Isang taon na mula
Noong una kitang makita...

Noong pinili ka ng aking
Paningin kahit na sa
Totoo lang, marami kayong
Naka-itim na pantaas.

Noong naisip kong
Handa na, pwede na ulit
Akong mabaliw sa saya
Diba, parang tanga lang?

Noong naisip kong
May gaganda pa pala sa
Paborito kong pelikula.
Hay, ang mga matang iyan.

Pero, mayroon akong mga nalimutan.

Sana nakita ko rin
Sa araw na iyon lahat
Ng di ko pa makita o
Mga iniwasang makita.

Sana nakita kong
Di na naman ako mag-iingat
Tapos saka mahuhulog
Nang tuluyan.

Sana naisip kong
May mga damdaming
Marinig man, ay hindi
Nabibigyang kasagutan.

Sana tinanggap ko agad
Na maaaring ang mga
Kaibigang tulad ko,
Kaibigan lang talaga.

Wala namang kahit
Isang dahilan noong
Magustuhan kita. Kaso naman,
Andami palang rason
Para mas mahalin ka.

Kaya ayun, isang taon na.
Isang taon na palang
Pangarap kita.

Some people are
the poets
who fall in love
with every shadow
on the wall
and every flicker
of a tiny
burning
flare

Some people are
the poets
who drink coffee
dark as pitch
and they press
their candied lips
against the
armor of a pen
who translates
tales

And some people are
the sparks
the light against
the ocean
the little bit of air
that blows the flame
into existence
when I blow it
out again
because I always
blow it out again
and need
the gesture
of
your soul
to light the
fire that
raves in
me.

alam ko na ang dulo nito
mananalo ka
dahil magpaparaya ako

ipinapatalo ko na ang lahat
pati ang sarili ko