Salamat sa'yo, kaibigan
Pagkat ikaw ay laging nariyan
Kung dumating man galing kung saan
Laging magpapapansin, magpapatipa

Humihingi ng dispensa
Kung minsa'y hinahayaan kita
na makulong sa iyong tirahan
na parang walang ng pakinabang

Pasensya muli kung minsan
Nasa kalagitnaan tayo ng pagsasaya
Ay aking kitang bibitawan
At ako'y titingin sa iba

Salamat kaibigan dahil
kahit na ganito't ganito
ang nangyayari sa akin,
handa mo akong paligayahin

Salamat sa musikang iyong
ibinahagi, ating ikinasaya
Mga lirikong naisulat ay
may sariling tono na

Salamat kaibigan pagka't ikaw
ay laging nariyan
magpakailanman.

Kay sarap titigan ng langit,
Habang unti-unting bumababa ang araw,
Siya namang paglabas ng buwan,
Kasama ang mga libo-libong bituin,

Tuwing dumarating ang takipsilim,
Ika'y aking naaalala,
Ang mga matang kumikislap sa dilim,
At ang iyong ngiting nakakahumaling,

Ang takipsilim daw ang pagtatapos,
Ng bawat araw na ating nalalasap,
Sa t'wing tumutunog na ang batingaw,
Isang araw nanaman ang pumanaw.

Sa tuwing lumulubog ang araw,
Ikaw ang aking natatanaw,
Bawat araw ay ikaw,
Ang aking iniisip.

Ilang Huwebes at Linggo na ba ang nagdaan?
Ang aking mga bestida na nakalagay sa aparador ay laging pinagmamasdan.
Sa oras ng alas singko'y tumutunog na ang aking selpon
Magiinat at babangon.

Sinisikap kong laging makapunta sa kapilya
Doon sa tahanan Mo'y laging nadarama
Ang pag-ibig mo at pagyakap sa akin sa tuwina
Doon sa tahanan Mo'y naidudulog lahat ng aking nadaramang sakit at problema

Hindi na po kami makapaghintay Ama
Nais na po naming makabalik sa mahal **** Iglesia
Kung saan itinuturo sa amin ang iyong totoo at mahahalagang aral at salita
Ngunit alam kong darating ang araw, kami'y muling magsasama samang sa Iyo'y sasamba.

Nagkaroon man ng isang pandemya
Ngunit hindi nito napigil ang aking pananampalataya
Narito pa rin at masigla
Tunay na maawain at magpamahal Ka.

Kahit sa aming sambahayan ay iginagawad pa rin ang pagsamba
Sapagkat hangad naming Ika'y bigyan ng papuri at awitan ng kanta.
Ang laging panalangin ay 'wag sana kaming kalilimutan, o Mahal kong Ama
Kaming Iyong hinirang na sa Iyo'y lubos na nagtitiwala.

Nasasabik na ang puso't kaluluwa ko
Ang magpunta sa tahanan Mo
Sa madaling araw na pagsamba
Bumabangon ng maaga at mapapasabing,
"Oras na upang maghanda, hinihintay na ako ng Ama."

Tungkol saan kaya ang isusulat ko?
Dito sa papel at lapis na hawak ko?
Tungkol kaya ‘to sa kapaligiran ko?
O sa nararamdama’t karanasan ko?
Ngayon, nananatiling blangko si papel
Nakasulat palang itong si letrang “L”
Hayy ‘di pa naman tumutunog ‘tong si “bell”
Kaya gagamitin nalang muna si “cel”
At lumipas ang mahigit isang oras
Napansin ko, ako’y nagsayang ng oras!
Hayy nakoo! Bakit  dito  bilis mo oras?!
‘lam mo nang ayokong tumayo sa labas.
Nakoo ‘yan na si teacher [insert pangalan]!
Ay! Itago! Itago si “cel” bilisan!
Ibalik si papel! ‘tong lapis tasahan!
Para ‘di guilty mukha, boses lakasan!
Ay teka’ ba’t si teacher’  dito ang *****?
Parang umaapoy kanyang mga mata
Biglang kinabahan na parang ‘sang bata,
Hayy nakoo! Ako ata’y lagot nanaman!
Nahugot agad si “cel” sa pagalapit niya
At inilagay niya sa drawer ng mesa niya
Itong aking nararamdaman, ‘di kaya
Pawang nan’liliit’ sa labis na hiya.
Kaya kasama ulit si blangkong papel
Kasama narin ‘tong si tanging letra “L”
Ngunit ngayo’y ang lungkot’ wala na si “cel”
At saktong tumunog itong si lokong “bell”.