Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
J Apr 2016
Ilang tao na ang dumaan,
Ilang problema na ang pinasan,
Ngunit walang sumalo nung ako’y nahulog,
Duguan ang aking mga tuhod.

Umiyak sa sulok,
Mga panahong ako’y nagmukmok,
Walang nakapansin sa mga matang malungkot,
Dahil sa mga ngiting tinatago ang takot.

Marahil lahat ng tao ay ganoon,
Para maiwasan ang lungkot sa ibang bagay nakatuon.
Pero hindi ba dapat alam mo na?
Hindi na dapat sabihin o tanungin pa.

Ang ngiti ay isang maskara,
Na may pusong onti-onti nang nagsasara,
Pagod na magbigay saya,
Sa taong akala niya pinahahalagahan siya.

Ngunit sa oras na onti nalang ang butas,
Sa pintong may posibilidad na hindi na maaaring bumukas,
Dumating ang isang taong hindi inaasahan,
Inayos ang dating malungkot at magulong tahanan.

Salamat sa iyo,
**Salamat kaibigan ko.
Thank you for everything
Donward Bughaw Apr 2019
Inyong sinabi,
"ang nagugutom ay pakainin
at ang nauuhaw ay painumin."
Subalit, nang mga kamay
at paa'y mapako
sa dambanang
pinasan mula pa sa malayo,
sinabi ****, "nauuhaw ako"
Ngunit, walang nagkusang
bigyan ka ng tubig.
Marami sa atin ang hindi marunong tumanaw ng utang ng loob. Sa panahon na si Kristo'y nabubuhay pa lamang, daan daa't libo libong tao ang kanyang pinakain at silang lahat ay nangabusog. Isa sa kanyang mga pangaral ay ang "nagugutom ay pakainin at ang nauuhaw ay painumin." Ngunit, nang siya'y ipako na sa krus, at sinabing "nauuhaw ako" wala man lang kahit isang naglakas loob na bigyan siya ng tubig. Sa tunay na buhay, totoong may nag-exist na Hesus. Sila'y walang iba kundi ang ating mga kaibigang laging naririyan sa oras ng ating pangangailangan. Pero, naitanong mo ba sa iyong sarili kung isa ka ngang tunay na kaibigan? Dinamayan mo ba siya sa mga oras na siya na ang nagigipit?

— The End —