Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
 
012922

Everywhere is a trap
Rages of fire against me,
Taunting me and haunting me,
Everywhere I go,
Enemies surround me.

I look up at the Sky
For it’s the only place I can hide.
I look up with my heart out,
With this heavy feeling, I surrender.

Invisible in my eyes
And yet I continue to believe
And I won’t stop believing
That my God will rescue me.

My soul may be devoured for now
But I will be set free
Their bows they will let go,
Their arrows will not touch me.

The threats they speak against us
Are made known to my Master
I will never back down
Because my God is with me.
011222


Oh, wonderful Counselor
My soul cries for help
And You hear my plea
You answer my desperate call.

My enemies will flee and tremble
For You are with me.
You are my shield, my rock
You are my foundation
And my only hope.

You store my tears
And when I’m tired,
You give me rest
So I can sleep.

Oh Lord, You deserve the glory
My enemies will become my friends
And the favor shall bless all of us.

My heart is ready to forgive
And is willing to change
Wherever direction You lead me to.

I’ve witnessed a transformation
From day to day,
You hold me in Your arms
And I am not simply comforted,
But I am also secure.

Oh for long sleepless nights,
I can now rest and have peace
Because my God is my shelter
My stronghold and strong tower.
Kung kaya lang nating saluhin ang bawat hinagpis,
Ang bawat sentimong
Tinutunaw ng humahagulgol na kalangitan.
At kung kaya lang natin syang sabayan
Sa mga gabing tinutukso na sya ng antok,
Tinutuklaw papalayo sa nais nyang direksyon.

Ngunit hindi sya magpapaubaya’t
Mananatili syang gising
Na parang naghihintay ng panibagong panimula —
Ng bagong punlang ihahasik at ihahabilin sa kanya
Ng tinuturing nyang “mahiwaga.”

At balang araw ay darating ang kanyang gantimpala,
Pagkat walang ibang naging saksi
Sa bawat butil na isinisilang
Na sya mismo ang nakikiramay.

At sa bawat burol
Ay nauubusan na rin sya ng dahilan
Sa kanyang pagtatago at pakikipaghabulan.
Pagkat sya na rin mismo ang nagiging libingan
Ngunit sya’y tatahan at maghahanap ng tahanan.

Patuloy ang kanyang panlilimos,
Patuloy ang kanyang pagkauhaw,
Ngunit patuloy din syang umaahon —
Yayakapin ang sarili’t tatahan.
Lilisanin ko ang sarili
Madatnan lamang ang espasyo
Kung saan tayo’y magtatagpo’t magtatapat —
Magtatapat ng ating mga pangakong
Kailanma’y hindi nanaising mapako.

Ang bawat hakbang
Ay magsisilbing aking pagpupunla
Hindi lamang ng aking wagas na pag-ibig
At dalisay na pananampalatang
Kakayanin natin ang mga susunod pang dekada,
Mga dekadang sabay na mamumuti
Ang ating mga buhok
At sabay na malalagas
Patungo kung saan man tayo nagmula.

Wala akong ibang nais na masilayan
Kundi ang mga mata **** sining sa aking paningin.
Ang ngiti **** sana’y manatiling
Matatamis na alaalang
Ikaw at ikaw pa rin ang aking pipiliin.

At sa mga oras na ang mga pahina na ng kalendaryo
Ang kusang magpatangay sa hangi’y
Nanaisin ko pa ring manatili
Sa mga akap **** pinili kong maging kanlungan
At ang magiging sigaw ng aking puso’t damdami’y
Papuri sa Unang Umibig sa atin
Bago pa man mag-krus ang ating mga landas.
111921

May mga gabing kukuha tayo ng pluma’t
Kakatha ng mga himig sa ating isipang
Itinuturing nating mga bala’t sandata
Laban sa mga nanghihimasok na mga ideolohiyang
Kumikitil sa ating nag-aalab na mga pangarap.

At may mga gabing
Isusulsi pa rin natin nang magdamagan
Ang mga alaalang pinunit ng kasaysayan.
At siguro nga’y wala na rin tayong
Ibang kuwentong maiaambag pa.
Marahil ang lahat ay maging tuldok
Bilang panimula’t pangwakas.

Kusa ang ating pagtiklop
Bagama’t manhid na tayo
Sa malamig na pag-ihip at pagsipol
Ng bumubugang panahon.

At maghahagilap pa rin tayo ng dahilan
Sa bawat puwang, sa bawat patlang
Na bumabalandra sa ating harapan
Sa bawat pagkabit sa araw
Na parang mga parol pagsapit ng kapaskuhan.

At siguro nga’y magugulat tayo
Sa paparating na sorpresa
Na hindi na tadhana ang may akda.
Na baka bukas o sa makalawa’y
Ibang lenggwahe na ang ating binibigkas
At ang ating mga kasuota’y
Mapupuno ng mga palamuting
Pinili at tunay ngang may basbas.
110621

Noong bata pa ako'y
Saba-sabay kaming mag-uunahan
Sa pagsalubong kay Inay.
Yayakap at magmamano sa kanya,
Sabay uupo ang nauna sa laylayan ng kanyang palda
Habang syang namamahinga sa lumang upuang
Yari pa sa Narra.

Ni minsa'y hindi ko naisip
Na ang pagkalong ni Inay
Ay may katumbas pala sa aking paglaki.
Marahil bata pa nga talaga kami noon,
At wala kaming ibang inatupag
Kundi ang pag-aaral at paglalaro.

Ilang taon na ang lumipas
At malapit na rin ang araw
Na ako mismo'y lalayag sa sarili kong bangka.
At hindi na ito laru-laro lamang,
Pagkat sa bawat pasyang aking susuungin
Ay iba na ang aking kasama.

Sabi nya nga sa akin,
Handa na syang akayin ako.
Hindi lamang sa kanyang mga bisig
Pero maging mga responsibilidad
Na itatangan ng panahon at tadhana sa kanya.

Ganito pala ang pag-ibig,
Kung saan handa tayong humakbang nang humakbang pa.
Hindi tayo maaaring huminto dahil tayo'y pagod na.
At alam ko, sa tamang panaho'y
Handa na naming kalungin ang isa't isa.
You take the glory from this —
From every beatific happiness of heaven,
As the Sun leaves her nest from above
Stretching her breath towards the evolving darkness.

And despite the delay of time,
While the mindful wind spells her madness
As if she’s blowing an occasional candlestick;
The tree did not surrender her promise at all.

And that is to keep everyone so, so still…
And she’s like a mother who’s afraid to lose her child,
Who tries to protect her precious one at all costs,
Who tries to save a life more than hers.

You take the glory from this —
The formation of every rock
That falls exactly to their perfect places,
As Your voice sprouts hymns of creations
Of every beautiful kind…
Oh, in Your eyes, these are all beautiful.

And whenever we lose our grip,
Whenever we surrender our pure selves
Into the deepest ocean to let ourselves die,
You command Grace to come to rescue us.

And take hold of us,
To contain and consume us in a vessel
Where only You can truly feel the longing of our hearts.
And then put a new spirit in us…
And breathe a new fire on us —
A new breed of hope anchored to Your core.

So even an ember can call the soldiers of the heaven
To rally against our raging darkest thoughts
To break the walls that we continue to allow to get higher
As we also try to take the rest of the steps of our pursuit…
And yet failed ourselves by doing things on our own.

You take the glory from this —
From the gigantic waves welcoming us
Even before our feet kissed the sparkling sands.
The coarse-textured the salted waters
Making us the only remainder
Of this beautiful equation of our own stories,
Of sailing beyond the hidden horizons
And riding the tides as we spread our wings in motion.

And even before our arms collide and bid goodbye
To the sun who brought us home
And call it peace when we’re in Your sweetest embrace,
We remain in awe of You —
For everything speaks about You
And defines Your grandeur
In the middle of the night and day.

And as we continue to ponder the days,
We can’t deny the fact
That You’ll still be and will always be
The most beautiful
And the most precious among them all.
Next page