Sa imo ra nipitik ning akong dughan
Buntag, udto, ug gabieng tanan
Na bisan ug namalandong ko sa makadaghan
Dinasaysay gihapon niini ang imong ngalan.

Sa imo ra nitotok ang akong mga mata
Sa matag pilok niini, imong nawong ang makita.
Ug bisan paman ug motan-aw ko sa ubang dalaga
Ikaw raman jud akong makit-an na gwapa.

Sa imo ra nilupad ang akong hunahuna
Nagahandom na makauban ka sa matag takna
Nahigam ko, lisod jud ning mahigugma
Magpanikad sa adlaw na makaanha ko sa imoha

Ug sa imo ra iukit ang akong ugma
Hugot sa pagtoo na dili ko sa imo mawala
Ubanan teka sa kasakit, hilak, ug pagmaya
Hangtod kitang duha husgahan na niining kalibotana.

Sa imo ra.

Naga pangita ko kanimo sa kalasangan,
Kay nag-tuo ko nga imo kong gibyaan.
Sa pipila ka oras nga wa ka makit-an,
Nasinati ko ang kalayo sa kamatuoran.

Oo, nawala ko sa dalan, pangga.
Hain ka na, anhi-a ko sa akong lungga.
Ang imong pahiyom gusto nako makita,
Uban lang ta sa kalisod ug pagmaya.