ik ben klaar
er helemaal klaar mee
klaar met deze maatschappij
klaar met het zgn 'vrij'
klaar met mezelf zijn
klaar met de maskers
klaar met andermans pijn
klaar met het 'geluk' van iedereen
klaar met herhalend onbegrip
klaar met de dip na dip
klaar met dit met stress gevulde lichaam
klaar met elke kortdurende traan
klaar met zorgen, de toegevoegde ellende
klaar met hoop bewaren
klaar met niets doen, de boel laten varen
klaar met blij moeten zijn, lachen
klaar met de negatieve spiraal
klaar met het gevoel van abnormaal
klaar met al het verderf op de wereld
klaar met eeuwige eenzaamheid
klaar met depressiviteit
klaar met studeren en regels
klaar met de ontevredenheid
klaar met klaar, moeten komen
klaar met een 'leuke' baan vinden
klaar met vaarwel en weer binden
klaar met deze ruimte, het bed
klaar met denken dat ik het wel red
klaar met de harteloosheid
klaar met boosheid en nijd
klaar met wakker liggen
klaar met deze kou
klaar met jou
klaar met de grauwe luchten
klaar met mijn diepste zuchten
klaar met dierenmishandeling
klaar met angstzaaierij
klaar met de doorzetterij
klaar met alle competitie
klaar met twijfelen, niet weten wat
klaar met vergeten, alles wat ik had
klaar met het wantrouwen
klaar met de zware schouderlast
klaar met elke oversekste gast
klaar met verdoofd zijn
klaar met mensen, egoisten
klaar met narcisten en racisten
klaar met de gevoeligheid
klaar met slimme meid
klaar met de druk(te)
klaar met strijden
klaar met lijden
klaar.

VERS VOOR EEN PERS

De hemelzangers trekken allemaal
Naar de groene velden van Frankendael.
Onder de struiken bestaat geen rust
Voor het suffe brein, de sterke lust
En de schielijke ogen van Pluizenbaal.
Er is geen bevrijding zonder lijden.
O wanneer is het knarsend hart moe?
Wanneer geeft de krakende zetel toe?
Moet deze zomerdag echt verscheiden?
Wanneer zal de tijd voorgoed verglijden?

Na heen en weer en her en der gestuurd te worden,
het horen van de straat en zien van duizend borden,
moest ik me even afgezonderd voelen, alleen zijn,
zalig, zielig, eenzaam, op en af koelen
in de zachte wind van mei.

Mijn hoofd is klei, mijn handen zacht.
Ik heb geen dag gewerkt en dat ook nooit verwacht.
Maar vroeg of laat droogt het op en zit ik vast
in onveranderbare vormen.

Lijden volgt op volgen van de normen,
hoewel afwijking ook kan storen,
ruik ik liever met mijn oren
of zie ik met mijn tong.

Zong de vogel ook maar in de winter,
sliep ik ook maar voor middernacht.
ik droom meestal later maar vind er
nooit iemand die lacht.

Ik sluit me op om te ontwaken
uit de vloeiende stroom van onbeïnvloedbaar gedrag
wanneer mijn uitgewanden staken
en ik genoeg heb van de dag.

Wat een klap, zo rap
niet alles krijgen wat
je altijd wel snel had.

Opdoffer, afstoffer,
linkerteller, rechterbeller,
onder-overveller en
dramatische verteller.

Het voelt als duizend slagen in je aangezicht,
aan gezichtsverlies lijden en
niet meer kunnen zien
wat het had kunnen zijn, misschien.

Het botert niet tussen
mij en tussen de oren.
Mijn buik is niet te sussen,
wil geen inspraak horen.

Voor maar honderdtien
doen we er ruitenwissers
bovenop.

De smaak van de keizer
Wie wordt de onderwijzer
bovenhands en overmand
zandkastelen in het zand.

En dit is nog maar het begin,
generiek en tegenwijzerszin.
Ronde schijven in vierkante dozen,
nu nog ergens om die ansjo in te lozen.

Mijn geld is op
vakantie en elke keer als ik die man zie
boekt mijn tas een vluchtje bij.

De staat van deze broek en wie ze draagt
in de staat, in beide zitten gaatjes, maatjes op
droog of natte plekken, dansen, rekken, goed proberen bekken,
sleur en doek, ongeacht, de laatste druppel vormt
signalen op je broek, morse code om te zeggen
dat je de verantwoording niet bij de ander
hoeft te leggen. Vogels verschuilen in de veren
van de wolf in schaapse kleren. Ijsberen
onderwinteren op zomerse terrasjes
verre van de mentale was en plasjes
die ze nog moeten draaien.

Laat maar waaien.

Sommige dingen zullen nooit, kan ik nooit vergeten.
Dat ik verkeerd was, moest iedereen weten, ze leken al
te lachen nog voor dat ik moest spreken.
Ik had niets om me aan op te trekken, haalde anderen
dan neer. Zelfs zei iemand stop, gooide ik
ze gewoon een busje verder onder in de functie
van een stomme mop. En oordelen gaat in twee
richtingen. Wie het zaait zal het oogsten, zal het plukken
Het moet toch lukken dat de stukken die we
slaan de waan levendiger maken dat de zaken er
goed voor zouden staan.

Achter elke boom zit de pijn van het verleden, erger nog dan slangen, gevaarlijker dan wolven, het lijden komt in golven en is niet te vermijden.

De pijn is van aller tijden, pakt je bij je biezen.
Laat je zien wat er valt en wat je kan verliezen.
Hier kan ik eindelijk doen wat ik zelf wil,
Hier is al de rest, eindelijk even stil.
Het afzien is een keuze.

Ik voel mij zo speciaal in de zever die'k verpak,
lak aan de tegels, een brug verkocht in de hemel
en de sterren namen geven. Dan durf ik nog te beweren
dat ik controle heb over mijn leven.

Ik blijf zelf best zitten, muren witten, draaien
frezen. Ik kan alleen maar boeken lezen. Wie iets
doet kan missen, wie iets doet, kan leren. Elke dag
is elke dag opnieuw proberen.