Unti-unti nang pinapalitan ng kadiliman ang langit na kanina'y kay liwa-liwanag pa.

Nakaupo ka sa aking tabi, tumitingala sa langit habang ang puso ko'y bumibilis ang pagtibok habang lumilipas ang mga sekundo. Kasabay ng pagpintig sa kalalim-laliman ng aking sarili, ay ang pagbaba ng mainit na araw na sumisikat sa atin at ginagawang mala-ginto ang iyong kutis; kapalit nito ang maluwalhati na buwan na kasing hugis ng iyong nakakaginhawa na mga mata kapag ika'y tumatawa. Ang sansinukob ay napakalaki at maraming mailalaman; at hindi ko papalapgpasin ang pagkakataon, kahit kailan, na ipaghambing ka roon. Maaaring napakaliit ng iyong katawan, ngunit ang puso **** pagkalaki-laki ay punong puno ng pagmamahal.

Ikaw. Ikaw ang aking sansinukob at ang pagmamahal ko ay para sa iyo lamang.

Kinuha mo ang aking kamay at hinalikan, ako'y iyong tinanong kung ano nga ba ang nasa isip ko; kaunti nalang ay hindi ko na mapipigilan ang sarili ko at isisigaw ko ang iyong pangalan ng paulit-ulit upang sagutin ng diretso.

Ang aking pagkahaling sayo'y katulad ng kalangitan; maaari mang magkaroon ng kadiliman ay babalik parin sa dating anyo na kay ningning. Ikaw ang nagsasabit ng buwan sa langit bawat gabi at ako naman ang tagawilig ng kumikinang na mga bituin sa iyo. Hindi tayo makukumpleto kung wala ang isa't isa, kaya ako'y humihiling bawat gabi na tayo'y hindi magwawalay sa isa't isa.

Ninanais ko na ang iyong puso ay habang-buhay na titibok para sa akin, dahil alam ko na ang akin ay titibok para lamang din sa iyo.

Maraming posibleng mangyari sa loob ng isang buwan
Agosto, ako'y sigurado na hindi sayo titibok ang puso
Ngunit pagsapit ng Setyembre, damdami'y biglang nagbago
Ngayon lang ba natanto na noong Hulyo pa napukaw ang damdamin?
Sa pag-iingat sa aking puso ay tuluyan na ngang nahulog
Bigla na lang natakot na sa'kin ay ika'y mawala
Kaya nama'y walang ‘sing tamis ang ating pag-iibigan pagdating ng Oktubre
Kahit nagtatalo ay mas nangibabaw ang pagmamahalan
Subalit lalo lang lumala at nagkalabuan noong Nobyembre
Ako'y nakapagsulat ng tula para sa'yo, mahal
‘Yon nga ba ang nagsalba sa ating dalawa?
Disyembre, alam kong pagod ka na
Gayunpaman ay pilit kong diniligan ang ating nalalantang pagsinta
Ngunit imbis na diligan ay aking binuhusan kaya naman ika'y nalunod
At nang ating salubungin ang bagong taon,
ako nga'y tuluyan **** binitawan
Hindi na sinuyo, wala ng paramdam

Masyadong mabilis ang mga pangyayari
‘Di malaman kung saan gusto bumalik—
noong Hunyo bago sa'yo'y nagkagusto
upang pigilan nang mas maaga ang nararamdaman
o Disyembre upang maitama ang aking pagkakamali
Hindi naman inaakala na ganito magtatapos
noong tayo'y magkalapit noong Abril
Hindi na ba tayo masasalba ng aking tula sa pangalawang pagkakataon?

Maraming posibleng mangyari sa loob ng isang linggo
Marahil ay iyong pinagpatuloy ang iyong paglakbay
Habang ako'y nanatili sa lugar kung sa'n ako'y iyong iniwan

Gusto kita, ilang ulit ko ng binigkas
ang mga salitang paulit ulit sa isipan ko
tuwing umaga sa pagdilat ng aking mga mata,
tuwing sasapit ang gabi kayakap ang unan habang iniisip ka

Pinipilit itali at ikulong itong pakiramdam
Na walang ulit ang pagsabog pero pahapyaw lang.
Dahan dahan lang sabi ng puso
pero pag hindi na ginamitan ng utak
ito’y bigla na lamang titibok ng walang humpay
at sa pagtibok nito kasabay ang pagbigkas ulit sayo - gusto kita. Sobra.

Ang dami kong tanong, araw araw ako nagtatanong,
nagiisip ng bakit, pano, ano?
Ano ba talagang tama ko sayo?
Pogi ka pero di naman ako mahilig sa pogi.
Pangit ba ko, anong mali sakin bakit hindi ko makuha
ang iyong pagibig?

Hindi ba may mga bagay naman na ayaw natin
nung una pero nagugustuhan din sa huli.
Ako kaya? Kelan yung oras na ako naman yung gustuhin mo.
Gusto ko na malaman, ibigay mo na sakin kasi nababaliw na ko.

Takot ang tanging bumubuhay sa isipa't pusong pagal
Saan man patungo, wala ng matanaw
Tila natapos na ang lahat
Tuluyan nang ginapos ng pasakit ng pag-asa
Saglit na iidlip
Hihintayin ang itim na usok
Mapayapang mundo’y matatanaw
Isipa’t pusong pagal muling titibok
Hangin ay yayakap
Halimuyak ng mga bulaklak dadampi
Tuluyan nang natulog ng mapayapa

May pangalan sa hangin na tila humahaplos,
Pangalan na gusto kong limutin tuwing sasapit ang hapon.
Sa bawat patak ng ulan,
Isang alaala ang siyang unti-unting nalilimutan.

Limot, sa mga sandaling ika'y nakasama,
Ay siyang unti-unting nalulumot.
Pero ang mga nalulumot na ito ay ayokong pakawalan,
Kaso nasasaktan ako, dahil ikaw mismo ang lumilisan.

Napakahirap na limutin ka,
Maalala ka lang, mata ko ay nagluluha.
Ako'y hinihila ng sakit,
Dahil bakit parang napakadali sa'yo na ito'y lagpasin?

Bakit hanggang ngayon nakabaon pa rin ang iyong magandang mukha?
Sa tuwing sisikat ang araw,
Ito'y nakapagpapakumbaba.

Kahit man ang oras ay magbago,
Ang pagmamahal ko sayo'y hindi maglalaho.
Na kahit man ika'y lumimot
Ang puso ko ay sayo lang titibok.