Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Eugene Jan 2018
Kay tuling lumipas ang isang taon at ngayon ay panibagong buwan na naman ng Enero.

Isang hamon para sa akin ang baguhin ang nakasanayan ko tatlong dekada na ang nakalilipas -- ang maging masaya para sa sarili ko.

At sisimulan ko ito sa paggawa ng saranggola. Kasama ko sa paggawa at pagpapalipad nito ay ang aking nakababatang kapatid na ngayon ay labingtatlong taong gulang na.

"Ang galing mo namang gumawa. Ang laki na nang ipinagbago mo a! Dati ang tamad mo, ngayon masipag ka na sa paggawa ng saranggola," napahagikgik pa ako nang tuksuhin ko siya.

"Kuya, ang pagbabago ay hindi lamang sa isang laruan o bagay nagsisimula. Dapat sa sarili rin. Kaya kung may mga bagay kang baguhin sa sarili mo, simulan mo sa libangan gaya nitong paggawa ng saranggola. Kung saan nais ng puso **** maging maligaya ay doon ka," malalim ang kaniyang tinuran pero natuwa ako dahil may katuturan ang kaniyang mga salita.

Nang matapos naming gawin ito ay umakyat na kami sa pinakamataas na parte ng aming bukid dahil doon ay malakas ang hangin.

"Isa. Dalawa. Tatlo. Takbo na kuya! Takbo!" ngiting-nigiti ako habang tumatakbo paakyat ng bukid upang paliparin ang saranggolang hugis bituing gawa naming. Nang nakakalipad na ito ay hindi pa rin mawala sa aking mga labi ang ngiti.

Nasabi ko na lamang sa aking sarili ang mga katagang, "Simula pa lamang ito ng pagbabago sa aking sarili. Sisikapin ko at paninindigan ko ang panata ko na maging masaya hanggang sa huling hininga ng aking buhay. Gaya ng saranggolang matayog ang lipad ay magagawa ko ring lumipad paitaas maabot lamang ang tunay na pinapangarap ko at tunay na maging maligaya habambuhay."
Pearly Whites Jul 2012
Kung sakaling ikaw ay magbalik,
huwag mag-atubiling hanapin ako.
Hindi kita aabalahin, hindi ako sabik
na buksan muli ang matagal nang sarado.

Bumisita ka sa amin,
kumatok sa pinto at mag-abang.
Kapag hindi ka agad papasukin,
dumungaw sa bintana, makikitang ako'y narito lang.

Maaaring hindi ko lamang narinig
ang katok **** nag-aalinlangan.
****-usap, huwag hayaang manaig
ang dudang tatlong taong napag-ipunan.

Huwag mag-alala, sumisilip pa naman ako
paminsan-minsan kung may tao sa labas.
Hindi kita malimutan, hanggang ngayo'y sigurado
ako na balang-araw magtatagpo ang ating landas.

Kapag magkasalubong ang ating sulyap
at tayo'y muling sapian ng pagnanasa,
kimkimin muna natin, idaan sa yakap
pag-isipan kung handa nang muling magtaya.

Anumang daan ang tahakin,
pag-ibig nati'y walang kupas
Nag-iiba ng anyo, ngunit nariyan pa rin,
mas naititiyak pa sa pagdating ng bukas.

Kung sakaling hindi ka magbalik,
sisikapin kong maghanap sa'yo.
Aabalahin kita, dahil ako'y sabik
na mapagsaluhan natin ang mundo.
(Sadyang may mga araw na ramdam **** makapaghihintay ka nang kahit gaano pang katagal.)

And hey, I suddenly felt like translating this as well. I apologize, it's lost the rhyme. Here it is:


If ever you return,
don't hesitate to look for me.
I won't bother you, I'm not desperate
to rekindle the spent flame.

Visit my home,
knock at the door and wait.
If no one lets you in right away,
peer through the window, you'll see me there.

Maybe I just didn't hear
your knocks that sound uncertain.
Please, don't allow yourself to be controlled
by three years of collected doubt.

Don't worry, I still look outside
sometimes to see if there are visitors.
I can't forget you, 'til now I believe
that one day our fates shall intertwine.

When our eyes finally meet
and we are taken over by desire,
could we control our urges?
We should ponder if we're ready to take this risk again.

Whichever way we choose,
our love shall not fade
It changes form but remains nonetheless,
this is more definite than tommorow.

If you don't ever come back,
I won't hesitate to look for you.
It may be bothersome, but I can't wait
for us to share the world again.
Unti-unti hinahayaan mo lang ako na maka wala sa mga yakap mo
At ako’y tuloyang nahulog ngunit hindi mo naman ako sinalo
Unti-unti humahakbang ka paatras palayo ng palayo mula sa kinatayuan ko
Ako’y naka tayo lang dahil baka sakaling hahakbang ka pabalik at ako’y yakapin mo

Ngunit wala ka man lang ginawa para manatili ako sa piling mo
Subalit hinayaan mo lang ako namawala at ako’y tuloyang maglaho
Pagod na ako dahil ako lang ang lumalaban sa kung anong meron tayo
Mahal kita pero nakakapagod na dahil kaagad ka nalang sumoko

Alam kung masakit dahil mahal pa kita at ayaw kung mawala ka
Pero sapat na ba yong salitang mahal kita kung ikaw susuko na
Alam kung hindi madali na kalimutan kung ano meron tayo noon
Oo hindi madali. Pero susubokan ko at sisikapin ko ulet na bumangon

Akala ko ba matibay tayo dahil sabi mo di mo na ako pakakawalan
Pero isang araw bumitaw ka na at ako’y iyo nalang hinayaan at binitawan
Saan na ba yong pangako mo na mamahalin mo ako habang buhay
Dahil sa nakikita ko ngayon araw-araw parang unti-unti mo narin akung pinatay
thana evreux Dec 2020
pilit ****
iginuhit ang mga
ngiti sa aking labi
kirot at hapdi sa
puso ko'y pilit
**** ikinubli
saksi ang kwerdas
ng iyong gitara
kung pa'no ****
ako'y napasaya
sa mga musikang
liriko'y animo'y asin
sa sugat--masakit
ngunit ito'y aking
kinakaya.

saksi ang langit
kung paano mo
akong inayos at binuo
sa isang iglap
basag mo din akong
iniwan--ika'y lumayo
hindi ko man magawa
nais kong tumakbo
'pagkat puso ko'y umasa
sa pagibig ****
yun pala'y balat-kayo.

ginoo, kung ako'y
iyong sasaluhin at
pagkatapos ay
bibitawan lang rin
mabuti pang ako'y
'wag mo ng gambalain
'wag mo na ring tuksuhin
at sarili kong sugat
ay magisa kong
paghihilumin ng sa
gayon sarili ko muna ang
sisikapin kong mahalin.

—thana evreux
Ysabel Nov 2017
Patawad Inay sa walang pakundangang pagsuway sa iyong mga pinaguutos,
Sa walang kagatol-gatol na pagsumbat sa bawat pangaral,
Sa walang lamas na pagwaldas sa mga pinaghirapan niyong salapi,
At sa patuloy na pakikipagkaibigan sa mga kaaway.

Ako,
kami,
ay hindi na nakikinig,
hindi na natututo mula sa mga nangyari noong pahanon mo,
mula sa mga karanasang hindi mo malilimutan.

Kaya´t Inay sa susunod na mga taon ay sisikapin ko, sa tulong ng aking mga kapatid, ng aking mga kaibigan na patuloy na nagtitiwala sa akin, ay babaguhin ko ang aming bansa. Kami ay magiging radikal upang ang pagbabagong ito ay hindi masayang at maging isang panaginip lamang.
Nang minsang makilala  ang isang  tulad mo,Hindi inaasahan na mabibihag mo agad ang Pihikan kong Puso.
araw-araw nangungulit para lang mapansin mo,pano ba naman lagi ka atang abala ,kaya ang sang tulad ko hindi mo makita.
at ng sa wakas napansin mo rin ang makulit na tulad ko,sa sobrang saya Gusto na agad kitang iuwi sa amin,at sakupin  Ang mundo mo para maging iisa Tayo.Pinapangarap  kong Prinsesa Ngayon ay Akin na.Araw-araw sakin ay nagpapasaya kaya ang aking mundo ay laging masigla.
Hindi man ako isang mandirigma tulad ng iba,pero hangang Dulo ipaglalaban kita.
Hindi ko man maabot ang mga bituin pero Sisikapin mga mata mo’y malagyan ng ning-ning.at
Kahit malayo ka man sa aking piling,umasa kang hindi ka bibiguin.Araw-araw ika’y hindi Pagsasawaang  hintayin.
Pinapangarap na Ikaw araw-araw kong Iibigin.
KI Jan 2019
Sisikapin magbago
Kahit di alam kung papano

iiwan na ang mga rason-rason
dadalhin lamang ang mga paraparaan

nandiyan na ang bagong taon
sana mabibgyan ng pagkakataon
(joke? ewan)
P.S. ewan ko, joke nga ba?

joke lang, ok na ko sa minsan minsan nga makasamok ko :p
di na pagseryosoha ang tula wew

— The End —