How I fell for you?
We have never met.
But still I let you in
to my world of battle.
When things weren't good for me,
You made me laugh,
Bestowing the peace of mind
I always yearned for ,
by your magical voice.

başım çatlıyor birkaç gündür
sirayet ediyor yaşıma
kalp ağrısı diyor doktor
ağır yükler taşıma

biteviye tırlatmış olmalı
diye düşünmüş olsa gerek ki
bin miligram davul yazmış
bir de tokmak ruhuma
deng-i kalp vücut bulsun
sabah sertliğim
sakinleşsin diye

halbuki
bungee jumping
seviyorum ben
düzüşmek yükseklerde
ve
göze almak yere çakılmayı
meretin sekiz seviyesinde

yoksa corvet teyzenin
bir yıldır kullandığı
gergedan kokan süngerinden
ne farkı kalır geçen yılların
yazdığı reçeteyi
buruşturup attım çöpe

bronx’a gitmeliydim acil
uyurken zürefa cebimde
mary jane özlemiştir
diye düşündüm
eski
bir pigme masalı zihnimde

dışarısı soğuk ve uğulgan
karsa sokakta anadan üryan
bir taksi bile yoktu etrafta
o yüzden
daldım bir bara
göz gözü görmüyordu

kapıda birkaç kafayı bulan
adam ve kadınlar
bir ton lakırdı vardı
kadehlerden taşan

****** mary dedim
varsa en sert olanından
et yığını biriydi barmen
ceza yazan trafik polisine
bakar gibi bakıyordum ki
bacardim de var dedi
arzu ederseniz

****** dedim
ağır çekim
sigaramın dumanından

manhattan’dan mısın
diye sordu
kadehi uzatırken
mardin’liyim dedim
hani şu kapısı şen olan

anlamadım dedi
ben de
avukatım gelmeden
konuşmam

sustu hergele
penceredeydi gözüm oysa
ince ince yağıyordu kar
kırım kongo şeklinde
ve
ayaklarımdan ateş
hızla
yol alıyor beynime

işte o an
ölüm provamı düşledim
bir an
mary jane
defin kortejinde

ceviz kaplama gövdem
bu yıl değilse gelecek sene
diye geçti aklımdan

ve çene’deki
muhteşem temaşa
"işte böyle"...



Vaha

paraftan ziyade
ıslak imzalarınız mutlu ediyor beni
o yüzden
kırmızı öpücükler bırakıyorum
banyo aynasına rujunuzdan
her sabah

ve geceden kalma
açık, saçık sözleri
düzenlice katlayıp
hafızamda ütülüyorum
buruştukça günboyu

seviyorum ıslak imzalarınızı
elimde değil
aç parmak uçlarınız
dolanıyor boynuma
saçımda daireler çiziyor
dikkatim dağıldığında
yıldırım düşmesi gibi sıcaklık
kaskatı kesiliyor
döner koltuğumda
ayağa kalkamıyorum
Pierre’den

ıslak imzalarınız hep aklımda
hız limiti veriyor
eve dönüş yolları
mil çekiyor dudaklarıma
kapıda karşılamanı
umud ediyorum dün gibi
her akşamın tadı
dünden başka

ıslak olan herşeyinizi
seviyorum aslında
heyelana kapıldığınızı mesela
ve şiddetle boşaldığınızı
yükseklerden
derin ormanlarıma

durdurmak büyük haz veriyor sizleri
bir çınar gibi
iki pembe dudak aranızda...

sımsıkı sarılıyorum
savurdukça kırbaç gibi
sadakat saçlarınıza..

Seni seviyorum diye uyandım yine bir sabaha
Güneşin hatrına döndüğü o güzel yüzüne bakınca
Daldım gözlerine ve bağlandım bu hayata
Tut ellerimden, sarıl bana, ol hep yanı başımda

I love you
like eating bread dipped in salt
like waking up burning at night
like drinking water straight from the tap.
like opening the heavy package in the mail
without knowing what it is,
excited, happy, suspicious
I love you
like crossing the sea for the first time
like something moving inside me
when night falls softly over Istanbul
I love you
like thanking God that we're alive.

[Seviyorum seni
ekmeği tuza banıp yer gibi
Geceleyin ateşler içinde uyanarak
ağzımı dayayıp musluğa su içer gibi
Ağır posta paketini
neyin nesi belirsiz
telaşlı, sevinçli, kuşkulu açar gibi
Seviyorum seni
denizi ilk defa uçakla geçer gibi
İstanbul'da yumuşacık kararırken ortalık
içimde kımıldayan birşeyler gibi
Seviyorum seni
Yaşıyoruz çok şükür der gibi.]

getto sokakları
sonbaharda ölü renge bürünüyor
ve anlaşılması güç bir nedenle
bir kefen içinde soğuduğunuz
ve şişmeye başladığınız hissi
evlerin pencerelerine yansıyor
meşgule vererecek korkusuyla
her sabah köşesinden geçiyorum
diyagonal adımlarla en sevdiğim evin
geçiş izni bakışlar ve yüzündeki edayla
up date ediliyor her sabah
günaydın geçiyor gözlerinde alt yazı
çok özledim dün sabahtan bu yana
clark çekmeyi bilmiyorum henüz
günaydın çekiyorum utangaçlığımla
diri tutmaya yetiyor ilk göz teması
yirmi adım sonunda
kayboluyor endişem sokak sonunda
mektuplar yazıyorum öğle yemeğinde
sabah vermek gayesiyle amigdalamda
haftasonu bi kahve içebilir miyiz?
ciddi biri yoktur umarım hayatında!
adın ne sahi? sahipsizim, sahiplenmekten korkma
vesaire, ve benzeri, ve daha bir sürü zırva
akşam çöküyor umutlarıma, sokak lambasında
perde tadilatta oluyor o saatlerde
yine de bir ümit utangaçlığımda
şişman kadın çoktan çıkmış oluyor geçerken
kapkara bir perde camın dudaklarında
sabah olacak yine yarın diyorum
bir kelebek gülümseyecek yanağında
mektubu veremeyeceğim yine
o yazana dek, akut utangaçlığıma
seviyor biliyorum, seviyorum ben de
ya o düşecek camdan, ya ben bakarken
vuslat çukuruna..

merhaba sarnıçları alnın
ve alt parlamentosu
kaz ayaklarım
sizi seviyorum

değirmen
kaçkını saçlarım merhaba
koşudan yorgun mu
apak sevdanız
fukaralık gibi
beni yalnız bırakmadınız

gözlerim merhaba
ne canlar yaktınız kim bilir
çoğundan haberim olmadı
çocuk mu hala bakışlarım
bulansa da mavilikler
deniz feneri gibi
ümit burnu’ndayım

merhaba dilim
kem konuştun bazen duydum
duydu absolut üzengim, çekicim
kemik meselesi deme
lâkin
erdemine alkışım
her daim özür diledin

merhaba
acı patlıcanlar
kırağ çaldınız hep
bir kadının dudağında
refuse edildiniz çoğu zaman
pek azınız durmakta
dudaklarda ya
ıslık çalan
buselere merhaba

merhaba, merhaba
ellerim, ayaklarım
bazen boş yola çıktınız
dolu rızkla döndünüz
cana gözkulak oldunuz
minnettarım...

(şşştt.
sen dersini yap
bakıyim...)

merhaba yüreğim
kaç şıpsevdi konakladı
kim bilir
kaçı hançerleyip kaçtı
yine de memnunum senden
ara da bir
cızz etmesen
ama ne şereftir ölüm
senin kudretli elinden
uyurken gel
ve canımı yakma

öte yanda ki
ekmekli kadayıf zaten...

My dearest Askim,

Consider this a line in the sand on a sunny beach.

I felt the need to leave something positive here for you. That’s why I’m writing today. To break the cycle of hurt and pain. Love shines from today. Even with tears running down my cheeks on the plane.

The past is the past. Today I finally let it go. Let it be what it was. We can’t change it now. I truly hope today helped you too…  

What we can do is be our best. Live our best lives. I won’t rehash everything I said to you today, you heard it. I have nothing but love for you. And I will protect you until the day I die. That is something I will commit to for just a very few people on this earth. But I do so, unreservedly for you. Always.

It still doesn’t mean I won’t miss you every day I’m alive…

The main thing I wanted to say was thank you for giving me the gift of 90 minutes with you. I shall cherish that time more than you know. You set me free today. I can’t thank you enough.

I’m wishing you a big sleep after the disruption I brought to you. I’m wishing you peace and happiness.

And I just want to tell you
It takes everything in me not to call you
And I wish I could run to you
And I hope you know, that every time I don’t,
I almost do…

Sweet dreams Askim.
Seni seviyorum **

"ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM!"
("THANK YOU VERY MUCH!")



Erdoğan "hasn't got
much the English!"


I am his "Sir!" and
he watches my mouth move


but the English so he says
as I watch him wrestle the words


"Gets stuck in the teeth is not
reaching the ears!"


He kisses my hand and
touches it to his forehead.


I try to turn the tables
put myself in his  position.


"Erdoğan teach me
one Turkish word a day!"


He is overjoyed to teach
teacher.


"First word Sir is...."
I wait for it...wait for it.


"Beb seni çok seviyorum!"
he beams up at me.


I am overwhelmed.
"But...but...that's more than one word!""


"I say it Sir for it is true...it means
I love you very much!"


He is a hard task master.
I wrestle the words.


"Yavaş yavaş!" he exhorts me
"Slowly...slowly!"


We are putting on a Macbeth
and  the Spice Girl Witches


sing to Macbeth
"Orada dur ... çok teşekkür ederim!"


Macbeth looks startled to be
addressed in Turkish.


"Stop right now..thank you very much!"
the little witches sing into their hairbrushes!


"I'll tell you what you want...what you really really want.
...you want to be Kingy thingy Kingy thingy !"


Erdoğan bows to me
pleased with my progress


"See Sir....coming along you are
but slowly  - very very slowly!"



*


It was the height of the Spice Girl's "girllllll power!" so I had to incorporate their phenomenon somehow! A Spice Girl Shakespeare. The inspectors descended upon us like locusts to our learning but were highly impressed that I was prepared to bring Shakespeare to the Primary masses( it wasn't the done thing then)and  with such a unique vigour and style and enthusiam" and that de kids were so deep into it.


And for the Turkish students who had hardly a word of English there was even a smattering of sir's awkward learning scattered here and there.



I shall always hear Erdoğan patient if exasperated voice saying again and again " No Sir...you are not listening...eat it with the ears...whisper it with the mouth!" He couldn't believe I couldn't get things. "But you are my Sir...surely you must know!" I had to tell him I was a very "Yavaş yavaş!" person. But he would just beam at me too and be proud that I tried.
"Never...never can you let me down...you are my Sir...but you are one very slow slow person to teach!" At least now I knew how difficult it was to him. And he had to deal with an Irish accent! He told me that "Always you have fun in your voice...it dances always!"


Another little girl drew a drawing of me with a crown perched amongst my curls. "Why the crown?" I asked. "Oh sir..." she smiled as if the answer was as simple as 2+2( which for her it wasn't)" Don't you know....you are the King of all the nice peoples."
This split year class of Year3/4 with 34 in the class and half of them statemented was my constant delight. A shining moment in my teaching experience....this is why we teach...to be taught ourselves by the honesty and openness of kids such as these.

"ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM!"
("THANK YOU VERY MUCH!")

Erdoğan "hasn't got
much the English!"

I am his "Sir!" and
he watches my mouth move

but the English so he says
as I watch him wrestle the words

"Gets stuck in the teeth is not
reaching the ears!"

He kisses my hand and
touches it to his forehead.

I try to turn the tables
put myself in his  position.

"Erdoğan teach me
one Turkish word a day!"

He is overjoyed to teach
teacher.

"First word Sir is...."
I wait for it...wait for it.

"Beb seni çok seviyorum!"
he beams up at me.

I am overwhelmed.
"But...but...that's more than one word!""

"I say it Sir for it is true...it means
I love you very much!"

He is a hard task master.
I wrestle the words.

"Yavaş yavaş!" he exhorts me
"Slowly...slowly!"

We are putting on a Macbeth
and  the Spice Girl Witches

sing to Macbeth
"Orada dur ... çok teşekkür ederim!"

Macbeth looks startled to be
addressed in Turkish.

"Stop right now..thank you very much!"
the little witches sing into their hairbrushes!

"I'll tell you what you want...what you really really want.
...you want to be Kingy thingy Kingy thingy !"

Erdoğan bows to me
pleased with my progress

"See Sir....coming along you are
but slowly  - very very slowly!"