Inagaw ko ang silya kay Itay, Nagdabog at nagkalansingan ang hain Niya; Nilisan Siya kahit may habilin pa. Nagmamadali ako, ayokong mahuli. Pero ang oras, Siya pala ang Eksperto.
Nadapa, nasugatan -- Umiyak ako sa sobrang sakit. Di bale nang pagalitan ako ni Itay, Gusto ko lang talagang makauwi.
Kaya't bumalik ako, Hindi ko napigilang mas umiyak pa Nang yayain Niya ako sa Hapag-kainan. "Kain na, anak." Parang walang nagbago.
Alam ko, bawal ang "Tayo" Kaya umupo ako sa silyang alok Niya. Saka na ako tatayo, Ayoko na kasing mauna. Bahala na si Itay.