When my soul thirsts for subtle beauty, a treasured 'poem of plenty' I drink in solitude, quintessence of all, to my palate, it tastes; ineffable majesty of the cosmos in my cup!
സൌന്ദര്യപാനം, ആത്മദാഹശമനം
ഉദാത്ത സൌന്ദര്യാനുഭൂതി കൊതിച്ചെന്മനം ദാഹിക്കവേ, ഏകനായ്, പ്രിയതരമാമൊരു "ബഹുസ്വരകവിത"പാനംചെയ് വേന് എന് രസനയിലതു സകല സൌന്ദര്യച്ചാറായ് മാധുരിപ്പൂ; വാക്കിതിലടങ്ങാ പ്രപഞ്ച ഗാംഭീര്യമെന് മധുപാത്രത്തില് ! (Malayalam language version)
A " poem of plenty" could be prescribed as the panacea for all the ills of human soul