Ang pasan na krus ay simbolo ng walang humpay na pagmamalupit
Nang naipako sa kahoy,
sa timog dumaloy ang aurora
Nagsilaglagan ang mataas na densidad na luha

Nalusaw na esperansa ay hindi madadampot
Nakakawala sa palad kung kuyumin
Inipon ang likido na tumilamsik
Sa bahay ay alumpihit

Sino magsasagip kung patay na
Ang kalansay ay huwag na galawin
Aabot sa kabanata na malansag maging ang luningning
at tumihaya sa burol ng pagrayos

Ang siwang ng kahon ay singawan ng hinga
Nalumbay ang pipit sa lilim ng Balete
Nahira sa musika na inawit
Hiningi na sumakabilang buhay na

Inakala na may kasagutan sa mga tanong
Sa kwentong ito ipinapakilala ang pag-ibig sa isang tao
Ibubunyag ng kwento ang walang paalam na pag-iwan
Layas na bulalakaw ay panhiling na bituin

is it too much of an onomatopoeic dissonance that this is synonymous to
   regret dubbed as slouched nirvana. Across the bonfire, there’s volition
   as glare, light as judgment. Why they call her
Luningning, I know not.
      Take excess for jaunts and flesh, and pay no heed to illusions. The mirage
  on the wall is but fire-dance on the bitten lip of true company.
                    heady static pierces pinecone. Soon the moon will sink like **** to ****. Or felled star as tripled glaze of salted lip. Or the ****** of the butterfly.
     Are we here to metamorphose these tiny susurrations into a commune?
                     Dank and stale as ****-laced pavement, the whole world now
    spires in uneven strobes. The last song on the karaoke as memory. The knead
      of temperamental air on the scalp. Take pork rind for bread, intemperance
    as tribute. The night dons its silken robe and shows her pair: two moony eyes
               piercing the noise.

nakaw lang ang mga sandali
ngunit tayo'y nakangiti
kahit hindi ma'y magkatabi
sa puso ko ika'y mananatili

sa iyong buhok na manipis,
sa balat **** kay kinis
ang iyong tangkad na hindi labis
at ang iyong nakakabighaning ngiti

sino ba naman ang hindi mahuhumaling
sa isang gaya mo, walang maihahambing
sa aking huwad na buhay, isang ikaw ang dumating
kinulayan ang aking buhay, isang kang luningning

ngunit ang tadhana nati'y hinatulan
emosyon ko'y hindi napigilan
ako'y nawala, sa ere ika'y binitawan
lubos na nagsisisi, ba't ka nga ba pinakawalan?

sa mga panahong lumipas
ilang beses mo na akong binigyan ng tsansa
ngunit sa sarili' ako'y nagdududa
na baka maulit ang aking mga nagawa

sa panahong ika'y muling mahagkan
buo na'ng puso't isipan
ika'y hindi sasaktan't iiwanan
ngunit ang kapatawaran mo ba'y aking matatamasan?

nawa'y sa aking paghilom, ay nariyan ka pa
hihintayin kita't tayo'y magsisimula
mapaglarong tadhana ginawa tayong taya
nawa'y tayong dalawa ay tuluyang makawala