Write me as a poem—
in verses of lovely rhymes,
enveloped with fancy words,
and metaphors divine.

I would love to rip hearts apart
and tell the story of a sacred connection—
but after such great feelings of butterflies,
these two, lost communication.

Write me as a poem,
And I’ll write you as one too,
For in this world of chaos and hatred,
We’ve crossed our paths and found the calm—
the home where our love grew.

You’re the loveliest sunset I’ve watched—
My bittersweet goodbye,
Taking a piece of my mended heart,
To a place cannot be seen by my eye.

Write me as a poem—
I want to be a timeless art,
And I'll write you as a song
Forever stuck in my recovering heart.

04•15•21
7:36 PM

— Crissy Morsel

With trembling knees and soft-pleading voice,
She spoke to every child she dearly loves,
But no one did listen nor tried to hear
Those agonies she unfortunately had.
And for decades that passed,
She never did really feel so well;
And through the years that follow,
She lived her existence on the fire of hell.
But no one cared, to her dismay—
they even abused her kindness,
that’s why when her temper’s got so full,
she let them suffer in the darkness.

But we’re all naïve and dumb enough,
Don’t even care about her situation,
Wanna know who she is?
Our very own mother nature—
We need to stop what we’re doing,
And try to listen to her voice,
Every modernized thing we have now,
Contributes to her suffering and slow obliteration!

We need to hear her soft-toned voice,
Pleading for some help,
Maybe in the near future,
She’ll taste once again,
the taste of heaven’s state.

When love arrived at my home,
I saw you in front of my door.
Your eyes that speaks with beauty and grace;
Those humors and laugh and smiles on your face—
When love arrived,
I've seen galaxies of personalities,
And learned the ways of crossing those boundaries,
But when love arrived at your home,
You saw her at your doorstep instead,
And spoke to her eyes with beauty and grace,
And made her laugh
through those humors
to see smiles on her face;
You've seen the galaxies of her personality,
You made a way to cross that boundary;
And when love stayed on your vicinity,
You knew that you've found her.
You didn't even saw me at her back,
Standing at another door,
In front of yours.
Love mistakenly knocked at mine—
And we opened at the same time;
And as you steal my never ending stares—
Someone else have stolen yours.

"And the memories bring back,
Memories bring back you..."
You.
Somebody I used to know—
Someone I always remember,
Though now, we're just a mere stranger
with memories to cherish and to hold,
Left with broken hearts,
Alone in the cold—
Yes.
We are stranger with memories,
Taking up two different roads,
Travelling a distance away—
Lightening our burdens and loads;
But I do wish, that may our paths cross again,
When I'm already healed and done with this pain.

Love will always be the best thing
left in hearts of many,
For people will never forget to love
Though been broken lots of times already;
Love will always be the best thing left
in the vicinity of someone's soul;
A masterpiece to keep—
To keep your broken self whole.

Love
doesn't always mean
it's mutual —
For sometimes,
Love
is someone's happiness
over someone's pain—
Choosing to let go,
to move on,
with those scars
and memories
we gained.

Sunsets and Sunrise might be the best things to see,
But your smiles will always be the most beautiful for me—
An irreplaceable and rare picture of love;
Caused by the girl,
I think,
given to you,
by God above.

Happy to see you smile and laugh and joyful,
Even though I'm not the reason,
I'm sending my best wishes and Good lucks,
For you;
My forever favorite person.

Hoping that your longing nights
turns out to be the best of all;
Receiving the news—
she's ready take the fall!
Committed:
and won't ever break your heart;
I hope that you find true happiness,
On the next adventure you'll unlock!

May love be good and love be kind;
For both of you, may love be blind—
Understanding, undemanding,
for perfection that you cannot find,
Be happy my love—
I'm happy for you.

Sinungaling ang mga manunulat.
Mapanlinlang ang kanilang mga akda—
Pinaniniwalang maayos lang ang lahat
at walang dapat na ipag-alala,
Nagpapanggap
na tanggap na nila,
Ang mapait na sinapit
ng ugnayan niyong dalawa—
Nagpapanggap
na tanggap na nila,
Dahil magaling silang magpaikot
ng mga salita,
At bihisan ng ibang kahulugan
ang kanilang mga tugma;
Mapanlinlang ang mga manunulat,
Paniniwalain ka nilang tanggap na nila ang lahat,
Na ayos lang kahit hindi sila ang piliin
basta't masaya ka—
Wag kang maniniwala sa kanila!
Sinungaling sila!
Mapagpanggap
ang kanilang mga panulat;
Masaya kahit nasa piling ka ng iba?
Sino ba namang matutuwa
'pag ang bagay na pinapangarap mo
ay hawak ng iba?
Hindi gano'n kabilis magpalaya
ng mga bagay na hindi pa nagiging sa'yo,
Pano mo bibitawan kung hindi pa naman dumarampi sa mga palad mo?
Kaya maniwala ka.
Sinungaling sila.
Hindi nila tanggap na hawak ka ng iba.
Hindi sila mabilis magpalaya.
At wala silang balak na palayain ang pag-ibig.
Kahit nagkakasiya sila sa mga simpleng titig—
Mga patagong ngiti at kilig
Sa t'wing nariyan ka.
Oo! Sinungaling sila.
Pagkat sa likod ng mabulaklak
na isinusulat nilang mga salita,
Nakatago ang pusong humihiling,
"Sana ako nalang siya".

Gusto kitang isayaw ng mabagal.
Gusto kitang isayaw.
Gusto kita.
Gus—
Gusto kong ibaling ang pagtingin ko sa iba,
Pero bakit kahit na pilitin kong okupahin ang malaking parte
ng oras para kalimutan ka,
Hindi ko mapanindigan?
Bakit patuloy ka pa ring bumabalik at nangungulit sa isipan;
Kung alam mo namang madalas akong umaaasang baka sakali,
May maganda tayong patutunguhan?
Paano ko magagawang makalayo sa lungkot,
Kung simpleng alaala mo,hindi ko magawang malimot?
Dumarating ka sa oras ng katahimikan—
Dumadalaw sa mga panahon ng pag-iisa,
Dinadamayan ang sakit ng luhaan kong mata;
Bumabalik-balik at sumisilip-silip,
para iparamdam ang presensiya ng pag-ibig na kailanma'y hindi masusuklian~
Gusto kitang isayaw ng mabagal,
Sa saliw ng paborito kong musika,
Sa tugtog na gigising sa'kin, magpapa-alala:
•Pagmamay-ari ka ng iba,
Gusto kitang isayaw ng mabagal—
Hanggang sa hindi matapos na tugtugin;
Hanggang sa magawa ko ng pilitin,
ang tadhana~
Na ibigay ka nalang sa akin,
Gusto kita ng isayaw ng mabagal.
Gusto kitang isayaw.
Gusto kita.
Gus—
Tama na.
Husto na.
Gustuhin ko man na mapasa'kin ka,
Wala akong magagawa.
Kaya sige.
Tatanawin nalang kita.
Hihiling na sana minsan, maisayaw kita—
Sa saliw ng paborito kong musika;
Sa tugtog na patuloy sa'king magpapa-alala,
Kaibigan lang dapat kita
At pagmamay-ari ka ng  iba.
Gusto kitang isayaw ng mabagal.
Gusto kitang isayaw.
Gusto kita.
Hindi magbabago kahit nakatadhana ka sa iba.

I love your smell,your smiles ,your laugh;
Your eyes that speaks of sincerity,
Another variation of God's artful craft,
Lovely creature of simplicity.

I love the way you play with notes,
As your fingers dance across those keys,
You bring music to its finest beat;
Charmingly played in heartfelt ways.

You work for success and dreams,
While others spend time for love and affection;
You motivate such youngsters like me
To prioritize first our education.

You never failed to show us our value,
Giving each of us pieces of advice,
Rendering some kind of brotherly love,
Something that couldn't be given price.

And as I slowly unlocks your character,
My heart slowly falls again,
But I know it's impossible to have you;
For I'm just a sibling in faith—
nothing more, nothing less;
A friend to accompany, in happiness and pain!

What if I was embraced by sickness:
Giving me a warm,tight hug;
Would someone care to stay beside me,
Be the pill for my bug—
Be my forever maintenance drug?
I bet none.

What if Satan sends his angelic demons
and invite me undertneath this earth;
Would someone hold my hand so tight,
As I slowly grasp for air to breathe?
Would tears flow from their eyes like flood,
As I take that invitation;
Would someone shed an ocean of tears,
As I journey to my destination?
I bet none.

What if "death" knocks on my door,
And I opened it enthusiastically;
Would someone quickly slip his feet on the floor,
And swiftly lock the door for me?
Would someone care to be mad for my hospitality;
And care to give some reasons behind, a marvel of clarity?
I bet none.

What if life knocks me down;
Dressing me up like a princess,
Would someone look at that beauty
As a sign of my weakness?
Would someone come to my casket and feel so sorry;
Would someone's eyes be so sad,
with flowing tears be blurry?
I bet none.

What if I marry an adverse illness,
Taking me six feet below the land;
Would someone come to the doors of my new home,
Send me flowers and wish to still hold my hand?
Would someone be jealous of death:
For I have chosen it than to have myself live and breathe?
Would someone care to miss me when I'm gone;
If someone would, who's that gonna be?
I bet none.

6:30 pm.
I'm not expecting you to come, but you did
And that presence of yours never failed to make me bleed
Those mesmerizing eyes;so beautiful and deep,
Still never failed to make my heart regret and weep.
And then I heared your voice upon my head,
singing those songs I used to love,
Playing sweet lovely melodies repeatedly,
Bringing my fantasies up above.
I reminisce those days of our endless conversation
Which quite feels like I got all your attention
And I remember how it makes me feel so stupid
To believe that everything was all because of Cupid..
I recalled how I used to cry at night silently
Begging to God "Please save his heart for me",
And I promise Him to hold and take care of it; Forever,
But He didn't even gave us the chance to be together..
I deplore the time I let myself fall for you again,
And engage my own self in an endless pain,
I regret those times I let my tears fell like rain
for someone who din't even knew my value,
Someone who won't ever dare to answer my "I Love You!"..
And here comes the clock, striking quarter to seven,
waking up my mind lost in the space of about two kilometers
So I bid goodbye to those lonely thoughts of yours
As I free them up around the church parameters.
Yeah! it's 6:45 in the evening when I lost my love for you,
When I throw away those memories of hopeless love that's true ---
It's six forty-five when I set my feelings free
Hoping that it'll come back one day,
When you too, has the same thing for me.
It's six forty- five when our glances met,
And nothing creeps on me
Just regrets --- for those unfulfilled dreams and fantasy,
It's six forty - five when I let go of my love so true..
It's six forty-five and I lost the love I once had for you..

If love is a disease,
I wouldn't mind getting infected
If that would be the only way
for us to be connected
I won't mind having those butterflies
wriggling inside my belly,
with those sudden thoughts of yours
that's driving me crazy;
I won't regret being in such condition
If that would mean your full undivided attention..
I would like to remain uncured and sick forever,
If that would all result in You and I together.

If love is a disease,
And you are the carrier,
I'll do everything to catch you;
I'll fight the barriers!
I would Love to be uncured and sick with that disease,
Coz' I know in your arms,I'll find happiness atleast.

If LOVE is a Disease
and losing you is the remedy;
I'd better be ill with it, INFINITELY..!

I fell inlove at seven-thirty,
In the middle of the preaching,
On my church uniform,
At an unexpected moment,
In the midst of storm.
When I took a glance
Of your smile so pretty,
I told myself:
"I fell in love at seven-thirty".

I fell in love at seven-thirty,
Yes dear! You should believe me
The moment that you entered the door,
My heart skipped a beat,
Wanna do a ten mile run
With an exceptional leap
Had my eye turned into a camera
With an auto-focus lens,
Zooming in your face:
Making everything feel tense.

I fell in love at seven-thirty;
And memories started flashing through my brain
Together with it are the joys,sadness and pain
Of having you standing afar from me
But on those spectacular eyes--
I can still clearly see..
The beauty..
Of the galaxy..
And I fell for you at seven thirty.

And yes!
It may sound stupid to love you again
But I can't stop my feelings pouring like rain
Yes! For the second time, I fell for you;
With hopes that at this moment,
You'll fall for me too..
Coz' I fell for you at seven-thirty;
And for the second time
I hope I could make you mine...

"I fell in love at seven-thirty".
When i took a glance
Of your smile so pretty,
In the midst of storm.
At an unexpected moment,
On my church uniform,
In the middle of the preaching..
Yes! I admit..I fell for you at seven-thirty..

Nananahimik sa isang tabi
Hindi mapakali
Itinatanong sa sarili
Anong nangyari sa atin nitong huli
Bakit tila nagbago ang lahat?
Matamis **** pakikitungo noon,bakit biglang umalat?
Yung damdamin na dati'y nag-aalab,
Nagliliyab,
Biglang lumamig—
Mas malamig pa sa yelo
Na tila ibinuhos mo sa aking ulo
Kaya nga nagising ako—
Nagising ako sa katotohanang wala nga palang "TAYO"
Ang mayroon lang ay ang "IKAW AT AKO"
At ang pagkakaibigan na tanging maibibigay mo.
Tanggap ko naman yun.
Pero mahal,wag mo naman sana akong paglaruan,
Okay lang naman sakin yung mga kulita't biruan
Pero kung feelings na ang labanan,
Bro, ibang usapan na yan!
Alam Kong Hindi mo alam,
Kase hindi ka nagtatanong
Yung mga pakunwaring concern mo?
Hindi nakakatulong!
Nasasaktan lang ako.
Nasasaktan lang ako sa tuwing pinaparamdam mo ng ilang sandali
Pinaparamdam na mahalaga ako—kahit alam ko namang Hindi!l
Nasasaktan lang ako sa tuwing naaalala kong pampalipas-oras mo lang ako
Dahil wala kang magawa o offline na yung bagong ka-chat mo!
Nasasaktan lang ako sa tuwing nagtatanong ka "pano kung gusto kita?"
At susundan mo bigla ng mga katagang"oy,joke lang yun ah!"
Nasasaktan lang ako sa tuwing pinaparamdam **** nagseselos ka sa iba
Kahit alam ko sa sarili kong hindi naman talaga!
Kase hindi naman talaga!
Nasasaktan lang ako sa bawat pagpuna mo ng suot ko, ng ayos ko,ng itsura ko
O Kung bakit hindi maganda ang isang tulad ko!
Kase pinaparamdam mo saking Hindi ko siya kayang pantayan
Hindi ko siya mahihigitan!
Teka mahal—pinanganak ako para maging ako't Hindi para gayahin ang iba!
Pinanganak ako para sumaya,
Hindi para pakialaman ng tulad **** bida-bida!
Nasasaktan ako— sa tuwing binabanggit **** totoo ang lahat—
Na Hindi ka lang nagpapanggap,
Na Hindi ka nagkukunwaring may pakialam
Na Hindi ko lang batid,na Hindi ko lang alam,na hindi ko lang ramdam—
Na Totoo yung lahat ng pinapakita mo—
Na hindi ka nagbabalat kayo..
Pero naguguluhan ako,nalilito
Isip ko'y nagtatalo
Bakit ganito?
Mahal! Ano nga ba tayo??
Sagutin mo ako!
Ano bang meron sa mga biglaang pagpaparamdam mo?
Pagkatapos ay mawawala't iiwan ang mga tanong sa isip ko
Nakakatanga!
Pinaglalaruan mo na naman ako diba?
Mahal,please lang! Ayoko na!
Pagod na akong masaktan! Please maaawa ka!
Durog na durog na ang puso ko
Ilang beses ko pa ba kailangang mahulog nang walang sumasalo?
Ilang beses ka pa ba magbibigay ng motibo na baka gusto mo rin ako?
Ilang beses mo pang paaasahin ang puso ko?
Mahal, pagod na ako.
Pagod na akong masabihan ng "MARTYR ",ng  "TANGA",
Kaya please lang,tama na!
Palayain mo na ako sa bitag na kinahulugan ko
Palayain mo na ako Sa bitag na nasa mga palad mo—
Palayain mo na ako mula sa bitag ng mapagkunwaring pag-ibig mo!

Sinabi ko noon,di na ako magsusulat pa
Ngunit iba pala ang nagagawa ng lungkot at pag-iisa
Kaya heto ako ngayon,muling nagda-drama
Ginigising ang plumang natulog sa mahabang panahon
At bumubuong muli ng tula—na sayo lang nakatuon,
Sinungaling ako—
Tanda ko pa nang aking sabihin
Di na kita gusto't nagbago na ang damdamin
Pero ang Totoo,Hindi ko lang maaamin
Ayokong aminin!
Na hanggang ngayon? Walang iba't ikaw pa rin.
Oo,Sinungaling ako—
Kahit ipagsigawan pa sa buong mundo
Sinu—
Sinungaling ako?
Ang tangi ko lang namang ginawa'y itago ang pag-ibig ko,
Ilihim ang pag tingin sayo
Dahil alam kong mali at wala pa sa panahon
Pero,ang gusto ko lang naman ay ang iyong atensiyon
Magkano ba ang isang sulyap? ang isang tingin?
Ituro mo naman sakin kung san ko yan pwedeng bilhin,
Kahit gaano yan kamahal susubukan kong bumili
Gusto ko kasing masilayan muli ang iyong mga ngiti
Hindi ko na kasi magawang mahuli pa ang iyong kiliti—
Lagi tayong nag-aaway
Magbabati ng saglit at sa isang kumpas lang ng kamay
Hayun at tila may pader na bumaba at humarang
Sa pagitan nating dalawa,
Hindi ko namalayan na sa tabi ko, wala ka na pala!
Masakit isipin na ang bilis **** bumitaw,
Pero wala naman akong magagawa pagkat ikaw ang umayaw
Hindi ko lubos maisip kung bakit ang lumilitaw
Ako ang masama?
Kahit na sa ating dalawa ikaw ang nagpabaya?
Minahal kita ng higit sa kaibigan—alam mo yan!
Pero kung wala talagang pag-asa
Handa na akong palayain ka,
Kahit wala naman talagang TAYO
KAHIT HINDI KO ALAM ANG ATING ESTADO
Palalayain kita.
Palalayain kita para ako naman ang sumaya.

Isang taon ang muling lumipas,
Di ko na namamalayan ang pagtakbo ng oras,
Mahal,bagong taon na!
Nais ko lamang itanong—may pag-asa na kaya?
Ilang taon na rin akong nag-aantay ng sagot
Yung puso mo,ilang taon ko nang inaabot—
Ngunit hanggang ngayon,nanatiling mailap
Kelan ba babalik sa dati ang lahat?
Isa lang naman ang hiling ng pusong nalulumbay
Makasama kita habang buhay!
Tanda ko pa kung gaano tayo noon kalapit sa isa't-isa
Pero nagbago ang lahat ng mahulog ako sayo sinta,
Hindi ko sinasadyang mahalin ka—
Yan ang tangi kong nasambit
Ngunit di mo pinakinggan kahit na aking ipinilit,
Lumayo ka't iniwan akong nag-iisa
Sa gitna ng kawalan,iniwan **** nagdurusa
Kelan ka babalik?Hindi ko na kaya!
Pagkat sa bawat araw na magdaraan
Lumalalim ang pag-ibig na nararamdaman
Kahit na aking pigilan—
Mahal,Hindi ko matiis na wala ka!
Kahit na ba nasanay na sa pag-iisa
Ikaw pa rin ang hanap sa tuwina..

Isang taon akong nagtago ng nararamdaman
Ngunit tila habang buhay ang epekto ng iyong nalaman!
Ang nais ko lang naman,makapiling ka
Kahit na alam kong may mahal kang iba—
Oo,ako na yung Tng!
Masisisi mo ba ako?
Masama bang mahalin ang isang tulad mo?
Siguro nga tayo yung matatawag na "pinagtagpo ngunit di itinadhana"
Kaya siguro din,dapat na akong magpalaya,
Alam kong sa iba ka nakatadahana
Nagkamali lang si kupido sa pag-asinta ng kanyang pana
Kaya mahal, ang tanging hiling ko bago tuluyang umalis,
Maari bang ibalik yung "dating tayo"?
Bilang " magkaibigan!"— ano ano na namang iniisip mo!
Susubukan kong pigilan ang pusong makulit
At patawad mahal,sana'y di ka na galit... :)

To my special someone who gives me inspiration
I never thought that we'll reach this destination
I think we're not a perfect match but it took us this long
Those moments that we've shared — makes our bond even strong.

And as the days passes by, for you, I started to fall
I became in love — but not yet ready to risk it all
I thank God for giving me this kind of chance
Chance to be with you and be the owner of your stare and glance.

Yes I admit it! I tried to stop this feeling
But I realized, you're the best part of my daily living
I tried to hide, I tried to ignore
But why so hard? Can't take this no more!

We were friends— o yes what a word!
Buts that's what we are—and I ask for the assistance of the Lord
Others may misinterprete 'coz they're not informed
But I know nothing could break the friendship that we've formed.

Years will pass and time will run,
So let's enjoy this life, just ha e some fun
I hope you'll never leave me—coz it's still a long run
We know our limits— everything's under the sun!

Hahabi ng mga bagong tugma para sa bagong libro
Sa mga bagong pahina nito,may pag-ibig na kayang mabubuo?
O mga kasawian na naman ang tanging  isusulat ko?
Kalungkutan na naman ba ang uubos sa tinta ng aking pluma?
O sa malinis nitong papel,may pag-ibig nang magmamarka?
Maisulat ko kaya ang kuwentong inaasam
At sa matayog **** isipan,magawa ko itong ipaalam?
Posible kayang mapansin mo ang iaalay kong regalo
Kahit na ba di mo pa alam ang pangalan ko?
Wala naman kasi akong balak na magpakilala sa iyo!
Kahit madalas man tayong magkatagpo—
Magkakasya nalang sa mga nakaw na tingin
Sa mga simpleng sulyap na ginagawa ng palihim
Patuloy akong magmamasid mula sa malayo—
Malayo sa iyong tabi,
Pagtatagpi-tagpiin ang mga tugmang kapares ng iyong ngiti
Hindi ako lalapit at patuloy lang na magkukubli,
Pagkat alam kong kapag ika'y nakaramdam—
Wala akong magagawa kundi humulmang muli ng paalam.

Elementarya ako nang pinangarap kong maging manunulat,
Kaya't nagsikap ako at natutong magsulat
Ikatlong taon ko sa hayskul nang isulat ko ang kuwento nating dalawa
Kuwentong pinangarap ko pang maipa-imprenta
Kaya't pinaghusayan ko ang paglikha at pagdetalye
'Straight to the point' at walang mga pasakalye
Maraming natuwa sa bawat tulang alay ko sayo,
Pero sa lahat ng yun? Kritisismo at pangungutya ang isinusukli mo
Ngunit hindi ko inintindi iyon at patuloy akong sumulat,
Baka sakali.. isang araw,malay ko? mata mo'y mamulat
Mamulat sa pag-ibig na ibinibigay ko,
Baka isang araw,makita mo rin yung halaga ng mga regalo ko,
Baka isang araw, masuklian mo rin yung pagmamahal kong buo
Baka kasi wala ka lamang barya,
At nahahanap ng panukli kaya ka abala,
Kaya naghintay ako ng ilang taon,nagpakatanga..
Pero mukhang di na yata ako masusuklian pa
Kaya naisip kong makuntento sa kung anong meron tayong dalawa
Pagkakaibigan.
Pero di ko maiwasang masaktan
Sa tuwing magkukuwento ka o nagtatanong tungkol sa kanya,
Hinahayaan ko na lang at least nakakausap kita!
Kahit na yung paksa natin madalas,tungkol lang sa musika
Ayos lang! Basta nakakausap kita.
Kahit nagmumukha na akong tanga
Okay pa rin! Basta nakakausap kita.
Ngunit nakakapagod din maging tanga
Kaya mahal, ako'y magpapaalam na.

Sa paglapat nitong panulat sa aking kwaderno
Ay isusulat ko na ang huling bahagi ng ating kuwento,
Tutuldukan ko na ang mga huling pangungusap
At puputulin na ang mga ilusyon ko't pangarap
Dahil kung hindi'y lalo lang akong mahihirapan
Lalo lang akong masasaktan.
Makapal na ang libro,paubos na ang mga pahina
Nakakaumay ang kuwento na pinuno ng mga luha
Panahon na sinta ko upang mag umpisa akong muli,
Hindi ko na hihintayin ang hinihingi kong sukli
Pagkat panahon na rin upang sumaya akong muli.

Salamat sa lahat ng alaala
At pasensya na sa mga abala
Mahal ito na ang huli kong regalo
- Hindi ko na ibabalot pa
Pagkat alam kong wala ka rin namang pagpapahalaga
At sa huling pagkakataon,gusto kong malaman mo,
Na may isang AKO na minsang nagmahal sayo.
Ito na ang huling pahina ng ating libro
At sa pagsara ko dito,kasabay ang paglisan ko sa mundong ginagalawan mo.

Value.
Madalas lesson sa math at related sa piso
Pero minsan pwede rin naman nating  iugnay sa tao
Parang ako.
Matagal - tagal ko na ring hinahanap
yung halaga ko sa mundo
Ipinanganak ba ako para maging sino at ano?
Sa paglaki ko, dun ko natuklasan
Na ang halaga ng tao nakabatay sa sitwasyon
Yun bang kapag kailangan ka lang nila
Saka ibibigay yung hinihingi **** atensyon.
Yun bang kapag MAHALAGA KA LANG saka ka kukulitin
Yung kapag kailangan lang ng tulong mo saka nila hihingin
Kaya madalas tuloy napapaisip ako
Ni minsan kaya naging mahalaga ako?
O nagkaroon man lang kaya ng halaga
ang isang tulad ko
Dyan sa puso mo?
Alam kong wala ako sa lugar para itanong ang mga  bagay to
Kase una sa lahat, magkaibigan lang naman tayo
Pero pagod na akong itago yung nararamdaman ko
Pagod na akong Magsinungaling
At magsabi ng di naman totoo
pagod na akong lokohin ng paulit-ulit yung sarili ko
Pagod na pagod na ako.
Kaya sa mga sandaling ito
Sasabihin ko na ang lahat
Lahat ng nasa puso ko
At sana kahit saglit
pakinggan mo naman ako.
Sana lahat ng sasabihin ko
Tumatak dyan sa isip mo
At maging mahalaga
Yun bang paulit-ulit **** maaalala
Parang lyrics ng paborito **** kanta
Na maingat **** tinandaan at kinabisa
Para lang wag **** makalimutan
O makaligtaan.
Sana ganun din ako, maging mahalaga
Kahit  ilang minuto, ilang segundo
Ilang oras
Kahit saglit lang,
gusto kong maging mahalaga
Katulad nung paborito **** sapatos at damit
Na kahit luma na iniingatan **** pilit
Kase nga mahalaga
at ayaw **** mawala
Gusto kong maging Importante
Pero parang malabo at imposible naman yung mangyari
Kase kahit magkaroon man ako ng halaga
Yung puso mo naman, hawak na ng iba
Kaya heto ako,nilalabas ang nadarama
Sa pamamagitan ng mga tula
At sisiguraduhin Kong Hindi ito ang magiging una at huli Kong katha
Na tungkol sayo
Dahil habang nabubuhay ako
Lahat ng tula at akda na gagasin ko,
Exclusive lang para sayo.

Tournament.
Diyan unang nagtagpo ang ating mga landas,
Ilang taon pabalik noon, at medyo matagal na rin ang lumipas
Oo, aaminin ko agad kitang natipuhan
At nabighani ako sa taglay **** kagandahan
Kaya nga pinangarap kong ika'y maging akin
At umasa akong pareho tayo ng damdamin
Pero Mali pala ako ng akala
Mali ako ng hinala
Pagkat minsan,isang araw
Sa condo ng iyong kaibigan ako'y pinadalaw
At nagulat ako sa aking nadatnan
"Set-up" pala yun! Ba't di ko naramdaman?
Simula nun di na kita kinausap
Kaya nga tila natupad Ang munti Kong pangarap
Nang minsan mo akong yayaing magtanghalian
Na siyang naging simula ng ating pag-iibigan.
Pag-iibigang Perpekto at makulay,
Hinahanap ng marami—isang pag-ibig na tunay
Pero sa isang pagkakamali ay biglang nawala
Sa mundong ito'y naglaho na tila isang bula
Oo! Kasalanan ko ang lahat !
Dahil sa iyo mahal ay hindi ako naging tapat
Patawad.
Yan Ang tangi Kong nasambit noon sayo
At salamat sa Diyos dahil tinanggap mo pa ako
Kaya't pinilit Kong maayos Ang nasira nating relasyon
Dahil Ang lokohin ka ay di ko naman intensiyon
Mahal kita! Dalhin man ako sa ibang daymensiyon
Pero di ko inaasahan— bigla kang nagbago,
Mas naging mahigpit Ang iyong pakikitungo
Umabot tayo sa puntong tila ako'y nasasakal
—puso mo'y nagdududa sa aking pagmamahal
Pakiramdam ko,  ako'y nakakadena
Pagkat Bawal Ang lahat, para akong nasa selda
Isang preso ng pag - ibig, kamay mo Ang nagsilbing rehas
Lumipas Ang isang taon— ganoon pa rin Ang dinaranas
Ako'y nag -isip-isip at ninais magpahinga
Kaya't ako'y umalis sa kanlungan mo sinta!
Hinanap Ang sarili sa kalayaan Kong natamo
Ngunit kinalaunan, akin ding napagtanto
Hindi ko kayang mabuhay kung wala ka
Malungkot ang buhay at ayokong mag-isa
Lumipas Ang araw,babalikan ka na sana
Ngunit sadyang mapaglaro Ang tadhana
Pagkat sa aking muling pagbabalik, meron ka nang iba!
Nanlumo ako at mundo'y bumagsak
Puso ko'y nadurog at nahulog sa lusak!
Sa mata Kong may hinagpis, luha ay dumanak—
Mahal! Paano na Ang bawat nating balak?
Itatapon mo lang ba iyong sa gitna ng kawalan?
At hahayaan mo akong mawala sa dagat ng kalungkutan?
Alam Kong kasalanan ko na naman ito!
Pero di ba't kagagawan mo rin 'to?
Mahal bakit ako lang Ang nagdurusa?
Bakit tila ika'y walang pakialam at hanggang ngayon ay nagsasaya?
Ganito mo lang ba tatapusin Ang ating kuwento?
O baka isa lang itong bangungot sa pagtulog ko?
Mahal pakiusap, gisingin mo ako!
Sige! Magbibilang ako!
Isa,Dalawa,Tatlo!
Teka— kulang pa yata Ang  numero,
Magbibilang ako ulit para sa iyo
Isa,Dalawa,Tatlo!
Bakit wala ka pa rin?
At sa piling niya'y nariyan ka pa din?
Mahal Hindi na ba talaga natin 'to aayusin?
Itatapon nalang Ang lahat ng pinagsamahan natin?
Pero sige! Dahil mahal kita,
Pagbibigyan ko ang nais mo sinta!
Alam Kong sa puso mo'y may iba nang nagpapasaya
At may iba nang nagpapangiti sa maganda **** mata
Kaya sige! Hahayaan kita sa kanya
Alam kong sa kanya ka sasaya
Sa kanya ka liligaya.
Pero—mahal, iyo sanang tandaan
Oras na ika'y masaktan,
Nandito lang ako para sa iyo,
Kahit na Hindi ako yung pinili ng puso mo,
Ang bisig ko'y naghihintay na maging kanlungan mo.

Tagu - taguan, maliwanag ang buwan
Pagbilang Kong Tatlo, wala na akong nararamdaman!
Isa—
ito na Ang huling patak ng aking mga luha
At pangako di na ako muli pang magpapakita
Pagkat mahal, ika'y akin nang pinapalaya
Alam ko naman kasing napaglaruan lang tayo ng tadhana,
Minsan kasi, naglaro si kupido ng kanyang pana
At sumakto Ang araw na yun sa una nating pagkikita
Tinamaan ako,tinamaan ka rin yata?—
Mahal Ang alam ko lang kasi noon, mahal natin Ang isa't isa
At makulay Ang mundo!
Mundong binuo nating dalawa.
Bihira man Ang relasyong katulad ng sa atin,
Pero gagawin ko ang lahat wag ka lang mawala sa akin
Marami mang problema Ang ating pinagdaanan,
At sa kuwento natin marami man tayong nakalaban—
Parang senaryo sa pelikula,
maraming naki-eksena
Pero love story natin 'to at tayo Ang mga bida
Kaya't sa bandang huli,kamay mo pa rin Ang aking hawak
Masaya pa tayo't sabay na humahalakhak
Hanggang sa...
Dalawa—
Dumating siya sa buhay mo
At sa isang iglap,naitsapuwera ako!
Nalunod man ang puso sa selos
Ngunit pilit ko iyong iginapos
Pagkat relasyon nati'y gusto Ko pang maayos
At wag 'tong maputol, wag 'tong matapos.
Pero nakakapagod maghabol sa taong mabilis tumakbo,
Nagmimistula lang akong isang mumunting aso
Naghihintay kung kailan mapapansin
Naghihitay kung Kailan mamahalin
Kaya napilitan akong isuko ka,
Napilitan akong bitiwan ka
Kase una sa lahat—alam Kong sa kanya ka sasaya
Siya na Ang makakapagbigay sa iyo ng ligaya
Ng kilig,Ng mga ngiti at tawa—
Mga Bagay na bihira ko nang mamasdan
At Alam Kong sa kanya mo nalang mararamdaman
Kaya Tatlo—
Paalam.
Salitang di ko sana gustong bitiwan
Pero sadyang kinakailangan
Hindi ko man gusto na ika'y iwanan
Ngunit marahil,ito na Ang ating hangganan.
Pagod na ako mahal sana'y maintindihan
Dahil kung ipipilit ko pa'y pareho lang tayong masasaktan
Mahal kita tandaan mo yan.
Kaya Dito ko na tatapusin Ang ating kuwento,aking sinta
Ang libro ng pag-ibig nati'y akin nang isasara
Masakit man Ang ating naging pagtatapos
Siguradong sa puso ng magbabasa,ito ay tatagos
Tapos na akong magbilang ng numero
At gaya ng ipinangako ko—
Pagsapit ko ng Tatlo,
Ibibigay na kita sa kanya ng buo
Paalam.

Seasons come and go, it constantly changes
Like changing a notebook that's running out of pages
Modernization comes and wipe off traditional ways
But does it really help us ?
- That's the big question now a days

Long time ago, we're all living in simplicity
Everything's enough, and there's no scarcity
We're contented with God's gift together with our family
But those travellers came and changed our mindset
Our culture experienced a very big offset
And up to now- we can still see the disparity
-For our country once became a kind of charity
Adopting every detail of other's culture
And had almost forgotten our own
Theirs had grown in stature
While ours was rarely sown.

Tis' one of the sad thing to imagine
But it's like just some of us are concerned
Our culture is experiencing famine
We need to feed it! - that's what I learned.

Come to think of it my fellow Filipinos
Culture is part of each and everyone of us
So let's continue to enrich it and learn more values
For in this modern world that constantly changes, it's the only thing that'll last.

Thank you for creating HATE in My Heart
I owe you a lot since the very start
And for creating DEMONS inside my head
They're planning to **** me every time I go to bed

Thanks for raising me like a robot
I appreciated much of your effort
Thank you for loving me so tenderly
- you built an electric fence just for my security
I've been so happy for these past years
'Coz you've let me down and sat in tears

You put chains called "fear" in my body
And gave me a room called "prison"
I thank you for making me feel so unworthy
And that I'm just a **** in this competition

Thanks for disregarding my feelings
You teach me how to be mysterious
I learned not to tell others my secrets
And to take life so serious

So I'm sorry for being not perfect and enough
I don't know what to do just to make you smile or laugh
I know I've been so stupid my entire life
That's why sometimes I just wanna end it with a knife
But I remember you taught me how to be strong
And to endure things even if it take so long
I still have to prove I'm something to be proud of - someday!
And I can be that girl that you want me- I'll find a way.

Thank you for Everything
And I'm Sorry for being just Nothing.

All my life, I listen and follow their orders
Not breaking rules nor stepping out the borders
I did my best to give them what they want
But that "BEST" seems just like a useless chant

They never knew what I really feel
Never knew if I'm just pretending or it's real
I  feel alone all throughout  this journey
It's because no one cares--- no one cares about me

I always feel that I'm a big failure
I always feel that I'm a big mistake
Like a severe disease with no cure
And no one cares--- that's the sad thing I can't take

That's why I learned to do things on my own
And kept my reasons to them still unknown
I spend my time mostly in solitude
And no one cares about that attitude

There were times that I think of suicide
But still I have that little voice inside me  called hope
And I know,myself that I can still hide
Those problems and pains and I can still cope.

Even though no one cares for me
I'll continue living in this hell
Coz I know God will be there for me
And will help me come out of my shell

I deserve a better treatment from you
I deserve to be loved and be respected too
We're all the same, we're all equal
Whether you're a Girl, boy,lesbian or bisexual.

Yes! I'm short, dark and not that pretty
I've got a chest that seems so empty
God gave me the voice that's so tiny
But that's not a reason for you to be a bully!

You and I, we all have flaws
Each one of us has their unique identity
I'm pretty sure there's no such laws
Forbidding a "different one"  in community

Let me tell you what I'm doing at night:
I silently cry and silently hopes for justice
That someday, i won't experience again, that kind of prejudice,
And hoping that this is just a bad dream of mine
And I'll wake up in the morning like everything was fine.

For years that passed, I lived with that stupid Hope
For years that passed, still, I managed to cope
Living alone in my own dreamland
A world of fantasy- the place where I can only stand

She knows all of my fears
She knows when I'm in tears
She knows all of my burdens
My problems, to her------ never been hidden

"It's just a notebook with beautiful cover"
Others will always tell
But for me she's a friendly reminder
That I'm not alone in this  hell

Yes! She can't speak and give advice
But she will never tell me those kind of lies
She may not be able to comfort me in times of grief
But having her know what I feel is such a big relief

I'd always loved to be her solid companion
A loyal friend in all kinds of situation
A friend that will be by my side forever
And will leave my side- she'll do that- never!

I always see, I always hear
The falling drops of her rain-like tears
Shouting so loud with tremendous fear
But no one seems to hear her agony
No seems to see her eyes full of anxiety,
Her Depressed mind, Depressed soul and her depressed body
No one knows because she used to pretend
No one knows because she always lend
A helping hand together with her smile
That Makes my world stop in just a while.
But as I look in her deep brown eyes,
I see her most sacred secret:
She's living in a world as cold as Ice
But with her smiles, everything looks perfect.

I adore her for being too strong
In hiding those pains with her smiles for so long
I adore her for being there for everybody
Even though she's tired of all those craps
She still manage to be that "Somebody"
And do all of those crazy stuffs

It hurts a lot when I see her that way
'Coz I know that she's getting worse each day
The monster inside her is slowly getting stronger
Eating her heart:Filling it with anger-----
Anger to this world that she's living in
Anger to every one and every little thing
Anger that will End her life In just one night!
Anger that will end her painful life!
---- But still, she's fighting that growing monster inside
And like all the years that passed,
Behind her Pretentious smiles is the place where she used to hide.

Nagsimula ang lahat sa simpleng pag uusap
Hanggang sa dumating yung puntong lagi na kitang hinahanap
Kasa-kasama ka na sa bawat kong pinapangarap
Ikaw ang nagbibigay lugod sa  kalooban Kong naghihirap
Kaya akala ko noon ikaw na ang sagot sa pusong sugatan
Ngunit ginamot mo lang din pala ito ng panandalian
At sa pag alis mo, mas malalim pa ang sugat na iyong iniwan
At ngayon Hindi ko na alam kung sino pang lalapitan
Magagamot pa ba ang sugat na iyong idinulot?
Sa nabasag Kong puso mayroon pa kayang pupulot?
Magawa ko pa kayang kalimutan ang lahat ng sakit
O mananatili na lang sa puso ko ang lahat ng inggit?
Ayoko na.
Ayoko nang mabuhay sa mundong binago mo
Ayoko nang mabuhay sa mundong kinalalagyan ko
Ayoko nang mabuhay pa sa mga pag-asang walang patutunguhan
At Sa mga pantasya't pangakong sinusubukan ko nang kalimutan
Ayoko na.
Hindi na maghihilom ang sugat na idinulot mo
Kahit ilang band aid pa ang ilagay dito
O kahit Ilang taon man ang lumipas
Sakit ay hindi kukupas
Sugat dito sa puso'y mananatiling isang marka.
Na lagi saking magpapaalala
"Nagmahal ako at Nagpakatanga
Para sa pag-ibig na walang pinatunguhang maganda."

Sa wakas! Nariyan na ang matagal Kong hinintay
Sa mahabang panahon, mailalabas ko na ang tinatago Kong lumbay
Dumating na ang bagay na aking pinaghandaan
At yun ay ang pagbuhos ng maganda at malakas na ulan
Oo Alam Kong ****** kung pakikinggan
Pero epektibong pampagaan ng bigat kong nararamdaman
Nakatutuwa kasing pagmasdan ang nag uunahang patak nito sa lupa
Animo'y naghaharuta't naghahabulang mga bata
Maganda rin ditong isabay ang pagpatak ng mga luha
Pagkat sa ilalim nito, walang makakakita
Masayang pakinggan ang musikang gawa ng ulan
Na nagbibigay sa puso ko ng konting kapayapaan.
Ng konting katahimikan.
Ngunit sa paglisan ng bagay na minsang nagbigay sayo ng saya,
Kaakibat din ang epektong sadyang nakapangangamba
Pagkat sa pagtatapos ng ulan ay may baha
Sa pag alis ng mahal mo nama'y mayroong mga luha
Kung paanong sa bagyo ang bahay ay nasisira
At sa paghampas ng hangin, ang mga puno'y nagwawala
Ganoon din ang puso mo, ngunit wala kang magawa
Pagkat siya ang bumitaw sa higpit ng iyong kapit
Siya ang umayaw sa pilit **** paglapit
Siya ang sumuko sa pagmamahal ng tapat
Samantalang ikaw handa pa ring patawarin ang lahat.
Katangahan.
Yan ang pinairal mo sa matagal na panahon
Yan pa rin ba hanggang ngayon?
Imulat mo ang iyong mata
Sa pagpapanggap nila,huwag kang padadala.

Madilim ang paligid at umiiyak ang langit
Ibinuhos ko sa tahimik na paghikbi
ang lahat ng kinikimkim na galit
Sa lahat ng humusga at sa aki'y lumait
At sa mga lalong nagpabigat ng bitbit kong pasakit,
Hinayaan kong bumaha ng luha sa munti kong silid
Habang minamasdan ang mga larawan ng nakaraan
Doon sa isang gilid,
Hinayaan kong kumawala
Ang nagpupumiglas na mga luha
Na itinago ko ng panahong napakahaba
Sa loob ng kulungang ako mismo ang gumawa
Kulungang ako mismo ang lumikha.
Tapos na ang panahon ng pagpapanggap
Panahon na upang harapin ko ang reyalidad.


Patila na ang ulan at paubos na ang luha
At sisiguraduhin kong sa pagpatak ng mga huling butil nito lupa,
Ay uusbong ang bagong simula
Uusbong ang bagong "ako"
Sa aking pagtahan ay kasabay ang pagbabago
Sa pagtila ng ulan,muling sisilay ang magandang araw
Na magbibigay ng kulay sa mundo kong kay panglaw
Sa aking pagtahan haharapin ko ang aking kinatatakutan
Sa aking pagtahan haharap akong mas palaban
Sa aking pagtahan muli akong ngingiti
Sa aking pagtahan,kakalagin ko ang tali,
Taling pumipigil sa aking aking paglago
Sa aking pagtahan ay uusbong ang isang bagong "ako"
Sa aking pagtahan,hindi na ako muli pang magpapatalo
Tandaan mo yan: Itaga mo pa sa bato!

Mahirap makipagsabayan sa mga bihasang makata
Animo'y kabisado ang bawat tugma ng bawat letra
Batikan sa pagbuo ng ibat't ibang klase ng akda
Nagkukuwentong mahusay ang bawat gawang tula
Mahirap makipagsabayan sa katulad nilang mga batikan
Lalo na para sa mga katulad ko na isang baguhan
Bakit ba ako magsusulat kung wala namang magbabasa?
Bakit pa ako magsusulat kung wala namang magpapahalaga?
Ano bang pakinabang ang makukuha ko sa pagsusulat?
Meron nga ba? O baka nag-aaksaya lang ako ng panulat?
Kaya nga siguro dapat ko nang iwanan
Ang mundong minsang nagbigay sa akin ng kasiyahan
Kailangan kong tanggapin na kahit kailan,di ako magiging katulad nila
Mahusay bumigkas at sumulat ng tula
Kabisado ang lahat ng tugma at tayutay
Na sa akda nila'y maaaring ilagay
Napakahusay!
Walang katulad.
Kapag nabasa mo'y mawawala ka sa reyalidad
Siguro nga mananatili na lamang akong nangangarap
Pagkat di ko maabot ang tulad nilang  sing taas ng ulap
Kaya paalam.
Salitang di ko sana gustong bitawan pero hinihingi ng pagkakataon,
Para makatakas ako kahit paano sa malungkot ko na sitwasyon
Alam kong sa pagdating ng panahon
Matatagpuan kong muli ang aking inspirasyon
Magsusulat akong muli,pero hindi pa ngayon.

Hoy ikaw ! Oo ikaw!
Ikaw na walang alam,
Ikaw na walang pakiramdam
Makinig ka! May sasabihin ako
Sana pakinggan mo kasi minsan lang 'to
Minsan lang ako gagawa ng isang tula,
na alay sa isang tulad mo.

Magsisimula ako sa umpisa
Sa mga panahong wala pa akong gaanong nadarama
Noong unang beses kitang nakilala
At unang beses ko ring nakita,
Kung paano ngumiti ang iyong mga mata
At kung paano ito kumislap
tulad ng mga tala Sa umaga
Idagdag mo pa yung magandang kurba ng iyong mga labi
At matamis **** mga ngiti
Na kay sarap pagmasdan
Na kay sarap titigan
Nung mga oras na yun,
Parang ayaw na kitang tigilan
Pero hindi. Saglit lang.
Ano to?
Uulit na naman ako sa isang siklo ng katangahan?
Hindi! Ayoko nang masaktan.
Ayoko nang masaktan ng paulit ulit
Pagod na kong makaranas ng sakit
At syempre,matitinding inggit
Kaya pinili kong itigil ang lahat
At pigilan ang nararamdaman
Nagtagumpay ako nung una
Pero kinalaunan?
nagpatuloy pa rin ang baliw kong puso
Kaya nga kapag nakikita ka na, puso'y napapalukso
Hinihiling na sana tumigil ang oras,
Para nanjan ka lang.
Pagkat ikaw lang ang tanging  lunas
Sa puso kong matinding lungkot ang dinaranas
Hinilhiling na sana wag ka nang lumisan pa
Dito ka lang sa harap ko.
Yun bang tititigan hanggang kelan ko gusto?
Pagmamasdan ang bawat paglabas nung dimples mo
Hihintaying kahit minsan,mapatingin ka rina pwesto ko
At kahit saglit, mapansin mo ako.
At alam mo ba?
Nagkaroon din ako ng dahilan sa pagpasok ng maaga
Hiahabol ko kasi yung pagkakataong makasabay kita sa pila
Syempre para ako yung unang makakita sayo
Sa ganung paraan feel ko nakalamang ako
Alam kong hindi pwede at walang pag - asa
Kaya sige. Hahayaan na kita sa kanila
Tahimik na lang kitang pagmamasdan mula sa malayo
At papanoorin ang magandang mga ngiti mo.
Sana dumating yung araw na hindi lang laging ikaw yung aking nakikita
Mula sa malayong lugar na pinagtatanawan ko sayo.
Alam kong matatapos din ang pantasyang ito.
Sana lang dumating agad yung panahon na yun.

Kaba.
Yan yung nararamdaman ko noon
Sa tuwing nakikita ko siya.
Pero bakit ngayon, parang may kakaiba?
Sa lahat halos ng aking ginagawa,
Kinakabahan ako.
Bakit ganito?
Isip ko'y nalilito
Hindi ko na alam kung ano yung gagawin
Masyado na rin akong naging malungkutin
Ilang araw na rin  akong ganito,
Parang laging nakikipagkarera yung puso ko
Hindi ko alam kung ano yung hinahabol nya
Pero minsan ako, naghahabol ng hininga
Gusto kong iiyak na lang ang lahat
Pero ang luha ko'y ayaw nang pumatak
Tila ba naging tigang na lupa
Sa gitna ng tag ulan
Naubos na ang aking mga luha
At naipon ang nararamdaman
Naghahanap ng sagot sa lahat ng tanong sa isip
At luminaw ang lahat,
mas malinaw pa sa aking panaginip.
Pero ayokong aminin
Ayokong tanggapin
Pero alam kong kailangan
Gagawan ko ito ng paraan.
Ayokong masira lahat ng aking pinaghirapan.
Kakayanin ko'to
Sarili'y kailangan ko lang pagtiwalaan.

Minsan naisip kong huminto
Naisip ko na ring sumuko
Pakiramdam ko kasi kakaiba na ako sa lahat
Kaya madalas naiisip kong tumigil na sa pagsusulat
Hanggang sa makatagpo ako ng ilang Makata
At sa PANGATLONG PAGKAKATAON,sa kakayahan ko,
Mayroong naniwala
Isa yun sa mga pangyayaring labis kong ikinatuwa
Pagkat kahit papano,may nagpapahalaga pa sa aking mga akda
May nakakapansin pa sa natatago kong kakayahan
Kaya nga mas lumakas ang taglay kong paniniwala
Na isinilang ako para magsulat
Kahit na pakiramdam ko kakaiba ako sa lahat
Hindi ako titigil
Sa pangarap kong 'to walang makakapigil
Patuloy akong magsusulat hangga't kaya ko
At Pagyayamanin pa ang bigay sa aking talento
At sana balang araw,
Matupad din yung pangarap ko
Maging propesyonal na manunulat
At May akda ng Isang Libro.

Lumaki ako sa paniniwalang ang buhay ay isang kompetisyon,
Na dapat angat ka sa lahat sa anumang sitwasyon  
At sa anumang pagkakataon
Pagkat yun ang sukatan ng tinatawag na tagumpay
Isang bagay na hindi naman sa iyo habangbuhay
Pinalaki ako sa paniniwalang masama ang magkamali
Sa paniniwalang Hindi lahat ng  bagay dapat minamadali
Kaya magpahanggang ngayon ang mundong ginagalawan ko
Malaki ang pagkakaiba sa mundong mayroon kayo
Pagkat nabubuhay ako sa takot
Takot sa pagkakamaling maari Kong magawa
Takot na baka isang araw, mahila ako pababa
Takot na isang araw,  lahat ng meron ako,  Bigla na lang mawala
Na baka isang araw, magising na lang akong nakatulala
Hindi ko na alam ang gagawin  
Lakbayin ko ba'y makakaya ko pang tapusin?
Sa labing anim na taon ng aking  pamumuhay
Ang pinakamahirap kong ginawa: sa mundo'y makibagay
Pagkat sa bawat pagbabagong aking  nasasaksihan  
Kaakibat ang panibagong bigat sa kalooban  
Dahil takot akong bitiwan ang nakasanayang paniniwala
At ang takot na'to ang nagsisilbi kong tanikala
Tanikalang pumipigil sa aking paglago
At sa pag-angat ko'y pilit na nagpapahinto.
Alam kong balang araw,darating ang oras Mahahanap ko ang natatanging lunas
Para sa nagtatagong takot sa loob ko
At darating ang araw na makakalag ko rin ang tanikalang 'to!

"Ikaw at Ako -Walang Tayo"

Gusto kita, Gusto mo sya
Hahaha nakakatawa
Sa loob ng ilang taon, nagawa Kong mangarap ng gising
At wala akong ibang ginawa kundi Ang humiling
Pero kapag sinusuwerte ka nga naman ---
Teka swerte nga bang mababansagan?
Tng! Ano 'to lokohan?
Ni minsan di ko ginustong maging "Siya" Kasi ako 'to
Pero ikaw? Pinangarap mo?
Hindi ko kailanman hinangad na magustuhan mo dahil sa awa!
Oo! Sabihin na nating nagustuhan mo 'ko --
Pero iba naman ang iyong nakikita!
Hindi ko kailangan ng atensyon mo
Kung gagawin mo lang panakip butas Ang puso ko!
Kung magmamahal ka  din lang naman ,
Siguraduhin mo nang totohanan!
Tng! Tao ako at may damdamin
Oo! Hindi ko magawang maamin
Na hanggang ngayon gusto kita!
At hanggang ngayon,ikaw lang at walang iba
Pero tng**! Matuto kang makaramdam!
Di porke't nakangiti, di na nasasaktan!
Pinipilit ko lang maging masaya sa t'wing kausap ka
Ngunit sa totoo lang? Bumibigay din ako.
Alam ko namang napaglaruan lang ako ng pagkakataon
Kaya sana naman, matuto kang makiramdam sa sitwasyon,
"Sana nga ikaw na lang"
Oo ! Sana nga ako nalang!
Masakit pakinggan.
Dahil patuloy nitong pinapaalala na kahit kailan,
Di mo ako magugustuhan.
Kase "Siya" at "Siya" pa din ang laman ng puso mo
"Siya" parin Ang nag-iisang tao sa buhay mo
"Siya" pa rin Ang tanging nagpapasaya sayo
At sa kanya pa din umiikot Ang mundo mo!
Nakakainggit "siya" pero kahit kailan,
Di ko nanaisin na magpalit kami ng katauhan.
Mahal ko Ang sarili ko! Ako kaya 'to!
At ito lang ang tanging mayroon ako
Dahil sa mundong ginagalawan natin pareho,
Mayroong ikaw, mayroong ako
Pero kailanman, walang mabubuong Tayo!

Isa. Dalawa. Tatlo.
Tatlong taong walang pagbabago
Tatlong taon ng pagpapakagg
Kelan ako titigil? Hindi ko alam
Siguro kapag masyado na akong manhid sa sakit
Kapag masyado nang tanggap ng sistema ko ang lahat ng pait
Siguro Kapag natuto na akong paglabanan ang inggit.
Ang gusto ko lang naman maramdaman ang saya
Kahit na ba Oo! Magmukha akong tanga
Wala akong pakialam sa sasabihin ng iba
Basta ang Alam ko lang gusto kita.
At Oo! Alam kong magkaiba tayo ng nadarama
Pero ayos lang! Basta't nandyan ka.
Lolokohin ko na lang ang sarili sa mga pantasya't pangarap
Sa mga pagkukunwaring ako din ang lagi **** hinahanap
Bubuhayin ko sa kasinungalingan ang pusong sugatan
Pasisiyahin ng konti ang mga mata Kong luhaan
Huwag lang mag alala pagkat ginusto ko 'to
Wala kang kasalanan kung nagkakaganito man ako
Basta't huwag ka lang lalayo
At siguradong magiging ayos lang ako.

I
CITY OF WOE IS WHAT THEY CALLED THIS PLACE
CROWDED WITH DEPRAVED SOULS THAT WILL FOREVER RACE,
PURSUING A BANNER,THROUGH A BLACK HAZE
FOR THEIR LIVES CONCLUDED NEITHER BLAME NOR PRAISE

II
A SITE FULL OF PAINS AND LAMENTATION
NO WORD OF THEM SURVIVES THEIR LIVING SEASON
AND IN THEIR BLIND AND UNATTAINING STATE
THEY MUST ENVY EVERY OTHER FATE

III
GO!BEGONE FROM THIS PLACE FULL OF SORROW
TAKE CARE OF YOUR LIFE THAT YOU ONLY BORROW
AVOID WRONGDOINGS,KEEP ON DOING GOOD
SO BY ALMIGHTY GOD,YOU WONT BE SCOURGED

IV
BE GOOD ENOUGH TO FOLLOW GO'S COMMANDMENTS
LOVE YUR ENEMIES, AVOID CHASTISEMENTS
FOR GOD HATE THOSE PERSONS LIKE THAT
AND HE LET THEM SUFFER FOM HIS WRATH

V
DONT LIVE THIS LIFE JUST FOR YOUR OWN
TRY TO BE SELFLESS,BE  A MOTIVATION
SERVE AS SOMEONES INSPIRATON,
AND GLORIFY OUR FATHER,AS IS OWN NATION

VI
THESE ARE THE THINGS YOU NEED TO DO
FOR YOU TO AVOID BEING IN HELL TOO
LETS KEEP DOING GOOD TOGETHER
AND ALWAYS FOLLOW ALL OF GODS ORDER...

I've been searching so long for a new way of living
But The world grew darker and that's horrifying!
Telling the truth is like committng a crime
But creating lies - to them is such a beautiful rhyme!

The new face of joy is to see someone in pain,
To put that someone down and let him live in vain,
The world is now full of man's sinful deeds,
Full of evilness, caused by demon's wicked seeds.

But as one of God's chosen nation
We should not worry about those tribulations
Instead Let's abound in love,faith and hope
Coz' together with these three, we can surely cope.

For this earth comes horrible
And things gets worse each day
Yet if we live with those three elements
God won't  let us go astray.

So my fellow brethren,let's give this world some light
Fulfill our divine duties to God with all our might
Secure the brotherly love and faith to our dearest lord
Always ready to serve and follow all of His words

Judgement day is coming near and fast
So remaining steadfast in our faith is really a must
Keep your hopes high and never doubt His Word
And Trust Everything to our Almighty Lord

Life maybe harsh and unfair to humankind
But there's one thing that we should keep in mind
Even though we've experienced lots of difficult situations
God will give us his promise: the Holy City and Our Salvation!

Buwan ng puso nung una kitang makilala
Chinat mo ako at nireplayan naman kita
Hanggang sa araw-araw, tuwing umaga
Kausap na kita bago pumasok sa eskuwela
Simula nun di ko na natiis na hindi mag-facebook
Imbis na inaatupag ko dapat yung aking mga textbook
Hanggang sa one day, naramdaman ko na merong kakaiba
Then narealize ko nalang---shet !  gusto na kita
Dun ko nabigyan ng kasagutan
Lahat ng nasa isip kong mga katanungan
Kung bakit kapag nakikita ka
Gusto kong lumundag sa saya
Sa tuwing kausap kita
May kakaiba akong nadarama
At kung bakit nga ba?
Madalas,
oo madalas
na naiisip kita.
Kaya tinago ko lahat sa yo
At palihim  na sumisilay sa labas ng room nyo
Pero ng malaman mo lahat ng to
Parang gumuho ang mundo ko
Oo gumuho ang mundo ko!
Hindi ko alam kung ano ang gagawin
Mananahimik na lang ba o aamin?
Kaya mas pinili ko nalang na sabihin.
Pero shet! yun yung masakit sa damdamin
New year's eve pa nun nung sinabi mo sakin
May gusto kang iba
Ang masaklap dun?
Yung BESTFRIEND ko pa
Yung bagong taon imbis na bagong buhay
Sinalubong ako ng sama ng loob at mga lumbay
Dun ko na realize na ang tanga ko
Para mahulog ako sa isang kagaya mo
Kung gusto mo sya, ano pa bang laban ko?
Sa mga ganyang bagay, kelan ba ko nanalo?
Hanggang ngayon, alam mo ba?
Nag sisisi pa rin ako
Kung bakit hinayaan kong mafall ako sayo
Kaya maalas kapag nagkakasalubong tayo
Umiiwas agad ako.
Umiiwas ako.
Kasi feeling ko
awkward na masyado
Kaya nga siguro madalas **** tinatanong sakin
Kung bakit di kita pinapansin
Sorry pero ayoko nang isipin pa
Ayoko nang umasa pa
Na pagdating ng panahon
may tayong dalawa pa
Pero alam mo ba?
Alam mo bang gusto kobg sabihin na
kamusta ka?
Okay ka lang ba?
Sana maayos ka.
Kumain ka na ba?
Wag kang magpapagutom huh?
Maayos ba tulog mo kagabi?
Hinihiling ko yan araw-araw, gabi-gabi
Pero hanggang dun lang ako.
Hanggang dun lang ako
Kasi nga diba?
Nakuha na ng iba
Yung susi ng puso mo
Kaya hanggang hiling nalang ako.
Hanggang hiling nalang ako
Na sana isang araw,
kumustahin mo rin ako.
Sana isang araw,
alamin mo kung kumain na ba ako
O kung naging maayos ba ang tulog ko.
Sana
kahit minsan
maisip mo rin ako.
Hindi na yung sya nalang lagi yung nasa utak mo!!
Sana isang araw maramdaman mo
Na may isang taong nandito lang lagi para sayo.
Handang maging takbuhan mo,
Hangdang maging karamay sa bawat problema mo.
Sana isang araw,
malaman mo,
Na may isang taong
nagmamahal sa yo,
Kahit na iba yung laman ng puso mo.
Sana malaman mo na nandito lang ako .
Maghihintay sayo.
Handang magsakripisyo kung kailangan mo.
Kahit na kaibigan lang yung turing mo.
Masakit man pero Kailangang tanggapin ko.
Kasi nga diba! ONE SIDED LOVE  lang naman
Ang love story na to.

May isang bagay na nais kong sabihin
May mga salita akong nais na bawiin,
Di ko alam kung dapat ko pa bang banggitin
Pero kahit saglit, ako sana'y iyong dinggin
Naaalala mo pa ba nitong araw na nagdaan?
Isang tula mula sa akin ang iyong napakinggan
Huling Mensahe kuno kaya ako nagpaalam
Ipinangako na pipilitin kong maparam
Na pipilitin kong mawala
Itong damdamin na di ko alam kung paano ba nagsimula
At mas lalong di ko alam kung paano mawawala!
Ano ano pa ba ang mga dapat na gawin?
Bakit ba kay hirap nitong tanggalin?
Inunfriend ka sa fb, dinelete message mo
Di ka pinapansin,umiiwas na ko ng todo
Lahat na yata ng paraan ginawa ko
Pero di ka pa rin talaga natiis ng puso ko
Kanina lang kausap ulit kita
Napapangiti tuloy ako ng para bang tanga
Nagsasalita na ako dito mag isa
Mga tao sa paligid ko para bang nagtataka
Mga kasama ko bigla na lang napapanganga
Eh ano bang **** nila?
Minsan na nga lang maging masaya,
Papakialaman pa ba?
Minsan na nga lang magkaroon ng sigla
Itong mundo kong puno ng lungkot, ng takot,ng pangamba, ng kawalang pag asa,
Kaya salamat talaga at nariyan ka
Picture mo pa lang ang laki na ng epekto,
Para akong sira ang ulo, malaki ang depekto
Sa isip na walang ibang laman kundi ikaw
At puso na walang ibang sinisigaw
Kundi ang pangalan ng nag iisang ikaw
At magdaan man ang maraming taon
O lumipas ang mahabang panahon,
Ikaw lang at walang iba
Sasabihin ko lang naman talaga
Gusto kita.

Come and rejoice my fellow completers
For another success that we all gained,
For we survived those years of hardships
Even though most of the time we're pained

Let's recount those times we sleep late at night
And woked up earlier than the morning light
Those cheerless days we still keep bright
Just to never lose hope and still hold on to our big dreams tight
Those laborious days we spend in school
Now will just be a memory that we'll remember
The fruit of our work that we will soon harvest
Will be something we can be proud of forever

Congratulations might not be that enough
For this another victory that we will cherish
I know this simple poem will make you laugh
But I hope it gave you some relish

Before I end this poem let me bid adieu
On our next journey,May God be with you
To my dear school,Let me say Thank You,
And to my classmates and friends,
Teachers, coaches and fiends,
I'll surely miss all of you!
Lastly, A Hearty Godseed too!

Noong mga panahon na akoy natutong mangarap,
Sa puso ko ikaw na agad ang hinanap
Hindi ka nawawala sa aking hinagap
para sa iyo,kakayanin ko lahat ng hirap

Nang tumuntong ako ng sekondarya
Ikaw pa rin ang gusto at wala nang iba
ikaw ang tanging saki'y nagpapaligaya
Ngunit sadyang mapaglaro ang tadhana
Nang ako'y malapit na,inilayo kang bigla
Sa guhit ng palad ko, bigla kang nawala
Naglaho ka nalang na para bang bula

O kay sakit isipin aking mahal
Aking mga ilusyon di na kayang magtagal
hinahangad kong mga parangal
Tila mananatiling isang mahabang dasal

Madalas ko ngang nadarama
malapit ka nalang talaga
pero hanggang pangarap na lang ba?
Dahil sadyang maraming humahadlang
Kahit na pag -asa ang pananggalang
Sadya kang ipinagkakait sa akin
Pilit kang inaalis sa aking landasin
Kaya't patawad kung susuko na ako
Pagkat di kita makakamit kahit na anong gawin ko !

Sa minsan kong paghawak ng isang panulat
At sa sandaling panahon na mata'y idinilat
Masakit na katotohanan ang sa aki'y sumambulat
At mga katiwaliang di man lang maisiwalat

At kaya nga nabuo ang una kong tula,
Punong - puno ng emosyon na pawang mga luha
sa kahabaan tila ba naging dula,
Dalawampu't limang berso:pawang may tugma

Hindi ko alam kung bakit at paano
Sa mga isyung pambansa,wala ngang alam gaano
Pero basta't tinamaan ako ng inspirasyon,
Biglang gumagana itong imahinasyon

Mga salita ay rumaragasang tuloy - tuloy,
Parang tubig sa ilog,walang tigil sa pagdaloy
Nag - uumapaw sa kaisipan at sadyang matalinhaga
Tunay na nagmumula sa puso ng makata

Do I have to learn sign language to communicate
So that in my voice, you won't get irritate?
Or should I have a voice transplant ,
But I think theres no operation like that ..

Sometimes from other I got envy
So I ask God why this is the voice He gave to me??
Why not like those voices they have ?
Beautiful and enchanting ,like the angels above..

But ,it's not right to question God above,
Just be thankful and contented with what you have
So I apologize to all of you ,
Cause' im just a person that commit mistakes too..

Somehow, I realised my voice is not really ugly,
Annoying and destructive : not really!
It just sounds like a chipmunks or a cat ,
And many are happy for me ,so cheers for that !!

Di ko alam kung pano magsisimula
Sa aking sasabihin,huwag sanang mabibigla
Pero ang lahat ng maririnig **** salita
Nagmula sa puso : sa puso kong sira
Alam mo ba nung simula pa lang
Sa puso ko ikaw na ang lamang
Walang ibang hinihiling kundi ikaw
Di ko nais na naaalis ka sa tanaw
Oo , ikaw lang at walang iba
Kase nga diba gusto kita?
Sa puso kong ito, tunay kang nag-iisa
Pero parang ang sakit sa pakiramdam
Sa damdamin kong ito, walang nakakaalam
Hanggang tingin lang lagi sa iyo,
Minamasdan ko lahat ng kilos mo
At kahit na ako'y nasasaktan,
Sinong may ****? Wala naman akong karapatan
Kahit mamamatay na ako sa sobrang sakit,
Kailangang kong tanggapin lahat ng pait
Ganyan naman talaga pag nagmamahal,
Sakripisyo ang kailangan para tumagal
Hindi ko alam kung anong meron sa iyo,
At ikaw ang tinitibok ng puso ko,
Siguro nga tadhana na ang nagtakda
Kaya sana iyo namang mahalata
Pagkat ayokong pati  ikaw ay mawala
Ngunit ano nga bang magagawa?
Kung sa landas ko unti - unti kang nawawala?
Para kang bula na dahan - dahang naglalaho
Parang ibong lumilipad na papunta sa malayo
Habang ako dito ay nakatayo
Minamasdan kang papalayo
Madalas ako sa kanila'y naiinggit
Pagkat sa iyo ,sila'y nakakalapit
Madalas kayong nagkakausap
At lagi mo sya sa akin hinahanap
Oo, alam kong kahit di ko aminin
Na pangalan mo pa rin ang sinisigaw ng damdamin,
Malalaman mo rin yun balang araw
Kaya mananahimik nalang at di ko na isisigaw
Ano pa nga bang silbi na ipagsigawan ko?
Wala ka rin namang **** sa nararamdaman ko
Kaya't salamat nalang sa ala- alang iniwan
Sa lahat ng araw ng masasayang kwentuhan
Paalam na mahal,ayoko nang masaktan
Kahit iyon ay akin nang nakasanayan
Nakakapagod ding maging Tanga kaya't paalam na
Sana maging masaya ka doon sa piling nya !

Sa sarili noon ay aking nasambit,
Sa pangarap ko, wala nang hihigit
Sa buhay na ito, wala na ring nais makamit
Kundi ang pangarap ko na sana'y masapit

Ngunit nang narinig ko ang tinig **** kayganda,
Ako sa iyo ay agad nahalina
Sa puso ko'y nabuhay muli ang pag - asa ,
At mula nun' ninais kong ikaw ay makita

Ang iyong kanta kung pakinggan ay anong sarap !
Mas maganda siguro kung aawit sa aking harap
Sa malamig na tinig mo,lahat ay naaakit
Sa mga larawan mo, mata ko'y tila nadikit

Oh mahabaging langit! kailan kaya makikita
Itong talentadong tao na iyong nilikha?
Autograph nya kailan ko kaya makukuha?
O masilayan man lang maganda nyang mukha?

Pakiwari ko'y mahaba pa ang aking tatahakin,
Sa pera ko'y marami pa ang dapat ipunin,
Kaya't sa ngayon, ang akin nalang gagawin,
Sundan sya sa facebook twitter at ig narin!

At bago ko ito wakasan,
Isang salita ang nais kong iwanan
Di pa man kita nasisilayan,
Mamahalin ka sa tahimik na paraan.

Alam kong malabong ako ay mapansin,
Dahil marami ang mga katulad ko rin,
Ayos lang! Basta't lagi **** tatandaan
May isang CRISSEL na handa kang suportahan.

At kung loloobin man ng kapalaran,
Itong tula'y iyong mapakinggan,
Sana ikaw ay masiyahan,
Magdulot sa iyo ng konting kaligayahan.

Hindi ko alam kung may pagkakataon
Na magkatotoo ang aking mga ilusyon,
Pero tandaan mo sadyang mahal kita
Sa puso't isip ko tunay na nag - iisa !