madaya ka!
Narito ako't balisa
Habang ika'y nagpapakasaya
Sa yakap ng iba.
Madaya ka!

Libo libong alaala
Ang naging sandigan ko
Upang ika'y bumalik at magmakaawa
Magmakaawa na bigyan pa kita
Bigyan ng pagkakataon na muli pang magsasama

Naghintay ako ng iyong pagparito
Ngunit malamig na hangin lamang
Ang sumalubong sa akin.
Hindi ka na maaaring bumalik pa!
Bakit pa ako umaasa?

Madaya ka!

May mga tanong sa aking isipan na hanggang ngayo'y wala pa ding kasagutan.
May mga kasinungalingang hindi pa din natutuldukan.
May mga katotohanang masakit malaman.
Kaya mananatiling tahimik
Tikom ang bibig

Unti unting naiipon ang poot sa aking puso.
Na para bang hindi na ito marunong pang tumibok.
Na para bang nabalutan ng tinik
Dahil sa paulit ulit na pananakit.

Naguunahan ang mga luha ko sa pagpatak.
Nakisabay pa ang mga ulap
Kumulog at kumidlat
Mga mata ko'y pagod na muling dumilat

Pamilyar sa akin ang gabing ito
Marahil, nakagawian ko na
Ang umiyak gabi gabi
Magkulong, magmukmok
Hanggang sa abutan ako ng antok.

May mga gabing ayoko ng mag umaga
May mga umaga na gusto ko ng mag gabi
May mga araw na gusto kong umulan
Lahat nangyayari sa hindi ko inaasahan.

Mahirap maglakbay
Sa mundo ng sanlibutan
'Di maiiwasang mahirapan
Ihanda pa rin ang sandata
Ika'y lumaban.

Tutuksuin ka ng sanlibutan
Ngunit hindi iyan ang dahilan
Upang pagsamba'y iwanan
Manalig ka
At ng 'di na muling maagaw pa.
Sa Kaniya mo idulog iyong mga panalangin
Ika'y tiyak na didinggin
Hinagpis mo'y papawiin
'Wag kakalimutang siya'y pasalamatan
Kung ang saya'y muli **** nakamtan

Marami mang tiisin
Hindi ka niya bibiguin
Bagkus ika'y iibigin
Magtiwala ka sa Kaniya
Mahal ka ng Ama

Kapatid, asahan **** pangako Niya'y kakamtin
'Wag kakalimutan ang tungkulin
Mahirap malunod sa baybayin
Ngunit ika'y makakaahon din
Sa tulong ng may likha sa atin.

Ang pag silay ng araw
Ay siya ring paglisan
Ng mga bituin at ng buwan.
Hindi alintana ang sakit
Maramdaman mo lamang ang sikat ng araw
Kahit gabi-gabi
Akong tinutulugan
Ni hindi nga ako kayang pagmasdan
Mula sa kalangitan
Sa bawat pagning ning ko
Ikaw ang dahilan nito.
Ngunit sa umaga ka lamang mulat
Gumigising ng maagap
Handang magparaya
Makita mo lamang ang mundo
t'wing umaga
Ang buwan na nagbibigay liwanag
sa kalawakan
Ay piniling lumisan
Ako ang bituin at ang buwan