unang sampung buwan,
na siyang puno ng kahirapan,
pagkakaibigang hindi inaasahan,
na siyang bumuo sa aking karanasan.

mga pangambang hindi maibsan
ng pusong kinakabahan.
sa takot na siya’y pumalpak
sa kanyang mga pinangarap.

Nangarap ka ng buo,
ngayon mo pa ba isusuko?

sinubok man ang tatag ng loob,
nayanig man ang paninindigan,
pumalpak man at nasubsob,
patuloy paring nanaig ang katatagan.

Muntikan mang bumitaw,
Patuloy lang sa paninindigan,
Ilaban hanggang sa tuktok,
upang marating ang iyong rurok.

Higit na pakatatandaan na mananaig
ang pusong puno ng pananalig,
higit sa talinong maaaring madaig
ng pangarap na nagmumula sa dibdib.

Maligaw man ng paulit-ulit,
HIndi man nauubos ang sakit,
ngunit ang tagumpay ay iyo ring makakamit,
at paniguradong ito’y napakarikit.

Mga masasakit na salita,
Mga matang nangdidilat.
Minulat ako ng lugar na ito
Sa marahas na katotohanan.

Sa likod ng mga ngiti,
Mga tawanang nakakabingi,
Ay mga tao sinasaksak ka ng palihim.

Mga halimaw na nagkatawan tao,
Mga sungay na nagtago sa talinong may dugo.
Hahawaan ka hanggang ang dugo mo'y maging kulay asul.

Unti unti, dahan dahan
Ang puso mo'y didilim.
Ang boses mo'y tataas,
Ang mata mo'y manlilisik.

Nagising ka,
Humarap sa salamin
At isang halimaw ang iyong nakita.
Naging isa ka na sa kanila.