Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Marlo Cabrera Jul 2015
Jebs na jebs na ako.

Dumudungaw na siya na parang isang taong kagigising lang umaga,

gustong buksan ang mga bintana,

para lumanghap ng hanging bukang liwayway

Malapit na siyang lumabas,

unti uting tumitigas sa paglipas,

Ng bawat, segundo, menuto,

kung babae ako, dysmenorrhea na ito.


Pero sabi ng mga kaibigan ko,

wag ko daw pilitin ito,

baka naman daw kase

na imbis na ito ay tae,

mauwi lang sa utot.

At pinagmukha ko lang ang sarili kong  tanga.

Umasa, nasapag upo ko sa inidoro na lahat ng pagtiis ko, ang piling ko ay giginhawa.

Pero wala.

Para lang siyang damdamin ko, ang tagal kong kinimkim, ng taimtim sa pag-asang pag ito ay pinakawalan ko, na sasabihin mo na ikaw rin.

Na ang nararamdaman mo ay pareho din sa akin.

Lahat naman tayo dito nag huhugas ng pwet gamit ang tabo at tubig hindi ba?

Pwera nalang kung galing ka sa mataas na estado ng pamumuhay. Ikay gumagamet ng tissue paper o bidet.

Pero ako hinuhugasan ko ang puwet ko, kase ito ang turo saakin ng nanay ko.

Pero.

Bago ko natutunan ito, ang nanay ko ang nag hugas ng pwet ko.

Para saatin, wala namang espesyal dito,

Pero ngayon ko lang napagtanto, na ang pag hugas ng puwet ko ng nanay ko, ay puno ng pagmamal.

Sino ba naman ang gustong mag hugas ng labas ng butas kung saan lumalabas ang pinagtunawan pagkain.

Kaya kung sasabihin **** hindi ka mahal ng nanay mo, tignan mo lang ang sarili na nakatalikod sa salamin. At sariwain ang mga alala ng mga sandaling hindi mo kayang linisin.

Pero bago iyon, kung sa tingin mo na ang tula na ito, ay hugot lang, nag kakamali ka... Well actually, medjo lang.

Puwera biro.

Kung tutuusin, di' malayo ang pinag kaiba natin sa Jebs.
Kung iisipin, ang mga ginagawa natin araw araw ay mas masahol pa sa jebs.

Kung ipipinta ko ang isang imahe, makikita mo na ang jebs ay nakapahid ang tae sa buong kasuluksulukan, at kasingitsingitan ng katawan natin.

Pero may Isang tao na gusto padin yumakap at humalik sa pisngi natin.

Sino siya?

Siya ay ang Pagibig.

Araw araw lang siyang nagihintay, na ikay' lumapit sa kanya, magpalinis.
Ang gamit niya, na pang hugas ay mga kamay at dugo, dugo na ang tanging nakakapag linis ng katawan at ng kaluluwa mo.

Mula ulo hangang hangang sa talampakan ng iyong mga paa.

At sa kabila ng lahat gusto niya pa din tawagin mo siyang Ama.

At sa imbis na pangdidiri ang kaniyan nadarama,
Pag mamahal ang kaniya sayo ay pinadama.

Siya ay pinako sa mga kamay na ginagamit sa pag linis saiyo. Sa mga dumi na mas madumi pa sa jebs.

Ang iyong mga kasalanan.

Siya ay isinakripesiyo para ay ikay manatiling malinis, at iligtas ka sa lugar kung saan umaapaw ang jebs. At dalhin kung saan ang kalsada ay gawa sa ginto, at makasama ka magpakaylanman.
May seem really stupid at the beginning, but it gets better. I promise.
Tagalog translation:
Hindi pa nga nagsisimula, tatapusin na agad?
Kesyo daw baka ibang trabaho ang aapplyan ko na hindi daw tugma sa kursong kinuha ko
Puna ng nanay kong talak ng talak na parang pinaglihi ang bungaga sa pwet ng manok
Hindi pa nga nakapagpasa ng application letter at resume negatibo agad ang nasasabi at naiisip
Ika nga nila pride does not pay your bills.
Importante ba talaga yun? Na pride ang pinapairal at hindi na lamang lunukin ang pride
Kaya hindi umaasenso ang bansa eh dahil sa negatibong pananaw ng mga tao sa lipunan
Na imbes tulungan kutyain pa lalo
Ano bang pinpupunto mo? Ano ba ang ikinakagalit mo?
Na matulad ako sa ibang tao na sapat na ang isang kahig, isang tuka
Gusto ko naman mamuhay sa mundong ito na hindi sapat ang kakarampot lang
Ngunit ibahin mo ako sa iba, ayaw kong umasa sa salitang survival of the fittest
Gusto kong maniwala sa salitang comfort of the fittest
Ayaw ko nang ma experience ulit yung ulam na toyo, suka at mantika na ihahalo sa kanin pangtawid gutom lamang
Ayaw ko nang gawing ulam ang sabaw ng noodles na abot hanggang leeg na walang kalasa-lasa para makakain lamang kaming lahat
Ayaw ko na nung mga panahon na minsan lang ako makaranas kumain sa fastfood restaurants
Ngayon hindi na tuwing birthday o kahit anong okasyon makakakain kami, kundi kung kailan may extra sa pera ko
Hindi kahihiyan ang makakamatay sa atin kundi uhaw at gutom lamang
Mamamatay nang nakadilat ang mata mo
Kahit alam **** may oportunidad na dumadaan sa mga panahong lumilipas
Mas pinili **** tumunganga na lamang sa hangin nang walang laman ang sikmura
Imbes na magsipag para may maipakain sa pamilya kahihiyan ang inuuna
Tandaan mo, wala kang laban sa sikmura **** kumakalam at dila **** uhaw
Kung hindi ka magtyaga at maghanapbuhay.

English translation:
You haven’t even started, yet they’re already shutting you down?

They say you might apply for a job that doesn’t match the degree you took. My mom, always nagging like she was born with a rooster's mouth, keeps voicing her concerns. I haven’t even submitted an application letter or a resume, and negativity is already in the air.

They say, pride doesn’t pay the bills. But is that really important? Is pride really the issue here? Should I just swallow my pride?

This is why the country doesn’t progress—because of the negative outlook of people in society. Instead of lifting each other up, they choose to mock and tear others down.

So what is the real point here? What exactly are they angry about? Do they want me to end up like others who live paycheck to paycheck, barely scraping by?

I just want to live in this world with more than the bare minimum. But unlike others, I refuse to rely on the saying "survival of the fittest." Instead, I want to believe in "comfort of the fittest."

I never want to experience another meal where soy sauce, vinegar, and oil mixed with rice are our only options just to get through the day. I never want to rely on watered-down instant noodles that stretch to feed everyone but have no real flavor.

I never want to go back to the days when dining at a fast-food restaurant was a rare treat, reserved only for birthdays or special occasions. Now, it’s no longer just a once-a-year thing—it happens whenever I have extra money.

Shame is not what will **** us—it’s thirst and hunger. You’ll die with your eyes wide open, knowing opportunities pass you by. And yet, instead of reaching for them, you choose to sit idly, stomach empty. Rather than working hard to provide for your family, you let shame control you.

Remember this—you stand no chance against a growling stomach and a thirsty tongue if you don’t hustle and work for a living.

— The End —