Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
112522

Sabihin Sa'kin ang tangan **** pangamba,
Mga alinlangan o maging pagdurusa.
At sa bawat patak ng luhang walang salita’y
Ako mismo ang marahang hahagkan Sayo —

Lalapit nang kusa’t aagapay
Kahit ako mismo ang naghihingalo.
Ihipan man ng Sandali
Ang apoy **** patay-sindi
Ay hindi magmamaliw ang pagtingin ko’t pagkabighani.

At walang ibang nanaisin
Kundi masilip ang Iyong mga ngiti —
Mga ngiti **** simula’t sapul ay nakakakiliti.
Lulan ng iyong mapupungay na mga mata
Ay ligaya sa puso Kong
Tanging ikaw ang pagsinta.

Kaya maging sa pagbilad mo sa araw ay kumikinang ka—
Nag-uumapaw ang kagandahang hindi masakit sa mata.
Sa bawat pitik ay umiindak Ka
Musika ng kahapon ay nasasapawan na
Ngunit ang sining Sayong mukha’y
Namumutawi pa rin sa pagningning.

Ikaw ata ay Bituin
At maging sa umaga’y kumikislap pa rin.
Ligaya ang makapiling Ka
Lalo pa’t ako ang napiling maging Katipan.
Ngunit sa pagkumpas nang paulit-ulit
Ng kamay ng orasan,
Paminsan ay ayaw ko nang lisanin
Ang larawan ng nakaraan.

Unti-unti akong namumulat
Buhat sa pananaginip ng gising.
Pira-pirasong alaala’y
Kusa na namang nababahiran ng dilim —
Dilim sa paningin,
Dilim na walang katapusan ang mithiin.
JOJO C PINCA Nov 2017
wala sa sementeryo
ang misteryo,
hindi namamahay
sa lumang bahay
ang mga multo.
nand'yan lang sila
sa loob ng puso't isip mo.
mga kalansay ng buhay
mo'ng walang say-say,
naaalala mo pa ba
ang puting babae (white lady)
na lumulutang sa kama
habang hinuhubaran mo?
naririnig mo ba ang iyak
ng mga anak mo
na naging tiyanak
matapos mo silang ikalat.
hindi nabubuhay ang patay
pero may mga ala-alang
kailanman hindi namamatay,
susundan ka nila
na parang zombing naglalakad.
walang multo pero
kailangan mo ng indulto
sa dami ng buhay
na iyong nainsulto.
walang multo
pero may aswang
ikaw ang aswang
marami kang inaswang
animal ka.
Jun Lit Mar 2021
Naampat na ang dugô,
patay na ang mga bayanì
Pipi’t ampaw nakatayo
ang katahimikang naghahari
Tulog ang diyos, Impô,
mga aswang nakangiti
Matatapos na ang “Aba po!”
lasing pa rin ang kudyapi

Kahit matapang ang kape
Di mahulasan ang kapre.

Ginayumang mamamayan
Tila bulag, tanga’t mangmang

Kapag may nagugulantang
Lalayas na rin, ‘kita’y iniiwan.

Ito
ang alamat
ng taumbayang niloloko
at patuloy na nagpapaloko;
ng bayang pinagsamantalahan,
ng bayang pinabayaan.
14th poem in my series "Kapeng Barako" - Kapeng Barako is brewed coffee in Lipa, Batangas, Philippines, often of the 'liberica" variety and roasted traditionally in large metal vats.
No Name Mar 2019
Kahit mahirap ang buhay
lumaban ka
dahil araw araw may bagong pag-asa
lumaban ka kahit tagilid ka
tanggapin ang sakit
wag kang kukurap
wag kang pumikit
kasi ang hamon ng buhay
ay hindi para sa mga patay
at buhay kapa pre
laban lng
kahit puno ng pasa
kahit ang pagkain ay wala ng lasa
kahit pa lahat ng pinto ay naka sara
tumayo ka kung ikaw ay na dapa
sipain lahat ng mga lata
hanggang dumating ka sa iyung
patutunguhan
patuloy lng sa pag laban
hanggang nanalo kana sa laban.
Patay na an binhi nga akon gin tanom
Na uga an mga gudti nga dahon
Waray na sumaringsing an luyat nga sanga
Mamara na hin duro an tinatamnan nga tuna.

Waray na ka salbar han abono ngan tubig
Nadunot na an lawas nga inuuhaw ha dilig
Waray na paglaom nga bumuklad an biyuos
Nailiw an tuna nga ha iya mga gamut nakagapos

Waray na ak umutro tikang hadto
Gin sunog ko na gihapon an iba nga liso
Ngan pati an tanaman nga minangnuan
Naglarab dida ha butnga han kasirakan.

Bangin dire gud la ak maaram mag tanom
Bangin an gin hatag nga pag tagad kulang gihapon
Sinipat ko nala an adlaw, ngan ha langit humangad
Samtang an hinulid nga binhi, nag dudugo ha akon palad.

🌱
English translation:

The seed I planted is now dead,  
The small leaves have withered away.  
The crooked branch no longer bears fruit,  
The soil where it was planted is now barren.

No fertilizer or water could save it,  
Its body has decayed, thirsty for the drought.  
There is no hope for it to bloom,  
The land is lost, tied down by its weeds.

I can no longer harvest from it,  
I have burned some seeds as well,  
And even the garden I once cared for  
Is now consumed by the middle of destruction.

Maybe I simply don't know how to plant,  
Maybe the care I gave was still not enough.  
I only looked at the day, and gazed at the sky,  
While the withered seed bled  
In my palm.

01.27.25
aL Jan 2019
Kasing gulo ng nangingig na kamay
Ang desperadong utak na matamlay

Sa madilim at malaking kwarto
Walang laman, kahit na nga anino

Walang kulay sa madilim na sulok ng bahay
Nabubuhay sa hinga ngunit mistulang walang saysay

Kung minsan mas manhid pa sa patay
Ang katawang malamig na nakalatay

— The End —